Share
บทที่ 25
Related chapter
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 26
“นายเป็นใคร? นายมีคุณสมบัติยังไงที่จะมาขอให้ฉันทำเพื่อนาย?” เอ็ดการ์มองอเล็กซ์ด้วยท่าทางไม่พอใจ เขายิ้มอย่างโกรธเกรี้ยวและพูดว่า “เธอเป็นของนายเหรอ? งั้นดีเลยฉันจะสอนบทเรียนให้เธอต่อหน้านาย นายจะยืนดูอยู่ตรงนั้นไหม คนคุ้มกระลาหัวของนายเป็นใคร ฉันชักเริ่มจะสนใจอยากรู้จักเขาจริง ๆ” “จับมันไว้” เอ็ดการ์กล่าวกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ขณะนี้เพื่อนร่วมชั้นเรียนของคุณหมอเชอริล รู้สึกสนุกสนานเมื่อได้เห็นว่าอเล็กซ์กำลังขุดหลุมฝังตัวเองได้ยังไง คุณหมอเชอริลไม่สามารถต่อสู้เพื่อตัวเองได้ในขณะที่ถูกดูถูกต่อหน้าผู้คน แม้แต่เบนจามินยังถูกสั่งให้เงียบ “แล้วคุณจะเสียใจ” อเล็กซ์พูดด้วยความโกรธ “ให้ตายเถอะไอ้ผู้ชายคนนี้ยังทำตัวแข็งกร้าว! ฉันทนเห็นมันไม่ได้มันน่ารังเกียจ รีบพามันลงไป!” เอ็ดการ์กล่าว ผู้จัดการแรมเซย์ตอบรับคำสั่งของเอ็ดการ์ทันทีเขาไม่สนใจที่จะมองการแสดงออกของอเล็กซ์ เขากำลังร้องขอปัญหา คุณหมอเชอริลกลัวแทบตาย เธอกลัวว่าอเล็กซ์จะไม่สามารถจัดการกับพวกเขาที่จำนวนมากได้ นอกจากนี้คนเหล่านี้ยังทำงานให้กับ บริษัท เธาซันด์ ไมล์ ซึ่งเป็นที่รู้กันดีว่าเป็นราชาแห่งยมโลกในแคลิฟอร์เน
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 27
ใบหน้าของแรมเซย์เปลี่ยนเป็นซีดและเหงื่อก็ไหลออกมา แต่เขาไม่กล้าบ่น เขาพยักหน้าและเดินจากไปด้วยความสิ้นหวัง เขาออกจากห้อง เบอร์นาร์ดถามว่า “นายท่านอเล็กซ์มีใครที่นี่ทำให้คุณขุ่นเคืองไหมครับ?” อเล็กซ์ใช้นิ้วปัดผมของเขาแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรร้ายแรง แต่ไอ้นี่มันดูถูกแฟนผมต่อหน้าผม ผมไม่แน่ใจว่าควรจัดการกับเขายังไง” เบอร์นาร์ดเดือด “ไอ้ขยะ นายเซ็นใบสำคัญแสดงสิทธิการตายของนายเอง การ์ด โยนมันลงแม่น้ำและทำให้มันจมน้ำตาย” ทุกคนตื่นตระหนก เอ็ดการ์รู้สึกตัวสั่นลงกระดูกสันหลัง เขารีบพูดว่า “เดี๋ยวก่อน! ผมเป็นซีอีโอของ เพกาซัส อินเตอร์ เนชั่นแนล ผมเอ็ดการ์ เชฟเฟิร์ด ผมมีความเกี่ยวข้องกับท่านเล็กซ์กันเธอร์ แห่งบริษัท เธาซันด์ ไมล์ คุณทำแบบนี้กับผมไม่ได้!” ขณที่เขาพูดจบ เบอร์นาร์ดก็ตบหน้าเขา เพียะ! “แกคิดว่าท่านเล็กซ์ กันเธอร์ จะรบกวนให้แกช่วยเหลืองั้นเหรอ? ทำให้มันจมน้ำตาย!” เบอร์นาร์ดกล่าว เอ็ดการ์ดตื่นตระหนกและเขาคุกเข่าทั้งสองข้างวิงวอนว่า “ไม่นะ! ได้โปรด! ผมผิดไปแล้ว ผมขอโทษ ผมขอตอบแทนคุณ คุณเบอร์นาร์ด นายน้อย! นายท่านอเล็กซ์ ขอโอกาสผมด้วยเถอะ ผมเป็นหนี้บุญคุณท่านมากทีเดียว”
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 28
