All Chapters of ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ: Chapter 21 - Chapter 30

โจวอี้หมิงยังคงยืนรอหลินมู่อิงอยู่ระหว่างทาง เส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่เดินจากภูเขาไปยังบ้านพักของเยาวชนที่มีการศึกษา เขายังคงรอเธออยู่ เพื่อนำหมูสามชั้นที่เขาได้รับส่วนแบ่งมาให้กับหลินมู่อิงอย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ฆ่าหมูป่าด้วยตัวเอง ดังนั้นเนื้อหมูจึงตกเป็นของหลินมู่อิงด้วยความชอบธรรม แต่ทำไมเธอถึงใช้เวลานานมาก ในการไปส่งโจวหนิงหนิงกลับบ้าน ตามหลักแล้วหากใช้เวลานานขนาดนี้เธอสามารถเดินไปกลับได้ถึงสามรอบหรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรกับเธอยิ่งคิดโจวอี้หมิงก็ยิ่งร้อนใจ เขากลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับหลินมู่อิงและน้องสาวของเขา ตอนนี้โจวอี้หมิงรู้สึกไม่สบายใจ เขาตื่นตระหนกจากนั้นเขาก็หันหลังรีบเดินหลับบ้านไปด้วยความรวดเร็วโจวอี้หมิงเดินกลับบ้านด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ ยิ่งเขาคิดว่าอาจจะมีเรื่องมี่เกิดขึ้นกับหลินมู่อิง เขารู้สึกว่าเหมือนมีหินก้อนใหญ่มากดทับอยู่ภายในใจเขาเมื่อเขาสิ่งกลับไปถึงบ้านเขาเห็นแม่และน้องสาวกำลังคุยกันอย่างมีความสุขอยู่ในสนามหญ้าแต่เขากลับไม่เห็นหลินมู่อิงอยู่ในสนามกับแม่และน้องสาวของเขา  เมื่อเป็นแบบนี้โจวอี้หมิงก

น้ำเสียงที่ดูโศกเศร้าของหลินมู่อิงเปรียบเสมือนหมัดหนักๆที่ชกเข้าที่หัวใจของโจวอี้หมิง เกลียดเธอเหรอ เขาจะไปเกลียดเธอได้ยังไงกัน  เขาที่ชอบเธอมากมายขนาดนี้จะไปเกลียดเธอได้ยังไง เธอเข้าใจเขาผิด โจวอี้หมิง อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่เมื่อหลินมู่อิงเห็นสีหน้าและท่าทางของโจวอี้หมิง เธอก็รู้สึกเสียใจมากขึ้นและดวงตาของเธอยังแดงเล็กน้อยด้วย หลินมู่อิงไม่ได้โง่และเธอเองก็รู้ว่าโจวอี้หมิงชอบเธอเหมือนกันหลังจากที่พวกเขาพบกันมาสองครั้งแล้วแล้วหลินมู่อิงก็รู้เช่นกันว่าด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของครอบครัวของโจวอี้หมิง เขาต้องมีเรื่องกังวลมากมายและไม่กล้าอยู่กับเธอหรือดึงเธอให้ตกต่ำโจวอี้หมิงเป็นคนที่ไม่ว่าเมื่อไหร่เขาจะคิดถึงผู้อื่นก่อนเสมอไม่เคยคิดถึงตัวเองก่อนเลยสักครั้ง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่พูดแต่การกระทำของเขาหลายๆอย่างที่ลงมือทำอย่างเงียบๆ หลินมู่อิงย่อมรู้อยู่แก่ใจของเธอในตะกร้าสะพายหลังของเขามีหมูสามชั้นที่เขาได้รับวันนี้ ในตอนที่หลินมู่อิงอยู่ที่บ้านของเขา เธอเองก็เห็นว่ามีหมูสามชั้นอยู่ในตะกร้าเหตุผลที่หลินมู่อิงถามเช่นนี้ก็

เจ้าเสือตัวนี้ดีใจมากที่ได้เห็นหลินมู่อิง มันวิ่งเล่นไปรอบๆ ตัวเธออย่างมีความสุขอาจจะเพราะว่ามันได้ดื่มพุจิตวิญญาณเข้าไปเป็นจำนวนมาก ทำให้มันฉลาดและสามารถเข้าใจคำพูดของเธอได้ อีกทั้งยังทำให้มันโตเร็ว และร่างกายก็แข็งแรงมากขึ้นแม้ว่าหลินมู่อิงจะสับสนเล็กน้อยกับความจริงที่ว่าเธอคิดว่าเธอเก็บลูกหมาขึ้นมา แต่มันกลับกลายเป็นว่าเธอได้ลูกเสือมาแทน ในเมื่อเธอเก็บมันมาแล้วก็ไม่จำเป็นต้องเอามันกลับไปทิ้งเอาไว้ที่ภูเขาอีก เธอตัดสินใจที่จะเลี้ยงมันเอาไว้ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินมู่อิงจึงตัดสินใจหาเนื้อมาทำเป็นอาหารไม่ว่าจะมองยังไงก็ไม่สำคัญ จริงๆ แล้วเจ้าตัวน้อยนี้สามารถหาอาหารกินเองได้ เธอสังเกตว่ามีเนื้อชิ้นหนึ่งหายไป จากเนื้อที่เธอซื้อเอาไว้ก่อนหน้านี้ และชิ้นที่หายไปมันเป็นชิ้นที่ใหญ่มากหลินมู่อิงหันกลับไปมองลูกเสือที่กำลังเล่นซุกซนอยู่บนพื้น เสือตัวน้อยหยุดชะงักกะทันหัน ราวกับว่ามันรู้สึกว่าตัวเองอาจทำอะไรผิดไป มันหยุดเล่น และนั่งนิ่งเหมือนสุนัขมันยกอุ้งเท้าหน้าขึ้นมาเกาจมูกสองครั้ง ด้วยท่าทางสำนึกผิดหลินมู่อิงก็คิดว่

