Semua Bab คุณหมอที่รัก: Bab 11 - Bab 20

บทที่ 12 แค่ทางผ่านตอนเย็นหลังเลิกเรียน “รดาแล้ววันนี้แกกลับบ้านยังไง ให้ฉันไปส่งไหม” เชอรี่ถามขึ้นเมื่อสี่สาวเดินออกจากห้องเรียนวิชาสุดท้ายในช่วงเย็น “นั่งรถเมล์แหละแต่ฉันกะว่าจะแวะเอาโทรศัพท์เข้าไปเช็กที่ศูนย์ก่อนแล้วค่อยกลับห้องน่ะ” “ถ้างั้นก็แยกย้าย ไว้เจอกันพรุ่งนี้ บายมึง”ห้างสรรพสินค้าชื่อดังห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองศูนย์รวมสินค้าแบรนด์ดัง คราคลั่งเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่กำลังเดินขวักไขว่สวนกันไปมา บ้างก็กำลังซื้อของ บ้างก็มาดูหนังรวมถึงทานข้าว ร้านค้าร้านอาหารเนืองแน่นไปด้วยผู้คน รดาขึ้นบันไดเลื่อนมายังบริเวณชั้น3 ของห้างซึ่งเป็นพื้นที่แหล่งรวมสินค้าไอทีและโทรศัพท์มือถือ โซนฝั่งซ้ายของห้างคือจุดมุ่งหมายของรดาซึ่งเป็นที่ตั้งของช็อปและศูนย์บริการของโทรศัพท์ยี่ห้อดังเท้าเล็กเดินเลี้ยวเข้าไปทันทีเมื่อเห็นป้ายโลโก้เดียวกันกับที่ติดอยู่บนโทรศัพท์ของเธอ ภายในช็อปเต็มไปด้วยนักชอปปิ้งที่กำลังเลือกซื้อโทรศัพท์เพราะวันนี้เป็นวันแรกในการวางขายโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดในไทยที่พึ่งเปิดตัวที่ต่างประเทศเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว“พี่คะ ช่วยเช็กโทรศัพท์ให้หน่อยค่ะ อ

บทที่14 ระยะปลอดภัย“จะยืนอยู่อีกนานไหม..ไอรดา” เสียงทุ้มดังขึ้นเรียกสติเด็กสาวที่ยืนทำหน้างงอยู่ ร่างบางสมส่วนดูเป็นผู้ใหญ่ถึงจะอยู่ในชุดนักศึกษา ใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง ริมฝีปากบางเคลือบด้วยลิปสติกสีส้มอมชมพู แก้มเนียนถูกปัดด้วยบรัชออนสีพีช ผมสีน้ำตาลเข้มที่ถูกดัดเป็นลอนและจัดทรงเข้ากับรูปหน้า รองเท้าส้นสูงขนาด5นิ้วโชว์เท้าเรียวเล็กเสริมลุคให้ดูเฉี่ยวและสะดุดสายตาคนมอง หนึ่งในนั้นก็รวมชายหนุ่มตรงหน้าด้วย“ที่นี่บริษัทคุณหมอหรอกเหรอคะ” คำถามที่รู้คำตอบดีอยู่แล้วแต่สมองซีกซ้ายก็สั่งการให้เธอถามคำถามนั้นออกไป“คราวหลังควรศึกษาประวัติเจ้าของบริษัทที่จะเข้าทำงานบ้างนะ”“ค่ะ ขอโทษค่ะ” เสียงกระเง้ากระงอดตอบกลับ ใบหน้าง้ำงอก้มลงมองพื้น“นั่นโต๊ะทำงานของคุณ ต่อไปเรียกผมว่ากองทัพอยู่ที่นี่ผมไม่ใช่หมอ” นิ้วเรียวยาวชี้ไปยังโต๊ะทำงานตัวใหม่ที่กองทัพสั่งเอกเลขาคนสนิทจัดเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน รวมถึงคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กเครื่องเล็กและไอแพดสีขาวรุ่นใหม่ล่าสุดที่วางอยู่บนโต๊ะด้วย“หนูต้องฝึกงานที่ห้องนี้เหรอคะ” รดาเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยขณะที่เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้และเก็บกระเป๋าสะพายไว้ในลิ

ตอนที่16 หลงเสน่ห์เด็กฝึกงานมือเล็กที่กำลังจะส่งโทรศัพท์ในมือให้ชายหนุ่มตรงหน้าจำต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงดังเย็นยะเยือกดังแทรกเข้ามา พร้อมกับชายหนุ่มอีกคนที่สูงประหนึ่งกินเสาไฟฟ้าเข้าไปในร่างกายของกองทัพกำลังมุ่งสายตามาที่เธอและทัพบกฟึบ! โทรศัพท์ในมือเล็กโดนฉกมาอยู่ในมือหนาของกองทัพโดยไม่ทันตั้งตัวครืด ครืด ครืด โทรศัพท์ของทัพบกสั่นกระทบกับพื้นโต๊ะทำงานจนเกิดเสียงดัง“นี่ไงเบอร์โทรศัพท์ของเครื่องนี้ ส่วนไลน์ก็ใช้แอคเคาน์เดิมไม่ได้เปลี่ยน..ติ๊ง!” สิ้นคำพูดเสียงแจ้งเตือนไลน์เครื่องของทัพบกก็ดังขึ้นหลังจากสายโทรศัพท์ถูกตัดไปไม่ถึงนาที“รดาใช้โทรศัพท์เครื่องของมึง” ทัพบกถามกลับอย่างไม่ใส่ใจนัก ถึงจะไม่รู้ว่าน้องชายตัวดีรู้จักกับเด็กสาวได้ยังไง แต่ดูจากการแสดงออกว่าหึงหวงขนาดนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคงไม่ใช่แค่เจ้านายกับเด็กฝึกงานธรรมดา“ก็เห็นแล้ว จะถามอีกทำไม”“งั้นมึงก็เอาคืนไป เดี๋ยวเย็นนี้กูพารดาไปซื้อเครื่องใหม่เอง” นิสัยขี้แกล้งชอบปั่นประสาทน้องชาย ถึงจะผ่านไปหลายปีจนทั้งสองโตเป็นหนุ่มก็ไม่ได้จางหายไปตามอายุและวุฒิภาวะของทั้งสองเลย“ไม่ต้อง! เครื่องนี้กูก็ไม่ได้ใช้อะไรเก็บไว้ก็เสี

