All Chapters of อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Chapter 2191 - Chapter 2200

หยวนอี้ไม่รู้ว่าเจ้าอารามโยวชิงมองออกได้อย่างไรนางใช้ตัวตนผู้ชายในโลกภายนอกมาตั้งแต่เด็ก พูดได้ว่า ตอนนี้ถ้าจะให้นางกลับไปเป็นหญิง นางเองก็ไม่รู้ว่าควรจะเดินเหินพูดจาอย่างไรด้วยซ้ำ พฤติกรรมการกระทำของนางเคยชินกับชายหนุ่มไปแล้วขนาดที่ฟู่จาวหนิงเป็นหมอคนหนึ่งก็ยังมองไม่ออก เจ้าอารามกลับมองออกเสียอย่างนั้นหยวนอี้รู้สึกหวาดๆ เจ้าอารามโยวชิงขึ้นมาหน่อยๆ แล้ว"คุณหนูหยวน?" ฟู่จาวหนิงมองนางหยวนอี้มุมปากกระตุก ยอมรับแล้ว"ถูกต้อง ข้าเป็นหญิง"ทุกคนล้วนรู้สึกเกินคาดแต่ในใจเซียวหลันยวนกลับดีใจอย่างประหลาดเพราะพวกเขารู้มานานแล้ว ว่าหยวนอี้เข้ามาเพราะฟู่จาวหนิง ก่อนหน้านี้เขารู้สึกมาตลอดว่ามีชายหนุ่มอีกคนหมายปองพระชายาอยู่ ในใจขุ่นมั่วมากตอนนี้พอรู้ว่าหยวนอี้เป็นหญิง เช่นนั้นก็ไม่ได้มีความคิดแบบนั้นกับจาวหนิงแล้ว"แต่ข้าไม่ได้มาแต่งเป็นชายเพื่อมายังแคว้นเจา ไม่ใช่จงใจเพื่อมาหลอกพวกท่าน ข้าถูกเลี้ยงดูเป็นชายตั้งแต่ยังเด็กแล้ว"ในเมื่อพูดออกมาแล้ว หยวนอี้ก็เลยพูดให้ชัดเจนไปเลยนางมองฟู่จาวหนิง "ตอนนี้พระชายาเองก็น่าจะเชื่อ ว่าข้าไม่มีเจตนาร้ายกับท่าน กระทั่งว่า ในฐานะหญิงสาว ข้าย

ฟู่จาวหนิงกลับรู้สึกว่าตรรกะของนางมันน่าประทับใจซะเหลือเกิน"เพราะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น เลยถือว่าพวกท่านไม่ได้ทำอะไรไว้อย่างนั้นหรือ? ไม่เกิดเรื่อง ก็เพราะอายวนเก่งกาจ ไม่ใช่เพราะพวกท่านเก็บมือได้ทันเวลา"ฟู่จาวหนิงมองหยวนอี้อย่างเย็นชา น้ำเสียงเองก็เย็นชาขึ้นมา"ไม่ว่าจะผลลัพธ์อะไร ก็ลบเรื่องแผนร้ายที่พวกท่านหาแม่นางมา วางแผนคิดจะยั่วยวนสามีข้า วางแผนให้ความรักของเราสามีภรรยาต้องร้าวฉานออกไปไม่ได้""พวกท่าน ใช้วิธีการต่ำช้า เป้าหมายก็ไร้ยางอาย ข้าพูดชัดเจนพอแล้วหรือยัง? ดังนั้น แม่นางหยวนคิดว่า ข้าจะเลือกออกจากแคว้นเจาไปกับคนแบบพวกท่านหรือ?""พระชายาอ๋องเจวี้ยน" หยวนอี้หน้าเปลี่ยนสี"แล้วก็ เมื่อครู่ท่านก็ยังพูดว่า เสี่ยวเซ่ออาจจะถูกคนในราชวงศ์แคว้นหมิ่นของพวกท่านซื้อตัวไป นั่นก็อธิบายได้ว่า นอกจากท่านแล้ว คนในราชวงศ์แคว้นหมิ่นก็ล้วนไร้ยางอายมาก ถึงกลับมองอ๋องเจวี้ยนของแคว้นเจาเป็นสิ่งของที่สามารถปล้นชิงใช้ประโยชน์ได้""จากราชวงศ์ ลงไปจนถึงขุนนางของพวกท่าน ล้วนเป็นพวกใจดำไส้เน่ากันทั้งนั้น ท่านทำไมถึงคิดว่า ข้าต้องตามท่านไปที่แคว้นหมิ่นด้วย"ฟู่จาวหนิงพูดแบบไม่เกรงใจเลยสักนิด

เซียวหลันยวนไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เหมือนความอึดอัดในใจจางหายไปแล้วและตอนนี้เอง เขาเพิ่งพบว่า ก่อนหน้านี้เจ้าอารามให้แรงกดดันกับภาระมาให้เขาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเขาให้ความเคารพกับเจ้าอารามเพราะช่วงชีวิตหลายปีนั้น คำพูดบางคำก็พูดออกมาไม่ได้จริงๆก่อนหน้านี้เขาอายุยังน้อย ไม่ได้เจอเรื่องใหญ่อะไรนัก ดังนั้นเจ้าอารามจึงไม่มีโอกาสมาควบคุมการตัดสินใจของเขาจนกระทั่งเขาแต่งงานเซียวหลันยวนเองก็เพิ่งพบในช่วงนี้ ถ้าหากเขากับจาวหนิงไม่ได้จู่ๆ แต่งงานกัน ทำให้คนทั้งหมดตั้งตัวกันไม่ทัน เช่นนั้นงานแต่งงานของเขา เจ้าอารามก็คงเข้ามาสอดมือไปแล้วเจ้าอารามตอนนี้น่าจะรู้สึกเสียใจภายหลังอยู่มากเสียใจที่ตอนนั้นทำนายวันกลับเมืองหลวงนั่นให้กับเขาเดิมทีเซียวหลันยวนไม่ได้ยืนหยัดอะไรกับวันกลับเข้าเมืองหลวง แต่เจ้าอารามทำนายไว้ ว่ากลับเมืองหลวงในวันนั้นถือเป็นมหามงคลกับเขาเจ้าอารามมั่นใจในความสามารถตนเองมากเซียวหลันยวนตอนนี้พอมานึกแล้วก็รู้สึกโชคดี ที่ตอนนั้นเขาเชื่อฟังไม่คิดว่าวันที่กลับเมืองหลวงวันนั้น จะเป็นการทำให้เขาสมหวังในรักพอคิดถึงจุดนี้ เซียวหลันยวนก็มองเจ้าอาราม พูดเรื่องนี้ขึ้นมา

"ทุบกลอน พาคนออกมาจากห้องเก็บฟืน พวกเราขวางไว้แล้วขอรับ""ไป ไปดูหน่อย"ฟู่จาวหนิงเดิมทีก็จะไปดูเสี่ยวเซ่ออยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่พวกของหยวนอี้จู่ๆ ก็เข้ามาที่จวนอ๋อง นางคงได้เจอแม่นางคนนั้นแล้วแต่ว่า แม่นางคนนี้ก็ยังร้ายกาจจริงๆห้องเก็บฟืนทางนั้นมีสือซานจับตาดูอยู่ และเมื่อครู่องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นตอนที่พุ่งออกไปก็มีคนตามนางไปด้วย ทั้งที่มีคนตามอยู่ แล้วทำไมถึงยังทำให้นางไปทุบกลอนที่ห้องเก็บฟืน จนพาเสี่ยวเซ่อออกมาได้กัน?สือซานกับสือลิ่วยืนอยู่ด้วยกัน ทั้งสองคนสีหน้าไม่สู้ดีนักสือซานไปห้องส้วมจังหวะนั้นพอดี สือลิ่วก็ตามองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไปที่ห้องเก็บฟืนทางนั้น แล้วก็ถูกเสียงพิณทำให้หลงใหลไปชั่วขณะ"ข้าน้อยเผลอไผลไปชั่วครู่ มึนๆ งงๆ จากนั้นองค์หญิงใหญ่ก็ทุบกลอนทิ้งแล้ว" สือลิ่วเห็นเซียวหลันยวนกับฟู่จาวหนิง ทิ้งตัวลงคุกเข่าทันที "ข้าน้อยทำงานไม่ดี จนเกือบจะผิดพลาดครั้งใหญ่ ท่านอ๋องกับพระชายาโปรดลงโทษด้วย"สือซานเองก็คุกเข่าตามลงมาเขากลับไม่พูดอะไร เขาระมัดระวังอยู่ตลอด แต่เขาไม่คิดว่าพอเสี่ยวเซ่อดีดพิณ กลับทำให้สือลิ่วมึนงงไปสือลิ่วยืนอยู่ข้างๆ ยังไม่ทันตั้งตัวเข้ามาขวางองค์หญิง

บนตัวฟู่จิ้นเชินเองก็มีกลิ่นสุราหน่อยๆเมื่อครู่เขากับเจ้าอารามชนกันหกถ้วยรวดตอนนี้ได้ยินเสียง เจ้าอารามก็ออกมา ฟู่จิ้นเชินเองก็ตามมาด้วย"คุณชายฟู่" เสี่ยวเยว่เห็นพวกเขาออกมาก็ชะงักไป เข้ามาอธิบายสถานการณ์ หลักๆ คือพูดให้ฟู่จิ้นเชินได้ยินแน่นอน ถือว่าบอกเจ้าอารามไปด้วยเลย ว่านี่เป็นคำสั่งของท่านอ๋อง เจ้าอารามจะเผชิญหน้ากับอ๋องเจวี้ยนเพื่อองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นหรือไม่ ก็ให้เขาเป็นคนเลือกเองเสี่ยวเยว่ยืนหยัดอยู่ฝ่ายท่านอ๋องกับคุณหนู"จาวหนิงของข้าให้เกียรติองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นถึงที่สุดแล้ว เจ้าอารามคิดเช่นนั้นไหม?" ฟู่จิ้นเชินมองไปทางเจ้าอารามโยวชิงเสียงตบประตูกับเสียงร้องไห้ขององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นยังคงดังลอดเข้ามาเจ้าอารามโยวชิงเดิมทีจะหยิบยืมความเมามาย แล้วให้องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นพักที่จวนอ๋องนี่ในคืนนี้ก่อน รอให้หยวนอี้กับฟู่จิ้นเชินกลับไป แล้วพรุ่งนี้เขาค่อยคุยกับเซียวหลันยวนตามลำพังอีกทีแต่เขาคิดไม่ถึงเลย ว่าเวลาแค่นิดเดียว องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นจะทำให้ตัวเองเดือดร้อนเสียแล้ว ยั่วโมโหเซียวหลันยวนเข้าให้"เจ้าอาราม ซืออวี๋ชิงจวิน!"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นจู่ๆ ก็ร้องเรียกชื่อจริงข