บททั้งหมดของ My Billionaire Enemy Is My Lover: บทที่ 71 - บทที่ 80

Seraphina’s POV Unti unti akong may naririnig na tunog galing sa gilid ko. I've felt this many times. Makakarinig ako ng ingay, kagaya sa mga nakikita sa hospital kapag mino-monitor ang isang pasyente. Akala ko, magpapatuloy na yon pero unti unti din itong hihina hanggang sa bigla itong mawawala at kakainin ng kadiliman ang utak ko. I feel like for a long time, I was in a trance of nothingness. Para akong nakalutang lang at puro kadiliman lang ang pumapalibot sa akin. And then, it happened again. Unti unti kong narinig ang tunog na palagi kong naririnig. This time, may narinig din akong boses. Wala akong maramdaman. Gusto kong igalaw ang katawan ko pero parang wala akong kontrol non. I thought this time, just like before, hihina din ang naririnig kong tunog. Pero doon ako nagkakamali. Parang may sumanib sa katawan ko. My senses suddenly come back to me. Nagpatuloy ang naririnig kong mga ingay. For a long time, parang ngayon lang ako nakarinig ng ingay sa tanang buhay ko! And then,

Eliza’s POVNakaupo ako sa living room ng mansion ng mga Ferrer. Ipinatawag ako ni Tita. Actually sinabihan niya ako na guguluhin niya ang buhay ng girlfriend ni Alaric dahil mas gusto niya ako sa anak niya. I agree with her. Alam ko naman na fling lang iyon ni Alaric pero baka kasi matagal pang magsawa si Alaric doon kaya mas mabuting guluhin nga ni Tita ang babaeng yon para mabaling na ang attention ni Alaric sa akin. Ngumiti ako ng makita kong pababa si Tita galing sa engrandeng hagdanan nila. Pero ng mapansin kong medyo hindi siya masaya at medyo takot siya, nawala ang ngiti sa labi ko. “Eliza!” May takot sa boses niyang tinawag ako. “Tita, what’s wrong?” gulat kong tanong. Humawak siya sa dibdib niya at kabadong lumingon sa bandang pintuan. “Can you stop Alaric from going here?” “Po?” gulat at guluhan kong tanong. “Hindi ba po hindi naman pumupunta dito si Alaric?” Huminga siya ng malalim. “Hija, I was only going to scare her girlfriend. To tell her to leave my son. Pero

Naglilista ako ng mga bibilhin ko ng biglang pumasok si Tita Patricia sa kwarto ko. Tulog na si baby Levi sa kama kaya may oras akong magplano ng mga bibilhin. “Anong plano mo bukas?” tanong niya. Tomorrow is my son's birthday. Mag-iisang taon na siya. Time flew fast when you were busy living a life. Not that I am living my best life. Mahirap mag-alaga ng anak lalo pa’t mag-isa mo siyang pinapalaki. But still, every hardship I face was worth it, lalo pa’t habang lumalaki ang anak ko, mas lalo pa siyang gumugwapo. Ang mga tao sa bayan namin ay hindi nila ma-resist ang ka-cute-an ng anak ko na kung pwede lang ay iuuwi na nila siya sa mga bahay nila. “Ito, naglilista ng mga bibilhin. Maliit lang naman ang handaan na gusto ko…” Ngumiti ako kay Tita Patricia ng dumungaw siya sa natutulog kong anak. “Gusto ko nang makita kung sino ba ang tatay nito at ganito ito ka gwapong bata,” natatawang sinabi niya.Umirap ako. “Tita, andito lang ako ohhh! Maganda naman ako!”Umiling si Tita. “Ang m

Seraphina’s POVMatapos ng celebration ng birthday party ng anak ko, mabilis lang ding naayos ang mga hugasin. Tumulong ang mga kapitbahay sa paglilinis. Hindi ko alam pero kapag may handaan sa bawat bahay dito sa amin, palaging nagtutulungan ang mga kapitbahay kaya asahan mong mabilis matatapos ang gawain. Kaya din super close nila sa isa’t isa. Wala kang makikita na kapitbahay na magkaaway. Nang umuwi ang huling bisita namin, nagpakawala ako ng malalim na hininga. It was already midnight at kakatapos lang namin maglinis. Toulog na ang anak ko ng mga alas dyes. “Papasok ka bukas?” tanong ni Tita Patricia habang naghuhugas ng kamay sa lababo. Tumango ako. “Oo Tita. Medyo naubos ang ipon ko dito sa birthday ni baby Levi kaya kailangan kong pumasok,” pagod kong sagot. Ramdam ko ang buong pagod sa katawan ko. Mag-iisang taon na ako dito at hindi pa rin masanay sanay ang katawan ko sa maraming ginagawa. Sometimes I feel like I never do this kind of things pero wala rin naman akong maal

Walang nagawa si Juan ng sinabi ni Ashley na pupunta siya. Kaya ito ngayon siya sa tabi ko, namomroblema kung ano ang isusuot niya. “Meron ka bang extra?” problemado niyang tanong. Nakabusangot ang mukha. Tumawa ako. “Wala! Si Juan na nga daw ang bahala sa isusuot ko na dapat lang. Siya naman tong may gusto na pumunta ako kaya dapat lang!” Gusto sana niyang sabihin din kay Juan na wala rin siyang maisusuot at baka magawan niya ng paraan, ang kaso ay nakalabas na si Juan dahil may tumawag sa kanya. Usually, kapag wala siyang ginagawa ay dito na yon nagtatambay. “Baka may mahiraman kang kakilala,” suggest ko sa kanya. “Tsss! Sino naman, Seraphina? Mga daster lang ang meron ang mga kaibigan ko. Nakuu baka pag dasterin nila ako,” overreacting niyang sinabi. Hindi ko napigilan at natawa nalang ako sa kanya. Sa boung shift namin, palagi nalang naiisip ni Ashley ang kawalan niya ng maisususot sa party. “May bukas pa naman para bumili. Kaso baka mahal ang mga pormal na mga dresses. Ta