All Chapters of เพื่อน (แนบ) สนิท: Chapter 41 - Chapter 50

ลับรักของใครบางคน“บอกมาได้หรือยังล่ะ” หลังจากบอกเบอร์โทร. ของพราวแล้ว รชตก็ถามขึ้นเรื่องที่ปริญญ์อยากบอกเขา“ได้ คืองี้นะ เมื่อคืนก่อน ฉันไปเที่ยวผับแถวทองหล่อ ตอนกลับฉันเห็นวิกกี้ที่ลานจอดรถ เขาขึ้นรถไปกับผู้ชายคนหนึ่ง ถ่ายรูปไว้ด้วยนะ เดี๋ยวส่งให้ทางไลน์”“เรื่องแค่นี้เองเหรอวะ”“เออน่า วิกกี้กับผู้ชายคนนี้ต้องมีซัมติงกันแน่นอน”“เรื่องของเขาสิ”“ก็แกไม่อยากแต่งงานกับวิกกี้ไม่ใช่เหรอ”“ก็ไม่อยากไง ถึงไม่สนใจเรื่องส่วนตัวของเขา”“ก็ฉันงงไง เขาอยากแต่งงานกับแก แต่ไปกับผู้ชายอื่น แกไม่งงเหรอวะ”คำพูดของปริญญ์ทำให้รชตนิ่งไปชั่วครู่ แววตามีแววครุ่นคิด ก่อนจะบอกปริญญ์“งั้นแกส่งภาพนั้นมาให้ฉันดูด่วน”“ได้เพื่อน”ไม่กี่นาทีภาพของวิกกี้กับผู้ชายคนหนึ่ง ที่แม้จะไม่ชัดมาก เพราะลานจอดรถในกลางคืนไฟสลัว แต่เห็นได้ว่าผู้ชายรูปร่างสูงสง่า แต่งตัวดี และมีเค้าว่าจะหน้าตาดีมากคนหนึ่ง“ทำไรอยู่ร็อก” อัยลินถามขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายเพ่งมองจออย่างสนใจ“ดูภาพที่ไอ้ปั้นส่งมาให้”“ที่บอกว่าสำคัญน่ะเหรอ”“อือ ดูสิ”อัยลินมองภาพในจอโทรศัพท์ของรชต เธอมุ่นคิ้วเข้าหากัน“นั่นคุณวิกกี้กับเม่น มาริศนี่นา”“เม่น มาร

รับมือกับเรื่องบ้าๆ รชตกดไฟล์ภาพที่นักสืบเอกชนที่เขาจ้างให้ติดตามวรรณวิสามาร่วมสัปดาห์ ทำให้เห็นไลฟ์สไตล์ของเจ้าตัว ที่ทำงานเป็นผู้อำนวยการฝ่ายประชาสัมพันธ์ของห้างสรรพสินค้าในธุรกิจของครอบครัวมารดา หลังเลิกงานก็กินข้าว ปาร์ตี้กับเพื่อนๆ ซึ่งหนึ่งในกลุ่มเพื่อนนั้นก็มีมาริศร่วมอยู่ด้วยเกือบทุกครั้ง และบ่อยครั้งที่อีกฝ่ายเป็นคนไปส่งวรรณวิสาถึงคอนโดฯ และหายขึ้นไปด้วยกัน แค่นี้ก็น่าจะสงสัยได้ว่าเจ้าตัวมีอะไรพิเศษกับเพื่อนชายคนนี้ แต่เขาก็สงสัยถ้ารักชอบกันทำไมไม่คบกันอย่างเปิดเผย ทำไมต้องหลบๆ เลี่ยงๆ แฝงตัวเป็นเพื่อนร่วมแก๊งอยู่ได้ มาริศก็ควรจะบอกเลิกแฟนสาวดาราดังมาคบหากับวรรณวิสาให้เป็นเรื่องเป็นราว เขาเองก็ไม่ต้องมาปวดหัวกับเรื่องไร้สาระแบบนี้ แต่ในเมื่อวรรณวิสาไม่รักษาสัญญา เมื่อคบกับเขาปลอมๆ มาสามเดือนแล้วก็ยังไม่ประกาศตัวว่าเลิกราทางอินสตาแกรมอย่างที่รับปากกันไว้ ต่อไปนี้ก็จะทำตามวิธีการของเขาบ้าง เพราะอยากจบเรื่องนี้เต็มทนแล้ว “เออนี่ ตกลงแม่กับปีเตอร์จะเดินทางมาเมืองไทยเดือนหน้าพร้อมแม่แกนะ” ปริญญ์ที่เพิ่งเดินออ

