'พระเจ้า! ทำไมฉันถึงรู้สึกว่านายหญิงคอนเนอร์เย็นชาและใจแข็งกว่านายท่านรองในบางแง่มุมกันนะ?’ ลูคัสอยากจะร้องไห้แต่น้ำตาก็ไม่ไหล ชาร์ล็อตปฏิเสธที่จะอยู่ในห้องของเธออีกต่อไป เธอโยนแก้วลงบนพื้น หันกลับมา แล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องนั่งเล่น เห็นได้ชัดว่าลอร์เรนมีไอคิวและอีคิวสูงเป็นพิเศษ เธอตีบทแตกกระจุย ชาร์ล็อตวิเคราะห์จากทุกมุมแต่ไม่สามารถหาวิธีที่จะเปิดเผยเธอได้ ที่จริงแล้ว ถ้าไม่ใช่จากอุบัติเหตุครั้งนี้ ชาร์ล็อตคงจะรู้สึกว่าลอร์เรนไม่ใช่คนเลวเลย ลอร์เรนเป็นงูพิษที่ร้ายกว่าทิฟฟานี่เสียอีก "นายหญิงคอนเนอร์ คุณรู้สึกดีขึ้นไหมครับ หากคุณเป็นแบบนั้น ผมอยากจะให้คำแนะนำแบบเดียวกันกับคุณ ตรงไปตรงมามากขึ้นกับนายท่านรอง…” "พอได้แล้ว!" ชาร์ล็อตตัดบทลูคัส “นายไม่ใช่คนขับรถส่วนตัวของเขาเหรอ? ลอร์เรนได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาอาจจะพาเธอไปโรงพยาบาล ทำไมนายไม่ไปขับรถล่ะ?” “เพราะว่า…” ลูคัสลังเล “เพราะนายท่านรองเร็วมาก ผมตามเขาไม่ทันครับ” ชาร์ล็อตตกตะลึง "ฮะ? ทำไมเขาถึงรีบร้อนขนาดนั้น?” “คุณลอร์เรนมีเลือดออกเยอะ นายท่านรองตกใจมาก เขาวิ่งเร็วกว่ากระต่ายซะอีกตอนที่อุ้มเธอ เขาขึ้นรถก่อนที่ผมจะต

ณ โรงพยาบาล... ลอร์เรนนอนอยู่บนเตียง ครึ่งบนของร่างกายเธอพันด้วยผ้าพันแผล เมื่อชาร์ล็อตตามแซคคารีเข้ามา ลอร์เรนก็เหลือบมองเธออย่างเฉยเมย มุมปากของเธอโค้งเป็นเยาะเย้ย “ดูจากสีหน้าของคาร์ลี่ เธอคงลากเท้ามาที่นี่สินะ คุณต้องพยายามอย่างมากที่จะบังคับให้เธอมา” ใบหน้าที่แกะสลักอย่างสมบูรณ์แบบของแซคคารีไม่มีอาการแสดงอารมณ์ใด ๆ “ฉันไม่สนใจกระบวนการอะไรเกี่ยวกับผลลัพธ์เท่านั้น แต่เธอมาที่นี่เพื่อขอโทษเธอแล้ว” เขาหันไปทางชาร์ล็อต “เธอสัญญากับฉันระหว่างทางมาที่นี่ใช่ไหม? ถึงเวลาทำตามสัญญาได้แล้ว” แซคคารีพูด น้ำเสียงของเขาไม่เย็นชาอีกต่อไป ชาร์ล็อตกัดริมฝีปากของเธออย่างขุ่นเคือง แม้จะฝืนใจอย่างหนัก แต่เธอก็มองไปที่ลอร์เรนและโพล่งออกมาอย่างไม่เต็มใจ “ขอโทษ!” “เหอะ” การเยาะเย้ยของลอร์เรนแรงยิ่งขึ้น “ฉันดูเหมือนจะไม่รู้สึกถึงความจริงใจในคำขอโทษของพี่เลยนะ ฟังดูเหมือนฉันเป็นหนี้พี่บางอย่างมากกว่า ฉันขอโทษนะพี่คาร์ลี่ แต่ฉันทนไม่ได้ที่จะยอมรับคำขอโทษนั้น” "เธอ…" ชาร์ล็อตซึ่งเต็มไปด้วยความแค้น ระเบิดอารมณ์เมื่อได้ยินความคิดเห็นของลอร์เรน จากนั้นเธอก็ยิ้ม “เหอะ! โอ้ ลอร์เรน เธอช่า

ชาร์ล็อตเดินไปที่ลานจอดรถของโรงพยาบาลอย่างเฉื่อยชา เธอออกจากวอร์ดของลอร์เรนมาระยะหนึ่งแล้ว แต่จากที่ถูกแซคคารีบังคับให้ต้องขอโทษลอร์เรนเพียงเพื่อที่เขาจะได้ได้รับความโปรดปรานจากลอร์เรน ก็ยังคงแทงใจเธอเหมือนเข็ม ลูคัสสังเกตเห็นชาร์ล็อตและลงจากรถไปทักทายเธอทันที “เฮ้ นายหญิงของผม ผมไม่คิดว่านายท่านรองจะลากคุณมาที่นี่เพื่อขอโทษคุณลอร์เรนเพียงเพื่อให้เธอมีความสุข ไม่ได้ตัดสินจากน้ำเสียงของเขาและแววตาของเขา ผมเอาแต่คิดเกี่ยวกับมันและผมคิดว่าผมเข้าใจแล้วในตอนนี้ นายท่านรองทำทั้งหมดนี้เพื่อคุณครับ” “ฮ่า! ฮ่า!” ชาร์ล็อตดูราวกับว่าเธอเคยได้ยินเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก “ลุค ฉันไม่ได้โง่พอที่จะพลาดข้อเท็จจริงที่ชัดเจนแบบนี้นะ นายท่านรองของนายขู่ว่าจะทำลายทั้งครอบครัวของฉัน เพียงเพื่อบังคับให้ฉันขอโทษผู้หญิงที่เขารัก” “คุณคงไม่มาหรอกครับ ถ้าเขาไม่ได้ขู่คุณแบบนั้น” ลูคัสยิ้มขณะที่เขาอธิบาย “ผมรู้จักนายท่านรองดี… และคิดว่าคุณทำร้ายคุณลอร์เรนมากขนาดนั้น ถ้าเขาต้องการลงโทษคุณเพื่อเธอจริง ๆ เขาจะไม่ยอมให้คุณไปหลังจากคำขอโทษง่าย ๆ แบบนั้น คำอธิบายที่เป็นไปได้มากที่สุดที่อยู่เบื้องห