“ไม่! ฉันไม่ได้... ฉันไม่เคยสัญญากับเขา คุณเป็นสามีของฉัน” โดโรธีร้องไห้ อเล็กซ์กล่าวว่า “คุณคิดว่าผมตาบอดเหรอ? ผมเห็นแล้ว!” โดโรธีกล่าวว่า “ฉัน... ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น ฉันขอโทษ ที่รัก คุณอยู่ที่ไหนฉันอยากเจอคุณ ให้ฉันอธิบายและขอโทษคุณเถอะนะ ฉันขอโทษ ฉันไม่สมควรเชื่อสปาร์ค คุณจะลงโทษฉันหรือจะตีฉันก็ได้ ได้โปรดมาเจอกันเถอะนะ” เมื่ออเล็กซ์ได้ยินโดโรธีอ้อนวอนทางโทรศัพท์อย่างสิ้นหวัง ความโกรธของเขาก็สงบลง แต่เขาก็คิดอีกแง่หนึ่ง ‘โอ้ย ตอนที่ท่านเล็กซ์เปิดตัวที่แอสเส็กซ์ เขาพูดกับเรานายท่านอเล็กซ์ หมายความว่าตัวตนของเราถูกเปิดเผยใช่ไหม ตระกูลแอสเส็กซ์เป็นคนดูดเลือดดูดเนื้อแน่นอน พวกเขาต้องการให้เรากลับไป จากนั้นพวกเขาจะให้เราเซ็นสัญญาพันล้านดอลลาร์กับบริษัท เธาซันด์ ไมล์ อีกครั้ง ไอ้โง่ ไปลงนรกซะ!’ เขาคิดในใจ จากนั้นเขาก็ถามว่า “คุณมาขอโทษเพราะคุณท่านโจแอนน์บอกให้ทำใช่ไหม?” โดโรธีพูดทันทีว่า “ไม่! ฉันอยากจะขอโทษเอง ที่รักคุณลืมไปแล้วเหรอว่าฉันเป็นคนยังไง? ฉันรู้สึกไม่สบายใจเมื่อคุณไม่รับสายฉัน บอกฉันว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้หากเราได้พบกัน” อเล็กซ์ถอ
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 29
อย่างไรก็ตาม ก็สามารถพูดตรงกันข้ามได้ ใครก็ตามที่ได้รับผลประโยชน์จากบริษัท เธาซันด์ ไมล์ จะเจริญรุ่งเรือง เมื่ออเล็กซ์มาถึง คุณท่านโจแอนน์เป็นคนแรกที่ทักทายเขา ตรงกันข้ามกับพฤติกรรมก่อนหน้านี้คุณท่านโจแอนน์ยิ้มปาดจะถึงรูหู ราวกับว่าเธอเป็นคนละคน เธอจับมืออเล็กซ์และพูดว่า “อเล็กซ์ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ฉันผิดที่จะตัดสินนายเร็วเกินไป มันเป็นความผิดพลาดของฉัน ทั้งหมดนี้เกิดจาก นายน้อยสปาร์ค และท่านบิล เราทุกคนถูกหลอกโดยคำพูดของพวกเขา!” ที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ คือเบนนีย์ แอสเส็กซ์, แอนเดอร์สัน แอสเส็กซ์ และสมาชิกคนอื่น ๆ ของตระกูลแอสเส็กซ์ต่างก็ยิ้มอย่างขอโทษ อเล็กซ์พูดด้วยน้ำเสียงแบบไม่ใส่ใจว่า “เนื่องจากมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด จึงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ผมจะไปนอนเพราะผมเหนื่อย” คุณท่านโจแอนน์รีบพูด "ได้โปรดเถอะ! ตอนนี้ท่านเล็กซ์ฉีกสัญญาพันล้านดอลลาร์ที่สัญญาไว้กับเรา ความสัมพันธ์ระหว่างนายกับท่านเล็กซ์เป็นอย่างไรบ้าง นายช่วยโทรหาท่านและขอให้ท่านเซ็นสัญญาใหม่อีกครั้งได้ไหม?” แอนเดอร์สัน แอสเส็กซ์ กล่าวว่า “ใช่ ดูเหมือนว่า ท่านเล็กซ์ จะให้ความสำคัญกับนายอย่างมาก ทำไมนายไม่อธิบา
