All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 521 - Chapter 530

“I’ve survived a disaster,” Zoey said, voice full of twisted pride. “So tell me, Irina… doesn’t that mean it’s my turn for some good luck now?”Napatawa si Irina—isang malamig, walang emosyon na tawa. “At ano nga bang gusto mong iparating?”“Ang sinasabi ko lang…” saglit na tumigil si Zoey, tila nilalasap ang bawat salita, “Baka isang araw, maging asawa ko rin ang asawa mo.”Hindi man lang kumurap si Irina. “Alam ko na kung nasaan ka.”“Ha?” Biglang tumalim ang tono ni Zoey. “Sinabi ba ng asawa mo?”“Hindi,” sagot ni Irina, kalmado pa rin. “Abala siya nitong mga nakaraang araw. Malamang, wala siyang oras. Pero ako mismo ang nakahalata. Nasa isla kayo, ‘di ba? Kayong tatlo—ikaw at ang mga magulang mo—doon kayo nagtago.”Isang sandaling katahimikan ang bumalot sa kabilang linya. At pagkatapos, isang mariing pagsinghal.“Hayop ka! Gano’n ka pa rin—nakakainis kang matalino! Nahulaan mo talaga!”“Salamat sa papuri,” sagot ni Irina, banayad ang tono.“Sabi nga nila, ang paghihiganti ay pina

“Mom, what’s wrong?” Anri asked, looking at her mother with a worried, almost grown-up expression.Napalingon si Irina, bahagyang balisa ang boses. “Anri, anak, mag-behave ka muna ha? Saglit lang si Mommy.”Pagkasabi niyon, agad niyang binuksan ang pinto ng kotse at bumaba.Hindi siya makakalayo—nandoon pa ang anak niya sa likod ng sasakyan. Kaya’t nanatili siyang nakatayo sa gilid ng kalsada, habang pinagmamasdan ang maruming palaboy na babae na mabilis na tumatakbo palayo.Sa loob lang ng isang minuto, naglaho na ito—nilamon ng lungsod na para bang hindi man lang ito dumaan doon.Dahan-dahang bumalik si Irina sa loob ng kotse, pasan ang matinding lungkot sa bawat hakbang. Sa likod, tahimik lang na nakaupo si Anri sa kanyang child seat, malalaki ang matang nakatitig sa ina, punô ng pag-aalala.Piliting ngumiti si Irina para sa anak, pero hindi umabot sa kanyang mga mata ang ngiting iyon.Saka niya napansin—nakasabit pa rin sa linya ang kanyang cellphone.“Hello? Hello? Irina? Anong n

Hindi nag-alala ang babae.“Eh sino naman kaya ’yon?” bulong niya, walang pakialam. Totoo, wala talaga siyang iniintindi.Siya ang pinakasikat at pinakamahal na kasamang babae sa club na ito—palaging inaabangan, palaging may naghihintay. Matagal na niyang pinangarap na maimbitahan sa eksklusibong pribadong silid na ito, pero kailanman ay hindi siya nabigyan ng pagkakataon.Bakit?Dahil ang malawak na silid na ito, na may sukat na isandaang metro kuwadrado, ay palaging nakareserba para sa apat na natatanging bisita—at ni minsan, wala sa kanila ang humiling ng babaeng kasama.Pero ngayong gabi, nagbago ang lahat. Sa wakas, siya’y ipinatawag. At hindi basta sino—si Mr. Beaufort mismo ang nagpasama sa kanya.Mr. Beaufort. Hari ng South City.Hindi na niya inisip kung may asawa o anak ba ang isang lalaking gaya ni Alec. Bakit pa? Ano ngayon kung palayawin man siya nito? Negosyo lang ito—pera ang habol niya. Alam niya ang halaga niya. Ang tungkulin niya: aliwin ang mga lalaking narito sa si

Sa tawag, sinabi ni Greg, “Young Master, nakita ko rin siya kanina. Susundan ko agad. Sisiguraduhin kong mahuhuli ko na siya ngayon.”Lumingon si Alec kay Irina.“Ano'ng problema, Alec?” tanong ni Irina.Umiling siya. “Wala,” sagot niya bago ibinaba ang tawag.Samantala, sa loob ng kanyang sasakyan, matamang nakatingin si Greg sa isang babaeng animo'y wala nang direksyon sa buhay. Marumi ang suot nitong damit—punit-punit at halos hindi na matukoy ang kulay. Ang mahaba niyang buhok ay gusot at puno ng dumi, nagsama-sama sa buhol-buhol na hibla. Halos natatakpan ang kanyang mukha, maliban sa sepaso ng mga mata.At ang mga matang iyon—matatalim ang tingin—ay nakatuon sa pintuan ng club. Parang sa isang iglap, maaari siyang sumugod papasok.Nakatigil pa rin siya sa kanyang kinatatayuan nang biglang bumukas ang pinto ng sasakyan ni Greg. Mabilis itong bumaba at tumakbo palapit.Ngunit laking gulat niya nang biglang gumalaw ang babae.Napansin nitong bumaba siya—at bago pa siya makalapit, ku

Kapag ngumiti si Diego, may lambot at pino sa kurba ng kanyang kilay—isang tanawing tunay na kaaya-aya. Siya mismo’y marikit, parang isang halamang alagang-alaga. Halata sa kanyang anyo na maalaga siya sa sarili: may kariktan sa kilos, at ang kanyang pananamit ay kasintaas ng uri’t panlasa ni Irina.Sa isang sulyap pa lang, alam na ni Irina: si Diego ang tipo ng babaeng minamahal at pinapahalagahan ng isang lalaki—ngunit hindi niya ito ipinagmamayabang.Maayos ang asal niya, may bait, at ni katiting ay hindi spoiled. Bagkus, may dala siyang banayad na init at tahimik na dangal.Si Irina naman, kabaligtaran.May talas siya—matitinik at malinaw. Kahit walang imik, taglay niya ang presensiyang hindi matatakasan: isang lamig na may bigat, na unti-unting lumambot sa paglipas ng panahon. Ang dating niyebeng anyo ay napalitan ng kumpiyansang bunga ng pagsusumikap—ng isang babaeng nahanap ang sarili sa mundong mapaghamon.At ang anyong iyon ni Irina—matatag, may sariling paninindigan, at kalm