All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 471 - Chapter 480

ทิฟฟานี่หุบปากทันทีพลางยิงสายตาให้นายา นายาเข้าใจท่าทางที่ละเอียดอ่อนของเธอและกลับไปทำงานเมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้านในคืนนั้น แอเรียนจ้องไปที่กระดาษแผ่นนั้นนานหลายชั่วโมง ทิฟฟานี่เคี้ยวอาหารที่แจ็คสันส่งมาและบ่นว่า “โถ่เอ๊ย ใช้มันถ้าเธอต้องการ ถ้าไม่ก็โยนมันทิ้ง ไม่ว่าด้วยวิธีใดฉันจะสนับสนุนการตัดสินใจของเธอ หยุดจ้องมันได้แล้ว มันจะสิงเธออยู่แล้ว”แอเรียนวางกระดาษแผ่นนั้นลง “กินอาหารของเธอไป ฉันคิดว่าแจ็คสันต้องเลี้ยงหมูแน่ ๆ และใช่ ฉันหมายถึงเธอ เธอเป็นหมูอ้วน ถ้าเธอทานอาหารเย็นทุกวันแบบนี้ เธอจะน้ำหนักขึ้น ตัวเธอจะแตกเหมือนลูกโป่ง!”ทิฟฟานี่มองโลกในแง่ดีมาก “ทำไมฉันต้องกลัวด้วย? ฉันจะไม่มีวันได้ผู้ชายดี ๆ มาแต่งงานด้วย ฉันใช้ชีวิตด้วยตัวเองได้อย่างสะดวกสบายมากขึ้น ฉันสามารถทำทุกอย่างที่ฉันต้องการ ชีวิตมันสั้น ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เธอไม่ควรละเลยความอยากอาหารและท้องของเธอ นอกจากนี้ เมื่อตายไปเธอจะไม่มีอะไรให้กิน”มันดูไม่เหมือนทิฟฟานี่เลย พวกเขาเป็นผู้หญิงทั้งคู่ และทิฟฟานี่เคยกลัวอ้วนและเกลียดการถูกเรียกว่าอ้วนด้วย หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แอเรียนก็ถามว่า "ทิฟฟ์ บอกมาตรง ๆ มีอะไรเกิ

แอเรียนกล่าวต่อว่า “เราจ่ายค่าจ้างให้เธอในวันที่เราไล่เธอออกและไม่ได้เรียกเก็บเงินเธอสำหรับของหวานหรือดื่มเครื่องดื่มที่เธอกินของเราทุกวัน เราแค่ตัดเงินส่วนเล็ก ๆ ออกเนื่องจากเธอมาสายทุกวัน เธอไม่พอใจอย่างยิ่งและทะเลาะกับเราก่อนจะจากไป ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เธอให้เพื่อนสั่งของหวานกลับบ้านทุกวัน จากนั้น หลังจากที่ได้รับคำสั่งซื้อแล้วพวกเขาจะเขียนรีวิวที่ไม่ดี ไม่มีใครเคยมีปัญหาใด ๆ กับผลิตภัณฑ์ของเรา และเราไม่มีปัญหาด้านสุขอนามัยอย่างแน่นอน เธอกำลังใส่ร้ายเรา“ในที่สุด ฉันก็ได้ไปส่งของพวกเขาด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้ขู่เธอ ฉันแค่เอาเธอและเพื่อน ๆ ของเธอขึ้นบัญชีดำ เพื่อหยุดพวกเขาจากการเขียนรีวิวที่ไม่ดีอีกต่อไป ฉันยังบอกพวกเขาว่าฉันบันทึกทุกอย่างไว้ ทั้งที่จริง ๆ แล้วฉันไม่ได้ทำ ฉันคิดว่าการทำเช่นนั้นอาจทำให้เธอเลิกยุ่งกับพวกเราได้ แต่เรื่องมันก็บานปลาย เธอพ่นสีที่ประตูของเรา เราใช้เงิน 1,500 ดอลลาร์ไปกับประตูนั้นระหว่างการปรับปรุงร้าน ฉันต้องการค่าตอบแทน หากเธอยังคงใส่ร้ายร้านกาแฟของเราเรื่องความสกปรกและส่วนผสมที่เป็นปัญหา ฉันจะยื่นฟ้องเธอ”ตำรวจหันไปหาเรจิน่าหลังจากจดบันทึก

แจ็คสันจ้องเธออย่างรุนแรง “คุณมีเรื่องอะไรให้จัดการด้วยเหรอ?”สายตาของเขาทำให้เธอตกใจ “อย่ายุ่งกับฉันน่า! มันใช่เรื่องของคุณไหม?”เขายิ้ม “ข้างในนี้ค่อนข้างอุ่น ใต้ผ้าพันคอผืนนั้นไม่ร้อนเหรอ?”เธอดึงผ้าพันคอที่พันรอบคอเธอออก ใบหน้าของเธอรู้สึกร้อนผิดปกติ เธอสงสัยว่าเธอเสียสติไปแล้วหรือเปล่าที่ตัดสินใจสวมผ้าพันคอผืนนี้มาเพื่อพบเขา…“คุณสวมมันมาเพื่อผมเหรอ?”เธอตัวแข็งทื่อ บ้าเอ๊ย แจ็คสัน ไม่พูดจะตายไหมเนี่ย? เธอเริ่มคิดว่าเธอเสียสติไปแล้ว ทำไมเขาต้องพูดจายั่วเธอด้วย?เธอตะคอกอย่างหงุดหงิด “โถ่! มันแค่ผ้าพันคอที่ฉันคว้ามั่ว ๆ ตอนออกมาเท่านั้นแหละ! ในบาร์นี้ไม่มีสาวสวยที่จะมายุ่งกับคุณหรอก คุณไม่เปลี่ยนเลยใช่ไหม? ผู้ชายอย่างคุณเหมาะกับการเป็นโสดไปตลอดชีวิตเท่านั้น เมื่อคุณแก่ คุณจะจ้องมองคู่สามีภรรยาสูงอายุที่เต้นรำในจัตุรัสสาธารณะ ในขณะที่คุณอยู่คนเดียว ช่างเป็นภาพที่น่าสมเพช!”แจ็คสันหรี่ตาลง “มีคนบางคนพูดไว้ว่า… อะไรนะ? อ๋อ ผมขอให้คุณเลิกกับแฟน คุณถามผมว่าผมจะคบกับคุณไหมถ้าคุณเลิกให้ ผมสัญญากับคุณแล้ว ตอนนี้คุณโสดแล้ว ถึงเวลาที่ผมต้องทำตามสัญญาแล้วไม่ใช่หรือ? คุณพูดถูก ผมได้พิจา

