All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 481 - Chapter 490

”พวกคุณอยากกินอะไร? สั่งพร้อมกันเลยไหมคะ? แค่บอกมาว่าพวกคุณไม่อยากกินอะไรแล้วหนูจะไม่สั่ง” จู่ ๆ ธัญญ่าพูดแทรกขึ้นมาจู่ ๆ แอเรียนก็มีความคิดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวฉันจัดการเอง เราจะกินเลี้ยงกัน”แอเรียนไม่อยากกินอาหารตามสั่งน่าเบื่อ ๆ อีกต่อไป เธอเบื่อที่จะกินอาหารเดิม ๆ ทุกวัน ในเมื่อแจ็คสันกลับมาวันนี้ เธอจึงสามารถสั่งอาหารเที่ยงจากร้านเขาก็ได้ ไหน ๆ เธอก็มีเบอร์ร้านอยู่แล้วและอาหารจากร้านเขาก็จะเร็วกว่าด้วย สุดท้าย การแสดงความมีน้ำใจต่อพนักงานของเธอเป็นครั้งคราวก็เป็นเรื่องจำเป็น แม้ว่าเธอจะขี้เหนียวกับตัวเอง แต่เธอใจกว้างต่อคนอื่นเสมอที่ร้านอาหาร ทิฟฟานี่พยายามจะเป็นผู้หญิงมากขึ้นและถึงขั้นรับประทานอาหารช้าลงด้วยซ้ำ ในอดีตเธอไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เมื่อรับประทานอาหารกับแจ็คสัน การคบกันเปลี่ยนทัศนคติของเธอ อย่างน้อยเธอก็อยากทำตัวให้น่าประทับใจต่อหน้าเขาแจ็คสันขมวดคิ้วและแซวว่า “พอเลย กินตามปกติเถอะ คุณไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำไมคุณต้องทำตัวราวกับว่าผมไม่เคยเห็นว่าคุณกินเก่งแค่ไหนด้วย?”ทิฟฟานี่จ้องมองเขา “โอ้ พระเจ้า… ฉันดูเหมือนฉันไร้ยางอายขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันขอทำตัวให้เหมือนผู้หญิงม

ลินน์กดริมฝีปากของเธอเป็นรอยยิ้ม “ฉันไหวน่า”นายาช่วยแอเรียนถามคำถามที่ฝั่งใจซึ่งเธอลังเลที่จะถามว่า “ลินนี่ เธอกับแจ็คสันรู้จักกันมาก่อนเหรอ?”ลินน์เหลือบมองแจ็คสันอย่างรวดเร็ว แล้วก้มหน้าลงเล็กน้อย “ไม่”“ไม่ แต่ฉันมักจะเข้ากับทุกคนได้ดี พวกคุณทุกคนควรดูแลซึ่งกันและกันในเมื่อพวกคุณทำงานร่วมกัน โปรดดูแลแฟนสาวของผมด้วยในกรณีที่ผมไม่อยู่” แจ็คสันกล่าวนายายิ้มให้เขา “ไม่ต้องห่วง เราไม่เคยมีโอกาสได้ดูแลทิฟฟานี่เลย เพราะเธอคือคนที่คอยดูแลเราอย่างดีเสมอมา ฉันว่างงานมาหลายปีแล้วหลังจากคลอดลูกและไม่ได้ติดต่อกับสังคมการทำงานเลยจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันต้องพาลูกสาวไปและกลับจากโรงเรียนอนุบาลทุกวัน ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะหางานที่เหมาะสมได้ ฉันเดาว่าฉันได้เลือกที่ทำงานได้ดีเพราะทิฟฟานี่และแอริเป็นหัวหน้าที่ดีมาก”บทสนทนาและเสียงหัวเราะกลับมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง ลินน์เป็นคนเดียวที่ไม่พูดหรือกิน เธอเอาแต่ดื่ม สัญชาตญาณของแอเรียนที่เป็นผู้หญิงบอกเธอว่าเรื่องราวระหว่างแจ็คสันกับลินน์ไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เห็นแจ็คสันไปที่ห้องน้ำระหว่างทานอาหาร ไม่ถึงนาทีต่อมา ลินน์ก็ลุกขึ้นและออกไปด้วย ทิฟฟา

ตอนที่เธอชนแก้วกับเขาที่โต๊ะอาหาร เธอแค่อยากจะคุยกับแจ็คสันเพราะเธอทนความสนิทสนมระหว่างเขากับทิฟฟานี่ไม่ได้ เธอไม่คิดว่ามันจะทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้… เมื่อแจ็คสันมาที่ร้านในตอนกลางวัน เธอออกไปช่วยธัญญ่าส่งของ เธอไม่พอใจเมื่อได้ยินนายาบอกพวกเขาว่าแจ็คสันใส่ผ้ากันเปื้อนเพื่อช่วยทิฟฟานี่ในครัวจริง ๆ แม้ว่าจะผ่านมาเจ็ดปีแล้ว เธอก็ยังปล่อยอดีตไปไม่ได้...เมื่อเธอได้สติ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความถึงแจ็คสัน 'แอเรียนรู้เรื่องเราและเพิ่งคุยกับฉันเมื่อกี้'แจ็คสันหน้าซีดเมื่อได้รับข้อความในขณะที่เขากำลังช็อปปิ้งกับทิฟฟานี่ 'เธอไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระใช่ไหม?'ลินน์จ้องไปที่คำตอบบนหน้าจอขณะที่มุมปากของเธอกระตุกอย่างขมขื่น 'ฉันบอกเธอทุกอย่างเกี่ยวกับเรา ฉันไม่อยากโกหกใคร คุณสามารถจัดการกับส่วนที่เหลือเองได้ ฉันจะเก็บของและกลับเมืองหลวงคืนนี้'แจ็คสันไม่ตอบข้อความของเธออีก เขาเสียใจที่ได้แนะนำลินน์ให้รู้จักกับมาร์ค และส่งเธอไปหาแอเรียนและทิฟฟานี่ทิฟฟานี่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ของเขาขณะที่เธอกำลังเคี้ยวอาหารเสียบไม้อยู่ “มีอะไรเหรอ? ใครส่งข้อความมา?”แจ็คสันรีบเก็บโทรศัพท์ก

