”เอาล่ะ” กุ่ยกู่จือโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “ไม่ต้องมากพิธีหรอก”กุ่ยกู่จือนั้นไม่สนใจเรื่องมารยาททางสังคมอะไรให้มากความแต่แดร์ริลก็ไม่กล้าจะทำตัวไร้มารยาทต่อหน้าผู้ที่ประดุจเทพเช่นนี้อึดใจต่อมาแดร์ริลก็เกาหัวและถามอย่างสงสัย “ท่านกุ่ยกู่จือ ท่านโดนขังอยู่ในเจดีย์เจดสมบัติได้ยังไงครับ?”แดร์ริลนั้นอยากรู้คำตอบเหล่าเสนาบดี แม่ทัพ จักรพรรดินีและควินซี่ต่างก็มองกุ่ยกู่จือ ตั้งใจรอฟังคำตอบพวกเขาก็สงสัยเหมือนแดร์ริลกุ่ยกู่จือนั้นเป็นคนที่น่าทึ่ง คนดังในประวัติศาสตร์มากมายเป็นศิษย์ของเขา กุ่ยกู่จือนั้นยังเป็นเหมือนเทพ คนที่เหนือกว่าเขานั้นมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นแล้วใครเป็นคนขังเขาไว้ในเจดีย์เจ็ดสมบัติกัน?กุ่ยกู่จือถอนใจและมองเจดีย์เจ็ดสมบัติในมือแดร์ริล จากนั้นก็บอกว่า “ข้าไม่อยากพูดถึงเรื่องในอดีต”กุ่ยกู่จือตอบอย่างสบาย ๆโอ้…แดร์ริลรู้สึกกระอักกระอ่วน กุ่ยกู่จือเป็นคนแปลก และเขาก็มีบุคลิกที่ไม่เหมือนใครแต่แดร์ริลก็ไม่ถือสา เขาตื่นเต้นมากแดร์ริลแอบหัวเราะในใจชายที่โดดเด่นเช่นนี้ถูกขังอยู่ในเจดีย์เจ็ดสมบัติและแดร์ริลก็เป็นเจ้าของ เพราะฉะนั้นกุ่ยกู่จือก็ต้องถือว่า แดร์ริ

กุ่ยกู่จือยิ้มและมองแดร์ริล “ตอนที่ข้าลองดูรอบ ๆ ข้าเห็นว่า มีหินร้อนไหลอยู่ใต้พื้นดิน ข้าสัมผัสได้ถึงความคุกรุ่น และคิดว่าน่าจะระเบิดออกเป็นภูเขาไฟภายใน 20 ปี”กุ่ยกู่จือพูดอย่างมั่นใจมาก “ก็น่าจะภายใน 20 ปีหากว่าไม่มีสิ่งอื่นใดมารบกวน แต่หากว่ามีการต่อสู้เหนือพื้นดิน การปลดปล่อยพลังจากเหล่าทหารจะกระตุ้นการเคลื่อนไหวของหินเหลวร้อน ถ้าแบบนั้นมันคงปะทุเร็วขึ้น…”ทุกคนให้ห้องโถงต่างก็ส่งเสียงฮือฮา และมองกุ่ยกู่จืออย่างชื่นชม พวกเขาทั้งแปลกใจและตกใจที่กุ่ยกู่จือสามารถรับรู้ได้ถึงหินลาวาใต้ดินเพียงแค่มองดูป่าเท่านั้นน่าทึ่งเหลือเกิน กุ่ยกู่จือนั้นควรค่ากับชื่อเสียงของเขาว่าเป็นคนที่น่าทึ่งที่สุดตลอดกาลแดร์ริลชื่นชมกุ่ยกู่จือ ชายคนนี้น่าทึ่งและเขาสามารถบอกเรื่องที่เกิดใต้ดินได้แม่นยำเพียงแค่มองพื้นดินเท่านั้น นี่เป็นการดูฮวงจุ้ยขั้นสูงเลยแดร์ริลเองก็ศึกษาศาสตร์ฮวงจุ้ย แต่ความรู้ของเขายังเป็นรองกุ่ยกู่จือในที่สุดแดร์ริลก็เข้าใจแผนของกุ่ยกู่จือทหารโลกใต้เมฆีจะกินโอสถวารีไปล่วงหน้า ดังนั้นพวกเขาจะรับมือเมื่อลาวาปะทุได้ ส่วนกองทัพโมอาน่าเหนือที่ไม่รู้เรื่องนี้ก็จะโดนเผาไปเมื่อภูเขาไ

