All Chapters of ตะวันพ่ายจันทร์: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 32จันทริกาตัวแข็งทื่อ ก่อนจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นอ่อนระทวยและเผยอเปิดปากรับลิ้นสากหนาของเขา โดยที่รังสิมันต์ใช้เวลาไม่นานด้วยซ้ำ และนั่นก็เป็นสิ่งที่ตอกย้ำความคิดของจันทริกาว่า เธอไม่อาจจะต้านทานความปรารถนาใดๆ ของเขาได้เลย ร่างบางได้แต่นั่งนิ่งให้เขาจูบจนพอใจ จนกระทั่งรังสิมันต์เป็นฝ่ายถอนปากออกไปเอง ตาคู่สวยหลุบลงไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองคนเอาแต่ใจ ทว่ารังสิมันต์ก็ไม่ยอมเหมือนเคย เขาละมือที่ประคองศีรษะของเธอมาจับที่ปลายคางมนแล้วเชยขึ้น “จำไว้นะจันทริกา นี่เป็นหน้าที่อย่างหนึ่งของเธอ ไม่ว่าฉันอยากจูบหรืออยากได้ เธอก็ต้องยอมตามใจฉัน แต่ก็จำใส่หัวไว้ตลอดเหมือนกันว่าเธอไม่ใช่เมีย แต่เป็นแค่นางบำเรอเท่านั้น เพราะฉะนั้นอย่าแสดงตัวว่าเป็นอะไรกับฉัน ทั้งๆ ที่เธอไม่มีสิทธิ์” จันทริกาไม่ตอบ แต่เลือกที่จะเงียบ ทั้งที่หัวใจปวดหนึบไม่น้อยกับการกระทำและคำพูดของเขาซึ่งคอยแต่จะทำร้ายเธออยู่ร่ำไป เอกสารใบแล้วใบเล่าถูกอนุมัติจากลายเซ็นของคนที่รู้สึกว่าวันนี้ตัวเองอารมณ์ดีแปลกๆ รังสิมันต์ไม่อยากคิดว่าสาเหตุของการอารมณ์ดีของตัวเอง เกิดจากการ

บทที่ 34หลังจากเก็บจานเสร็จจันทริกาก็กลับเข้าห้อง อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า และหยิบแผงยาขึ้นมาแกะออกหนึ่งเม็ด ตาคู่สวยมองยาสีชมพูเม็ดเล็กๆ ในมือ พร้อมกับคิดถึงคนที่สั่งเธอให้กินมันทุกวัน คนที่ตอนนี้น่าจะกำลังมีความสุขอยู่กับผู้หญิงอื่นน้ำใสๆ เอ่อล้นขึ้นมาขอบตาที่ตอนนี้ร้อนผ่าวอย่างไม่มีเหตุผล จันทริกาอยากจะทิ้งยาเม็ดนั้นและยาที่เหลือให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ไม่กล้าเสี่ยง เพราะหากเกิดอะไรขึ้นตามมารังสิมันต์บอกแล้วว่าเขาจะไม่รับผิดชอบใดๆ ถ้อยคำของเขายังก้องอยู่ในหู เขากลัวว่าราคีจากตัวเธอจะแปดเปื้อนลงบนเครื่องนอนที่ศศิประภาเคยใช้ แต่เขากลับพาผู้หญิงอื่นมาเกลือกกลั้วบนเตียงที่เขาเคยใช้กับเธอ แม้จะรู้ว่าไม่มีสิทธิ์เจ็บปวด เพราะสถานะของตนเป็นแค่นางบำเรอให้เขาระบายความแค้น หากใจดวงน้อยกลับอดปวดแปลบไม่ได้ร่างบางเอนตัวเองนอนท่ามกลางความมืดมิดของห้องเช่นเดียวกับความมืดมิดในหัวใจของเธอ น้ำตาหยดใสๆ ตอนนี้ไหลออกมาเปื้อนหมอน เมสซี่ที่นอนอยู่กลางเตียงขยับขึ้นมาแล้วนอนหนุนแขนของเธอ ประหนึ่งรู้ว่าตอนนี้จันทริกากำลังเศร้าโศกแค่ไหนขณะเดียวกันบนเตียงกว้างของห้องนอนชั้นสอง ตอนนี้รังสิมันต์กับสะบันงานั่งหัน