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 30
ดวงตาของเบียทริซเบิกกว้างทันที “นายซื้อสร้อยคอราคาสามสิบล้านเหรียญจริง ๆ เหรอ? นายได้รับเงินจาก ท่านเล็กซ์เท่าไหร่?” คุณนายแคลร์ก็สงสัยเช่นกัน อเล็กซ์ยักไหล่ “ผมมีเงินไม่มาก สร้อยคอเป็นของขวัญจากท่านเล็กซ์ และแหวนแต่งงานที่ผมได้มาก็ไม่มีค่าใช้จ่ายด้วย” คุณนายแคลร์ตบต้นขาของตัวเองเสียงดัง “โอ้พระเจ้า! นายทิ้งสร้อยคอมูลค่าสามสิบล้านเหรียญไปได้ยังไง? นายนี่มันคนโง่เขลาจริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย?” อเล็กซ์ตอบว่า “คุณต่างหากเป็นคนโยนมันทิ้ง” คุณนายแคลร์จำได้ว่าเธอเป็นคนที่โยนสร้อยคอลงพื้นและเสียใจอย่างมาก! เบียทริซกล่าวว่า "ฉันจำได้ว่าผู้หญิงที่รับสร้อยคอนั้นเป็นคนที่นายรู้จัก เธอคือ... คุณหมอเชอริลใช่ไหม? นายขอสร้อยคอคืนมาได้ไหม?" ดวงตาของคุณนายแคลร์สว่างขึ้น “โอ้ใช่ เราต้องไปเอาคืน” อเล็กซ์ส่ายหัว เขาอายเกินกว่าจะขอคืน! เขาเพิ่งแกล้งทำเป็นแฟนของคุณหมอเชอริล เขายิ่งเขินอายกับเหตุการณ์ในลิฟต์ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจบอกเรื่องโกหก “ผมไปถามแล้ว แต่เธอคิดว่ามันเป็นแค่เศษแก้วที่ทำเลียนแบบและเธอก็ ให้เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ไปแล้ว” "ฮะ?" กรามของโดโรธีกระแทกพื้น คุณนายแคลร์รู้สึกสิ้นหวัง “พร
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 31
‘เธอจะไม่มีทางพูดแบบนี้ ถ้าเธอรู้ว่าฉันเป็นผู้บริหารกลุ่มบริษัทในเครือเธาซันด์ ไมล์’ อเล็กซ์คิดอย่างไรก็ตามตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลาที่จะเปิดเผยเรื่องนี้โดโรธี กล่าวเสริม “ฉันหวังว่าคุณจะเอาเวลาไปคิดว่าคุณต้องการจะทำอะไรในอนาคตข้างหน้าดีกว่านะ อายุคุณก็ไม่ใช่น้อย ๆ แล้วนะ และคุณยังไม่คิดจะทำอะไรสักอย่างกับชีวิตของคุณเลย! ฉันรู้ว่าคุณจะพูดอะไร คุณก็ต้องดูแลแม่ของคุณ แต่คุณก็สามาถจ้างคนมาดูแลได้ไม่ใช่เหรอ? คุณแค่ไปหางานทำเถอะ หรือคุณจะมาทำงานในบริษัทของฉันก็ได้”อเล็กซ์รู้สึกลำบากใจ เขาไม่ต้องการที่จะปล่อยแม่ของเขาไว้ให้คนอื่นดูแลอย่างไรก็ตาม เขาพยักหน้า ภายใต้สายตาของโดโรธี “โอเค ไว้ผมจะเก็บเรื่องนี้ไปคิด”เช้าวันรุ่งขึ้น อเล็กซ์ขับรถของคุณหนูโดโรธีเพื่อไปส่งเธอที่สนามบินเธอพบกับเพื่อนร่วมงานของเธอที่นั่นเพื่อที่จะเข้าร่วมนิทรรศการในเมือง บล็อคจากนั้นอเล็กซ์ก็ขับรถกลับบ้านระหว่างทางกลับบ้านเขาได้รับสายจากคุณหมอเชอริล “อเล็กซ์ คุณต้องมาที่โรงพยาบาลด่วนเลย เป็นเรื่องเกี่ยวกับแม่ของคุณ”“เกิดอะไรขึ้นกับแม่?” อเล็กซ์พูดด้วยความตกใจ“เราจะคุยกันตอนคุณมาถึง” เชอริลตอบด้วยน้ำเสียงจ