ควินซี่นั้นมักคิดว่าแดร์ริลไร้ประโยชน์ยกเว้นลูกไม้บางอย่างของเขา แล้วเขาจะรู้วิธีทำโอสถวารีได้ยังไง?ให้ตายเถอะแดร์ริลหงุดหงิดใจเมื่อได้ยินสิ่งที่ควินซี่พูด เขาหัวเราะขื่น จากนั้นก็มองควินซี่และบอกว่า “องค์หญิง ท่านกุ่ยกู่จือยังแน่ใจว่ากระหม่อมทำได้ หากว่าท่านไม่เชื่อกระหม่อมแล้วเชื่อท่านกุ่ยกู่จือไหม?”แดร์ริลทนกับควินซี่มาพอแล้ว เธอไม่เคยพลาดโอกาสจะทำให้เขาต้องอับอาย“แล้วใครจะไปแน่ใจล่ะว่านายปรุงโอสถได้จริงไหม?” ควินซี่ตอบอย่างโกรธ ๆแดร์ริลไม่อยากจะพูดอะไรอีก เขายิ้มบางและบอกว่า “ถ้างั้นก็รอดูกันไป…”“เจ้าคนไร้…”จักรพรรดินีมองทั้งสองคนทุ่มเถียงกันอย่างหมดปัญญา พระนางส่ายหน้าและยิ้มขื่น จากนั้นก็สั่งให้ขันทีข้างกายไปเรียกนักปรุงยาประจำราชสำนักมาไม่นานปรมาจารย์นักปรุงยาประจำราชสำนักห้าคนก็มาที่ห้องโถง พร้อมกันนั้นพวกเขาก็เตรียมหม้อปรุงยามาจำนวนหนี่งที่มีไว้เพื่อปรุงยาให้ราชวงศ์เท่านั้น“เอาล่ะ” จักรพรรดินีพูดช้า ๆ “รีบปรุงยาเถอะ จงตั้งใจและอย่าให้มีข้อผิดพลาด”โอสถโลกมืดมิดพวกนี้เป็นความเป็นความตายของโลกใต้เมฆี ดังนั้นพวกเขาต้องแน่ใจว่าทุกอย่างต้องเป็นไปตามขั้นตอน“พ่ะย

ตึง…ปรมาจารย์นักปรุงยาทั้งห้าต่างก็ตื้นตันไปด้วยความรู้สึกชื่นชม พวกเขาคุกเข่าต่อหน้าแดร์ริล และสรรเสริญเป็นเสียงเดียวกัน “ราชบุตรเขย ท่านต้องเป็นเทพนักปรุงยากลับชาติมาเกิดเป็นแน่ พวกเขาชื่นชมนัก…”ไม่น่าแปลกใจว่า หากกำลังมีการปรุงยาชั้นเลิศแล้วมีเมฆอมฤตปรากฏขึ้น เพราะมันมักจะเกิดเมื่อมีการปรุงยาระดับนั้นแต่มันน่าประทับใจที่เขาสามารถทำให้เกิดเมฆอมฤตได้ตอนที่ทำเพียงยาทั่ว ๆ ไปแดร์ริลหัวเราะเบา ๆจากนั้นเขาก็ยิ้มเล็กน้อยก่อนยกมือขึ้นแล้วพูดสบาย ๆ ว่า “พวกคุณคุกเข่าทำไมกัน? รีบลุกขึ้นมาทำยาต่อเถอะ…”เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ ควินซี่ก็ตัวสั่น เธอนั้นอับจนคำพูดขณะที่จ้องมองแดร์ริลตอนแรกเธอนั้นคิดว่า แดร์ริลเป็นแค่นักปรุงยาเถื่อน แม้ว่าเขาจะสามารถปรุงยาได้ แต่เธอก็ไม่คิดว่า เขาจะสามารถทำให้เกิดเมฆอมฤตได้ถึงสิบก้อนปกติแดร์ริลเป็นคนเจ้าเล่ห์ แต่เขานั้นกลับพึ่งพาได้เมื่ออยู่ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน‘เขาเป็นคนยังไงกันแน่?’ควินซี่มองแดร์ริลตาค้าง และเธอก็ค่อย ๆ เปลี่ยนความคิดที่มีต่อเขาทุกคนต่างก็หยุดคุยกันและมองแดร์ริลพร้อมนักปรุงยาอีกห้าคนทำงานเงียบ ๆ ในที่สุดห้องโถงก็เงียบสงัดมีเพียง

เอร่าที่อยู่กับกองทัพโมอาน่าเหนือกัดริมฝีปาก และกระซิบกับแอมโบรสว่า “พี่ชาย… ฟังพ่อเถอะ อย่าทำงานให้หยางเจียนอีกเลย”เอร่าเป็นหญิงสาวจิตใจดี เธอนั้นต้องการจะไปจากกองทัพโมอาน่าเหนือเมื่อเธอเห็นว่าหยางเจียนทำกับชาวบ้านตาดำ ๆ อย่างไร เธอไม่สามารถทนเงียบได้อีกหลังจากได้ยินที่แดร์ริลพูดกับแอมโบรส“น้องสาว เงียบซะ” แอมโบรสพูดพร้อมส่ายหน้าแดร์ริลรู้สึกร้อนรนเมื่อแอมโบรสไม่ตอบอะไรเขา เขาเรียกอีกครั้ง “แอมโบรส-”แต่แอมโบรสก็ขัดจังหวะก่อนที่แดร์ริลจะได้ทันพูดอะไรอีก“หุบปาก” แอมโบรสไม่เข้าใจความเจ็บปวดของแดร์ริลสักนิด เขาคำรามว่า “ไม่ว่าฉันจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับนาย อย่ามาบอกฉันว่าต้องทำอะไร นายอาจจะทำให้ฉันเกิดมา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านายมีคุณสมบัติเป็นพ่อ ไม่ต้องมาเสียเวลาสั่งสอนศีลธรรมในชีวิตอะไรให้ฉัน”เอ่อแดร์ริลดูขื่นขม และเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อเขามักคิดว่า ความเกลียดชังที่แอมโบรสมีต่อเขานั้นเป็นแค่ชั่วคราว แต่เขาไม่คาดว่าแอมโบรสจะเกลียดเขามากขนาดนี้ควินซี่ที่ยืนอยู่ข้างแดร์ริลก็ทนไม่ได้อีกต่อไป เธอเดินก้าวออกมาข้างหน้าและตะโกนบอกแอมโบรส “นี่เจ้าหนู พ่อของนายกำลังสอนเรื่องชีว