ในทันใดนั้นอเล็กซ์ก็รู้สึกถึงความสุขที่เกิดขึ้น ลึก ๆ ในใจของเขา เขาคิดว่าเมื่อพระเจ้าปิดประตูหนึ่งแต่ก็ยังเปิดอีกประตูหนึ่งให้ เชอริลต้องการที่จะออกไป แต่เธอขยับไม่ได้สักนิ้ว เธอรู้สึกเขินและหน้าแดง เมื่อพวกเขามาถึงชั้นหนึ่งก็เดินออกจากลิฟต์ คุณหมอเชอริลจ้องมองไปที่เขาและกระซิบว่า “อย่าคิดที่จะแต๊ะอั๋งฉันล่ะ” อเล็กซ์รู้สึกเสียใจและพูดว่า “เชอริล นั้นไม่ใช่ความผิดของผมนะ” เป็นเวลาห้าโมงครึ่งพวกเขาก็มาถึงที่ร้านอาหารอุระซาว่า มีลูกค้าไม่มากในร้านอาหาร แต่รถที่จอดอยู่ที่หน้าร้านอาหารล้วนเป็นรถหรูและระดับสูงซึ่งเป็นรถยนต์ที่มีมูลค่าหลายสิบล้าน “ร้านอาหารอุระซาว่าเป็นร้านอาหารที่แพงเป็นอับดับสองในการรับประทานอาหารในแคลิฟอร์เนีย” “ดูเหมือนว่าคุณจะมีเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่ร่ำรวยถึงได้นัดกันมารวมตัวกันที่นี่!” อเล็กซ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม คุณหมอเชอริลหน้ามุ่ย “คนที่เชิญเรามาที่นี่ก็คือผู้ชายคนที่ฉันไม่ชอบมากที่สุดและคืนนี้คุณจะต้องจัดการเขาให้ได้!” “ได้เลย” อเล็กซ์ตอบ เขารู้ว่าผู้ชายที่เธอพูดถึงคือคนที่แอบชอบเธอ ในเวลานั้นเองก็มีคนจากด้านหลังตะโกนว่า “เชอริล!” อเล็กซ์เห็นชาย

ขณะที่เบนจามินเห็นคุณหมอเชอริลและอเล็กซ์กำลังเพลิดเพลินกับอาหารค่ำเขาก็มองไปที่อเล็กซ์ด้วยสายตาที่ดุร้าย เหตุผลหลักที่เบนจามินตั้งใจจะจัดงานรวมตัวกันครั้งนี้ก็คือต้องการตามตื๊อเชอริล เขาทนไม่ได้ที่จะเห็นคุณหมอเชอริลและอเล็กซ์มีความสุขกับช่วงเวลาอันแสนหวานของพวกเขาในมื้อค่ำ พวกขี้ประจบสอพอของเบนจามินสังเกตเห็นความโกรธแค้นของเขา จากนั้นพวกเขาก็หันไปมองที่คุณหมอเชอริลและอเล็กซ์ บริทนีย์กล่าวว่า “เฮ้ นายชื่ออเล็กซ์ใช่ไหม นายไม่เคยชิมอาหารอร่อยแบบนี้มาก่อน นายมักกินอาหารกลางวันที่ไซต์ก่อสร้างล่ะสิ? นายทำงานอะไรเหรอ? หลังจากที่อเล็กซ์กลืนเนื้อเสร็จเขาก็ตอบว่า “ผมไม่ได้ทำงานก่อสร้าง ผมว่างงานอยู่” ทุกคนหัวเราะ เบนจามินมองไปที่คุณหมอเชอริลด้วยความคิดลึก ๆ ในใจ เนื่องจากเบนจามินตามคุณหมอเชอริลมาหลายปีแล้ว เขาจึงรู้ว่าคุณหมอเชอริลเป็นคนมีจิตใจโอบอ้อมอารี เธอมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในการเลือกคู่ครองที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง คุณหมอเชอริลจะไม่เลือกคนที่ต่ำต่อยทางสังคมอย่างเช่นอเล็กซ์มาเป็นคู่ชีวิตของเธอแน่ เบนจามินคิดว่าบางทีคุณหมอเชอริลกับอเล็กซ์กำลังพยายามทดสอบความอดทนของเขา ดังนั้นเข

หัวใจของเบนจามินสั่นสะท้านเมื่อได้ยินคำเตือนของผู้จัดการแรมเซย์ เขาไม่กล้าพูดต่อหลังจากนั้น ทุกคนกลัวที่จะพูดหลังจากที่พวกเขาเห็นเบนจามินเงียบ โดยเฉพาะผู้ชายที่ทุบตีชายวัยกลางคนเมื่อครู่นี้ล้วนสั่นสะท้าน “ไอ้นี่เป็นคนที่ตีฉันหนักสุด” ชายคนนั้นกล่าวขณะชี้ไปที่ดีแลน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกสองสามคนจับกุมตัวดีแลนทันทีโดยใช้มือปิดปากไว้จากข้างหลัง “แหวนเพชรของฉันอยู่ไหน คืนให้ฉันซะ!” ชายคนนั้นจ้องไปที่บริทนีย์อย่างเย็นชา “ฉัน... ฉันไม่ได้ขโมยมันมา” บริทนีย์พูดด้วยความกลัว ผู้จัดการแรมเซย์ตอบว่า “ทำยังไงเธอถึงจะยอมรับและคืนแหวนเพชรได้ เธอไม่สามารถปฏิเสธสิ่งที่เธอทำลงไปได้ เพราะมีกล้องวงจรปิดในร้านอาหารของเราซึ่งบันทึกทุกอย่างไว้หมดแล้ว” บริทนีย์ส่ายหัวปฏิเสธ ชายวัยกลางคนผู้เกรี้ยวกราดฉีกเสื้อผ้าของบริทนีย์และค้นหาร่างกายของเธออย่างเกรี้ยวกราด บริทนีย์ตะโกนและน้ำตาไหลขอความช่วยเหลือจากเบนจามินอย่างสินหวัง แต่เบนจามินยืนอยู่ตรงนั้นและไม่ทำอะไรเลย อเล็กซ์แก้แค้นด้วยการยืนดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับบริทนีย์ที่เยาะเย้ยเขาเมื่อไม่นานมานี่ คุณหมอเชอริลเป็นคนจิตใจดี เธอทนไม

