NAPASAPO SI GRAZIE sa ulo nang magising. Bigla niyang inilinga ang mga mata nang mapagtantong nasa ospital siya. “Oh God! Buti gising ka na, Bebe! Walang-hiya ka, pinag-alala mo ako ng anim na oras! Ang tagal mong magising!” nag-aalalang sambit ni Amber nang makitang nagmulat siya ng mata. Hindi niya maiwasang mapa-awang ng labi dahil sa sinabi nito. Anim na oras siyang natulog? Ngumiti siya rito. Naupo siya kapagkuwan. “Ano bang pinaggagawa mo nitong nakaraan? Kumakain ka ba ng maayos, huh? Hindi ka naman buntis sabi ng doktor. ‘Wag mo ngang pinapabayaan ang sarili mo. Buti kung wala kang anak,” sermon nito sa kan’ya. 

“MARAMI NAMANG SILID dito, Thunder. Kaya, bakit hindi ako puwede sa iba, huh? Mag-asawa ba tayo para magsama sa iisang kuwarto?” ani ni Grazie nang balingan si Thunder. Nakaupo na ito sa malawak na kama. Hindi niya maiwasang mapalunok nang mapansing titig na titig ito sa kan’ya. “Go. Sa tingin mo ba hindi kita kayang buhatin pabalik?” sarkastiko pa itong ngumiti matapos iyong sabihin. Hindi man lang tumugon sa sinabi niyang mag-asawa. As in, bedwarmer ang dating niya nito. At kapag nakahanap ito ng babaeng makakasama habang buhay, idi-dispatsa na siguro siya.  God! Kailan ba aayos ang buhay. Habang buhay na lang siyang second choice ni Thunder. “Thunder,”

Dalawang araw na simula nang umalis si Thunder patungong Bacolod para sa business trip nito. Umalis din ito kaagad noong araw na iyon. Regular namang tumatawag ito sa kan’ya para kausapin ang mga anak nito. Siya muna ang pumapasok sa opisina nito. Gamay naman niya ang mga trabaho maliban lang sa iilang gawa na kailangan pa niya ng tulong ni Cheska. Aloof ito sa kan'ya pero wala itong magawa. Ramdam niyang ayaw siya nito sa loob ng opisina ni Thunder. Naiinis ito kapag naiba ang posisyon ng mga gamit ni Thunder. Kagaya noon, umuupo siya sa swivel chair ni Thunder. Alam niyang ayaw na ayaw ni Cheska. Minsan nakikita niyang pinapagpagan nito pagkaalis niya. Naririnig din niyang nagsasalita ito mag-isa pero hindi niya pinapansin. Parang bubuyog nga minsan. Naiilang tuloy siya na utusan ito kahit sa pag-xerox ng mga papeles na kaila

NAG-IWAS SI GRAZIE ng tingin nang makitang papalapit si Thunder sa kanila. Nakangiti ito. Mukhang naging maganda ang pag-uusap nito at ng kausap sa kabilang linya. Nasa swing sila ng mga sandaling iyon ni Benrick. Hindi niya mapigilang mainis.   Kung kailan hulog na hulog na ulit siya kay Thunder, saka naman sila nagkakaproblema. Mukhang ang daming lihim ni Thunder na hindi niya alam. Kung ano man 'yon, gusto niyang alamin.   Nakakalungkot lang dahil wala itong tiwala sa kan’ya. Hindi man lang nito sinasabi ang lahat. Handa naman siyang makinig, a. Sabagay, sino ba siya sa buhay nito? Ina lang siya ng mga anak nito. Hanggang gusto lang din siya nito. Gustong ibahay at ikama, hanggang doon lang.    Napabuntong-hiningang hinalikan niya sa Benrick na naglalaro ng telepono

"T-Talaga? M-mahal mo ako?!" nauutal tanong niya dito. Literal na malaki ang mata niya rito. Gusto niyang makasigurado, e. Baka nabibingi lang siya. "Yes. Mahal na mahal kita, Grazie! Napagtanto ko iyon nang gabing may mangyari sa atin. Sa’yo ko lang naramdaman ang kakaibang saya na. Inaamin kong hindi ko iyon naramdaman kay Irao kay Laura. Sa’yo lang Grazie. Kaya nga nasabi kong espesyal ka sa akin. Hindi pa ako sigurado pero alam kong mas higit pa sa gusto ang nararamdaman ko,"  Pakiramdam niya may mga paru-parong naglulumikot sa loob niya. Bakit ganito ang pakiramdam niya? Kinikilig ba siya o natatae lang?  "T-Thunder..." "What? Walang reply? Si Alwyn pa rin?" Lumungkot ang mukha nito. Halat