บทที่ 36ร่างสูงก้าวลงจากรถ เดินเข้าบ้านแล้วกวาดสายตามองหาร่างบางที่ปกติเวลานี้จะอยู่ในห้องครัว หรือไม่ก็กำลังตั้งโต๊ะอาหารรอเขาอยู่เมื่อไม่เห็นคนที่ตัวเองมองหา รังสิมันต์ก็ตรงไปยังห้องนอนของเธอ เพราะคิดว่าจันทริกาอาจจะอยู่ที่นั่นกับเมสซี่ แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ไม่พบทั้งคนทั้งแมวตัวโปรดของเขา ชายหนุ่มจึงบ่นพึมพำออกมาอย่างออกจะหงุดหงิด พร้อมกับที่หัวใจเริ่มร้อนรนขึ้น“ไปไหนของเขานะ...”เมื่อหาในบ้านไม่เจอ ลำขาแข็งแรงก็ก้าวยาวๆ ออกไปหารอบๆ บ้าน ก่อนจะระบายลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างโล่งอกทันทีที่เห็นว่าคนที่ตัวเองตามหากำลังก้มขัดพื้นอย่างขะมักเขม้นอยู่ที่ศาลาสระบัว โดยมีเมสซี่นั่งเป็นกำลังใจอยู่บนม้าหินอ่อนด้านบน“ค่ำมืดป่านนี้แล้วทำไมยังไม่เข้าบ้าน”เสียงดุๆ ที่ดังขึ้นทำให้จันทริกาสะดุ้งเล็กน้อย เธอหยุดชะงักมือที่กำลังจับแปรงขัดพื้น แล้วเงยหน้าขึ้นก่อนจะตอบคำถามของเขา“จันทร์ขัดพื้นศาลายังไม่เสร็จน่ะค่ะ”“แล้วไม่เห็นหรือไงว่าฉันกลับมาแล้ว ทำไมไม่ไปตั้งโต๊ะอาหารรอ”“ขอโทษค่ะ จันทร์จะไปเดี๋ยวนี้”“ที่มาขัดเอาค่ำๆ มืดๆ แบบนี้เพราะตอนกลางวันมัวแต่อู้งานล่ะสิ ถึงได้ทำไม่เสร็จ”“เปล่านะคะ” จั

บทที่ 38“หมดฤทธิ์แล้วเหรอ ถ้าหมดฤทธิ์แล้ว ฉันจะได้ทำต่อ” “กรุณาเถอะนะคะ จันทร์ไม่ต้องการแบบนี้” “แล้วต้องการแบบไหน หรือว่าชอบแบบซาดิสม์ ฉันก็จัดให้ได้นะ อ้อ...บางทีเด็กจิตๆ อย่างเธออาจจะชอบแบบที่ว่าก็ได้ ทำไมฉันถึงโง่นักนะ” รังสิมันต์หัวเราะเสียงหื่นในลำคอ ก่อนจะละมือข้างหนึ่งมาคลายเนกไทน์ของตัวเองออก จากนั้นก็กระชากมันมา แล้วรวบแขนทั้งสองข้างของจันทริกามามัดข้อมือด้วยเนกไทน์เส้นนั้น หญิงสาวได้แต่เบิกตากว้างไม่คิดว่ารังสิมันต์จะทำอะไรรุนแรงอย่างที่เขาว่าจริงๆ “คุณตะวันคะได้โปรด...” เธอขอร้องเขาเสียงสั่น “ได้สิ แบบนี้ฉันก็สุดโปรดเหมือนกัน” เรียวปากหยักคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ ตาสาดประกายบางอย่างที่ทำเอาร่างบางสะท้าน และหลังจากนั้นจันทริกาก็ถูกผลักให้นอนหงายหลังลงไปบนโซฟา ก่อนที่รังสิมันต์จะจับสองมือที่ถูกมัดด้วยเนกไทน์ขึ้นวางไว้เหนือศีรษะของเธอ ร่างบางนอนตัวเกร็งขณะที่เขาเริ่มลงมือถลกชายเสื้อของเธอขึ้นไปกองไว้เหนือเนินอก ตามด้วยเสื้อชั้นในลูกไม้สีหวาน เปิดเปลือยส่วนสำคัญช่วงบนให้เป

บทที่ 40เวลาเกือบสี่ทุ่ม กว่าที่รังสิมันต์กับปรัชญ์จะแยกย้ายกันกลับบ้าน แม้ปากบอกว่าจะไปดื่มเหล้าด้วยกัน แต่ต่างคนต่างก็ไม่ได้ดื่มหนักอะไร ส่วนใหญ่จะเป็นคุยกันสัพเพเหระซะมากกว่า หรือถ้าให้พูดตรงๆ เรื่องดื่มเหล้ามันก็เป็นแค่ข้ออ้างสำหรับการออกไปเที่ยวเตร่ตามประสาผู้ชายโสดเท่านั้นออดี้สีเหลืองแล่นมาจอดที่หน้าบ้านอย่างคล่องตัว คนขับจัดการดับเครื่องดึงกุญแจออกแล้วเดินตรงเข้าไปในบ้านเลย โดยไม่ได้สนใจจะขับรถราคาแรงนั้นไปจอดในโรงรถแต่อย่างใด ด้านนอกไฟยังคงสว่างไสว ทว่าภายในบ้านไฟกลับถูกปิดเกือบทุกดวง ยกเว้นตรงบริเวณทางขึ้นบันไดชั้นสองเท่านั้นที่เปิดอยู่ร่างสูงก้าวขาไปยังบันไดเพื่อขึ้นห้อง ทว่าอยู่ๆ ก็เปลี่ยนใจกะทันหัน หันหลังกลับแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนชั้นล่างแทนเขาหยิบกุญแจสำรองที่แอบเก็บไว้ติดตัวตลอดเวลาออกมา กำลังจะไขเข้าไปอย่างถือวิสาสะ แต่ก็ชะงักมือเอาไว้เมื่อได้ยินเสียงหวานแว่วดังออกมานอกห้องเบาๆ“นอนลงๆ เป็นเด็กว่าง่าย นอนได้แล้วเมสซี่ วันนี้จันทร์ง่วงมาก แล้วก็ไม่มีอะไรจะคุยให้เมสซี่ฟังด้วย ฝันดีนะ”แม้เสียงนั้นจะเล็ดลอดออกนอกห้องมาแค่แผ่วเบา แต่ด้วยบรรยากาศที่เงียบเชียบของบ้าน ร