Semua Bab เพลิงร้ายใต้ปีกรัก : Bab 11 - Bab 20

“ว่าไงล่ะ ฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว มีอะไรให้กินบ้าง” นภดลส่งเสียงเกรี้ยวกราดหาเรื่องหญิงสาวตรงหน้า ที่ผมเผ้าหลุดลุ่ยออกจากมวยที่มัดไว้ระต้นคอระหงอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงยืนนิ่งอึ้งเหมือนคนเป็นใบ้ หัวใจเริ่มเต้นผิดปกติ ยามคิดถึงใบหน้าแม่สาวน้อยที่นำอาหารไปเสิร์ฟมาตอนนี้ แค่ได้เห็นแผ่นหลังของเรือนร่างโปร่งบางอย่างชัดเจนกระจ่างตา ก่อเกิดความปรารถนาอย่างยากที่จะหักห้ามได้นภดลสบถในลำคอกับอาการทางกายของตัวเอง ที่เขาไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนเลย แม้กระทั่งคนที่พามาด้วยในค่ำคืนนี้ ขนาดเขาเป็นถึงเพียงนี้แล้วราชันย์จะเหลือรึ ก็เพื่อนหนุ่มของเขาคนนี้เป็นพวกเสือมือไว ไฟลุกเร็วซะด้วย เห็นเงียบๆ ขรึมๆ แต่ยามต้องการสาวคนไหนไม่เคยที่จะพลาดหลุดมือได้เลย ขนาดเขากับเพื่อนหนุ่มอีกคนที่ได้ชื่อว่าหล่อเทียบรุ่นพระเอกหนังไทยได้สบายๆ ยังต้องแพ้พ่ายหลุดลุ่ยจนมองไม่เห็นฝุ่นเสียงเกรี้ยวกราดที่ดังมาจากด้านหลังเรียกความโมโหกรุ่นในหัวใจกันติชาได้ไม่น้อยเหมือนกัน ผู้ชายไม่มีมารยาทก็เห็นแล้วว่าเขาเก็บล้างข้าวของหมดแล้ว ยังจะมาเรียกร้องหาของกินอีก ไอ้ตอนที่มีให้กินนะไม่กิน เพราะมัวกินเหล้าเคล้านารีกันล่ะซิ พอม

“เปล่า แค่มาหาอะไรดื่มแก้กระหายเท่านั้นเอง พอดีเห็นแกเข้า มันก็อดสงสัยไม่ได้ เข้ามาทำอะไรในครัวดึกๆ ดื่นๆ ก็เท่านั้นเอง” ราชันย์ตอบพร้อมไหล่กว้างที่เลิกขึ้น ก่อนปล่อยร่างโปร่งบางที่ยืนขยุกขยิกดิ้นไปมา กับความพยายามพาตัวเองให้ห่างไกลจากเขา เมื่อทำไม่ได้ดังใจก็หาทางประทุษร้ายสร้างความรำคาญจากมดตัวเล็กๆ จิกกัดอยู่ตลอดเวลากันติชาเป่าพ่นลมหายใจแรงๆ ออกจากปอดเมื่อได้รับการปล่อยตัว และรีบกระเถิบร่างหนีแต่ก็ไม่พ้น มือแกร่งยังยื่นมาสอดรัดจับแขนเอาไว้ นิ้วใหญ่และอุ่นร้อนไล้วนบริเวณหลังมือ ทำเอาขนกายสาวลุกชัน ริมฝีปากแห้งผากอย่างกะทันหัน จนต้องรีบส่งปลายลิ้นออกมาไล้เลีย อีกทั้งกระไอร้อนไม่รู้ว่ามาจากทิศทางใด พุ่งสู่พวงแก้มอิ่มเต็มจนเธอคิดว่ามันคงจะแดงก่ำเป็นลูกตำลึงสุกไปเรียบร้อยแล้ว“เอ่อ...คุณ...หนู...” อยากจะเอ่ยบอกให้ชายหนุ่มหยุดทำแบบนั้นเสียที แต่กลับต้องชะงัก เมื่อถูกสายตาคมดุที่ตวัดมองมาอย่างห้ามปรามให้อยู่นิ่งเฉย ถ้าอยู่กันตามลำพังคงจะตอบโต้กลับไปบ้างแล้ว แต่นี่ยังมีสายตากึ่งดูถูกเหยียดหยามปนหวานเศร้าอีกคู่หนึ่งที่คอยจับตามองอยู่ เลยทำให้เกิดความรู้สึกอยากที่จะเอาชนะ และเลือกปล่อยเลยตาม