ใบหน้าของแรมเซย์เปลี่ยนเป็นซีดและเหงื่อก็ไหลออกมา แต่เขาไม่กล้าบ่น เขาพยักหน้าและเดินจากไปด้วยความสิ้นหวัง เขาออกจากห้อง เบอร์นาร์ดถามว่า “นายท่านอเล็กซ์มีใครที่นี่ทำให้คุณขุ่นเคืองไหมครับ?” อเล็กซ์ใช้นิ้วปัดผมของเขาแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรร้ายแรง แต่ไอ้นี่มันดูถูกแฟนผมต่อหน้าผม ผมไม่แน่ใจว่าควรจัดการกับเขายังไง” เบอร์นาร์ดเดือด “ไอ้ขยะ นายเซ็นใบสำคัญแสดงสิทธิการตายของนายเอง การ์ด โยนมันลงแม่น้ำและทำให้มันจมน้ำตาย” ทุกคนตื่นตระหนก เอ็ดการ์รู้สึกตัวสั่นลงกระดูกสันหลัง เขารีบพูดว่า “เดี๋ยวก่อน! ผมเป็นซีอีโอของ เพกาซัส อินเตอร์ เนชั่นแนล ผมเอ็ดการ์ เชฟเฟิร์ด ผมมีความเกี่ยวข้องกับท่านเล็กซ์กันเธอร์ แห่งบริษัท เธาซันด์ ไมล์ คุณทำแบบนี้กับผมไม่ได้!” ขณที่เขาพูดจบ เบอร์นาร์ดก็ตบหน้าเขา เพียะ! “แกคิดว่าท่านเล็กซ์ กันเธอร์ จะรบกวนให้แกช่วยเหลืองั้นเหรอ? ทำให้มันจมน้ำตาย!” เบอร์นาร์ดกล่าว เอ็ดการ์ดตื่นตระหนกและเขาคุกเข่าทั้งสองข้างวิงวอนว่า “ไม่นะ! ได้โปรด! ผมผิดไปแล้ว ผมขอโทษ ผมขอตอบแทนคุณ คุณเบอร์นาร์ด นายน้อย! นายท่านอเล็กซ์ ขอโอกาสผมด้วยเถอะ ผมเป็นหนี้บุญคุณท่านมากทีเดียว”

อย่างไรก็ตาม ก็สามารถพูดตรงกันข้ามได้ ใครก็ตามที่ได้รับผลประโยชน์จากบริษัท เธาซันด์ ไมล์ จะเจริญรุ่งเรือง เมื่ออเล็กซ์มาถึง คุณท่านโจแอนน์เป็นคนแรกที่ทักทายเขา ตรงกันข้ามกับพฤติกรรมก่อนหน้านี้คุณท่านโจแอนน์ยิ้มปาดจะถึงรูหู ราวกับว่าเธอเป็นคนละคน เธอจับมืออเล็กซ์และพูดว่า “อเล็กซ์ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ฉันผิดที่จะตัดสินนายเร็วเกินไป มันเป็นความผิดพลาดของฉัน ทั้งหมดนี้เกิดจาก นายน้อยสปาร์ค และท่านบิล เราทุกคนถูกหลอกโดยคำพูดของพวกเขา!” ที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ คือเบนนีย์ แอสเส็กซ์, แอนเดอร์สัน แอสเส็กซ์ และสมาชิกคนอื่น ๆ ของตระกูลแอสเส็กซ์ต่างก็ยิ้มอย่างขอโทษ อเล็กซ์พูดด้วยน้ำเสียงแบบไม่ใส่ใจว่า “เนื่องจากมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด จึงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ผมจะไปนอนเพราะผมเหนื่อย” คุณท่านโจแอนน์รีบพูด "ได้โปรดเถอะ! ตอนนี้ท่านเล็กซ์ฉีกสัญญาพันล้านดอลลาร์ที่สัญญาไว้กับเรา ความสัมพันธ์ระหว่างนายกับท่านเล็กซ์เป็นอย่างไรบ้าง นายช่วยโทรหาท่านและขอให้ท่านเซ็นสัญญาใหม่อีกครั้งได้ไหม?” แอนเดอร์สัน แอสเส็กซ์ กล่าวว่า “ใช่ ดูเหมือนว่า ท่านเล็กซ์ จะให้ความสำคัญกับนายอย่างมาก ทำไมนายไม่อธิบา