Lahat ng Kabanata ng เพื่อน (แนบ) สนิท: Kabanata 31 - Kabanata 40

“งงเนาะ จะแต่งงานกับคุณวิกกี้อยู่แล้วมาจดทะเบียนสมรสกับแกทำไม หรือว่าเขาจะไม่แต่งแล้ว”“ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ต้องสนใจเรื่องเขาหรอก”“พ่อน้องเรนนี่ทั้งแปลกคนและซับซ้อนเกินไปแล้วนะ แกว่าไหม”“อือ ก็ว่างั้นแหละ”“แน่ใจว่าไม่หวั่นไหว จำได้เมื่อตอนเรียนปีหนึ่งปีสอง เขาก็หล่อแบบวัยรุ่น พอตอนนี้เป็นหนุ่มเต็มตัว โห ทั้งหล่อ เท่ ดาเมจแรงมากแก”“หวั่นไหวไปเพื่อให้ตัวเองเจ็บ ไม่เอาหรอก ตอนนี้แค่เขาหายโกรธเรื่องที่ปิดบังเรื่องลูกก็ดีมากแล้ว”“มักน้อยไปไหม ไม่คิดอยากจะทำให้ครอบครัวสมบูรณ์หรือไง”“สมบูรณ์คืออะไรล่ะ ตอนนี้ลูกก็มีแม่มีพ่ออยู่ในบ้านเดียวกัน แค่นี้ก็ดีมากแล้ว”“วันหนึ่งเขาแต่งงานกับคุณวิกกี้แล้วมีลูกด้วยกันล่ะ”“ก็เรื่องของเขาสิ เขามีสิทธิ์จะมีลูกกับผู้หญิงที่เขาแต่งงานด้วย”“มันก็จริงแหละ ถ้าแกไม่เป็นไรก็ดี แต่น้องเรนจะคิดยังไงล่ะ พ่อแม่อยู่ด้วยกัน แต่พ่อไปมีลูกกับผู้หญิงอีกคน”“ถึงวันนั้นน้องเรนก็คงเข้าใจเรื่องราวต่างๆ ได้ว่าพ่อกับแม่ เป็นแค่พ่อกับแม่เท่านั้น ไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ”“ภาวนาให้น้องเรนเข้าใจ”“อย่าลืมสิ ไม่ว่ายังไงน้องเรนก็ยังมีพ่อพัทอยู่อีกทั้งคนนะ เมื่อไหร่จะกลับล่

รชตวางโทรศัพท์ลงด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เพราะเพิ่งได้รับสายจากมารดา คุณพิมพ์พรเร่งรัดเรื่องการหมั้นหมายของเขากับวรรณวิสา รชตไม่แปลกใจกับสิ่งที่ได้ยิน เพราะเขาเองก็ถูกคุณตาของวรรณวิสาถามไถ่ว่าพร้อมจะหมั้นกับหลานสาวท่านหรือยัง บิดาของวรรณวิสาก็ถามออกแนวคาดคั้นด้วยซ้ำ ได้แต่ตอบแบ่งรับแบ่งสู้ว่ายังไม่พร้อม เพราะตอนนี้เขาค่อนข้างเหนื่อยกับภาระหน้าที่การงานของตนเอง ดีว่าเรื่องลูกนั้นอัยลินจัดการทุกอย่างได้ดี แถมยังเยียวยาจิตใจได้ดีเวลากลับไปบ้าน ได้เห็นลูกที่แม้จะไม่ได้เลี้ยงดูมาตั้งแต่อ้อนแต่ออด แต่สายสัมพันธ์พ่อลูกก็ทำให้รู้สึกผูกพัน พูดคุยกันได้อย่างไม่ต้องกังวล ถึงเขาจะไม่ใช่คนช่างคุย แต่ประสบการณ์ที่อยู่กับหลานสาวที่เมืองนอกก็ช่วยให้เขารู้จักวิธีพูดคุยกับเด็ก เรื่องลูกชายนั้นเขาก็ยังไม่ได้บอกมารดา รวมทั้งกำชับป้าแก้วไว้แล้ว ว่าให้เก็บเป็นความลับไปก่อน รอให้เขาจัดการเรื่องวรรณวิสาจบก่อน ค่อยบอกท่านแต่วรรณวิสากลับมีสีหน้าสบายใจ เหมือนให้เขารับภาระในการตอบคำถามของผู้ใหญ่แต่เพียงลำพัง นั่นยิ่งทำให้เขาโมโห เมื่อมาส่งอีกฝ่ายที่คอนโด

