Semua Bab ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ: Bab 41 - Bab 50

เซี่ยฮุ่ยเหม่ยเดินขึ้นไปและถูกสะใภ้ใหญ่หลี่จับตัวไว้“คุณ…” หัวหน้าหมู่บ้านอยากจะพูดบางอย่างก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรได้ หลินมู่อิงก็ได้กอดหลี่เป่าเป้ยจากด้านหลัง แต่หลินมู่อิงไม่แข็งแกร่งพอ และเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะอุ้มหลี่เป่าเป้ยเธอทำได้เพียงยืนอยู่ข้างหลังหลี่เป่าเป้ย กอดเขาด้วยแขน และรีบดันช่องท้องของเขาเพื่อช่วยเขาคายถั่วลิสงออกมา แต่สำหรับคนอื่นๆ การกระทำของหลินมู่อิงนี้ดูเหมือนเป็นการทรมานหลี่เป่าเป้ยดวงตาของสะใภ้ใหญ่หลี่เปลี่ยนเป็นสีแดง นางดิ้นรนอย่างสิ้นหวังเพื่อที่จะหลุดพ้นจากกาจับกุมของเซี่ยฮุ่ยเหม่ยและโผเข้าหาหลินมู่อิงจากนั้นก็มีร่างสูงใหญ่ปรากฏขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสอง และหยุดสะใภ้ใหญ่หลี่ไม่ให้เคลื่อนไหว สะใภ้ใหญ่หลี่เงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าเป็นโจวอี้หมิงหากเป็นเวลาปกติ สะใภ้ใหญ่หลี่คงไม่ไปยั่วโมโหโจวอี้หมิงแน่ ๆ แต่ตอนนี้ ลูกชายอันล้ำค่าของเธอต้องทนทุกข์ทรมานจากฝีมือของหลินมู่อิง ดังนั้นเธอจึงกัดฟันแล้วรีบวิ่งเข้าไปหา"ถ้าไม่อยากให้ลูกตายก็ใจเย็นๆ ไว้สิ" เสียงของหลินมู่อิง แต่เดิมนั้นอ่อนโยน และทั้งคนก็ดูอ่อนแอและเปราะบาง แต่ในขณะนี้ คำพูดที่ออกมาจากปากของเธอฟังดูจร

หงุดหงิด นี่คิดความรู้สึกของหลิวอิ๋งตอนนี้ เพราะเธอรีบวิ่งตามหลังโจวอี้หมิงมา ทำให้ผมเผ้าเธอดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย“ฉันสามารถจ่ายได้มากกว่านี้” หลิวอิ๋งตะโกนขึ้นอีกครั้งเธอมองตามหลังโจวอี้หมิง แต่ทว่าเขากลับไม่มีการตอบสนองเลยที่โจวอี้หมิงทำตู้เก็บของให้หลินมู่อิงนั้นไม่ใช่เพื่อต้องการเงินของเธอแต่เป็นเพราะเขาเต็มใจที่จะทำ เขาคิดว่าเยวชนที่มีการศึกษาหญิงคนนี้คงเป็นคนป่วยทางสมองแน่โจวอี้หมิงเดินตรงกลับบ้าน เมื่อถึงบ้านเขาก็รีบอาบน้ำทันที วันนี้เขาทำงานหนักในตอนเช้าและมีเหงื่อออกมากหลินมู่อิงจะมาเร็วๆ นี้ บางทีพวกเขาคงมีโอกาสได้ทำอะไรบ้าง เธอเป็นคนที่สะอาดมาก มันคงแย่ถ้าเธอไม่ชอบที่ตัวเขามีกลิ่นเหม็น เมื่อคิดถึงเรื่องนี้โจวอี้หมิงก็ไม่อาจระงับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาได้อีกต่อไปการกระทำของโจวอี้หมิงในตอนนี้มีน้องสาวและแม่ของเขากำลังมองดู โจวอี้หมิงที่กำลังบิดผ้าเช็ดตัวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา“มู่อิงเป็นเด็กดีเธอดีกับครอบครัวของเรามาก”เมื่อลูกสาวของเธอกลับมาในตอนเช้า และได้เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในลานนวดข้าวให้เธอฟัง หลังจากได้ยินเช่นนี้ แม่โจว ก็รู้สึกซาบซึ้งใจมากและชอบหลินมู่อิงมาก

โจวหนิงหนิงรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก ในสายตาของเธอหลินมู่อิงเป็นคนดีเป็นพิเศษมากสำหรับเธอ หากหลินมู่อิงกลายเป็นพี่สะใภ้คนที่สองของเธอจริง ๆ โจวหนิงหนิงคงดีใจจนตายแน่“ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็ไม่ควรออกไปบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตราบใดที่พวกเขายังไม่ได้แต่งงาน เรื่องนี้ก็ไม่สามารถบอกใครได้” แม่โจวก็เต็มไปด้วยความยินดีเช่นกัน แต่เรื่องนี้ยังไม่สามารถบอกใครได้ในตอนนี้จริงๆ"ฉันรู้ ฉันรู้!" โจวหนิงหนิง มีความสุขมากจนเกือบจะบินขึ้นฟ้าแล้วแม่โจวเคยคิดเสมอมาว่าโจวอี้หมิงจะถูกครอบครัวนี้ฉุดรั้งไว้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าลูกชายของเธอจะโชคดีจริงๆ ที่ได้พบกับภรรยาที่ดีเช่นนี้ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แม่โจวก็อดคิดถึงลูกชายคนโตของเธอไม่ได้“เฉินตงเป็นคนโชคร้าย”เมื่อหนึ่งปีก่อน โจวเฉินตงขาหักบนภูเขา ในช่วงแรกลูกสะใภ้คนโตไม่ละเว้นความพยายามในการดูแลเขาเลย แต่เมื่อหมอบอกชัดเจนว่าขาของเฉินตงจะไม่สามารถกลับมาเดินได้อีกต่อไปในอนาคตลูกสะใภ้คนโตก็กลับบ้านพ่อแม่ของเธอพร้อมเงินและลูกๆ แม้ว่าขั้นตอนการหย่าร้างจะยังไม่เสร็จสิ้น

หลินมู่อิงย่อมไม่สนใจในสิ่งที่คนอื่นจะพูด อย่างไรก็ตามเธอไม่อยากสร้างศัตรูกับคนไม่เกี่ยวข้องในชีวิตนี้และเมื่อพิจารณาจากทัศนคติของหลิวอิ๋ง เมื่อสักครู่ การคาดเดาของหลินมู่อิงก็ได้รับการยืนยันเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อยหลิวอิ๋งให้ความสนใจที่จะติดต่อกับโจวอี้หมิงซึ่งแสดงให้เห็นว่าเธอต้องตระหนักถึงความสำเร็จในอนาคตของเขานอกจากนี้ ในชีวิตก่อนของเธอหลิวอิ๋งพยายามที่จะเอาใจหลู่เหวินชิงเมื่อเธอได้พบกับเขา ในชีวิตนี้เธอเปลี่ยนเป้าหมายของเธอและต้องการที่จะใกล้ชิดกับโจวอี้หมิงและเธอยังตั้งใจเรียนรู้ความรู้และทบทวนบทเรียนในระดับมัธยมปลายอีกด้วยโดยทั่วไปสามารถยืนยันได้ว่าหลิวอิ๋งก็ได้กลับมาเกิดใหม่เช่นกัน หลินมู่อิงรู้สึกว่าสิ่งต่างๆ เริ่มน่าสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ“ไม่เป็นไร เราจะกินอันนี้กันคืนนี้!” หลินมู่อิงเปิดกล่องข้าวอลูมิเนียมแม้ว่าเครื่องในหมูตุ๋นข้างในจะยังเย็นอยู่ แต่กลิ่นหอมยังคงลอยออกมา“บางคนเห็นแก่ตัว ไม่รู้จักแบ่งปันอาหารอร่อยๆ”"นี่ถือว่ายังเป็นเยาวชนที่มีการศึกษามาใช้แรงงานอยู่ชนบทรึเปล่า" หานเหยเซียนโกรธเมื่อเห็นหลินมู่อิงกำลังกินอาหารอร่อยที่สำคัญมันยังเป็นเนื้ออีกด้วยเธอพูดสิ่งนี้โ

โดยปกติแล้วหมาป่ามักจะเคลื่อนไหวเป็นฝูงเสมอ หากมีหมาป่าเพียงหนึ่งหรือสองตัว หลินมู่อิงก็คงไม่ต้องกังวลใจมากนัก เพราะถึงอย่างไรทักษะการต่อสู้ของโจวอี้หมิงนับว่าเก่งกาจมาก แต่ตอนนี้เธอได้ยินเสียงหมาป่าหอนทีละตัวหมัดสองหมัดไม่สามารถเอาชนะหมาป่าทั้งฝูงได้ หลินมู่อิงเป็นห่วงโจวอี้หมิงมากเธอรีบไปที่ที่เสียงหมาป่าหอนดังมา ในไม่ช้า หลินมู่อิงก็เห็นเงากำลังเคลื่อนตัวไปที่นั่นภายใต้แสงจันทร์มีพวกมันอยู่ค่อนข้างมาก และรู้สึกเหมือนถูกพวกมันล้อมเอาไว้นอกจากเสียงหมาป่าหอนแล้ว ยังมีเสียงร้องของหมูป่าด้วย โจวอี้หมิงสังเกตเห็นจากหางตาของเขาว่ามีแสงสว่างจากไฟฉายส่องอยู่ตรงนั้นแม้ว่ามันจะสลัว แต่แสงที่กระพริบก็ยังถูกโจวอี้หมิงมองเห็น โจวอี้หมิงขมวดคิ้วและเสียสมาธิไปชั่วขณะ หมาป่าพบโอกาสที่เหมาะสมและพุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงหมาป่าหอนขึ้นอีกครั้งเขาหลบไปด้านข้างแต่ยังถูกกรงเล็บหมาป่าข่วนที่แขนขวาของเขา กรงเล็บหมาป่าคมและหมาป่าใช้แรงมหาศาลในการกระโจนครั้งนี้และรอยเลือดก็ปรากฏบนแขนขวาของ โจวอี้หมิงแขนเสื้อมีร