All Chapters of The Billionaire's Nanny Contract: Chapter 31 - Chapter 40

ZEPHYR POV Ang lakas ng boses. Sigawan. Hindi ko ‘yon inaasahan sa ganitong oras ng hapon. Pagkababa ko pa lang ng sasakyan, ramdam ko na ang tensyon mula sa likod ng mansyon. Hindi ko pinansin ang mga kasambahay na bumati—diretso akong naglakad papunta sa pinanggagalingan ng kaguluhan. Pagdating ko sa gilid ng kusina, bumulaga agad sa akin ang eksena—si Ariana, namumutla, pawis na pawis, at halatang pagod na pagod habang nakatayo sa harap ni Adelfa. Ang babae namang iyon, halatang masungit, nanlilisik ang mga mata’t may hawak pang basahan na tila handang ihampas. Naramdaman ko ang pamamawis ng palad ko—hindi dahil sa init kundi dahil sa galit na unti-unting umaakyat sa ulo ko. “Anong ingay ‘to?” malamig at matigas kong tanong. Parehong napalingon sina Ariana at Adelfa. Si Ariana, nanlaki ang mga mata sa pagkabigla. Si Adelfa naman ay agad na nag-ayos ng postura’t sumalubong sa akin, pilit ang ngiti. “Sir Zephyr! Akala po namin wala pa kayo. May business trip po kayo, ‘d

ZEPHYR POV Malayo pa lang ay narinig ko na ang tili ni Bella mula sa labas ng mansion. “Zephy! Zephy!” sigaw niya habang patakbo papasok, tila ba sabik na sabik. Agad kong tinigil ang paglalakad sa hallway at bumaling sa direksyon ng pinto. Sumalubong ako sa kanya at binuhat siya, gaya ng dati. “Namiss mo ba ako, prinsesa?” tanong ko habang niyayakap siya. “Opo! Pero mas namiss ko si Ate Ariana!” sagot niya agad, walang pakundangan, sabay lingon-lingon sa paligid. “Nasaan siya?” Napangiti ako kahit pa medyo kumislot ang sikmura ko sa sinabi niya. “Nasa itaas. Baka nagpapahinga.” Kasunod ni Bella ang ama niyang si Drake—matagal ko na ring kaibigan at naging business partner. Palaging parang bahay nila ang mansion tuwing dumadalaw sila rito. Relax na relax na naupo si Drake sa malaking sofa habang nilaro ni Bella ang laruang dala niya. “Grabe, Zeph, hindi mo pa rin tinatanggal si Ariana ha,” bungad ni Drake sabay kurot sa hangin. “Talagang loyal ka.” “She's doing great

ARIANA POV Maaga pa lang, gising na si Emanuel. Tuwang-tuwa siyang pumunta sa silid ko na para bang may malaking misyon siyang natapos. Bitbit pa niya ang paborito niyang stuffed toy habang maingat na isinara ang pinto, saka umakyat sa kama ko at tumabi. "Ate Ariana," bulong niya, sabay kurot sa braso ko. "Gumaling na agad 'yung tiyan ni Daddy, 'di ba?" Napalingon ako sa kaniya. Agad kong naramdaman ang kakaibang kasiyahan sa mukha niya—parang may ipinagmamalaking tagumpay. Alam ko na agad kung saan papunta ang tanong niya. "Ikaw 'yung nagsabi sa katulong na masakit ang tiyan mo, ‘no?” mariin kong tanong, kahit alam ko na ang sagot. Nagkibit-balikat siya. "Gusto ko lang naman kayong mapag-isa ni Daddy... para maalagaan mo siya." Napabuntong-hininga ako. Umupo ako nang maayos at hinarap siya. Hawak ko sa magkabilang balikat habang mahinahon akong nagsalita, pero may diin. "Emanuel, mali ang ginawa mo." Napakunot ang noo niya, halatang hindi niya inaasahan ang reaksyon ko

ZEPHYR POV Alas singko pa lang ng umaga pero gising na ako. Hindi dahil sa alarm, kundi dahil sa impit na hikbi na unti-unting lumalakas. Nanggagaling ito sa silid ni Emanuel. Agad akong tumayo at mabilis na nagtungo roon. Binuksan ko ang pinto at tumambad sa akin ang anak kong nakaupo sa kama, yakap-yakap ang kanyang unan habang umiiyak. Nanginginig ang balikat niya, at kahit anong yakap at tapik ang gawin ko, hindi ko siya mapatahan. “Anak, anong problema? Nasaktan ka ba? May masama bang panaginip?” sunod-sunod kong tanong, pero umiling lang siya at humigpit ang pagkakayakap sa unan niya. “Gusto ko si Ate Ariana...” bulong niya sa pagitan ng hikbi. Hindi ko na alam ang gagawin. Iba ang hagulgol ni Emanuel ngayon—malalim, puno ng takot at lungkot. Kaya ang unang pumasok sa isip ko ay si Ariana. Siya lang ang may kapangyarihang patahanin ang batang ito. Agad akong nagtungo sa silid ni Ariana. Katok ako ng katok, at sa ilang saglit lang ay bumukas ang pinto. Nagulat ako.

Third Person POV Habang nakaupo si Ariana sa lilim ng isang malaking payong sa deck ng yate, pinagmamasdan niya sina Emanuel at Bella na masiglang tumatakbo’t naglalaro sa paligid. Napansin niyang kapwa na hinihingal ang mga bata, pawisan, at halatang napagod na rin sa kakatawa at kakasigaw. Tumayo siya at agad na lumapit sa kanila. “O, baka mamaya magkasakit kayo niyan. Halika, inom muna kayo ng tubig,” malambing niyang sabi habang inaayos ang buhok ni Emanuel at inaabot ang tuwalyang isinampay para kay Bella. Napatingin sa kanya ang dalawang bata—pero hindi para sumunod agad. Bagkus ay may bitbit silang bagong hiling. “Daddy! Gusto naming pumunta sa isla!” sigaw ni Emanuel habang kumakaway sa ama niyang si Zephyr na kasalukuyang nakaupo malapit sa bar ng yate. “Yeah, Daddy Drake!” sabay hirit naman ni Bella. “Let’s go to Daddy’s island! It’s ours anyway!” Napakurap si Ariana. What? Muntik na siyang mabulunan sa sariling laway. “H-ha? Isla?” Tumawa si Bella at proud na