เครื่องมือยัยตัวประกอบพ่ายรัก

ฉันมารู้ตัวว่าตัวเองกลายเป็นตัวละครในนิยายที่ฉันชอบอ่านตอนอายุสิบสี่ หมายถึงอายุของวิปครีมน่ะ มันเป็นช่วงเวลาวันเกิดครบรอบของวิปครีมพอดีฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าสวยหวานตายิ้มน่ารักแบบนี้ทำเอาหัวใจเต้นกระตุกแบบฉุดไม่อยู่กันทั้งนั้นแม้แต่ตัวฉันเองยังหลงตัวเองหนักขนาดนี้ก็ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ใหญ่ซึ่งมา

“พี่ตกลงได้ยังไงคะ พี่ประชดเหรอ ทำไมพี่ต้องหมั้นกับพี่เท็มด้วยคะ พี่ก็มีคุณนิสัยไม่ดีอยู่ด้วยแล้วนี่น่า ยกเลิกได้ไหมคะ พี่ก็ไปคบกับตระกูลนั้นแทนสิ พี่มายุ่งกับตระกูลน้องครีมทำไมคะ”คนตัวเล็กถามคนร่างบางที่เอาแต่นั่งรถหรูออกมาจากบ้านของตนด้วยท่าทีนิ่งเฉยก่อนจะเห็นคนตัวเล็กยู่ปากเหมือนเกลียดเธอเข้าไส้

เพราะวันนี้มีเรียนคาบที่สำคัญยิ่งทำให้ชีวิตลูกสาวเจ้าของมหาลัยอย่างฉันต้องตื่นขึ้นมาตั้งแต่ไก่โห่ไม่เว้นแม้กระทั่งลูกสาวเจ้าของภัตตาคารและลูกสาวเจ้าพ่อคาสิโนถูกกฎหมายในต่างประเทศซึ่งพวกเธอก็ยืนหาววอดวายใส่ฉันไม่แพ้กัน“ฉันล่ะเกลียดวิชานี้จริงๆเมื่อไรจะจบๆไปสักทีนะ! ดูสภาพฉันสิ เอาหน้าจุ่มน้ำมาเรียนไ

แอบชอบ พี่เค้าบอกว่าอยากรู้ทุกอย่างของคนที่แอบชอบเหรอ คนที่แอบชอบหมายถึงฉัน แสดงว่าพี่มายชอบฉัน...ดูหนังไม่รู้เรื่องเลย...“น้องครีม”ทำไงดี...“ขอพี่จับมือน้องครีมหน่อยจะได้ไหมคะ”พี่มายจงใจใช้ริมฝีปากบางเฉียบกระซิบเข้าที่ใบหูของฉันเบาๆเนื่องจากไฟของโรงหนังทำให้อีกคนกล้าที่จะแสดงออกมากขึ้นกว่าเดิม

ด้านหน้างานคงกำลังจะวุ่นวายกันแล้วฉันจึงสั่งให้บอดี้การ์ดตรงหน้าจัดการจับพวกเขามัดไว้ในขณะเดียวกันฉันก็รีบวิ่งกลับไปสมทบกับพี่สกายในห้องประมูลซึ่งดูเหมือนจะเริ่มการต่อรองนั่นทันที" เอาปืนลงไป คนของพวกแกถูกจับไว้หมดแล้ว "พี่สกายเอ่ยเสียงเย็นในขณะที่พวกคนร้ายกลับจับตัวประกันภายในงานขึ้นมาขู่" โกหก!