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 32
ตบนั้นทำให้เชอริลตกใจ แก้มของเธอแดงอย่างร้อนผ่าวสิ่งที่แย่ไปกว่านั้นคือคำพูดของคุณนายแคลร์ เชอริลรู้ว่าตัวเองบริสุทธิ์ เธอเป็นแค่หมอเท่านั้นเอง ทำไมเธอจะต้องทนกับการกระทำแบบนี้?เสียงตะโกนของคุณนายแคลร์ดังไปทั่วทั้งพื้นที่ทำให้สร้างความสนใจให้เหล่าพยาบาลและผู้คนแถวนั้นมากมาย “ระวังคำพูดด้วยค่ะ คุณนาย กรุณาอย่าพูดจาไร้สาระค่ะ” เชอริลหงุดหงิดคุณนายแคลร์เป็นคนอารมณ์ร้อนมาก เป็นคนที่เก็บอารมณ์ความเสียใจไว้และพร้อมที่จะแก้แค้นเสมอเธอเหวี่ยงมือของเธออีกครั้ง เชอริลซึ่งไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้โดนตบเข้าที่หน้าเต็ม ๆ คุณนายแคลร์ตะโกน “ไร้สาระ! ระวังคำพูดงั้นเหรอ? ใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอควรจะเป็นคนที่จะต้องระวังคำพูดมากกว่านะ! ยั่วยวนสามีของคนอื่นเหมือนที่เธอกำลังทำอยู่ไงล่ะ แม้กระทั่งกอดกันในที่สาธารณะแบบนี้! ทำไมไม่ยอมรับว่าเธอมันน่าไม่อาย!? ฉันเห็นหมดแล้ว! บนเสื้อผ้าของเธอมีแม้กระทั่งน้ำลาย! เหลือแค่พวกเธอยังไม่แก้ผ้าเท่านั้นหล่ะ…”ทุกคนในที่นั้นกำลังจ้องมองพวกเขาและกระซิบนินทาเชอริลเหมือนจุดถูกชนวนความโกรธ เธอรู้สึกได้ถึงความโกรธที่พร้อมจะประทุออกมาอเล็กซ์ซึ่งตกอยู่ในสภาวะงงงวยก็ดึงสต
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 33
แม่เจ้าโว้ย!อเล็กซ์คิดอย่างถี่ถ้วน ความรู้สึกนี้มันเหมือนกับคัมภีร์ มันกำลังเสนอตัวเอง หน้ากระดาษแต่ละหน้ากำลังพลิกหน้าสลับไปมาเองและเหมือนกับว่ากำลังจะถูกจัดเรียงใหม่ ทุกอย่างเข้าหาเข้าเพียงแค่พริบตาเดียว การแพทย์ดั้งเดิม, ไสยศาสตร์, เวทมนตร์,ยาเสน่ห์ และแม้กระทั่งวิทธายุทธบำบัด เหมือนทุกอย่างเข้าปกคลุมไปในความคิดของเขาในขณะที่พลังอันอบอุ่นไหลเวียนเข้าสู่ร่างกายของเขาทำให้อเล็กซ์รู้สึกผ่อนคลาย“อเล็กซ์ อเล็กซ์?” เสียงของเชอริลดังเข้าไปในหูของเขา ดึงเขาให้กลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงเขากระพริบตา “ฮะ? ผมอยู่ที่ไหน แล้วแม่อยู่ไหน? คุณหมอโคนีย์”“อยู่ ๆ คุณก็เป็นลมไปอเล็กซ์” เชอริลตอบในขณะนั้น มีพยาบาลเร่งรีบเข้ามา “คุณหมอโคนีย์ คุณบริตทานี ร็อคกี้เฟลเลอร์ คนไข้ได้หยุดหายใจแล้ว….”หมอและพยาบาลจำนวนมากพุ่งตรงเข้าไปในห้องของบริตทานีอเล็กซ์มองเห็นแม่ของเขานอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง ใบหน้าของเธอซีดขาวดุจผ้าสีขาวและสัญญาณชีพจรที่แสดงเป็นเส้นตรง หมอคนหนึ่งเดินเข้าหาพวกเขา พร้อมกับค่อย ๆ ส่ายหน้า“แม่! แม่…” อเล็กซ์พุ่งไปข้างเตียงของบริตทานีพร้อมกับร้องไห้ออกมาสุดเสียงในขณะนั้น ความรู้บ
Latest chapter