แซคคารีเคยเห็นชาร์ล็อต “ทำร้าย” ลอร์เลนด้วยตาของเขาเอง ชาร์ล็อตคิดว่าเขาจะทำอะไรบางอย่างเพื่อยืนหยัดเพื่อลอร์เรน แต่ดูเหมือนว่าแซคคารีจะลืมเหตุการณ์ทั้งหมดไปหมดแล้ว เขาไม่เคยแม้แต่จะลงโทษเธอ ชาร์ล็อตรู้ว่าเธอไม่มีทางโน้มน้าวใจเขาได้หากไม่มีหลักฐาน เนื่องจากแซคคารีไม่ได้ติดใจเรื่องนี้ เธอจึงถือเอาว่าเป็นสัญญาณที่ดีและทิ้งเรื่องนี้ไว้ วันรุ่งขึ้น แซคคารีพักฟื้นที่บ้านขณะชาร์ล็อตไปที่สตูดิโอศิลป เวลา 10:15 น. เธอเริ่มเบื่อการวาดภาพ เธอจึงไปยืนข้างหน้าต่างและจ้องมองไปในอากาศ ในขณะนั้นมีคนสองคนเดินจูงมือกัน โดยคิดว่าพวกเขาเป็นเพียงลูกค้าประจำ เธอจึงทักทายพวกเธอโดยไม่มองหน้าพวกเธอ “ถ้าคุณต้องการซื้อสินค้า มีป้ายราคาอยู่บนภาพวาดนะคะ ภาพวาดที่ไม่มีป้ายราคางดขายชั่วคราว ขอให้สนุกกับงานศิลปะค่ะ” “ฉันสนใจเฉพาะผลงานศิลปะของเธอ ดังนั้น ลองชี้ให้ฉันดูหน่อยสิ เพื่อจะได้ไม่ต้องเสียเวลาค้นหา” เสียงตอบที่เฉยเมยแต่อบอุ่น 'เดี๋ยวนะ! ทำไมเสียงนั้นฟังดูเหมือนแม่ของแซคคารี?' ชาร์ล็อตหันกลับมาด้วยความตกใจและเห็นใบหน้าของแอนนาลิต้าที่ได้รับการดูแลอย่างดี "แฮ่ม! แฮ่ม! แฮ่ม!" ชาร์ล็อตกระแอมในลำ

'แต่ขอแค่ระงับแอนนาลิต้าไว้ก่อน' ตอนนี้ลอร์เรนกำลังไล่ตามแซคคารีอย่างจริงจัง เขาอาจจะยอมจำนนต่อลอร์เลนในเวลาไม่ถึงเดือนหากเธอรักษาแรงดึงดูดของเธอไว้ได้ และ ชาร์ล็อตจะถูกไล่ออกไป... ชาร์ล็อตพาแอนนาลิต้ากับมิแรนด้าออกจากประตูและมองดูพวกเขาขึ้นรถ เธอรอรถของพวกเขาขับออกไปในระยะไกลก่อนจะกลับไปที่สตูดิโอของเธอ... จากนั้น เธอก็เห็นทิฟฟานี่ยืนอยู่ตรงหัวมุมถนน เฝ้าดูเธออย่างลับ ๆ เมื่อรู้ว่าชาร์ล็อตเห็นเธอแล้ว ทิฟฟานี่จึงหันกลับมาและซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ทันที ชาร์ล็อตยิ้มออกมา "ฉันเห็นเธอแล้ว เลิกซ่อนตัวเถอะนะ!” “ฮึ่ม!” ทิฟฟานี่กระทืบเท้าไปทางชาร์ล็อตอย่างขุ่นเคือง "ไม่เป็นไร ฉันแค่เบื่อจริง ๆ หลังจากถูกขึ้นบัญชีดำ ฉันสูญเสียบทบาทการแสดงของฉัน ฉันจึงต้องการดูแอนนาลิต้าทำให้ชีวิตของเธอมันยากขึ้นก็แค่นั้น” "จริงเหรอ?" ชาร์ล็อตเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ “ฉันขอโทษที่ทำให้เธอผิดหวังนะ” “ใช่แล้ว ฉันผิดหวังมาก ใครจะคิดว่าเธอชาร์ล็อต ซิมม่อนส์จะดีขนาดนี้? ฉันพยายามที่จะทำลายความประทับใจของแอนนาลิต้าที่มีต่อเธออย่างเต็มที่แล้ว แต่เธอก็ยังชนะ” ชาร์ล็อตจริงจังทันทีเมื่อได้ยินทิฟฟา