ลูน่าไม่แยแส เธอเดินผ่านออร่าและตรงไปยังป้ายรถเมล์ “เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน”“ไม่มีอะไรให้ต้องคุยหรือเธอแค่กลัวที่จะคุยกับฉัน?” ออร่าเปิดประตูลงมาจากรถและคว้าข้อมือของลูน่า “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่นะ!“เธอน่าจะอายุน้อยกว่าฉันนะ เธอยังไม่เคยมีลูกและเธอก็ยังเด็กอยู่ ฉันเดาถูกใช่ไหม? ผู้หญิงที่ไม่เคยให้กำเนิดเอง แต่กลับใฝ่ฝันที่จะเป็นคนรับใช้ของเด็กอายุ 6 ขวบเพียงเพื่อเงินเดือนไม่กี่บาทต่อเดือนอย่างนั้นเหรอ?”ลูน่าสะบัดมือของเธอออก “ถ้าอย่างนั้นคุณก็บอกฉันมาสิว่าคุณคิดว่าฉันทำไปเพื่ออะไร?”ออร่าหรี่ตาลงเมื่อวานนี้ สถานการณ์วุ่นวายจนเธอไม่ได้สนใจรูปลักษณ์ของผู้หญิงคนนั้น แต่เมื่อเธอได้อยู่ใกล้กับหล่อนในตอนนี้ เธอก็พบว่าใบหน้าของหล่อนไร้ที่ติราวกับว่ามันถูกแกะสลักโดยศิลปิน“เธอก็สวยอยู่หรอกนะ แต่เธอควรรู้เอาไว้ว่าโจชัวเป็นคู่หมั้นของฉัน ฉันขอเตือนเธอว่าอย่ามองเขาอย่างไร้ยางอายจะดีกว่า!”ลูน่ายิ้มออร่าได้พิจารณาข้อเท็จจริงที่ว่าโจชัวเป็นสามีของเธอในตอนที่มีอะไรกับเขาบ้างหรือเปล่า?พอเปลี่ยนบทกัน ออร่ายังกล้าเตือนเธอว่าอย่าทำตัวไร้ยางอายอีกเหรอ?หากเรื่องพวกนี้คือการไร

มือที่ถือตะเกียบของโจชัวหยุดชะงักเล็กน้อยเขาเงยหน้าขึ้นและใช้ดวงตาสีดำมองใบหน้าของลูน่าอย่างเฉยเมย “ถ้าผมขอให้เธอย้ายเข้ามา พวกผู้หญิงที่คลั่งไคล้ผมก็คงจะไม่มีโอกาสแล้วน่ะสิ ผมพูดถูกไหม?”คำพูดของชายผู้นี้ทำให้ลูน่าหรี่ตาลงเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ยิ้ม “ฉันคิดมาตลอดว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณลินช์และคุณกิบสันนั้นแข็งแกร่งพอ แต่ดูเหมือนว่าฉันจะคิดมากเกินไป”โจชัวเม้มริมฝีปากและถอนหายใจอย่างแผ่วเบา “แต่ถึงอย่างนั้น คนบางคนที่เข้าหาผมด้วยจุดประสงค์ตั้งแต่แรกเริ่มจะไม่มีวันได้โอกาส”“ถ้าอย่างนั้นคุณลินช์ก็เป็นคนที่ทุ่มเทให้กับความรักมากจริง ๆ” ลูน่าโต้กลับ “ดูเหมือนว่าฉันจะเข้าใจคุณผิด”เมื่อสังเกตเห็นว่าบรรยากาศบนโต๊ะอาหารเริ่มอึดอัดขึ้นเรื่อย ๆ เนลลี่จึงยื่นมือเล็ก ๆ ของเธอออกอย่างรวดเร็วและวางมันไว้ระหว่างดวงตาของพวกเขาเสมือนเป็นเกราะป้องกัน “หยุดเถียงกันได้แล้วค่ะ!”“ไม่ใช่สักหน่อย”เสียงที่เจือความกังวลของลูกสาวทำให้ลูน่ากลับมามีสติอีกครั้งเธอสงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็วและยิ้มจาง ๆ ให้โจชัว “คุณลินช์ อย่าเข้าใจฉันผิดเลยค่ะ ฉันแค่คิดว่านายหญิงในอนาคตของครอบครัวนี้เห็นฉั

ไม่นานหลังจากพยาบาลเดินออกไป ออร่าก็ถูกนำตัวมาที่ห้องทำงานของแอนน์“ระวังหน่อยแล้วกันเวลาเย็บแผล ฉันไม่อยากได้แผลเป็นเพิ่ม!” ออร่าออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะเอนหลังพิงเก้าอี้และนั่งดูวิดีโอต่าง ๆ ในมือถือแอนน์รู้สึกไม่ปลื้มกับพฤติกรรมเช่นนั้น แต่เพราะเป็นคุณหมอ เธอจึงทำได้เพียงก้มหน้าก้มตาจัดการเย็บแผลของออร่าอย่างขะมักเขม้นในตอนที่แอนน์ย่อกายลงและกำลังจะเย็บแผล ขณะเดียวกันนั้นออร่าก็กำลังดูละครในมือถือของตัวเองอยู่ นีลก็บังเอิญหกล้มทับแอนน์พอดิบพอดี“โอ๊ย!”นิ้วก้อยของเด็กชายโดนเข้าที่แผลของออร่า เขาฉวยจังหวะนี้ใช้เกลือจากนิ้วป้ายที่แผลของเธอ“อ้าก!” ออร่าเจ็บเสียจนใบหน้าบูดเบี้ยวขึ้นมาในทันควันแถมยังเกือบดีดตัวออกจากเก้าอี้ไปแล้ว ซึ่งนั่นทำให้แอนน์ถึงกับสะดุ้งโหยง“ขอโทษครับ...” นีลรีบโค้งตัวลงและยอมรับผิด “คุณน้าคนสวย ผมไม่ได้ตั้งใจครับ ผมแค่… บังเอิญหกล้ม...”สีหน้าของออร่าเหยเกด้วยความเจ็บปวดขณะจ้องหน้านีลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “ไม่ทันระวัง? แค่นี้เหรอ?”“มันเป็นอุบัติเหตุ” นีลเม้มริมฝีปากแล้วมองหน้าออร่าด้วยสายตาน่าสงสารดุจเจ้ากวางตัวน้อย “คุณน้าคนสวยครับ ถ้าโ