สองแขนกำยำสอดไขว้เข้าหากัน เท้าแข็งแกร่งยื่นล้ำออกมาเกี่ยวไขว้กันไว้เบื้องหน้า ดูเหมือนกับว่ามันเรียบเรื่อยเฉื่อยชา แต่กันติชาก็รู้ดีแก่ใจว่า ถ้าเธอพลั้งเผลอเพียงแค่นิด ราชันย์จะกระชากดึงรั้งกายเธอเข้าไปอิงแอบแนบชิดเหมือนกับที่เคยเป็นมาทุกครั้งที่มีการอยู่ใกล้ชิดสองหนุ่มสาวยืนจ้องตากันอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนที่คนร่างเล็กกว่าจะสู้ประกายตาคมกริบนั้นไม่ไหวเมินหลบพร้อมหัวใจตุ้มๆ ต่อมๆ“คุณมีอะไรจะคุยกับหนู รีบพูดเถอะค่ะ หนูเหนื่อยและง่วง อยากกลับไปพักผ่อน” กันติชาพูดยาวยืดและรัวเร็วจนแทบจะหายใจหายคอแทบไม่ทัน เพราะรู้ดีว่าถ้าไม่พูดเสียก่อน เดี๋ยวชายหนุ่มก็จะดึงเอาสัมผัสร้อนผ่าวแสนวาบหวามเข้ามาจนเธอลืมไปหมด ต้องคุยกันด้วยเรื่องอะไร“อ้อ...จ่ายเงินค่าแรงหนูมาด้วย” หญิงสาวยังไม่ลืมเรื่องสำคัญที่สุด งานก็คือเงิน เมื่องานเสร็จเงินก็ต้องมา“หือ...มันรีบเร่งขนาดนั้นเชียวหรือหนูน้อย” ราชันย์ทอดเสียงนุ่มทุ้มพร้อมเสียงหัวเราะในลำคอ ประกายในดวงตาหวานนุ่มและเย้ายวนอย่างมีเสน่ห์ แล้วยังเผยอริมฝีปากแย้มยิ้มเล็กน้อย ส่งไปกระตุกใจสาวให้หลอมละลายเหมือนขี้ผึ้งโดนลนด้วยไฟหัวใจสาวน้อยถึงกับเต้นรัวเร็วเป็นกลองเพล

