Semua Bab คุณหมอที่รัก: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่22 คำถามบนโต๊ะVSคำตอบบนห้อง รดายืนอึ้งกับข้อเสนอของชายหนุ่มไม่คิดว่าคนอย่างกองทัพจะเสนอข้อเสนอแบบนี้ให้กับเธอ การที่ชายหญิงเข้าไปอาศัยอยู่ร่วมชายคาเดียวกันโดยที่ไม่ใช่แฟนกันรดาถึงกับคิดหนัก“ว่าไงรดา คุณยอมรับข้อเสนอของผมหรือเปล่า ถ้าคุณยอมรับผมจะประสานทางโรงพยาบาลให้เตรียมการผ่าตัดให้เร็วที่สุด” เมื่อยังไม่ได้รับคำตอบจากเด็กสาวตรงหน้า กองทัพจึงเพิ่มระดับความกดดันเข้าไปอีกเพื่อกระตุ้นให้รดาตัดสินใจเร็วขึ้น“แล้วหนูต้องทำอะไรบ้างคะ” ก่อนตัดสินใจรดาเองก็อยากรู้ว่าชีวิตเธอต่อจากนี้จะต้องดำเนินต่อไปยังไง ถ้าต้องเข้าไปอยู่กับชายหนุ่มจริงๆ เธอก็อยากรู้สถานะของตัวเอง เพราะกองทัพเองก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว แล้วเขายังพาเธอเข้าไปอยู่ด้วยในฐานะอะไร“ทุกอย่าง” คำตอบที่ไม่มีความชัดเจน ทำให้รดายิ่งคิดหนักเข้าไปอีก นี่เธอต้องเอาตัวเข้าแลกสินะ..รดาได้แต่คิดในใจ“โอเคค่ะ หนูตกลง” เมื่อฟ้าลิขิตชีวิตเธอให้เป็นแบบนี้แล้ว เธอคงไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้ ทางนี้อาจเป็นทางออกเดียวและทางออกสุดท้ายของเธอก็เป็นได้ รดาจึงตัดสินใจรับข้อเสนอของชายหนุ่มไป“งั้นผมจะพาไปเก็บของ ส่วนเรื่องแม่คุณสบายใจได

ตอนที่24 มารผจญ“เอ้า..สวัสดีค่ะน้องรดา กองทัพตื่นหรือยังคะ” นิสาเอ่ยทักน้ำเสียงปกติเมื่อเห็นคนที่มาเปิดประตูไม่ใช่คู่หมั้นหนุ่มแต่เป็นเลขาของเขาแทนเมื่อเปิดประตูออกไปก็เจอกับนิสาคู่หมั้นของชายหนุ่มเจ้าของห้องยืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าใบโต ไอร้อนจากเตาเมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วยความชาไปทั่วร่างกาย ความเย็นเข้าครอบคลุมทั่วฝ่ามือทั้งที่ตอนนี้มีเหงื่อซึมออกตามซอกนิ้ว“เชิญคุณนิสานั่งรอด้านในก่อนค่ะ” เมื่อได้สติจึงรีบผละหลบเพื่อให้หญิงสาวที่มาใหม่เข้ามาด้านใน“เดี๋ยวพี่ขึ้นไปหากองทัพด้านบนเลยแล้วกันจะได้เอากระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นไปเก็บบนห้องด้วย” นิสาหันมาบอกกับรดาก่อนจะลากกระเป๋าในมือขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านอย่างคุ้นเคยห้องนี้เป็นอย่างดีรดาเดินกลับเข้าครัวเพื่อไปทำอาหารเช้าให้เสร็จ มือเล็กที่กำลังหั่นแครอทสั่นเทาใช้เวลานานกว่าปกติถึงแล้วเสร็จ ข้าวต้มร้อนๆ ถูกตักใส่ถ้วยพร้อมฝาปิดสนิทเพื่อเก็บความร้อนถูกยกมาวางบนโต๊ะอาหารพร้อมกับผัดผักออแกนิคสีสันสดใสน่ารับประทานอีกหนึ่งจานเมื่อจัดเตรียมอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยรดาก็กลับขึ้นมาบนห้องเพื่ออาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงาน ระหว่างที่กำลังจะเปิดปร

ตอนที่26 ถอนหมั้นอย่างเป็นทางการครืด ครืด ครืด เสียงสั่นของโทรศัพท์กระทบกับพื้นโต๊ะทำงาน“กองทัพไอ้เจเดนมันมาท้าแข่งรถกับมึง มึงจะว่ายังไง” น่านฟ้าเจ้าของสนามแข่งรถชื่อดังพูดขึ้น“กูไม่ว่าง มีงานต้องทำเยอะแยะ” กองทัพปฏิเสธกลับทันที“มันฝากมาบอกมึงว่า ถ้ามึงปฏิเสธแสดงว่ามึงกลัว กลัวว่าจะแพ้มันคาสนามแข่งที่บ้านตัวเอง” ความจริงแล้วคำพูดพวกนี้น่านฟ้าเป็นคนพูดขึ้นเองทั้งหมด เพราะของเดิมพันครั้งนี้คือรถเฟอร์รารี่สีแดงรุ่นพิเศษที่น่านฟ้าอยากได้และหาซื้อมานานแล้ว แต่เนื่องจากรุ่นนี้ผลิตออกมาไม่กี่สิบคันจึงยังหาซื้อไม่ได้สักที“แค่นี้ใช่ไหม กูจะทำงาน”“เฮ้..เฮ้..เฮ้ มึงอย่าพึ่งวางสิ” ยังไม่ทันที่กองทัพจะกดวางสายเสียงร้องห้ามของน่านฟ้าก็ดังขึ้น“ของเดิมพันคืออะไร” กองทัพถามกลับเสียงเรียบราวกับรู้อยู่ก่อนแล้ว“รู้ทันกูตลอด แกล้งโง่บ้างก็ได้”“กี่ทุ่ม”“มึงถามกูอย่างนี้ แสดงว่ามึงรับคำท้าใช่ไหม”“มึงอยากได้ไม่ใช่เหรอ แต่กูขายต่อนะไม่ได้ให้ฟรี”“รุ่นนี้กูอยากได้มานานแล้วแต่หาซื้อไม่ได้สักที”“เฟอร์รารี่สีแดงคันนั้นสินะ มันกล้าเอารถคันโปรดมันมาเดิมพันเลยเหรอวะ” เฟอร์รารี่สีแดงรุ่นลิมิเต็ดที่ผลิตออ