ทั้งไหล่กว้าง อกแน่นตึง หน้าท้องมีซิกแพ็ก ต้นขาที่อัดแน่นด้วยกล้ามสวยๆ “ร็อกหุ่นดีกว่าแต่ก่อนมากเลยนะ” เธอพูดดวงตากวาดมองไปทั่วร่างอย่างชื่นชม แล้วหน้าร้อนผ่าวเมื่อเห็นท่อนลำขนาดน่าหวาดหวั่น รู้สึกจะใหญ่ขึ้นตามร่างกายของอีกฝ่าย “เธอก็สวยมาก” เขาไล้ปลายนิ้วที่แก้มเธอเบาๆ “ผู้หญิงมีลูกแล้ว อะไรๆ ก็ไม่เหมือนเดิม” “แล้วใจอัยล่ะเหมือนเดิมไหม”“เหมือนเดิม อัยก็รักร็อกมาตลอด เพียงแต่ว่าตอนนั้นไม่คิดว่าจะรักได้นานแค่ไหน แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าก็ยังรัก และอยากเป็นของร็อกตลอดไป” “ฉันก็ยังอยากเป็นผู้ชายคนเดียวที่ได้รักและสัมผัสเธอแบบนี้” เขาพูดขณะใช้นิ้วแกร่งสอดเข้าไปในร่องลึกเพื่อสำรวจ “อื้อ อ๊ะ” เธอร้องคราง เมื่อเขาขยับเข้าออก นิ้วเสียดสีกับผนังด้านในที่มีน้ำหล่อลื่นค่อนข้างมาก ทำให้เกิดเสียงฉ่ำแฉะ เร้าอารมณ์จนเธอร้องครวญคราง “ร็อก อัย อยาก...”“อยากอะไร” “อยากให้ร็อกเข้ามา อ๊ะ อา” เธอได้สมใจอยากเมื่อเขาสอดแกนกายนั้นเข้ามาหา “อืม อ่าห์” เขาครางแหบพร่า เพราะแม้อัยลินจะมีลูกแล้ว ก็ย

เปิดเผยความลับ ความรักรชตกับปริญญ์เพิ่งกลับเข้ามาในห้องพักในเวลาเกือบสี่ทุ่ม หลังจากวุ่นอยู่ในห้องฉุกเฉิน เพราะวันนี้มีอุบัติเหตุรถเมล์ชนกับรถกระบะ มีผู้บาดเจ็บค่อนข้างมาก ดีที่ไม่มีคนเสียชีวิต แต่บางคนก็ต้องรับการผ่าตัดด่วน “โอ๊ย ฉันคิดผิดหรือเปล่าที่มาเป็นเรสสิเดนท์ที่เมืองไทย เหนื่อยโคตรเลยโว้ย” ปริญญ์บ่น ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟายาวในห้องนั่งเล่น “ก็กลับบอสตันไปสิ” “จะกลับได้ยังไงล่ะ อีกไม่กี่เดือนแม่กับปีเตอร์จะย้ายมาอยู่เมืองไทยอย่างถาวรแล้ว” “ทำไมถึงย้ายล่ะ” “ก็แม่อยากกลับมาใช้ชีวิตบั้นปลายที่เมืองไทย ปีเตอร์ก็กำลังจะขายหุ้นในบริษัทให้หุ้นบางส่วนให้คนอื่น เพื่อย้ายตามแม่มาเมืองไทย” “แล้วจะอยู่ไหน กรุงเทพฯ เหรอ” “แม่ไม่อยากอยู่กรุงเทพฯ แต่มองๆ เมืองเล็กๆ เงียบๆ แต่ก็มีความสะดวกสบาย มีโรงพยาบาลเอกชนดีๆ ไม่ไกลจากที่พัก สถานที่ชอปปิ้งที่มีครบทุกอย่าง แม่ชอบทะเล และภูเขา เฮ้ยนายว่าที่ไหนดีวะ ที่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ มากนัก” “เมืองเล็กๆ แต่มีทุกอย่างครบครัน ทะเล ภูเขา แหล่งชอปปิ้ง มีโรงพยาบาลเอก

“ดีจัง” แล้วอัยลินก็หอมแก้มสากเบาๆ“ต่อไปจากนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าโกหก หรือพยายามปิดบังอะไรฉันอีก ถ้ามีปัญหาบอกฉันตรงๆ ได้ เราจะช่วยกันแก้ปัญหา และจะผ่านมันไปด้วยกัน”“เข้าใจแล้ว ต่อไปนี้ไม่กล้าโกหกอะไรร็อกอีกแล้วล่ะ เข็ดแล้ว”“ก็ดี”“งั้นอัยกลับห้องนะ”“ไม่ต้องกลับหรอก ฉันบอกลูกแล้วว่าคืนนี้แม่จะนอนที่ห้องพ่อ”“แล้วลูกว่าไง”“เรนบอกว่าอยากมีน้อง”“จริงอะ”“จริง และฉันรับปากเรนแล้วว่าจะพาน้องมาอยู่ด้วย เร็วๆ นี้ เพราะงั้นคืนนี้เราจะต้องหลายรอบหน่อยนะ”“ร็อก” เธอพยายามประท้วง แต่ไม่ทันแล้ว เพราะรชตปิดปากเธอด้วยจุมพิตร้อนแรงอีกครั้งคืนนี้ยังอีกยาวนานจริงๆเสียงโทรศัพท์ทำให้เขาตื่นขึ้นมาในตอนเกือบเที่ยงวัน มองไปข้างตัว อัยลินไม่อยู่แล้ว“มีไรวะ โทร. มากวน”“นี่ใกล้เที่ยงแล้วนะ ยังไม่ตื่นอีก สงสัยเมื่อคืนแกจะ...”“ถ้ายังไม่บอกธุระมา จะวางสายแล้วนะ”“แกขอเบอร์คุณพราวจากคุณอัยให้หรือยัง”“อย่าบอกนะว่าแกโทร. มากวนเพราะเรื่องนี้!” เขาเริ่มจะโมโหเพื่อนแล้ว“ก็ไม่เชิง แต่ว่ามีเรื่องอื่นจะบอกแกด้วย”“เรื่อง!”“มันเป็นเรื่องที่แกควรจะรู้ไว้โว้ย เพราะมันสำคัญกับชีวิตรักของแก แต่ยังไม่บอกหร