All Chapters of The Spoiled Wife of Attorney Dankworth: Chapter 901 - Chapter 910

MATULING ISANG TAONG ang lumipas pagkatapos na manganak ni Briel at tuluyang mawalan ng communication kay Giovanni. Ni wala na siyang balita sa lalaki. Hindi na rin nila ito napag-uusapan sa hapag o nababanggit ng kanyang kapatid kapag mayroong pagkakataon. Ilang beses ni Briel na sinubukang banggitin ang topic patungkol sa dating Governor, ngunit palaging parang may humihila sa kanyang huwag na itong sabihin pa lalo na kapag magkakasama sila. Parang panahong lumipas ang tungkol kay Giovanni na kung may magbabalik-tanaw man, siya na lang iyon at hindi na ang mga kasama niya na tila ba tahimik ng naka-move on sa nangyari dito. Ilang beses na rin na nakababa si Donya Livia upang dumalaw sa kanilang mag-iina, maging sa matandang Donya ay nawalan si Briel ng lakas na banggitin ang kahit na ang pangalan lang ni Giovanni. Hindi rin naman binanggit ni Donya Livia ang tungkol sa anak kahit na alam niya kung nasaan sa pag-aakalang makakadagdag lang iyon ng kalungkutan sa mag-iina nitong kahara

PINANOOD LANG SIYA ni Conrad ngunit hindi na siya nito paulit-ulit na kinulit pa. Ganun naman palagi ang takbo ng kanilang usapan. Babanggitin nito si Briel tapos magkukunwari si Giovanni na hindi narinig upang maiwasan nilang pag-usapan ang mag-iina. Ayaw niyang bumuhos ang emosyon na matagal na niyang kinikimkim sa harap ng kanyang secretary. Ayaw niyang humina. “Okay, may gusto ka bang kainin?” pagsuko ng secretary sa reaction ng amo.  “Bahala ka na, Conrad. Ikaw naman ang nakakaalam ng pwede sa akin at hindi.”   Habang nakahiga sa kama ay paulit-ulit na binalikan ni Giovanni ang mga pinagdaanan noon nila ni Briel. Iyong simula ng love story nila hanggang sa nalaman niyang siya pala ang nakauna sa katawan ng babae. Sobrang saya niya

HINDI NA NAPIGILAN pa ni Briel na mamasa ang mga mata habang titig na titig pa rin sa bulto ng lalaking dalawang taon na walang naging paramdaman sa kanya. Biglang sumagi sa kanyang isipan ang makailang beses na nagigising siya sa gitna ng gabi, umiiyak dahil napanaginipan niyang wala na ito at habangbuhay na silang iniwan. Ni wala siyang alam sa kondisyon nito kung kumusta na ba. Wala ‘ring bumanggit sa dalawang taong iyon kung kaya naman hindi siya napag-uusapan. Literal na lumipas ang two years na wala siyang naging contact sa dating asawa. Tapos ngayon, bigla itong susulpot at parang kabuteng biglang magpapakita na lang sa kanya? Lubusang magaling na ba ito? Pinakatitigan ni Briel ang pamilyar na pigura ni Giovanni. Ayaw na niyang kumurap at baka mawala itong bigla oras na gawin niya ang bagay na iyon. Baka dinadaya lang siya ng paningin. Pakiramdam niya ay tumigil sa paggalaw ang kamay ng orasan. Na-blangko rin ang isipan niya.“You are back?” mahina pa rin na tanong niya na h

MULING SINULYAPAN NI Briel si Gia na biglang tumigil sa pag-iyak. Nakalugmok na ang mukha nito sa kanyang dibdib habang nakasubo ang kanang hinalalaki sa kanyang bibig. Puno ng bakas ng luha ang mga mata nitong padilat-dilat. Bagsak naman ang balikat sa tanawin si Brian, tila nabigo ito sa kanyang misyon at hindi napagtagumpayan ang plano. “I just got off the plane and came here. Ni hindi ko ipinaalam kay Mama na pabalik na ako ng bansa ngayon. I always heard from her that you often take the children to Baguio to see her. Salamat doon, Briel. Hindi mo ipinagkait sa kanya ang dalawang bata. Kayo na lang lagi ang topic namin ni Mama kada tatawag siya sa akin. Nakakalibang din ang marami niyang kwento patungkol sa inyong mag-iina habang nakaratay ako.” sambit ni Giovanni na pilit pinasigla ang boses niya. Hinarap na siya ni

MASAYA ANG NAGING mini-reunion nina Giovanni at ng mga kamag-anak nilang nasa mansion na kanyang dinatnan. Matapos na kumain ay uminom siya ng gamot na sinabi ng doctor na kailangan niyang inumin hanggang sa kanyang maubos. Matapos din noon ay nagpaalam siya na kailangan na niyang magpahinga. Hindi naman siya pinigilan ng mga kamag-anak nila. Ilang araw ang pinalipas ni Giovanni bago bumalik ng Manila. Sa pagtungo niya ng mansion ng mga Dankworth ay hindi niya nasumpungan si Briel na nasa trabaho ng mga sandaling iyon. Nasa school naman si Brian na kasalukuyang isa ng grade two student. Natatandaan niya na nasa kinder pa lang ito ng umalis siya ng bansa at magkasakit. Ganun naging mabilis ang panahon.“Pwede niyo pong hintayin si Brian, Mr. Bianchi ngunit si Miss Briel, baka po gabihin iyon.” “Bakit gagabihin?” Nasa sala siya noon at nakaupo sa sofa. Sa malayong banda ay may nakalatag na mga puzzle kung saan nakakalat ang mga laruan ni Gia na ayaw ng umalis sa pagkakarga sa yaya niy