All Chapters of จ้างรักเมียบำเรอ: Chapter 1 - Chapter 10

นางแบบสาวละล่ำละลัก แต่ชายหนุ่มยิ้มบาง ๆ“ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณ นาตาเลีย ผมแน่ใจว่าคุณเองก็รู้อยู่เสมอว่าระหว่างเราคืออะไร"นางแบบสาวหน้าเสีย...เธอล้ำเส้น ข้อตกลงการคบหากันระหว่างเธอกับเขาคืออะไรต่างก็รู้ดี และทุกอย่างจะจบลงทันทีที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเกิดอยากผูกพันมากกว่านั้น“ฉันขอโทษ แต่คุณอย่า...”“พักผ่อนเถอะครับนาตาเลีย ผมต้องไปทำงานก่อน”เลอองกล่าวเบา ๆ แต่เด็ดขาดในที เขาก้าวลงจากเตียง ไม่ใส่ใจที่ต้องเปิดเผยสัดส่วนเรือนร่างที่งดงามราวหินอ่อนแกะสลัก เพราะระหว่างเขากับนาตาเลียก็ทั้งเห็นและได้สัมผัสกันมาหมดแล้วทุกซอกทุกมุมและตอนนี้นางแบบสาวก็ได้แต่มองตามเขาไปอย่างอาลัยอาวรณ์ เพราะรู้แล้วว่าสิ่งที่เย้ายวนที่สุดที่อยู่ตรงหน้ากำลังจะหลุดลอยไปจนไกลเกินเอื้อม...หญิงสาวไม่กล้าเซ้าซี้อะไรเขาในตอนนี้ แม้เลอองไม่ใช่ผู้ชายโหดเหี้ยมใจดำ... แต่เขาก็ไม่ชอบที่สุดหากใครคิดจะผูกมัดหรือพยายามเข้าใกล้เขาให้มากกว่าที่เขาสามารถจะให้ได้ชายหนุ่มอาบน้ำ แต่งตัวชุดลำลองก่อนจะเดินไปหยิบเครื่องดื่มเย็นๆ และไปที่ห้องทำงานโรเบิร์ตคงจะเตรียมแฟ้มงานไว้ให้พร้อมแล้ว... ผู้ช่วยคนสำคัญอย่างโรเบิร์ตย่อมรู้จักเลอองดีว่าแ

มาลินีนั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่นที่ตกแต่งสไตล์โมเดิร์นตามรสนิยมของลูกสาว แม้ว่ามาลินีจะชอบเครื่องเรือนสไตล์หลุยส์มากกว่าเพราะมันดูหรูหรากว่า โทรทัศน์จอแบนระบบเอชดีกำลังฉายภาพรายการแฟชั่นส่งตรงจากสหรัฐอเมริกา แต่มาลินีไม่ได้สนใจเพราะกำลังชื่นชมกับนิตยสารฉบับใหม่ที่มีรูปถ่ายของลูกสาวขึ้นปก“คราวหน้าถ้านิตยสารเล่มนี้จะเรียกลูกเมไปถ่ายอีก ฉันจะขอเพิ่มค่าตัวอีกสักห้าแสน”มาลินีพึมพำกับตัวเองเพราะได้ยินว่าปกเซ็ตนี้ได้รับเสียงตอบรับอย่างดีเลิศตั้งแต่ยังไม่ทันวางแผงเลยด้วยซ้ำไปเมื่อลลิลเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น มาลินีจึงเงยหน้าขึ้น...“มาสักทีนะ ฉันนึกว่าจะไม่เอาเสียแล้ว...เงินน่ะ”ลลิลไม่ตอบ เพราะรู้ว่ามาลินีต้องการตำหนิ ไม่ได้ต้องการคำอธิบาย...“นี่เอาไป เงินเดือนของหล่อน...”มาลินียื่นเช็คเงินเดือนให้ด้วยสีหน้าบึ้งตึงเหมือนเช่นเคย ทั้งที่เป็นกิจวัตรที่เธอต้องทำอยู่ทุกเดือน แต่ลลิลก็ยังยกมือไหว้ตามมารยาทและทำไม่รู้ไม่เห็นกับสีหน้าท่าทางของผู้อาวุโสกว่า “ค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนตอนนี้มันซู้งสูง...สูงจนฉันนึกสงสารลูกเมที่ต้องทำงานหาเงินอยู่คนเดียว...”มาลินีเริ่มบ่นด้วยประโยคซ้ำๆ“ฉันก็บอกให้เขาล

