Semua Bab Underground Society: Love On The Brain: Bab 1 - Bab 10

Trigger Warning (18+) Hindi alam ni Araceae kung ilang araw na siyang nakakulong sa silid na kinasadlakan, nakagapos pa rin ang mga kamay niya sa haligi ng bakal na kama. Kahapon ay binisita na naman siya ng lalaki at paulit-ulit na ginagamit hanggang sa maging lantang gulay, nang matapos ang lalaki at nilisan nito ang silid, dinaluhan agad siya ng mga katulong, nilinisan at binihisan. Kasabay ng pagturok ng dr*ga ng mga ito dahilan para mawalan siya ng malay tao. Mabigat ang talukap ng mata na nagmulat si Araceae. Hinanghina pa rin siya kahit na buong maghapon na nakaratay sa kama. Hinayaan nitong tumulo ang luha sa mga mata, mamaya'y maingay na itong humikbi na parang bata na inagawan ng laruan. Ang bigat-bigat ng kalooban niya. Gusto niyang sumigaw sa galit at hinanakit. Bakit ginawa ito sa kanya ng lalaking iyon? Ano ang kasalanan niya? Paulit-ulit nitong sinasabi na pagbabayarin siya sa ginawa niya dito. Ngunit walang matandaan si Araceae, hindi pa sila nagkita ng lalaki. Buon

"I know you're both terrible, but do you really have to do this to her?" Nakasimangot na tanong ni Venom sa mga kaibigan. Nakaupo silang tatlo sa lounge malapit sa maliit na swimming pool. Pinanonood ang mga magaganda at sexy'ng babae na naglalaro sa pool, ang iba ay nakikipagtalik sa ibang bisita ni Vito, na kasamahan din nila sa oraganisasyon. "Bakit ba concern ka sa babaeng iyon?" iritableng tugon ni Vito. "Kung interesado ka sa kanya pwede mo naman akong saluhan mamaya," dagdag pa nito. "Ayoko nga, 'di ba?" Nilingon ni Venom si Kaya. "She's your ex-lover... Do you want this stupid man to have a way with your woman–" "She's nothing but a toy, Venom." Sumimsim si Kaya ng alak sa hawak na baso. "Binili ko siya sa auction bilang laruan, I can do whatever I want to that wench." "But–" "Shut it, Venom. Bakit ba masyado kang concern sa babaeng 'yon?" Hindi nagawang sagutin ni Venom ang tanong ni Vito. Bakit nga ba concern siya sa babaeng iyon? He's not a saint. Tulad ng mga kasama ni

Dalawang taon na ang nakalipas mula nang araw na napadpad si Araceae sa isla at nakikilala ang matandang mag-asawa. Sa dalawang taon na paninirahan niya kasama nila tuluyan na niyang niyakap ang pangalan na Aries. Misteryo pa rin sa kanya ang ilang mga bagay, lalo na ang lalaking gabi-gabi na lang kung mapanaginipan niya, ngunit mas nangibabaw kay Araceae ang pagiging kontento. Mabuti sa kanya ang mag-asawa kaya naman, kahit pa sabihin na hindi nga siya ang anak nila, mas pinili niyang yakapin na lang kung ano ang nasa harap niya ngayon. Total naman dalawang taon na ang lumipas, at hanggang ngayon wala pa rin ni katiting na alaala ang bumabalik sa kanya. Gusto na lang din niyang paniwalaan na siya nga si Aries, ang anak ng mag-asawang Sangalang. "Dahil kalahati ng huli natin ay ikaw ang nakahuli. Ibibigay ko sa iyo itong isang libo." Inabot sa kanya ng ama ang pera ngunit agad siyang umiling at tinulak palayo ang kamay nito. "Hindi na 'tay, sa inyo na 'yan. Alam ko naman na mas kaila

"Nay, tapos na po akong maghugas ng pinggan. Maari ba akong sumama kay tatay sa pangingisda?" paalam ni Araceae sa ina nang makita itong pumasok ng kusina. Kararating lang ng ina niya mula sa bayan, dalawang beses sa isang linggo kasi naglalabada ang ina niya sa bahay ng kaibigan nito, pandagdag kita na rin. "Hindi ka ba pupunta sa bayan?" Umiling si Arceae sa ina. "Naubos na po ang kakanin kaninang umaga kaya hindi na ako babalik ngayong hapon. Ang dami pong bumili nay," pagbibida pa ni Araceae. "Bukas po magluto tayo ng marami." "Aba'y nakakatuwa naman kung ganun." Ibinaba ng ina niya sa kawayan na mesa ang plastic bag na dala nito. Lumapit si Araceae upang tulungan itong ilabas ang mga pinamili. "Bumili ako ng maraming kamatis, paborito ang mga ito." Napangiwi siya nang ibigay ng ina sa kanya ang dalawang kilo ng kamatis. "Salamat, nay!" Ngiti ni Araceae. Tumalikod siya upang hugasan ang kamatis sa kawayan na sink at niligpit ng maayos sa lagayan. Sa totoo lang ay never niyan

"Nakakadiri ako, hindi ba?" Malungkot na ngumiti si Aracea pagkatapos ikwento kay Temur ang kanyang nakaraan. Ang nakalipas na hanggang ngayon ay hirap pa rin siyang alalahanin. Wala siyang iniwan, lahat ng detalye na natatandaan niya ay sinabi niya sa binata. Hindi na siya magtataka kung pagkatapos ng mga sinabi niya ay nawalan na ng interes sa kanya ang binata. "Why?" "Huh?" Kunot ang noo na nilingon niya ang binata. "Bakit ikaw mismo ang nagsasabi niyan sa sarili mo?" Unti-unting nabura ang pagtataka sa mukha ng dalaga at napalitan ng lungkot. "Ano pa man ang nangyari sa nakaraan mo, hindi mo dapat ibinababa ng ganyan ang sarili mo. Ano ngayon kung ganun nga ang nangyari sayo? Nakaraan na iyon, dapat ng kalimutan." "Temur..." "Don't call yourself that again, I don't want to hear you insult yourself, Aries." Hinawakan nito ang kanyang kaliwang kamay at masuyong hinalikan. "You do not deserve to be called that just because of your heinous past." "Hindi ka ba nandidiri sa akin?