Semua Bab The CEO’s Sudden Childs [Book 6- Hiltons Family]: Bab 111 - Bab 120

Mula sa malawak na bulwagan ay makikita ang isang mahaba at itim na stage na nababalot ng manipis na usok. Ito ang nagsisilbing disenyo ng entablado para sa mga modelo na rarampa ngayong gabi sa harap ng daan-daang tao na nakaupo paikot sa mahabang stage. Makikita sa mukha ng lahat ang labis na pananabik na makita ang mga modelo mula sa iba’t-ibang bansa. Ngunit, nang mga oras na ito ay matinding kabâ ang nararamdaman ni Winter. Hindi na kasi siya makapaghintay na makita sa personal ang kanyang asawa. Ilang sandali pa, dumilim ang buong paligid. Nang magsimulang magbago ang tugtog at isa-isang lumabas ang mga naggagandahang modelo. Ang tema ng okasyong ito ay para sa Spring 2024 fashion show dahilan kung bakit may mga modelo na nakasuot ng mga sleeveless na tinernuhan ng maluwag na palda na hanggang sakông ang haba. Meron din namang naka-maong short ngunit maluwang ang pang-itaas nitong hanging blouse. Kasama sa mga modelong lumabas ay si Sophia na suot ang isang bulaklaking

“Sa loob ng ilang araw ay tila naging anino ko ang aking asawa. Wala itong ginawa kundi ang bantayan ang bawat kilos ko, at sumunod sa kung saan ako pupunta. Maging ang mga fans ko ay hindi na nabigyan ng pagkakataon na malapitan ako dahil sa sobrang higpit ng pagbabantay sa akin ng mga tauhan ni Winter. Hindi ko na alam kung maaasar ba ako o matutuwa sa ginagawa nito sa akin. “Ma’am, may nagpadala po ng bulaklak para sayo.” Ani ng isang staff bago inilahad ang isang bungkos ng mga bulaklak sa aking harapan. Tinanggap ko ‘to, hindi para samyuin ang bango nito kundi para ilapag sa ibabaw ng lamesa kasama ng mga gamit ng aking assistant. Kita ko ang panghihinayang sa mukha ng aking assistant dahil hindi ko man lang binigyang pansin ang nakakaakit na ganda ng magbulaklak na ito. “Are you done?” Bungad naman sa amin ng aking manager. “Yeah! She’s ready!” Sagot naman ng makeup artist ko sa malakas na boses. Lumapit naman sa akin ang dalawang staff ng jewelry company, bitbit ang da

“Kailan mo balak na bumalik ng bansa, Sam?” Seryosong tanong ni Xav habang karga nito ang dalawang taong gulang kong anak na si Mathew ang panganay sa kambal. Kulang na lang ay umiyak ako sa labis na kasiyahan ng masilayan ko ang mukha ng anak ko. Simula kasi ng umalis ako ay hindi na ako na bigyan ng pagkakataon na makita ang mga anak ko. Ipinagkait kasi ito ni Winter kay Xaven dahil ang nais nitong mangyari ay bumalik ako sa kanya. Nalaman ko na kinuha ng mga magulang ni Winter ang aming mga anak. Kaya naman malaya na si Xaven na madalaw ang kanyang mga pamangkin att ngayon ay nakikita ko na rin sila sa video call. Ang problema lang ay bawal daw itong ilabas ng Mansion. “Hindi ko pa alam Xav, but I think hindi na muna ako tatanggap ng mga project dito sa France dahil plano ko na magbakasyon sa Pilipinas para makasama ko ang aking mga anak. Because I really miss them. Hi Baby! Mommy is here, I love you!” Halos maluha na ako sa pagsasalita habang kinakausap ko ang aking anak. Lal

“No, this can’t be….” Paanas na sambit ni Sophia habang nakatitig sa sahig. Nagsisimula ng mamasâ ang kanyang mga mata habang ang kanyang dibdib ay mas lalong humihigpit dahil sa matinding galit. Nang mga sandaling ito ay larawan siya ng isang talunan. Mag-isa siyang nakaupo sa salas ng kanyang unit habang inaanalisa ang mga nangyayari sa kanyang buhay.Hindi siya makapaniwala na mangyayari sa kanya ang lahat ng ‘to. Noong nasa Pilipinas pa lang siya ay hindi niya ramdam ang malaking banta ni Samara sa kanyang career. Kaya masyado siyang ginulat ng kasikatan nito pagdating niya dito sa bansang France. At ngayon ay nagsisimula na rin itong sumikat sa buong mundo dahil marami ng kumpanya ang tumatangkilik kay Samara. Ang tuluyang pagtalikod ng mga sponsor kay Sophia ay nagdulot ng matinding kabiguan sa kanyang career. Iilan na lamang ang mga project na hawak n’ya, pero maging ang mga ito ay malapit na ring mawala sa kanya. Nasasaktan siya, dahil nakikita naman niya kung paanong tangk

“Pagkatapos na tuyuin ang aking mahabang buhok ay isinuot ko ang isang casual dress. Hindi ko na kailangan pang mag-ayos dahil pagdating ko rin naman sa trabaho ay may mga make-up artist na mag-aasikaso sa akin. Hinubad ko ang suot kong salamin sa mata at pinalitan ito ng contact lense. Napangiti ako ng makita ko ang aking mukha. Noon ay hindi ko pinapansin ang itsura ko ngayon ay masasabi kong proud ako sa sarili ko. At makikita sa aking awra ang kumpiyansa sa sarili na wala noon sa akin. Naagaw ang atensyon ko ng nag-iingay kong cellphone na nakapatong sa ibabaw ng kama. Wala ngayon si Winter dahil nagpaalam ito na aalis lang muna para sa isang meeting. Nangako naman ito na babalik kaagad. Napangiti ako ng makita ko na si Xaven ang tumatawag. Puno ng pananabik ang puso ko na sinagot ang tawag dahil makikita ko na naman ang aking mga anak.“Hello Xav! Mabuti at napatawag ka. Ilang araw”-“Iha, si Tess, ito, nakiusap lang ako kay sir Xaven na pahiramin ako ng cellphone. Nakakahiya