All Chapters of เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ: Chapter 291 - Chapter 295

“คุณหลินเรียกแท็กซี่กลับไปแล้วครับ นี่คือกล้องวงจรปิด”“พรุ่งนี้” กงเฉินกล่าวอย่างเย็นชา“ครับ”……เมื่อหลินจืออี้กลับถึงบ้าน เธอก็หมดแรงสนิท พออาบน้ำเสร็จก็ล้มลงบนเตียงแต่พอหลับตา หางตาก็ควบคุมหยดน้ำไม่ได้เลยเธอฝังแก้มของเธอลงในหมอน และไม่นาน หมอนก็เริ่มเปียกความเจ็บปวดที่พุ่งขึ้นราวกับเข็มที่ปักแน่นเข้าไปในหัวใจ มันทําให้เธอต้องกําหมอนไว้แน่นถึงจะควบคุมอาการสั่นได้ทันใดนั้น อุณหภูมิรอบตัวเธอก็ลดลงอย่างกะทันหัน เธอลุกขึ้นอย่างหวาดกลัวและพบว่าเงาดําที่อยู่ข้างหลังเธอค่อยๆ กดทับลงมา"ใคร?"“ผมเอง”เมื่อได้ยินเสียง หลินจืออี้ก็อาศัยแสงสลัวจากโคมไฟยามค่ำคืน และมองเห็นคนชายที่อยู่ปลายเตียงได้อย่างชัดเจนเป็นกงเฉินด้วยความตกใจ เธอจึงคว้าหมอนฟาดลงไป"ไสหัวไป! อาเล็กเข้ามาได้ยังไง? นี่มันผิดกฎหมายนะ ผมสามารถแจ้งตํารวจจับอาได้”พอพูดจบ ชายคนนั้นก็โยนโทรศัพท์ที่เธอทิ้งไว้บนโต๊ะลงบนผ้าห่ม“โทรสิ”หลินจืออี้มองโทรศัพท์ที่สว่างอยู่ ทันใดนั้นก็เข้าใจอะไรบางอย่าง“อาเล็กมาลบคลิปอีกแล้วเหรอ? ไม่วางใจขนาดนี้เชียวเหรอ? ต้องปกป้องคู่หมั้นของอาด้วยตัวเองแบบนี้”“อาชอบโดนสวมเขาขนาด

หลินจืออี้กัดฟัน พยายามทําให้ตัวเองสงบลง"ประกอบเหรอ? ซ่งหว่านชิวบอกคุณเหรอ ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมคุณถึงถูกเธอหลอกจนไม่เหลืออะไรเลย ที่แท้คุณก็หลอกง่ายขนาดนี้นี่เอง”"แก! ดูเหมือนว่าถ้าไม่สั่งสอนแกสักหน่อย แกคงคิดว่าฉันล้อเล่นกับแกจริงๆ สินะ การปรับปรุงความปลอดภัยในเขตนี้เป็นพ่อฉันดูแลอยู่ ขอเพียงฉันพยักหน้า ในโลกนี้ก็จะไม่มีเธอหลินจืออี้อีกต่อไปแล้ว”“ที่แท้พ่อของคุณก็เป็นข้าราชการแบบนี้ ดูเหมือนว่าตระกูลหลิวของคุณจะมีเรื่องชั่วร้ายอยู่เบื้องหลังไม่น้อยเลยนะ” หลินจืออี้ยิ้มหยันได้ยินดังนั้น ใบหน้าของหลิวซินหน่าก็ฉายแววอํามหิต“โยนมันลงไป!”หลินจืออี้ถูกโยนลงไปในสระว่ายน้ำที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นอีกครั้ง เธอถูกโยนลงไปซ้ำไปซ้ำมาจนกระทั่งเธอเกือบจะจมน้ำตายเมื่อดึงเธอขึ้นมาอีกครั้ง ลมหายใจของเธอก็อ่อนลงเป็นอย่างมากแล้ว แต่สายตาที่มองหลิวซินหน่ายังคงเต็มไปด้วยความดื้อรั้นดั่งตอนแรกหลิวซินหน่ารู้สึกหงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ถูกไม่ถูก "คลิปอยู่ที่ไหน นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่ฉันจะให้แกแล้ว”หลินจืออี้กวาดสายตาไปรอบๆ และถามกลับไปว่า “ฉันก็อยากรู้มากเหมือนกันว่า ทําไมเป็นคุณมาหาฉัน? ใครเป็นค

เป็นเขานั่นเองหลี่ฮวน!ชายคนนั้นชะงัก “เธอรู้จักฉันเหรอ?”หลินจืออี้รีบเบือนร่างตาหนี ส่ายหน้า เอ่ยขอร้องด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ฉันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ทําไมคุณหลิวถึงไม่เชื่อฉันล่ะ?”เธอยอมรับไม่ได้ บางทีอาจจะมีโอกาสรอดชายคนนั้นยิ้มอย่างกําเริบเสิบสาน "งั้นเธออย่าลืมไปทวงชีวิตเขาด้วยละกัน"เขาเหวี่ยงท่อน้ำลงมาหลินจืออี้ขดตัวโดยไม่รู้ตัว เกือบจะในเวลาเดียวกัน ผู้ชายตรงหน้าก็ถูกโยนลงบนตู้เหมือนตุ๊กตาตู้ที่เรียงเป็นแถวล้มลงกับพื้น โยนกระดานที่กั้นหน้าต่างออกพอดีแสงจันทร์ส่องลงมาตามหน้าต่างที่แตกเป็นชิ้นๆ ยืดเงาของคนตรงหน้าให้ยาวขึ้น เลือดสดๆ หยดลงตามกําปั้นของเขา ย้อมแหวนหยกสีแดงให้แดงยิ่งขึ้นคนๆ นั้นคือกงเฉินเมื่อเห็นคนที่มาอย่างชัดเจน หลินจืออี้ก็กัดริมฝีปากที่ไร้สีเลือด ล้มลงตามกําแพงวินาทีที่ร่างตกลงพื้นก็ถูกเขาอุ้มขึ้นมาชายที่สวมหมวกกันน็อกเห็นดังนั้นก็กระโดดออกทางหน้าต่างและวิ่งหนีไปกงเฉินอุ้มหลินจืออี้เดินออกจากสระว่ายน้ำ เฉินจิ่นเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“หลิวซินหน่าหนีไปแล้วครับ กล้องวงจรปิดรอบๆ ถูกลบหมดแล้ว น่าจะได้รับข้อความล่วงหน้า”มีเพียงตระกูลหล