Lahat ng Kabanata ng Hiding The CEO's Quintuplets: Kabanata 21 - Kabanata 30

“Kain ka pa,” sabi ni Symon at inabot sa akin ang meat crab galing sa King crab. Nagmumukbang yata kaming dalawa ngayon. “Ikaw? Busog ka na?” ang sabi ko nang mapansin na hindi man lang niya masiyadong ginagalaw ang pagkain niya. Ngumiwi siya at sinilip si Rod sa lamesa nina chairman gamit ang wine glass. Pinapanood niya ang reflection ni Rod gamit ang baso. “Tingin mo makakalunok ako?” Nakagat ko nang mariin ang labi ko sa sinabi niya. Kanina pa nakatitig sa amin si Rod. Iyong mata niya ay parang lawin na binabantayan ang galaw ng kalaban. Tinaasan niya ako ng kilay nang makita niyang tinitignan ko siya. “Normal lang naman siyang nakatingin, Sy,” sabi ko. “Sa’yo, normal lang, sa akin hindi.” Lumingon ulit ako kay Rod and this time, nahuli ko siyang sinamaan nang tingin ang likuran ni Symon. Kinuha ko ang cellphone ko at tinext siya. Ako: Quit killing him with your stares. Tumingin ulit ako sa gawi niya at kunot noo na siyang nagtitipa sa cellphone niya habang ang dalawang m

Nakauwi na kami sa bahay niya. Hindi niya ako kinikibo. Dumiretso siya sa banyo sa kabilang kwarto habang ako ay naliligo na sa bathroom niya. Nang matapos, nagbihis ako at hinintay siya na makabalik sa kwarto ngunit hindi siya bumalik. Tatlong oras akong naghintay at alas dose na ng gabi pero wala pa rin siya. Humiga nalang ako at sinubukang matulog. Kinabukasan, maaga akong nagising para magluto ng breakfast namin. Paglabas ko ng kwarto, napatingin ako sa kabilang room kung saan sa tingin ko ay naroon siya natutulog. Naalala ko ang sinabi ni Junisa tungkol sa ate Savy niya. Tinanong ko ang sarili ko kung may nagbago ba sa pagtingin ko sa kaniya, pero wala. Wala talaga kahit pagkamuhi, wala. Hindi ko alam kung anong ginawa ni Rod sa ate ni Symon, kung ano man yun, gusto ko pa rin yata siya. Pagpunta ko ng kusina, nilabas ko na sa ref lahat ng lulutuin. Iyon lang madaling lutuin. Gusto kong bumawi kay Rod. Madali lang naman magsaing, magprito ng itlog at hotdog kaya sinunod k

“Hija, kamusta ka na? Bakit bigla kang nawala sa Cagayan de Oro?” tanong ni Attorney. Nasa Milktea Avenue kami. “Ah- nag abroad po ako attorney. Pasensya na po,” sabi ko sa kaniya at bumaba ang paningin sa mga kamay ko. Hindi ko kayang magsinungaling. Napatingin ako sa phone ko at nabasa ang text ni Karen. Karen: Kanina, muntik ko ng banggitin ang apelyido no’ng apat mabuti nakita ko si attorney paparating. Nakausap niya kanina si CJ. Pero mukhang hindi naman siya nagduda na may ugnayan sa’yo ang bata. Napatingin ako kay attorney na nakatingin sa cellphone ko. Agad ko itong pinatay. “Ano palang ginagawa mo sa school kanina?” Napalunok ako at naghanap agad ng rason. “May lakad po kasi kami ni Karen,” sagot ko. Tumango siya. “Hindi ba may klase, half day lang ba siya kaya may time siya makagala?” Napapikit ako at hindi na sumagot. I must be careful. Isang attorney ang kaharap ko. “Sino iyong mga bata kanina?” “P-Po?” “Ah—wala. Kanina kasi, I took a glimpse of four children

“Saang room, Eya?” tanong ko habang binabaybay ko ang daan papasok ng hospital na pinagdalhan kay Rod. Mahigpit ang hawak ko sa cellphone ko dahil baka mabitawan ko ito sa panginginig. Matapos niyang sabihin sa akin kanina na naaksidente si Rod, namalayan ko nalang ang paa ko na nasa tapat ng hospital. “Hindi ko alam, March. Teka tatanungin ko si Bal.” Nngunit nakita ko agad si attorney na nagmamadaling pumasok ng hospital kaya pinatayan ko na ng tawag si Eya para sundan si attorney Manilou. Nakarating kami sa OR pero hindi ako nagpakita kaagad dahil nadatnan ko doon si Clarissa na umiiyak habang sinasampal siya ni attorney. “Kapag mag nangyaring masama kay Rod, ipapakulong kita!” Iyon ang banta ni attorney na narinig ko. Sumandal ako sa dingding at nagtago. Hindi na ako mapakali sa kinatatayuan ko habang iniisip ang kalagayan ni Rod sa Operating Room. Sumilip ako ulit at nakita si Clarissa na umiiyak habang paalis. Nagtago ako muli at saka lang sumilip nang malagpasan niya ak

10TH DAY nang ma-received ko na naman ang text ni attorney. “May sinend na naman si attorney na picture, March?” tumango ako. “She’s manipulating you.” Turan ni Karen at wala akong nagawa kun’di ang suklian sila ng isang malungkot na ngiti. Tumingin muli ako sa sinend ni attorney, a picture of Rod na naka wheelchair. Kahit pa ano ang sabihin nina Karen, hindi ko pa rin maiwasang titigan ang mukha ni Rod na nahihirapan. “Bakit kasi hindi ka pa nag move on, Marso? Kaya ka nahihirapan kasi mahal mo pa rin siya.” Si Eya. “Mahirap kalimutan ang taong sinubukan ka namang ipaglaban, Eya. Naiintindihan ko si March.” Karen “Ano? Papayag ka na ba?” tumingin ako sa dalawa. At saka bumaling sa mga bata. Ilang beses ko na itong pinag-isipan. Kagat labi akong tumingin sa dalawa. “H-Hanggang sa gumaling si Rod, p-pwede bang sa inyo muna ang mga anak ko?” nakikiusap na sabi ko. Nagkatinginan silang dalawa. Maliban sa pictures, may videos rin ni Rod na nagwawala at nahihirapan sa sitwasyon n