MATAMA lang akong nakaupo sa isa mga monoblock na nasa corner, kung saan kasama ko rin ang mga ibang staff ng show na "Morning Pinas". Dalawang oras din ang itinigal, manaka-naka ay nagkakaroon ng break sa tuwing commercial ng show. Iyon naman ang mga time na nagkaka-oras na iretouch ng mga kasama namin sa set na bakla ang mga especial guest na artist. Katulad nalang ni Ivan Sammuel, may dalawa pa itong kasamang new teenage loveteam na sikat na sikat. "Pamao" ang tawag sa kanila ng mga fans, sa tuwing may sweet moments at sasagot ang mga ito ay maghihiyawan na ang mga live audience sa mismong set namin. Natatawa nalang ako sa dalawang bagets, tila natural na natural ang paglalambingan ng mga ito. Pero sa likod ng camera'y ibang-iba ang mga 'to. Hindi man ako chismusa ngunit sadiyang matabil lang si Patty— PA ni Hannah Bae.Lagi raw magkaaway at kadalasan na 'di nagkakasu

TULOY-TULOY lamang ako sa tahimik na paglalakad, pabalik na kami sa event, kung saan nag-umpisa ng magsikain ang lahat. Pina-pakiramdaman ko lamang si Katherine na nakasunod sa akin. Manaka-naka lang akong sumusulyap dito. Tila napakalalim ng iniisip nito, lagi nalang itong ganito sa tuwing magkasama kami. Bigla'y may dumaan na mga malalabong alaala sa aking isipan. Saglit akong natigilan. Tila malakas na pumintig ang puso ko kaya upang matigilan ako sa paglalakad. Ramdam ko ang pagbunggo niya sa likuran ko. "Okay ka lang Sammy?"May pag-aalalang wika ni Katherine sa akin. Agad niya akong hinarap, bakas  sa kilos niya ang pagkataranta. Marahan kong dinama ang dibdib ko kung saan naroon ang puso ko na patuloy lang sa mabilis na pagtibok. Habang titig na titig ako sa mukha ni Katherine. Ramdam ko pa

DAHAN-DAHAN akong bumangon. Inalalayan naman ako ni Kate.   "Salamat ulit sa'yo Kate, kung wala ka. Tiyak patay na ako."muli kong pasasalamat dito.   "Wala iyon Sammy, m-may masakit pa ba sa'yo? Okay kana ba talaga? Baka gusto mo pang magpahinga muna."tuloy-tuloy niyang tanong.   Napailing lamang ako, marahan akong nagpagpag para maalis ang mga buhangin na dumikit sa katawan ko.   Agad kong iniharang ang isang palad ko, dahil na rin sa nasisilaw ako sa sinag ng araw.   Hampas ng mga alon sa dalampasigan ng payapang dagat ang madidinig ko sa bawat na lumipas. Maalat-alat na simoy ng hangin na may kasamang lamig ang nanuot sa aking kalamnan.   Pinasingkit ko ang aking mga mata, upang matanaw ko ang dulong bahagi ng karagatan.   Nahalinhinan ng samo't saring alalahanin at pakiramdam ang aking sistema ng mapagtanto kong wala

BAHAGIYA kong inilapit ang aking mga palad sa bonfire na pinaningas namin ni Sammy.   Natagalan din ako, halos umabot ako ng Trenta minutos.   Laking pasasalamat ko sa hinaba-haba ng oras ay nakagawa rin ako ng apoy.   Labis ang nakita kong katuwaan sa mukha ni Sammy ng ihawin nito ang isdang nahuli ko kanina.   Iyon na ata ang pinakamasarap na lunch sa buong-buhay ko, kahit iisang isda lamang iyon na pinagsaluhan namin. Ngunit pakiramdam ko nabusog ako. Dahil sa kasama ko, si Sammy.   Bahagiya akong napapitlag ng maramdaman ko ang pagtabi sa akin nito.   Pinanitili ko lang naman nakatutok sa naglalagablab na apoy ang aking pansin.   Latag na ang kadiliman sa buong kapakaigiran. Ilang oras matapos naming masaksihan ng sabay ni Sammy ang paglubog ng haring araw.   Napakapayapa ng dagat na tila, nakikii

HALOS tatlong araw na kaming pabalik-balik ni Coleene sa dalampasigan kung meron bang bagong update kina Katherine at sa kapatid ko.   Kalaunan napagdesisyunan na rin namin ni Coleene na sumama sa mga taong nagsesearch operation.   Sa ikatlong araw ng paghahanap namin halos hindi na ako mapakali. I feel the longing and pain over my system. Gusto kong magwala, magmura at saktan ang sarili ko!   "Are you okay Vince?"nag-aalalang tanong sa akin ni Coleene.   "No..."   Napailing lamang ako, paano ako magiging okay kung magpahanggang ngayon ay hindi pa nakikita ang mga ito.   "Magiging okay din ang lahat Vince, don't worry ang sabi ni Mom ay meron pupuntang helicopter today para mas mapabilis ang paghahanap sa kapatid mo at kay Katherine."Pampalubag nito.   Magkagayunman ay hindi iyon nakatulong upang pawiin ang pag-aalala ko.