ค่ำนั้น เลอองเปิดบาร์ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมเพื่อจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ เป็นกันเองโดยมีนางแบบสาวทั้งห้าเและบรรดาผู้จัดการส่วนตัวของพวกเธอเป็นแขกรับเชิญ บาร์แห่งนี้เพิ่งได้รับการยอมรับให้เป็นบาร์เปิดโล่งที่สูงที่สุดในประเทศไทย จากชั้นนี้มองลงไปจะเห็นแสงไฟเบื้องล่างพัวพันเป็นเส้นสายเหมือนสายสร้อยอัญมณีที่ส่องประกายได้ในตัวเองนางแบบสาวทุกคนมาในเครื่องแต่งกายที่สะท้อนสไตล์ของตัวเอง ดูสวยและโดดเด่นกันไปคนละแบบ แต่ละคนก็เหมาะสมกับที่ได้รับคัดเลือกมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ของแกรนด์ไดมอนด์ แต่คนที่เลอองเผลอมองบ่อยที่สุดคงไม่พ้นเมลิสา...เขามีความกระหายใคร่รู้เหลือเกินว่าตัวตนที่แท้จริงของหญิงสาวคนนั้นจะเป็นเหมือนอย่างที่เห็นภายนอกหรือว่าจะแตกต่างโดยสิ้นเชิง...ค่ำคืนนี้เมลิสาอยู่ในชุดเดรสสั้นสีแดงเลือดนกเปิดไหล่ข้างเดียว สีแดงของชุดตัดกับผิวขาวราวน้ำนม คอระหงเปลือยเปล่า หากกำไลประดับพลอยที่ข้อมือดูเก๋ไก๋และพอเหมาะพอดีที่สุดสำหรับชุดนี้ ไม่มาก ไม่น้อย หญิงสาวแต่งตัวดีมีสไตล์จนเลอองนึกชื่นชมในใจชายหนุ่มมีกฎที่จะไม่ยุ่งกับนางแบบที่มาทำงานให้บริษัทของตัวเอง แต่ดูเหมือนครั้งนี้เขาจะต้องต่อสู้กับจิตใจตัวเองไม่น้

ข่าวการเซ็นสัญญาของเมลิสากับแกรนด์ไดมอนด์เป็นข่าวใหญ่ทั้งหนังสือพิมพ์บันเทิงและธุรกิจ โดยเฉพาะเมื่อมีชื่อของนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงอย่างมิสเตอร์วีแลลเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย คนที่ดีใจที่สุดนอกจากเมลิสาเองก็ไม่พ้นมาลินีและศักดารัณผู้จัดการส่วนตัวที่จะได้ส่วนแบ่งมหาศาลจากการรับงานครั้งนี้แต่เมลิสาไม่ได้ใส่ใจตัวเลขเลย ใครจะรู้ว่าเธออาจจะยอมรับทำงานนี้แบบไม่คิดค่าตัวด้วยซ้ำ ขอเพียงแต่...ใบหน้าหล่อเหลาของเลอองผุดวาบขึ้นมา เมลิสาไม่กล้าจินตนาการต่อ แต่พยายามมุ่งมั่นรวบรวมสมาธิต่อไประหว่างถ่ายแบบ“คุณแม่คิดเหมือนพี่คุณดาหรือเปล่าคะ ว่าหมู่นี้ราศีคุณน้องเมนี่เจิดจรัสมาก และดูเปล่งประกายระยิบระยับอย่างไรชอบกล”“ก็แน่สิจ๊ะดาด้า ถ้าไม่เด่นไม่เริ่ด แล้วน้องเมของเราจะได้งานนี้หรือ”มาลินีเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ หล่อนมัวแต่ดีใจกับตัวเลขและเงื่อนไขในสัญญาจนลืมที่จะสังเกตว่าลูกสาวเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง ศักดารัณเท่านั้นที่ตาไวดูออกว่ามีอะไรแปลก ๆ แต่เขาก็บอกไม่ถูกว่าเธอเปลี่ยนไปอย่างไร“เยี่ยม สวยมากครับ สวยมาก”ช่างภาพอันดับหนึ่งของเมืองไทยกล่าวชมไม่ขาดปากเมื่อยามที่เมลิสาโพสต์ท่าหน้ากล้อง เขาเคยถ่ายภาพให้เมลิสามา

ทีมงานแทบทุกคนในเช้าวันนั้นต้องอ้าปากค้างกันถ้วนหน้าเมื่อเห็นแลมโบกินีสีขาวแล่นทะยานมาจอดริมหาดส่วนตัวที่กำลังถูกเซ็ตเป็นสถานที่ถ่ายแฟชั่นของวันนี้ไม่ใช่เพราะรถหรูที่ทำให้ตกตะลึง แต่เป็นเพราะคนที่ก้าวลงจากรถคือชายหนุ่มรูปงามปานเทพบุตรผู้ซึ่งเป็นที่รู้จักทั่วไปในวงสังคมและอีกนางหนึ่งก็คือนางแบบคนดังเจ้าของเซ็ตแฟชั่นของวันนี้“เสร็จงานแล้วโทรหาผมนะ ผมจะมารับ”“ขอบคุณค่ะ”เมลิสาส่งยิ้มหวานหยาดเยิ้มกลับไปให้“หนูเม๊...”ศักดารัณส่งเสียงแหลมปรี๊ดปรี่เข้ามาหาทันทีที่แลมโบกินีสีขาวคันนั้นแล่นจากไป เมลิสาหยิบแว่นตาดำอันใหญ่ขึ้นสวมและวางสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่คนใกล้ชิดอย่างผู้จัดการส่วนตัวย่อมดูออก นางแบบสาวดูอิ่มอกอิ่มใจและมีความสุขยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด“ต๊าย...ขอพักร้อนแค่ไม่กี่วัน ก้าวหน้ากว่าที่คิดนะคะเนี่ย”“ไม่มีอะไรสักหน่อยค่ะพี่ดาด้า ก็แค่...คุยกัน”“คุยเรื่องอะไรแล้วคุยกันท่าไหนหรือคะ ถึงกับต้องมาส่งกันแต่เช้าตรู่แบบไม่ยอมให้ตัวอยู่ห่า