ตอนที่28 มีสติแต่ควบคุมไม่ได้ ติ๊ง! เสียงสัญญาณลิฟต์ดังขึ้นเมื่อขึ้นมาถึงชั้นจุดหมาย ประตูลิฟต์ถูกเปิดออก รดารีบเปิดประตูรถสาวเท้าเดินเข้าห้องทันทีเพราะวันนี้กองทัพเอารถขึ้นมาจอดด้านบนปั้ง! เสียงประตูปิดลงและคุณหมอหนุ่มเดินตามหลังมาติดๆ“หนูหิวน้ำ ขอไปกินน้ำก่อนนะคะ” เท้าเล็กรีบเดินเข้าห้องครัว เปิดตู้เย็นคว้าขวดน้ำขึ้นมาเทใส่แก้วและยกขึ้นดื่มเกือบหมดแก้ว โดยไม่รู้เลยว่าเจ้าของห้องนั้นเดินตามหลังเธอเข้าด้วย“พี่ขอกินด้วยสิ / อ๊ะ!” รดาร้องขึ้นด้วยความตกใจยังกำแก้วในมือแน่น“พี่ขอกินด้วยหน่อย”“เดี๋ยวหนูรินให้ใหม่ค่ะ”“ไม่ต้อง พี่กินกับหนูก็ได้” คำพูดถูกกลืนลงคอไปจนหมด ปากหยักได้รูปก้มลงดูดหยดน้ำที่เกาะอยู่มุมปากจนเกิดเสียงดัง“จ๊วบ! หวาน พึ่งรู้ว่าน้ำยี่ห้อนี้หวานขนาดนี้”กองทัพรั้งท้ายทอยเล็กเข้าประกบจูบอีกครั้ง ครั้งนี้เริ่มลุกล้ำเข้าไปในโพรงปาก ริมฝีปากทำหน้าที่แลกลิ้นกลืนกินน้ำลายซึ่งกันและกันกระโปรงทรงเอถูกดันขึ้นสูงก่อนร่างเล็กจะถูกอุ้มขึ้นนั่งบนโต๊ะหินอ่อนเคาน์เตอร์ครัว แพนตี้สีขาวถูกดึงลงต่ำพอๆ กับใบหน้าคมจังหวะร่างสูงย่อตัวลง ประชิดปลายจมูกกลางใจสาวที่ปิดสนิทลมหายใจอุ่นพ่น

ตอนที่30 สู่ขอไม่เป็นทางการ“รดา พี่เอาหนังสือมาให้เผื่อหนูอยากอ่าน” กองทัพเปิดประตูเข้ามาได้จังหวะได้ยินตอนที่รดาคุยกับพี่ชายพอดี“ถามผมก็ได้ครับ ผมยินดีแสดงความบริสุทธิ์ใจทุกอย่าง” กองทัพเดินเข้าหยุดยืนขนาบข้างเด็กสาว ในมือยังถือหนังสือวารสารด้านธุรกิจของต่างประเทศที่รดาชอบอ่าน ซึ่งเล่มนี้เป็นเล่มใหม่ที่เขาฝากเพื่อนซื้อมาพึ่งส่งมาถึงเมื่อวันก่อน"ความจริงผมก็ไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวของพวกคุณหรอกนะครับ แต่ฐานะการใช้ชีวิตของพวกเรากับคุณมันต่างกันมาก” ธนาชี้แจงเหตุผลให้คุณหมอหนุ่มฟังอย่างนอบน้อมและมีเหตุผล“ผมเข้าใจครับ และก็ไม่แปลกใจที่คุณจะเป็นห่วงรดา เราไม่เคยเจอกันหรือรู้จักกันมาก่อน พอเจอกันครั้งแรกผมก็มาแนะนำตัวในฐานะคนรักของน้องสาวคุณ เป็นใครก็ตกใจครับ แต่ผมอยากจะบอกคุณว่าผมกับรดารู้จักกันตั้งแต่ห้าปีก่อนตอนที่ผมยังเรียนแพทย์อยู่ที่โปแลนด์ แค่ขาดการติดต่อกันไปช่วงที่ผมไปต่อfellowที่อเมริกา มาเจอกันอีกครั้งตอนที่รดาเกิดอุบัติเหตุเมื่อสี่เดือนก่อนและได้เรียนรู้กันอย่างจริงจังช่วงที่รดาไปฝึกงานที่บริษัท คุณอาจจะมองว่าระยะเวลามันสั้นแต่เชื่อเถอะครับว่าผมรักเธอจริงๆ ผมรีบทำหน้าที่ของ