Lahat ng Kabanata ng Mister ng Utangera ang Mafia King: Kabanata 1 - Kabanata 10

"PAKASALAN mo ako," walang kagatul-gatol na sabi ng Director ng Magaling Hospital na si Storm Davis, pagkaupong pagkaupo niya sa harap ng lamesa nito. Kung hindi lang siguro matibay ang kanyang mga tuhod, siguradong natumba na siya sa sinabi ng lalaki. Para naman kasi itong granadang pinasabog sa kanyang harapan. Hindi niya inasahan na lalabas sa bibig nito ang mga salitang iyon kaya napanganga siya. Para tuloy gusto niyang i welcome ang mga langaw na mag-landing sa kanyang bunganga. Siya nga pala si Judith Dimaculangan, 23 years old pa lang siya pero sandamakmak na ang problema na kanyang dinadala. Ewan nga lang niya kung talaga nga bang may kinalaman ang petsa ng kanyang birthday. Sabi kasi ng isang manghuhula, ang taong otso raw ay puro paghihirap. August 8 ang kanyang kaarawan kaya kung talagang maraming paghihirap ang mga Taong Otso ay doble-doble iyon sa kanya dahil ika-walong buwan din ang Agosto. "Bukas na bukas din ipakikilala kita sa lola ko," buong diin pa nitong sabi sa

"SIGURO naman ngayon ay tatanggapin mo na ang kasal na inaalok ko?" mahinahong tanong sa kanya ni Dr. Storm. Marahas na buntunghininga ni Judith sabay iling. Ngunit siyempre, hindi iyon ang sagot niya kay Storm Divis. "Wala naman akong ibang pagpipilian pa, hindi ba?""Wala na talaga."Muli ay napabuntunghininga siya. Bigla na naman kasi niyang naalala kung ano ba ang nangyari. "Next week pa ang due date ko, ah," mataray niyang sabi. Kahit naman hindi siya nakasisiguro kung magkakapera na siya next week, hindi pa rin dahilan iyon para magpasindak siya."Gusto ni Boss makasisigurado siya na magbabayad ka," wika ng lalaking nasa kaliwa. Kahit na mata lang ang nakikita niya ritong nakalitaw, hindi naman nito magawang ipagkaila ang palaging pagtingin nito kay Storm Davis. "Magkano ba utang niya?" tanong naman bigla ni Storm. Hindi man ubod lakas ang boses nito ay nagmistulan namang babagyo ng mga sandaling iyon. Napakariin kasi ng pagbitaw nito sa bawat kataga. "Bakit ba tinatanong mo

"ANAK…"Biglang natigilan si Judith sa paraan ng pagtawag sa kanya ng Tatay Samuel niya. Ewan niya pero parang nanayo ang balahibo. Bigla ring nanginig ang kamay niyang may hawak ng kutsara. Gusto niyang isipin na dahil lang iyon sa gutom. Hindi muna kasi siya kumain hanggang di siya nakakasigurado na nagawa na ang test sa kanyang Tatay Samuel ngunit ngayon, parang bigla siyang nawalan ng gana. Sa pagkakatitig nga niya sa pagkain ay parang may alaalang pumapasok sa kanyang utak na nagdudulot ng sobrang kaba sa kanya. "Judith…" tawag ulit ng kanyang Tatay Samuel. "Po," bigla niyang sabi."Okay ka lang?" nag-aalalang tanong nito sa kanya. Ayaw sana niyang magsinungaling sa kanyang Tatay Samuel. Kahit naman kasi utangera niya, hindi siya naglilihim dito. Iyon nga lang, hindi nia pwedeng sabihin sa kanyang Tatay Samuel na kinilabutan siya ng tawagin saan itong 'anak'. Tiyak niyang magdaramdam ito sa kanya. Baka isipin pa ng stepfather niya na hindi niya talaga ito tanggap bilang pang

MALAPIT na ang Sabado kaya nagpasya si Judith na magpunta ng mall para bumili ng maisusuot sa paghaharap nila ng lola ni Storm. Sa tingin niya kasi ay wala man lang plano si Storm na dalhin man lamang siya sa boutique o kaya ay ipa-parlor bago man lang sila magharap ng Lola Anastacia nito. Kunsabagay, bakit naman mag-e-effort ng ganoon si Storm kung hindi naman nito layunin na magustuhan siya ng lola nito? Sa kaisipang iyon ay napabunghininga siya nang pagkalalim-lalim. Eh, 'yun ba ang gusto mo? Tanong niya sa sarili. Maaari ngang hindi naman sila nagmamahalan ni Storm pero ayaw naman niyang basta-basta na lang siya aayawan ng isang tao. Siyempre, makabubuti rin kung gagawin niya ang lahat para magustuhan siya ng Lola Anastacia ni Storm. Pero, paano kung wala naman siyang ideya sa gusto o ayaw nito? "Oh my God," gilalas niyang sabi. May isa kasing matandang babae na nagtatangkang tumawid.. Kitang-kita sa mukha nito ang pag-aalangan kaya hindi na niya nakuhang makapag-isip pa. Tu

SHIT! bulalas ni Jiwan sabay balikwas nang bangon. Hindi kasi maalis sa utak niya ang babaeng iyon. Para iyong paste na nakadikit na sa kanyang isipan. Kunsabagay, napakaganda naman kasi talaga nito kaya talagang hindi kataka-taka kung bakit di ito basta basta mawala sa kanyang isipan. Kahit pa sabihing dalawang araw na ang nakakaraan. Tapos, lagi rin itong laman ng kanyang panaginip. In love ba siya? Sa katanungan niyang iyon sa kanyang sarili bigla siyang napahagalpak ng tawa. Hindi ang isang Jiwan Singh ang iibig. Ewan nga lang niya kung bakit hanggang sa kasalukuyan, hindi nawawala sa isipan niya ang maganda nitong mukha. Marami na siyang babaeng nakita at naikama pero kahit kailan ay hindi siya nakaramdam ng ganito sa isang babae. Namura na naman niya ang kanyang sarili dahil pinawalan niya ang pagkakataon na makilala pa niya ito. Pwede pa naman, ah, wika niya sa sarili nang maalala niyang hinatid nga pala niya sa Magaling Hospital ang babaeng kumuha ng kanyang interes. Kung