“จริงหรือคะ” ความฮึกเหิมและอาจหาญค่อยๆ ผุดขึ้นในเรือนใจกันติชาอย่างที่เธอไม่รู้ตัวว่ามี มือเล็กเรียวเริ่มลูบไล้ไปอย่างสะเปะสะปะบนร่างหนา ผิวกายที่ไม่เรียบลื่นมิหนำซ้ำอุ่นจนถึงขั้นร้อนผ่าว แต่กลับยั่วยุอารมณ์ปรารถนาในกายสาวให้ยิ่งลุ่มหลงบินเข้าไปในเพลิงไฟโดยเร็วไวผ้าเนื้อหนาไม่เป็นอุปสรรคใดๆ ตรงไหนมีสิ่งกีดขวางการแตะต้องกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง ปลายนิ้วเล็กๆ จะทำการสะกิดและดึงทึ้งออกไปโดยเร็วไว จนได้สัมผัสกับกล้ามเนื้อหน้าอกซึ่งเต็มไปด้วยไรขนเส้นเล็กๆ จะว่ากระด้างก็ได้นุ่มก็ใช่ ทำให้สาวน้อยแรกผลิที่กระโดดลงไปบนเปลวไฟปรารถนาถึงกับป่วนปั่นและสยิวซ่านไปทั้งทรวง ริมฝีปากอวบอิ่มประทับไล่ไปบนบ่ากว้าง ซุกไซ้ใบหน้ากับลำคอแข็งแกร่ง ขบกัดแรงจนราชันย์สะดุ้งบ้าง แต่มีความสุขกับการตอบรับอย่างอาจหาญและเร่าร้อน“ให้ฉันแสดงให้เธอดูนะหนูว่าว...ฉันต้องการเธอแค่ไหน”ริมฝีปากหนาไล่ไปตามเนินเนื้ออวบอิ่ม จนถึงปลายยอดทรวงสีเข้มซึ่งชูช่อไหวระริก ยั่วยวนให้ต้องรีบกลืนกิน ปลายลิ้นสากระคายลากไล้บนผิวกายสีน้ำผึ้งผุดผ่องเป็นยองใย เพียงแค่ปลายลิ้นตวัดไล้ไปบนปลายยอดถันสีชมพูเข้ม เขาถึงกับร้องอื้ออึ้งด้วยความปวดร้าวที่ผุ

เมื่อปลดปล่อยภมรแข็งแกร่งให้เป็นอิสระ นิ้วยาวก็เคลื่อนไหวร่วมด้วยช่วยเปิดเปลือยเส้นทางที่ยังไม่มีแมลงตัวใดได้แตะต้อง มือใหญ่เคลื่อนไหวอย่างเนิบนาบ สอดแทรกเข้าไปในถ้ำน้อย แหวกว่ายอย่างกับปลาตัวน้อยซอกซอนหาอาหารตามผนังถ้ำอันอ่อนนุ่ม กดคลึงเกสรนุ่มไปพร้อมๆ กัน ขณะที่ริมฝีปากหนาก็เริ่มขยับเคลื่อนกลับขึ้นไปอย่างเชื่องช้า ก่อนจะซบนิ่งบนทรวงสล้างด้านหนึ่ง ปลายลิ้นตวัดลากไล้เวียนวนหยอกเย้าป้านบัวนุ่มนิ่มซึ่งแข็งเป็นไต ก่อนจะอ้างับกัดกินอย่างหิวโหย“อ๊ะ...คุณใหญ่” กันติชาเพิ่งเข้าใจความหมายในคำพูดของชายหนุ่มก็ตอนนี้เอง เมื่อความร้อนผ่าวประดุจเปลวเพลิงดุดดันแนบชิดสัดส่วนเรือนกายและพยายามบุกรุกเข้าไปในส่วนอันอ่อนไหวและนุ่มนิ่ม แต่ราชันย์กลับยับยั้งเอาไว้ เพราะเห็นว่าเธอยังพร้อมพรั่งไม่เพียงพอ“คุณใหญ่...ได้โปรด...” กันติชาอ้อนวอนเสียงแหบพร่าและตะกุกตะกัก กายสาวส่ายดิ้นเป็นระวิงกับการโจมตีอย่างช่ำชองที่เริ่มรุนแรงและเร็วรี่ เร่งอารมณ์ที่เพริดอยู่แล้วให้ลุกเป็นไฟเร็วขึ้นจิกปลายนิ้วมนบนบ่ากว้าง ส่ายใบหน้าไปมาบนหมอนแรงๆ ด้วยความวาบหวิวสยิวซ่าน ริมฝีปากอวบอิ่มขมเม้มสะกดกลั้นน้ำเสียงครวญครางจากคลื่นค