All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 1411 - Chapter 1420

หลายวันต่อมา ก็ถึงกำหนดการทดลองเดินเรือของเรือสมบัติแห่งต้าเซี่ย ณ จวนอ๋องตงไห่ ฮ่องเต้หวู่ตื่นมาก่อนรุ่งสาง เมื่อชำระร่างกาย ผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ แต่งกายเรียบร้อย จึงนั่งรถม้าไปพร้อมกับเว่ยซวิน มุ่งสู่ท่าเรือ เพราะเกรงว่าจะเสียเวลา ระหว่างทาง ฮ่องเต้หวู่ทอดสายตามองผ่านหน้าต่างรถม้า เห็นภายนอกเนืองแน่นไปด้วยฝูงชน ราวกับมดปลวกที่รุมทึ้งอาหาร ฮ่องเต้หวู่ก็รำพึงรำพัน “ข้าไม่เคยเห็นภาพอันยิ่งใหญ่เช่นนี้มาก่อน สมกับคำเอ่ยที่ว่า ถนนหนทางว่างเปล่า เพราะผู้คนนับหมื่นต่างออกไปรวมตัวกัน” เว่ยซวินน้อมรับ “ฝ่าบาท เรือสมบัติแห่งต้าเซี่ยลำนี้นับเป็นเรือที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในรอบพันปี ผู้คนจึงตื่นเต้นยินดีเป็นธรรมดา ต่างปรารถนาจะยลโฉมเรือสมบัติด้วยตาตนเอง จึงพากันออกจากบ้านมาชมความอึกทึกตั้งแต่เช้าตรู่” ในใจของฮ่องเต้หวู่เต็มไปด้วยความหวัง ตั้งตารอคอยรูปลักษณ์อันสมบูรณ์ของเรือสมบัติ หนึ่งก้านธูปผ่านไป รถม้าฝ่าฝูงชนที่แออัด มาถึงท่าเรือที่ใช้ในการทดลองเดินเรือ เรือสมบัติแห่งต้าเซี่ยจอดเทียบท่าอยู่แล้ว รอคอยการทดลองเดินเรือ ทันทีที่ฮ่องเต้หวู่ลงจากรถม้า เงยหน้าขึ้น ก็ทรงตระลึงงันต่อสิ่งมห

ฮ่องเต้หวู่ทรงชะงัก หันมองไปยังหลี่หลงหลิน “เจ้าเก้า เจ้ามีเรื่องอันใดจะทูล?” หลี่หลงหลินยื่นรายงานการรบที่อยู่ในแขนขึ้นทูล “เสด็จพ่อ นี่คือรายงานการรบที่หัวเมืองชายทะเลตงไห่ส่งมาเมื่อหลายวันก่อน ตอนนี้โจรสลัดแคว้นโวกั๋วแห่งตงอิ๋งเหิมเกริม ก่อเหตุเผาบ้านปล้นสะดมในตงไห่ กระทำการตามอำเภอใจ!” “ไม่เห็นเสด็จพ่ออยู่ในสายตาเสียจริง!” ฮ่องเต้หวู่ทรงรับรายงานการรบไป และกริ้วโกรธยิ่งมาก เอ่ยด้วยเสียงดัง “เหลวไหลสิ้นดี! แคว้นเล็กๆ อย่างตงอิ๋งช่างอวดดีนัก! กล้ากระทำการเช่นนี้ต่อหน้าต่อตาข้า เผาบ้านปล้นสะดม ทำร้ายราษฎร!” “ก่อนหน้านี้ข้านั่งบัญชาการอยู่ในเมืองหลวง ฟ้าสูงแผ่นดินกว้าง ไม่อาจดูแลเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะยินยอมให้โจรสลัดแคว้นโวกั๋วเหิมเกริมในแผ่นดินต้าเซี่ย!” “ครั้งนี้ข้าไม่อาจปล่อยปละละเลย! ไม่เช่นนั้นราษฎรในตงไห่จะมองข้าเช่นไร? เกียรติภูมิแห่งต้าเซี่ยจะไปอยู่ที่ใด?” “พวกโจรสลัดแคว้นโวกั๋วคงคิดว่าข้าเป็นลูกพลับอ่อน อยากบีบก็บีบ!” “แม้แต่พระโพธิสัตว์ดินก็ยังมีโทสะสามส่วน นับประสาอะไรกับข้า ฮ่องเต้หวู่แห่งต้าเซี่ย กษัตริย์แห่งแผ่นดิน!” ไม่บ่อยน

