ดวงตาของเคลลี่ลุกเป็นไฟด้วยความโกรธเมื่อความคิดนับล้านแล่นเข้ามาในหัวของเธอ เธอพยายามหาคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับสถานการณ์เช่นนี้ ก่อนที่เธอจะคำรามออกมา “ตราประทับของบริษัทไม่ได้อยู่กับฉัน ท่านประธานเอามันไว้กับตัวเอง ไว้เราจะคุยเรื่องนี้กันทีหลัง” เคลลี่รีบเดินไปที่ประตูโดยไม่รอคำตอบจากศิลปิน เหล่าศิลปินในห้องต่างลุกขึ้นเพื่อเดินไปขวางทางเธอ “คุณยังออกไปไม่ได้! คุณเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัท และเราแค่ต้องการลายเซ็นของคุณ!” “คุณเอาเปรียบเรามานานพอแล้ว! คราวนี้เรามีเงินแล้ว ทำไมคุณไม่เซ็นเอกสารล่ะ?” “เซ็นเอกสารเดี๋ยวนี้! คุณออกไปที่นี่ไม่ได้ถ้าคุณไม่ยอมเซ็นมัน!” พวกเขาปิดกั้นทางออกของเธอ เคลลี่ตะโกนออกไปอย่างเหลืออด “เจ้าหน้าที่! เจ้าหน้าที่!” ทันใดนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็บุกเข้ามา แคลร์ก้าวไปข้างหน้าเพื่อปกป้องเคลลี่จากกลุ่มศิลปิน แม้ว่าจะไร้ซึ่งความรุนแรงแต่พวกเขาก็ยังคงสร้างความลำบากใจให้แก่เธอ ทั้งสองต่างยุ่งเหยิงไปกับความชุลมุนที่เกิดขึ้น ชุดและผมของพวกเขากระเซอะกระเซิง ราวกับว่าพวกเขาอยู่ในเขตสงคราม… พวกเธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่ขึ้นมาบนรถ

ชาร์มินเดินเข้าไปในห้องทำงานและนั่งลงบนโซฟา “ฉันอยากถามเรื่องปู่กับย่าของโมโม่” เธอพูดต่อว่า “โมโม่พูดถึงเรื่องพวกเขาให้ฉันฟัง ทำไมดูเหมือนพวกเขาไม่ชอบเขาเลยล่ะ? ฉันคิดว่าอาการชักของเขาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ถ้าเราจะรักษาเขาให้หาย เราต้องกำจัดปัญหาที่จะส่งผลกระทบต่อจิตใจของเขาเสียก่อน” ตามหลักแล้ว แม้ว่าเด็กคนนั้นจะเติบโตขึ้นมาจากการอุ้มบุญก็ตาม แต่คริสยังคงเป็นลูกชายของแอนโทนี่ เด็กคนนั้นยังคงเป็นหนึ่งในตระกูลเบลีย์ ปู่กับย่าของเขาไม่สมควรเกลียดเขา ใบหน้าของแอนโทนี่ดูหม่นหมองขึ้นทันทีที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผู้คนต่างคิดว่าเด็กคนนี้เกิดจากการอุ้มบุญแต่จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้เกิดจากการอุ้มบุญ เมื่อห้าปีที่แล้ว ด้วยอิทธิพลของยาบางชนิดทำให้แอนโทนี่เผลอหลับนอนกับผู้หญิงคนหนึ่งในโรงแรมรอยัล แบงเควต ผู้คนชนชั้นสูงต่างมองว่ามันเป็น ‘ความอัปยศอดสู’ แม้แต่วงศ์ตระกูลและพ่อแม่ของแอนโทนี่ก็ยังรู้สึกรังเกียจผู้หญิงที่เขานอนด้วย แอนโทนี่ถึงกับวาดภาพหญิงสาวคนนั้นไว้ เธอนุ่มนวล อ่อนหวาน และเปราะบางราวกับกระต่ายน้อย เขารู้สึกตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น เขาก็ตา

เมื่อชาร์มินหันหน้ากลับไปมองตามเสียง เธอก็พบเข้ากับ แมคอะมอร์ ฮิวสตัน ผู้ก่อตั้งและนักออกแบบของแบรนด์อะมอร์ กรุ๊ป แมคอะมอร์ ฮิวสตันเป็นหญิงสาววัย 25 ปีที่รักอิสระ เธอมาจากหนึ่งในตระกูลที่โดดเด่นแห่งเชลเบิร์น เธอก่อตั้งธุรกิจชุดเจ้าสาวในวัยเพียง 16 ปีเท่านั้น และเธอสามารถทำให้อะมอร์ กรุ๊ปกลายเป็นแบรนด์ชุดเจ้าสาวระดับแนวหน้าในเวลาเพียง 9 ปี ทว่า เธอกลับไม่ใช่คนเก่งที่สุดในตระกูลฮิวสตัน แต่กลับเป็นแมคเคนซี่ ลูกสาวคนโตของวงศ์ตระกูล แมคเคนซี่เป็นนักธุรกิจที่เก่งกาจที่สุด เธอประสบความสำเร็จตั้งแต่ด้านภาษาไปจนถึงด้านศิลปะ การลงทุนด้านการเงิน และการเย็บปักถักร้อยหรือปั้นดินเผา ผู้คนกล่าวไว้ว่าแมคเคนซี่เป็นว่าที่ลูกสะใภ้ที่ได้รับการยอมรับจากตระกูลเบลีย์ และเธอยังเป็นดั่งคู่สร้างคู่สมกับแอนโทนี่ ทันทีที่เธอนึกถึงเรื่องนี้ เธอก็สัมผัสได้ถึงความหวั่นไหวในใจที่เต็มไปด้วยความหึงหวง “ช่างแต่งหน้ารอคุณอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้วค่ะ” แมคอะมอร์พูดอย่างถ่อมตน แต่กลับดูสง่างามในเวลาเดียวกัน “ค่ะ” ชาร์มินตามผู้ช่วยไปยังห้องแต่งหน้าซึ่งอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางมากมายวางอยู่บนโต๊ะเคร