หลินมู่อิงออกมาจากสหกรณ์การตลาดก็เกือบบ่ายโมงแล้ว เธอวางสิ่งของบางส่วนไว้ในพื้นที่มิติ และบางส่วนไว้ในตะกร้าไม้ไผ่สะพายหลัง ยังมีตลาดมืดที่อยู่ใกล้กับสหกรณ์การตลาดอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งหลินมู่อิงเคยไปในชาติก่อนของเธอ หลินมู่อิงตัดสินใจที่จะไปซื้อ ข้าว แป้ง และเนื้อ เธอจึงจัดสินใจเข้าไปในตลาดมืออีกครั้ง  อาจจะเป็นเพราะตอนนี้เป็นเวลาเกือบบ่ายโมงแล้วทำให้มีคนน้อยมาก หลังจากที่เข้าไปแล้วเธอรีบเดินและมองหาสิ่งที่เธอต้องการซื้อทันที เมื่อเธอพบสิ่งที่เธอต้องการ หลินมู่อิงก็รีบซื้อข้าว แป้ง และเนื้อหมู จากนั้นเธอก็รีบออกจากตลาดมืดไปด้วยความรวดเร็ว เมื่อเธอเดินผ่านร้านอาหารของรัฐ หลินมู่อิงก็ซื้อซาลาเปาเนื้อเพิ่มอีก 20 ชิ้น จากนั้นก็แบ่งออกเป็น 2 ห่อแต่ละห่อจะถูกห่อด้วยกระดาษซับน้ำมัน โดยเธอใส่ห่อหนึ่งเอาไว้ในพื้นที่มิติ และอีกห่อหนึ่งใส่ไว้ในตะกร้าไม้ไผ่สะพายหลัง วันนี้เธอใช้เงินไปมากกว่า 80 หยวนแล้ว หลินมู่อิง ยังมีเงินอีกมากกว่า 270 หยวนอยู่ในมือ เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงเวลานัดหมายแล้วหลินมู่อิงจึงรีบเดินกลับไปยังที่เกวียนวัวจอรออยู่ เมื่อเธอ มาถึง ก็มีค

หลังจากได้ฟังคำพูดของน้องสาวโจวอี้หมิงก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง หรือว่ามันอาจจะเป็นเมื่อวานนี้ตอนที่เขาเดินไปส่งเธอกลับไปยังบ้านพักของเยาวชนที่มีการศึกษา ในตอนนั้นเขาจำได้ว่าเธอถามเขาว่า เขาเกลียดเธอเหรอ ตอนนั้นเขาเอาแต่เงียบและไม่ได้ตอบคำถามเธอ หรือเธอคิดว่าเขาเกลียดเธอ เพราะเขาเงียบและไม่ได้พูดอะไรเลยในตอนนั้น หรือว่าเธอจะโกรธเพราะเรื่องนี้ยิ่งเขาคิดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งแน่ใจว่านี่คือสาเหตุที่ทำให้เธอเมินเฉยใส่เขาได้ขนาดนี้  หลินมู่อิงเข้าออกครัวหลายครั้งในเธอพูดคุยกับแม่และน้องสาวของเขาแต่เธอกลับไม่สนใจเขาเลยมีเพียงความเฉยชาเท่านั้นเมื่อเห็นเธอปฏิบัติกับเขาเช่นนี้โจวอี้หมิงรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก เธอคงไม่ได้เกลียดเขาไปแล้วหรอกนะ เขาวางแผ่นไม้ที่อยู่ในมือลงแล้วเดินเข้าไปในครัวด้วยความอึดอัดเล็กน้อย โจวอี้หมิงมองดูหลินมู่อิงที่กำลังยุ่งอยู่กับการหั่นเครื่องในหมูและเธอยังคงไม่สนใจเขา“คือว่า.. ขนาดของตู้..” โจวอี้หมิงเริ่มคิดว่าจะพูดกับหลินมู่อิงอย่างไรด แม้ว่าเสียงจะแหบไปนิด แต่มันก็ดึงดูดความสนใจขอ