ความตื่นตระหนกบนใบหน้าของแจ็คสันไม่ได้ดูปลอม ทิฟฟานี่ก็เห็นเช่นนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขากระวนกระวาย ปกติเขามักจะเย็นชาและเฉยเมย นอกจากโกรธแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่นใจเล็กน้อย น้ำเสียงของเธออ่อนลงเช่นกัน “ฉันยอมรับว่าฉันอารมณ์เสีย แต่… ฉันจะเชื่อคุณในครั้งนี้ ตราบใดที่ในอนาคตคุณจะเป็นคนดี ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างยิ่ง คุณไม่ได้จะคบฉันเพียงช่วงเวลาหนึ่งใช่ไหม? คุณสามารถเลิกนอนไปทั่วได้จริงหรือ? คุณจะอยู่อย่างบริสุทธิ์ใจได้ไหมตอนที่ฉันไม่อยู่ในเมืองหลวง?”แจ็คสันมองเธออย่างจริงใจ “ผมควรจะพูดอะไรให้คุณเชื่อผม? ผมไม่เคยเป็นคนหุนหันพลันแล่น ผมจะไม่ตัดสินใจในช่วงเวลาที่ร้อนแรง ผมเลือกที่จะอยู่กับคุณมานานแล้ว เข้าใจไหม?”ไม่ใช่ในช่วงเวลาที่ร้อนแรง แต่นาน ๆ ที ทิฟฟานี่ไม่สามารถโต้คำพูดของความรักที่แหวกแนวได้ มุมปากของเธอโค้งขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “โอเค คราวนี้คุณรอดไป”แจ็คสันถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกและจับใบหน้าเธอเพื่อจูบเธอ แต่ทิฟฟานี่เอามือปิดปากเขา "คุณกำลังจะทำอะไร? คุณไม่ได้กลับมาทำงานเหรอ? ไปทำซะ ฉันจะอยู่กับคุณไม่เกินสองชั่วโมง จากนั้นฉันจะกลับบ้าน ไปทำในสิ่งที่คุณต้องทำเ

ทัศนคติที่เปลี่ยนไปของซัมเมอร์ทำให้แจ็คสันไม่พอใจ “แม่ ผมไม่ให้อภัยที่แม่พูดถึงเธอแบบนั้น ตอนนั้นเราโกหกแม่ว่าเราคบกัน ผมจ้างเธอมาเป็นแฟนเพื่อสันติภาพระหว่างแม่กับผม ผมไม่ได้คบกับเธอจริง ๆ อีธานเป็นแฟนของเธอเมื่อสามปีที่แล้ว ตอนที่พวกเขายังอยู่ในมหาวิทยาลัย พวกเขาเลิกกันหลังจากนั้นและอีธานก็กลับมาหาเธอ ตามคำขอแต่งงานที่แม่เห็นในห้างนั้น เธอไม่แน่ใจว่าเธอยังรักอีธานอยู่หรือเปล่า ตอนที่พวกเขาเลิกกัน อีธานยังไม่ล้มละลาย นอกจากนี้ ผมรวยกว่าเขา ถ้าเธอเป็นนักขุดทองจริง ๆ ทำไมเธอถึงยอมกลับไปคบกับอีธานล่ะ? เธอคงหาโอกาสที่จะผูกมัดตัวเองไว้กับผมแล้ว”ซัมเมอร์ไม่สะทกสะท้าน “แม่ไม่สน ใครจะรู้ ตอนนี้ลูกอาจจะกำลังโกหกแม่อยู่ นอกจากนี้ ตอนที่เธอถูกอีธานขอแต่งงานที่ห้างนั้นเป็นข่าวดังไปเลย มันดังจนมีวิดีโอมีอยู่ทุกที่บนอินเทอร์เน็ต ตอนนี้ลูกคบกับเธอแล้วมันเป็นอย่างไรบ้าง? เราครอบครัวเวสต์มีความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีนะ แม่ให้โอกาสลูกและพยายามบังคับให้ลูกแต่งงานกับเธอแล้ว ลูกไม่เห็นค่ามัน ตอนนี้แม่ไม่อนุญาติให้ลูกคบกับผู้หญิงแบบนั้น นั่นคือทั้งหมดที่แม่ต้องพูด ลูกหยุดตรงนี้ดีกว่า! แม่จะรอให้ลูกกลับไปพร้