แสงแดดยามบ่ายทำให้เธอรู้สึกง่วงนอน เธอจึงตัดสินใจงีบหลับหลังจากที่ทีมงานจากไป หลังจากที่เธอเช็คอินในโรงแรมฟีนิกซ์ตอนกลางคืน เธอวางแผนที่จะตามหาเบาะแสเกี่ยวกับเหตุการณ์ในครั้งนั้น เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เธอวางแผนจะจับทิฟฟานี่เข้าคุกโทษฐานที่วางยาและให้ตำรวจจัดการกับเธอต่อ เธอเชื่อว่าทิฟฟานี่จะเลือกพูดความจริงมากกว่าจะยอมสูญเสียจุดยืนและชื่อเสียงทั้งหมดของเธอ ทว่า สิ่งต่าง ๆ กลับไม่ได้เป็นไปตามที่เธอคาดไว้ เพราะเวโรนิก้าแสดงให้ชาร์มินเห็นถึงความซื่อสัตย์ที่มีต่อทิฟฟานี่ด้วยการยอมรับผิดทั้งหมดแทนเธอ ‘เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะพูดความจริงเพียงเพื่อช่วยชีวิตเวโรนิก้า’ ชาร์มินรู้ว่าผู้ชายคนนี้คือคนเดียวที่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอได้ แต่ทิฟฟานี่ต้องซ่อนเขาไว้ที่ไหนสักแห่ง เธอต้องหาผู้ชายคนนั้นด้วยตัวของเธอเอง! ต้องมีใครสักคนที่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร　　“น้องสาว...” น้ำเสียงแผ่วเบาดังก้องอยู่ข้างหลังเธอ เป็นทิฟฟานี่ที่อยู่ในชุดสีขาว ขณะที่เธอยังคงพยายามคิดว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อห้าปีก่อน ชาร์มินแสดงท่าทีเมินเฉยต่อเธอ แต่ทิฟฟานี่ยังคงเดินเข้ามาหาชาร์มิน น้ำเสียงของเธอฟังดูรู้สึกผิด “ตอนนั

ชาร์มินรู้สึกราวกับว่าเธอถูกตัดขาด เธอไม่คู่ควรกับความรักของโจอี้อีกต่อไป“แล้วคุณก็จะไม่ให้โอกาสฉันอธิบายเหมือนเคยและคิดว่าฉันเป็นคนผลักเธอเหรอ? อีกแล้วเหรอ?” เธอคร่ำครวญ ทำให้โจอี้นึกถึงความทรงจำที่พวกเขาสร้างขึ้นมาเมื่อวานนี้ ซึ่งเธอได้พูดคุยกับชาร์มินเป็นอย่างดี“อธิบายเหรอ? ไม่เอาน่า ชาร์มิน ฉันเห็นมันเกิดขึ้นกับตาของฉันเอง เธอจะอธิบายอะไรอีก?” โจอี้กระอักกระอ่วน“คุณคาดหวังอะไรเมื่อคุณรับรู้ว่าฉันเป็นคนผิด? คุณคิดว่าฉันจะผลักเพียงเพื่อต้องการเอาคืนเธอหรือไง? เมื่อวานนี้ฉันมีหลักฐานที่สามารถส่งเธอเข้าคุกได้อย่างง่ายดาย ฉันจะผลักเธอเพื่อแก้แค้นไปทำไม? เฮอะ! ตลกชะมัด!” ชาร์มินโกรธจัดเธอจ้องมองทิฟฟานี่อย่างเย็นชาขณะรู้สึกโกรธจัด จากนั้นเธอก็ละสายตาและเดินกลับไปใต้ร่มที่เธอพักก่อนหน้านี้ ตอนนี้เธอถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังอีกครั้ง“ฉันไม่คิดว่าชาร์มินจะทำแบบนั้น ต้องมีความเข้าใจผิดอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ” ทีมงานกำลังพูดคุยกันเกี่ยวกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้“การผลักทิฟฟานี่ลงไปในสระจะทำให้เธอแค่สำลักน้ำเล็กน้อยเท่านั้น และชาร์มินเองก็จะต้องรับผลที่ตามมา ฉันว่ามันไม่คุ้มเสี่ยงเท่าไหร่”“เธอ