แจ็คสันส่งวิดีโอไปที่โทรศัพท์ของเขา “คุณอยากกลับบ้านหรือจะอยู่ที่นี่?” เขาถามพลางจ้องมองเธอด้วยรู้สึกที่ค่อนข้างพอใจเธอกระโดด “แน่นอนว่าฉันจะกลับบ้าน!” ช่างเป็นเรื่องตลก! แบบนั้นวีดีโอที่บันทึกของเธอจะไม่สูญเปล่าเหรอ? ทั้งหมดไม่ใช่เพียงเพราะเห็นแก่การหลบหนีจากเงื้อมมืออันชั่วร้ายของเขาหรอกหรือ? ก่อนหน้านี้ ตอนที่นอนด้วยกัน เขาไม่ได้แตะต้องเธอ เพราะตอนนั้นมันเป็นแค่การแสดงทั้งหมด ตอนนี้เธอกลายเป็นแฟนตัวจริงของเขาแล้ว เธอปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเขาจะควบคุมตัวเองได้!แจ็คสันไม่ยืนกรานเช่นกัน “ก็ได้ ผมจะไปส่งคุณกลับบ้าน อีกอย่าง ผมกับมาร์คจะกลับเมืองหลวงพรุ่งนี้ ผมจะมาพบคุณเมื่อผมมีเวลา หากคุณ… กล้าที่จะเล่นตลกกับผมอีก ผมจะส่งวิดีโอนี้ไปให้แอเรียนและเพื่อนในร้านเล็ก ๆ ของคุณ แล้วให้พวกเขาจัดการให้ผม”ทิฟฟานี่กัดฟันและสาปแช่งบรรพบุรุษของเขาในใจ เธอเพิ่งเดินออกจากห้องไปเมื่อทั้งคู่พบกับมาร์ค ซึ่งมาหาแจ็คสัน… พวกเขาน่าจะพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกัน ทิฟฟานี่ซ่อนใบหน้าของเธอจากสายตาเขาและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม แจ็คสันยิ้มอย่างหน้าด้าน “มาร์ค ฉันจะไปพบนายเมื่อฉันกลับมา!”มาร์คมองดูทั้งคู

แจ็คสันหัวเราะ “ผมไม่กล้าหรอก ผมจะกล้าเรียกพี่สะใภ้ผมอย่างนั้นได้อย่างไร? ผมแค่เปรียบเทียบเฉย ๆ ผมไม่ได้ว่าใครทั้งนั้น อย่าใส่ร้ายผมสิ”แอเรียนพูดไม่ออกชั่วขณะ “เอ้ แจ็คสัน เมื่อกี่ทิฟฟานี่บ่นว่าเธอจะเป็นบ้าเพราะความสามารถในการทำอาหารของเธอมันแย่มาก เธอคิดถึงคุณและอยากเจอคุณจะแย่แล้ว” ทิฟฟานี่ตัดสายวีดีโอคอลทันทีและกอดแอเรียนด้วยความเขินอาย “อย่าพูดแบบนั้น! ฉันเขินนะ! ฉันไม่ได้คิดถึงเขาสักหน่อย!”แอเรียนหัวเราะจนหัวโยก “เธอคิดถึงเขา! มันเป็นความผิดของเธอที่หันกล้องมาทางฉัน มือฉันมันแพลบไปหมดและฉันก็ยังถือกุ้งอยู่ด้วย ฉันเสียศักดิ์ศรีไม่ได้ แม้ต่อหน้าเพื่อนสนิทอย่างแจ้คสันก็ตาม เธอเริ่มก่อนนะ!”ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์ แจ็คสันหันไปหามาร์คผู้ซึ่งนั่งข้าง ๆ เขา “นายเห็นแอเรียนไหม? ฉันว่านายไปหาเธอได้แล้ว ไม่อย่างนั้น ทิฟฟานี่อาจจะคิดว่าฉันแค่คบกับเขาเพื่อให้นายสามารถเข้าถึงแอเรียนได้ง่ายขึ้น… มันไม่ยุติธรรมกับฉันนะ…”มาร์คส่ายหัว “ยัง ฉันไม่สามารถวางใจได้หากอีธานยังคงมีชีวิตอยู่”แจ็คสันจริงจังขึ้น “ฉันส่งคนไปจัดการแล้ว การจัดการเรื่องแบบนี้ในต่างประเทศเป็นเรื่องที่มีความท้าทายมาก นายก็ร