พอได้อยู่กันตามลำพังพ่อลูก เจ้าสัววินัยก็หันมาตวาดถามลูกสาวอย่างเกรี้ยวกราด เพราะเขาคิดว่าหลานสาวตั้งครรภ์กับรชต จึงเรียกอีกฝ่ายมาพูดคุยเรื่องงานแต่ง ทว่ากลับได้รับรู้ความจริงว่ารชตไม่ได้เป็นพ่อของลูกในท้องวรรณวิสา แถมอีกฝ่ายบอกว่าเป็นแค่แฟนหลอกๆ ของวรรณวิสาเท่านั้น เขาทั้งหน้าแตกและอับอาย ที่ไม่รู้ว่าหลานสาวไปตั้งท้องกับใคร ถึงบอกความจริงกับเขาไม่ได้ “พ่อคะ ใจเย็นๆ นะคะ” พิมพ์พรเอ่ยเสียงแผ่วเมื่อเห็นสีหน้ากริ้วโกรธของบิดา “ก็บอกมาสิว่ายัยวิกกี้มันท้องกับผู้ชายคนไหน!” เสียงดังลั่นจนพิมพ์พรสะดุ้ง “ยัยวิกกี้ท้องกับเม่น” “เม่น ที่เป็นดาราน่ะเหรอ!” ถึงเขาจะเป็นคนสูงวัย แต่เพราะเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ที่มีดารา และคนมีชื่อเสียงหลายคนเป็นพรีเซ็นเตอร์ เขาจึงสนใจในแวดวงบันเทิงและเหล่าเซเลบฯ อยู่พอสมควร “เขามีแฟนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ!” แถมเป็นถึงซุปเปอร์สตาร์ระดับต้นๆ ของวงการบันเทิง และอีกฝ่ายก็เคยเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าในเครือธุรกิจของท่านมาก่อน “ค่ะ นั่นแหละคือปัญหา” “คิดว่าจะดึง

“อ้าวแบบนี้ คุณวิกกี้นั่นแหละที่เป็นโลกใบที่สองของพี่เม่น เป็นมือที่สามในความรักของคนอื่น คนอื่นที่ไหนก็ไม่น่ากลัวเท่ากับคนคนนั้นเป็นซุป’ ตาร์อันดับต้นของเมืองไทย โอ๊ยถ้าข่าวหลุดไป เป็นข่าวใหญ่แน่นอน” “ระดับนั้นเขาคงไม่หลุดกันง่ายๆ แต่ฉันงงพาทัวร์มาลงฉันทำไม ดีนะในไอจีฉันไม่เคยลงรูปหน้าตาตัวเอง” “แล้วร็อกว่าไง”“เขาบอกเดี๋ยวจัดการเอง แต่ฉันบอกเขาแล้ว ปล่อยผ่านดีกว่า เพราะเราก็ไม่มีหลักฐานว่าทางเขาเป็นคนเล่าเรื่องเท็จและเปิดวาร์ปฉันกับเพจเม้าท์คนดังนั่นหรือเปล่า”“งั้นก็ให้มันจบๆ ไป”“ว่าแต่แกเถอะ พรุ่งนี้จะไปเดทกับคุณปั้นไม่ใช่เหรอ”“โอ๊ย อย่าเรียกเดทสิ แค่ไปกินข้าวกันเฉยๆ”“ไม่เรียกก็ได้ ว่าแต่เตรียมชุดหรือยัง”“ก็ดูๆ หลายชุด แกช่วยเลือกหน่อยสิ” แล้วพราวก็ยื่นรูปที่ตนเองลองชุดไว้“โห ลองตั้งห้าชุด บอกไม่เรียกเดทเหรอ”“เออน่า เพิ่งนัดแรกก็อยากให้เขาประทับใจ”“แต่ในเมื่อแค่ไปกินมื้อเที่ยงกัน ก็เอาชุดธรรมดาเรียบๆ เถอะ แต่งเว่อร์ไป เดี๋ยวเขาก็คิดว่าแกทุ่มเทอยากให้เขาประทับใจ มันดูจงใจไปน่ะแก”“เออจริงของแก งั้นฉันแต่งตัวธรรมดาๆ ก็ได้ เสื้อยืดกางเกงย

อัยลินตื่นแต่เช้าตรู่เหมือนปกติในวันธรรมดาที่ลูกต้องไปโรงเรียน แม้โรงเรียนลูกจะอยู่ใกล้บ้าน นั่งรถแค่ไม่กี่นาที แต่เธอต้องลุกไปวิ่งออกกำลังกายรอบบ้าน จากนั้นค่อยอาบน้ำแต่งตัว ปลุกลูกให้ตื่นเตรียมตัวไปโรงเรียน เมื่อเดินออกจากห้องน้ำ เพื่อจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าออกกำลังกาย ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นใครบางคนนั่งอยู่บนเตียง พอเห็นสีหน้าตกใจของเธอ อีกฝ่ายก็ส่งยิ้มให้ “กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” “เมื่อคืน แต่ดึกมากแล้ว เลยไม่ได้มาหาเธอ” “อือ ไม่ใช่วันหยุดไม่ใช่เหรอ” “ก็ จู่ๆ ก็คิดถึงลูก” “งั้นเมื่อคืนนอนห้องลูกเหรอ” “อือ” “เกิดอะไรขึ้น จู่ๆ คิดถึงลูก” “ตอนเย็นฉันเห็นพ่อแม่เด็กคนหนึ่งร้องไห้หน้าห้องผ่าตัด ลูกเขาปั่นจักรยานล้มเพราะมีคนวิ่งออกกำลังกายชน เด็กล้มหัวฟาดพื้นอย่างแรง การผ่าตัดไม่สำเร็จ” “น่าสงสารจัง แบบนี้อัยไม่กล้าพาลูกไปปั่นจักรยานที่อื่นเหมือนกัน” อัยลินมีสีหน้าเคร่งเครียด “ปกติลูกก็ชอบปั่นจักรยานที่บริเวณบ้านอยู่แล้วนี่” รชตเข้าใจความกลัวของอัยลิน เพราะลูกชายม