Semua Bab The Spoiled Wife of Attorney Dankworth: Bab 911 - Bab 920

NAPAPANGITI NA SI Giovanni habang pinapakinggan niya ang pagiging mabunganga ni Briel. Na-miss niya iyon. Sobrang na-miss niya kaya ang marinig niya iyong muli, naluluha na siya. Nakagat na ni Giovanni ang kanyang labi. Hindi malaman kung tatawa o maiiyak na. “Calm down, Briel. Hindi naman ako commute. May dala akong sasakyan. Kailangan ng anak natin ng gatas para sa gabing ito at gusto kong kahit doon man lang ay makabawi ako kahit paano sa mga pagkukulang ko. Ako ang ama kung kaya naman hayaan mo na ako. Ilang stores na lang, hindi ako uuwi diyan hangga’t wala akong nabibiling gatas na kailangan niya.”“Giovanni, please? Oo na, gusto mong mag-provide pero wala nga hindi ba? Alalahanin mo ang sarili mo kaya nga hindi ka naging ama sa kanilang magkapatid ng dalawang taon dahil sa kalusugan mo. Ano ngayong ginagawa mo? Gusto mong bumalik sa panahon na mayroon kang sakit? Kapag nagkasakit ka, sa tingin mo sino na naman ang magiging apektado ha?” Nilamon ng nakakabinging katahimikan an

HINDI NAGLAON AY dumating na rin si Conrad kasama ang doctor. Si Briel mismo ang nagbukas ng pintuan ng villa. Hindi magawang makatingin ng secretary ni Giovanni sa dating asawa ng lalaki.“Maraming salamat, uhm…Mrs. I mean, Miss Dankworth. Kung hindi dahil sa tulong mo hindi ko alam kung ano na ang nangyari kay Mr. Bianchi…”Ngumiti lang si Briel at tumango kahit na medyo awkward ang pakiramdam niya. Ni minsan ay hindi siya nailang sa ibang tao, iyon lang ang unang pagkakataon dahil marahil sa alam nito ang nangyari sa relasyon nila ni Giovanni. Nilingon na lang niya ang doctor na sa paningin ng babae ay parang exclusive doctor ng dati niyang asawa. Pinanood niya paano kunan ito ng temperature.“Pasimula pa lang naman ang lagnat. Two shots should bring down the fever, but you have to be careful next time. Uminom ka na ng maintenance mong gamot? Huwag mo itong ipagpapaliban.”Tumango si Giovanni na nakabalot pa rin sa comforter.“Doon ka na sa silid mo dahil after ng shots, patutulugi

NASA MAY PINTUAN ng mansion si Briel nakatayo nang dumating si Giovanni at hinihintay ang pagdating ng dati niyang asawa. Nagkakarerang tumakbo sina Gabe at Bry nang makita ang mga bulto ng kung sino ang dumating. Dumaan saglit doon ang mag-anak nina Gavin at Bethany. Inaaya sila nitong mamasyal ngunit dahil may usapan sina Brian at ang kanyang ama, mariing tinanggihan iyon ni Briel. Ayaw na sirain ang unang plano ng mag-aama niya.“Lolo Gov!” matinis ang boses na sigaw ni Gabe na lumingon pa sa loob ng mansion ng mga Dankworth, “Brian, narito na ang Daddy niyo ni Gia! Bilisan niyo ng lumabas diyan! Dali!” “Sandali lang, nagsusuot pa ako ng shoes!” sagot ni Brian na halata sa tinig ang excitement.“Lolo Gov wala ka man lang pasalubong?” si Bry na kung maka-demand ay wagas kay Giovanni, natawa na lang tuloy doon ang dating Governor. Hindi niya alam na naroroon sila. “Sorry apo, hindi ko naman alam na narito kayo.” hingi ng paumanhin ni Giovanni, totoo iyon. Wala siyang malay na naroo

PAGDATING SA COMPANY ay natural lang na magulat ang mga naroon dahil kasama ng kanilang amo ang mga anak. Hindi naman lingid sa kanila ang pagkakaroon ng mga anak. Taas ang noong pumasok sa building na ng kanyang company si Giovanni hawak ang kamay ng dalawa niyang anak. Hindi na maalis ang mga mata ng mga staff na naroon sa lobby nito. “Mg anak ko…” proud na sambit ni Giovanni kahit na wala namang nagtatanong sa kanya.Sinalubong sila ni Conrad na pagkatapos siyang ihatid sa mansion ng mga Dankworth kanina ay pumunta doon kung kaya naman hindi niya ito kasama. Nakasunod pa rin ang mga bodyguard hanggang sa tuluyang makalulan sila ng elevator at makarating na sa office.“May gusto ba kayong kainin mga anak?” Nagpatawag si Giovanni kay Conrad sa pinakamalapit na restaurant upang mag-take out. Malayo-layo ang naging biyahe nila kung kaya naman hindi niya namalayan na alas-sais na. Paniguradong gutom na ang kanyang mga anak kung kaya kailangan na nila ng pagkain.“Burger, Daddy.” si Gi

TUMIKHIM PA SIYA upang klaruhin ang boses niya at huwag doon bumigay at pumiyok. Sa edad ni Brian, alam niyang normal lang ang ganun na maging reaction niya. Nasa inggit era pa siya. Sure siya na maiintindihan din ng anak ang dahilan niya oras na lumaki na at nasa hustong edad na. Kapag mayroon ng tamang pag-iisip banda pa roon ang panganay niya. Malalaman nito ang tunay na dahilan bakit di sila magkakasama. Sa ngayon ay titiisin na lang niya muna. Palalampasin s akabilang tainga ang mga tanong nito na masakit sa puso dahil ‘di pa nito iyon lubusang maiintindihan.“Mommy, kung hindi mo kami mapagbibigyan ni Gia, pwede bang ganito na lang ang set up? Kada Friday night hanggang Sunday night ay payagan mo kaming makasama namin si Daddy. Please, Mommy? Please…iyong hindi mo kami susunduin. Iyong hahayaan mo kaming matulog sa isang kama na katabi siya.” humina na ang boses ni Brian na bahagya pang pumiyok, pilit na pinipigilan na ipakita ang luha sa kanyang ina. Hindi niya ito gagamiting s