คิ้วของลูน่าขมวดเข้าหากัน “ทำไมล่ะ?”“ผู้หญิงคนนั้นมีแผนร้าย!” นีลผู้ซึ่งชอบใช้อารมณ์รีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว “แม่ครับ ผมก็บอกไม่ถูกว่ารู้ได้ยังไง แต่ผู้หญิงคนนั้นต้องการทำร้ายเนลลี่แน่นอน อย่าออกไปกับเธอพรุ่งนี้เลยนะครับ!”หญิงสาวถอนหายใจ “นีล เรื่องที่ลูกคิด แม่เองก็คิดเหมือนกัน แต่ลูกต้องรู้ด้วยว่าแม่ทำอะไรไม่ได้ แม่ตัดสินใจแทนเนลลี่ไม่ได้เพราะว่าโจชัวคอยเฝ้าระวังเนลลี่อยู่ตลอด”ถ้าลูน่ากันไม่ให้เนลลี่กับออร่า ‘ผูกมิตร’ กันล่ะก็ โจชัวก็จะยิ่งหวาดระแวงเธอมากกว่าเดิม ตัวเธอนั้นมีกำลังน้อยนิดที่จะช่วยคุ้มครองเนลลี่ได้เพราะสถานะที่เป็นอยู่ในตอนนี้ นั่นคือเหตุผลที่เธอแอบเคืองไม่น้อยในตอนที่นีลส่งเนลลี่ไปหาโจชัวเธอสูดหายใจเข้า “ไม่ต้องห่วงนะ แม่จะปกป้องเนลลี่สุดความสามารถเลย”ไม่ว่าอย่างไร สวนสนุกก็ต้องแน่นขนัดไปด้วยผู้คน แถมในที่โล่งแจ้ง ยังมีทั้งเธอกับบอดี้การ์ดที่โจชัวส่งมาอีก ออร่าไม่มีทางได้ในสิ่งที่ต้องการแน่ “แต่...” นีลรู้ดีว่าแม่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหน เขาเม้มริมฝีปาก กล่าวด้วยเสียงไม่พอใจ “ผมไม่น่าส่งเนลลี่กลับไปหาโจชัว ลินช์เลย...”เขาแค่อยากให้เนลลี่คอยสืบเรื่องราวต่าง

เอี๊ยด!เกิดเสียงเบรกดังสนั่นมาเซราติสีดำขับเข้ามาในสวนสนุกผ่านช่องทางพิเศษ เมื่อประตูรถเปิดออก ชายร่างสูงโปร่งก็รีบก้าวเท้าลงมา“พี่เขยคะ!” ออร่าซึ่งมีน้ำตาคลอเบ้าวิ่งมาหาโจชัวทันทีที่เขาลงจากรถ เธอถลาเข้าสู่อ้อมแขนของชายหนุ่ม “จะทำยังไงดีคะ? เนลลี่ยังติดอยู่ในนั้นอยู่เลย! ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันแท้ ๆ!”“ฉันไม่น่าปล่อยแม่บ้านคนนั้นพาเนลลี่ขึ้นไปเลย! อุตส่าห์บอกแล้วเชียวว่าชิงช้าสวรรค์น่ะอันตรายจะตายไป แต่คุณแม่บ้านก็ไม่ยอมฟังค่ะ อยากจะเอาใจเนลลี่ เลยทำตามคำขอของหลาน”โจชัวสับสน ไม่รู้ว่าคำพูดของออร่าเป็นความจริงหรือโกหก “สองคนนั้นขึ้นไปนานหรือยัง?” “สิบนาทีค่ะ” ออร่าปาดน้ำตา เศร้าสลดเสียจนเหมือนหายใจแทบไม่ออก “ฉันคงมีชีวิตต่อไปไม่ได้ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเนลลี่วันนี้! ถ้ารู้ว่าหลานจะตกอยู่ในอันตรายล่ะก็ ฉันคงจะขึ้นไปด้วย! ถ้าคนที่อยู่กับเนลลี่เป็นฉัน ฉันก็คงไม่เสียใจและรู้สึกผิดนัก…”“พอเถอะ” โจชัวขมวดคิ้ว รู้สึกรำคาญเสียงร้องห่มร้องไห้ของออร่า “เจ้าหน้าที่ได้เข้าไปช่วยหรือเปล่า?”“เข้าไปช่วยตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นแล้วค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร...” ออร่าชี้ไปทางเจ้าหน้าที่