บทที่18 ปากร้าย“อยากใส่ชุดไหนก็ใส่” กองทัพตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะหันมามองหน้าหญิงสาวที่พึ่งเข้ามาใหม่ ร่างบางยืนนิ่งถือแฟ้มเอกสารในมือแน่นมองหลบสายตาไปทางอื่น“ขอโทษค่ะ ฉันรีบเลยลืมเคาะประตู” เมื่อตั้งสติได้จึงหันหน้ามาเผชิญหน้ากับชายหนุ่มอีกครั้ง อุตส่าห์ทำใจได้มาในระดับหนึ่งแต่เมื่อเข้ามาเห็นเหตุการณ์แบบนี้หัวใจก็พลันอ่อนแอลง พานให้น้ำตาจ่อไหลออกมา“ไปทานข้าวกับไอ้ทัพบกอร่อยไหม” น้ำเสียงประชดประชันถามขึ้นเสียงดังกว่าปกติ“อร่อยค่ะ นี่ค่ะเอกสารที่คุณกองทัพต้องการ” แฟ้มเอกสารวาระการประชุมถูกวางลงตรงหน้าชายหนุ่มและหมุนตัวเดินกลับออกไปทันที“ทัพบก นิสากลับก่อนนะคะ” นิสาในเสื้อผ้าชุดใหม่เดินออกจากห้องนอนของชายหนุ่ม ขณะที่กองทัพนั่งยีหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด สายตามองไปยังประตูห้องที่ปิดสนิทราวกับว่าสามารถมองทะลุเห็นด้านนอกได้“ฉันเดินไปส่ง ขับรถมาเองใช่ไหม”“อือ..เดี๋ยวนี้เก่งแล้วไปไหนก็ไม่ต้องพึ่งใครแล้ว”“ระวังโดนยึดกุญแจรถนะ ถ้าดื้อมาก ๆ”“ใครจะยอม”ร่างสูงสมส่วนฉบับคนชอบออกกำลังกายกระชากตัวลุกจากเก้าอี้เดินนำหญิงสาวที่อยู่ในเสื้อผ้าชุดใหม่ออกไป ระหว่างเดินผ่านหน้าประตูยังไม่วายชำเลือง

บทที่20 โดนเมิน3 เดือนผ่านไปหลังจากเหตุการณ์วันนั้นรดาก็เว้นระยะห่างกับกองทัพมากขึ้น วางตัวในฐานะเจ้านายกับลูกน้องอย่างเคร่งครัด กองทัพแสดงอาการไม่พอใจเวลาที่ถูกคนตัวเล็กสร้างกำแพงกั้นทุกครั้งที่ตนพยายามเดินเข้าหาแต่เด็กสาวพยายามถอยออก เหมือนขั้วบวกขั้วลบที่อีกคนออกแรงดึงแต่อีกคนออกแรงผลักรดาฝึกงานที่บริษัทGTในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาจบครบกำหนด3เดือนตามระเบียบของมหาวิทยาลัย และวันนี้เป็นวันทำงานวันสุดท้ายในฐานะนักศึกษาก่อนที่จะกลับไปนำเสนอวิทยานิพนธ์และทำเรื่องจบการศึกษา“รดาเข้ามาหาผมหน่อย”“ค่ะ” ร่างบางในชุดนักศึกษาถูกระเบียบเปิดประตูเดินเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าชายหนุ่มที่มีโต๊ะทำงานกั้นอยู่“เอกสารผ่านฝึกงานของคุณผมเซ็นให้แล้ว” ซองสีน้ำตาลขนาดA4 ถูกยื่นมาตรงหน้าเด็กสาว“ขอบคุณค่ะ” รดาหยิบซองเอกสารขึ้นมาถือไว้ในมือและกำลังเอี้ยวตัวหันหลังกลับก็มีเสียงเรียกเสียงดังขึ้น“เดี๋ยว ผมมีเรื่องจะคุยด้วย”“คะ คุณมีอะไรจะคุยกับหนูเหรอคะ”“เรื่องทำงานต่อที่นี่หลังเรียนจบ ผมจะจ้างคุณทำงานที่นี่ในตำแหน่งเลขาของผมทันทีที่คุณเรียนจบ เงินเดือนก็จ่ายให้ตามความสามารถเดือนละห้าหมื่นบาทพร้อมสวัสดิการต่างๆ ที่