ท้องฟ้าแจ่มใสไร้เมฆ เมฆสีครามทอดยาวสุดสายตา ท่าเรือเนืองแน่นไปด้วยผู้คนนับไม่ถ้วน ชาวบ้านต่างชูแขนโห่ร้อง ส่งเสียงกึกก้อง ฮ่องเต้หวู่ทรงยืนอยู่บนดาดฟ้า ทอดสายตามองไปยังเส้นขอบฟ้าที่ทะเลและแผ่นดินบรรจบกัน ในใจทรงฮึกเหิมยิ่งนัก เสียงของหลี่หลงหลินดังมาจากเบื้องหลัง “เสด็จพ่อ บัดนี้ลมกำลังดี สามารถออกเรือได้ทุกเมื่อ ขอพระองค์ทรงมีพระบัญชา!” ฮ่องเต้หวู่หันหน้าไป มองไปยังเหล่าลูกเรือบนดาดฟ้า ไม่อาจซ่อนความตื่นเต้นในดวงตาได้ ฮ่องเต้หวู่ทรงโบกมือ เอ่ยเสียงดัง “กางใบเรือ ออกเรือ!” ชั่วขณะนั้น ผู้คนทั้งหมดที่อยู่ในที่นั้นต่างปิติยินดี! บัดนี้ เรือสมบัติแห่งต้าเซี่ยได้กลายเป็นศูนย์กลางของโลก เป็นที่จับจ้องของผู้คนนับหมื่น! ฮ่องเต้หวู่ทรงแหงนหน้าขึ้น เหล่าลูกเรือต่างคล่องแคล่วว่องไว ตามพระบัญชาของพระองค์ รีบทำงานกันอย่างขมีขมัน กางใบเรือขนาดมหึมาขึ้นบนเสากระโดง อักษรพระนามแคว้นต้าเซี่ยพลันปรากฏเต็มตา ในใจของฮ่องเต้หวู่ทรงฮึกเหิมยิ่งนัก! ราวกับว่าพระองค์ทรงหวนคืนสู่ความรู้สึกห้าวหาญในวัยเยาว์ เมื่อทรงนำทัพออกรบในสมรภูมิ! ฮ่องเต้หวู่ทรงก้าวเท้าช้าๆ ไปยังส่วนหน้าสุดของดาด

ฮ่องเต้หวู่ตกพระทัย “เพียงแค่ทวีปใหม่ก็เป็นประโยชน์ต่อต้าเซี่ยถึงเพียงนี้ แล้วหากพิชิตดินแดนที่ยังไม่ถูกพิชิตทั้งหมดในแผนที่นี้เล่า...” หลี่หลงหลินอธิบาย “ถูกต้องแล้ว เสด็จพ่อ เพียงแค่พิชิตดินแดนเหล่านั้น ต้าเซี่ยก็จะกลายเป็นเจ้าแห่งโลก พระองค์ก็จะทรงเป็นฮ่องเต้หวู่ผู้ยิ่งใหญ่ชั่วนิรันดร์ เป็นที่สักการะของนานาแคว้น!” “ต้าเซี่ยจะกลายเป็นแคว้นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกโดยตรง ราษฎรจะมิต้องทนทุกข์จากความหิวโหยอีกต่อไป มีเสื้อผ้าอาหารอุดมสมบูรณ์!” “ถึงเวลานั้น ต้าเซี่ยก็จะควบคุมเส้นทางการเดินเรือทั่วโลก การค้าขายไปมาของทุกแคว้นต้องขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของต้าเซี่ย” “เสด็จพ่อ พระองค์ทรงสามารถจินตนาการได้เลยว่า สิ่งใดในโลกนี้คือธุรกิจที่ได้กำไรมหาศาล” ฮ่องเต้หวู่ทรงชะงัก “ในสายตาของข้า โลกนี้ไม่มีธุรกิจใดที่ได้กำไรมหาศาล แม้แต่ข้าจะพิชิตแผ่นดินมากมายเพียงใด ได้ครองบัลลังก์ฮ่องเต้หวู่แล้วอย่างไร? ก็ยังต้องขบคิดอย่างหนัก เพื่อรักษาแผ่นดินต้าเซี่ย และกังวลถึงจิตใจของราษฎร” หลี่หลงหลินแย้มยิ้มเล็กน้อย “เสด็จพ่อ ในโลกนี้ย่อมมีธุรกิจที่ได้กำไรมหาศาล พระองค์ทรงสามารถจินตนาการได้ว่า หากท่าเรื

มุมปากของฮ่องเต้หวู่ยกขึ้นเล็กน้อย ในดวงตาปรากฏประกายวูบหนึ่ง ราวกับว่ากองทัพเรือไร้พ่ายอันเกรียงไกรปรากฏขึ้นบนผิวน้ำแล้ว แสนยานุภาพล้นฟ้า สะท้านสะเทือนแผ่นดิน! ฮ่องเต้หวู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ดี! มีคำเอ่ยของเจ้าเก้าเช่นนี้ ข้าก็วางใจแล้ว! ข้าเชื่อว่าเจ้าจะไม่ผิดคำสัญญา!” หลี่หลงหลินประสานมือ “เสด็จพ่อ ในเรื่องสำคัญของบ้านเมือง ลูกไม่เคยประมาทแม้แต่น้อย” ฮ่องเต้หวู่ทรงพยักหน้า “แม้การปิดด่านทางทะเลจะเป็นกฎหมายของบรรพบุรุษ เป็นสิ่งที่บรรพชนวางไว้ แต่ข้าในวันนี้คือฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ เป็นกษัตริย์แห่งแผ่นดิน ทุกสิ่งล้วนขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของข้า!” ฮ่องเต้หวู่ทรงโบกมือ เอ่ยเสียงดัง “รอให้ข้ากลับเมืองหลวงแล้ว จะสั่งให้เปิดด่านทางทะเลทันที! ข้าปรารถนาที่จะเห็นต้าเซี่ยเจริญรุ่งเรืองในชั่วชีวิตของข้า และเป็นกษัตริย์ชั่วนิรันดร์!” หลี่หลงหลินเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เสด็จพ่อ หากต้าเซี่ยสามารถเปิดเส้นทางการเดินเรือทางทะเล ปราบปรามภัยจากโจรสลัดแคว้นโวกั๋วได้ เพียงแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว พระองค์ก็สามารถเทียบเคียงคุณธรรมสามฮ่องเต้ เทียบเทียมความดีความชอบปฐมฮ่องเต้หได้แล้ว!” ..