Hindi Inaasahang Asawa のすべてのチャプター: チャプター 131 - チャプター 140

Sa kalagitnaan ng gabi, nagising si Ruby, inalis ang kamay ni Haven na nakapatong sa kanyang tiyan, pagkatapos ay lumabas siya ng silid patungo sa kanyang dating silid. Doon siya'y nag-isa, nakatingin sa buwan na natatakpan ng itim na ulap. Parang napakadilim ng gabing ito, mula sa kanyang kinauupuan, ramdam ni Ruby ang katahimikan na dati niyang madalas maramdaman.Parang inuulit ang palagi niyang ginagawa tuwing gabi, ang kaibahan lang ay kung dati'y malungkot dahil hindi nasusuklian ang pag-ibig, ngayon ay kabaligtaran.Suklian man o hindi, bakit parang pareho lang? Walang laman.Paulit-ulit na huminga nang malalim si Ruby dahil sa pagod ng puso at isipan. Aminado siya, unti-unti niyang nakikita ang sinseridad ni Haven, pero parang napakahirap aminin iyon. Napakatarik ng daan na kanyang dinaanan at iyon ang nagpatumba sa kanya sa buong paglalakbay, walang tumulong sa kanya hanggang sa makarating siya sa finish line.Pero bakit sa panahong nagsisimula na siyang mapanatag sa kanyang

Ipinapakita ng relo na alas-nueve na ng gabi pero wala pang senyales na umuuwi si Haven. Si Ruby na nagbabasa sa balkonahe ay walang kamalay-malay na sumusulyap sa relo na nasa ibabaw ng nightstand na hindi kalayuan sa kanyang kinauupuan.Si Aishe na kanina pa pinagmamasdan ang mga kilos ng kanyang amo ay nakangiting maliit. Sabihin na napopoot ang babaeng ito sa kanyang asawa ngunit hindi yata iyon buong puso dahil nararamdaman niya na nag-aalala ang kanyang amo sa kanyang amo ngayon ngunit nahihiyang aminin ito kahit sa kanyang sarili."Kukuhanan ko kayo ng hiwa ng prutas.""Maaari mo itong dalhin sa hardin, gusto kong umupo roon saglit." Tumango si Aishe at saka umurong. Sa kanyang palagay, gustong hintayin ng amo nang hindi direkta ang kanyang amo.Tumayo si Ruby at saka naglakad papasok sa silid, inilagay ang libro sa ibabaw ng kama at saka kumuha ng bagong sweater na gawa sa gantsilyo pagkatapos ay lumabas. Sa unang pagkakataon pagkatapos niyang manirahan sa mansyon na ito, luma

Hindi pa rin maintindihan ni Ruby kung bakit si Hevan ang nakakaranas ng morning sickness. Patuloy niyang tinitingnan ang lalaking nakahiga at walang lakas sa kama. Sinuri ni Ruby ang mukha ng lalaki nang mabuti, dahil ayaw niyang magpabiktima sa lalaking ito."Bakit nakatayo ka pa rin diyan?" tanong ni Hevan nang malamig. Si Lucas na nakaramdam na siya ang tinatanong ay agad na napakamot sa kanyang batok na hindi naman makati.Napagtanto ito ni Ruby kaya sinabi niya, "tawagan mo ng doktor ang amo mo, mukhang kailangan na kailangan niya ngayon."Tinitigan ni Hevan si Ruby nang mariin, "ang kailangan ko ay ikaw, hindi doktor.""Hindi ako nagpapagaling ng may sakit." Pagtataray niya."Hindi ko rin hinihiling na pagalingin mo ako, sapat na ang yakap at manatili ka sa tabi ko," sabi ni Hevan nang walang pag-aalinlangan. Inis na inis si Ruby sa lalaking mukhang maputla.Tiningnan ni Hevan si Lucas na hindi pa rin umaalis nang matalim, nataranta ang kanyang assistant at agad na umatras. Ah,

Kinabukasan, naulit muli ang drama ni Hevan na hindi makapasok sa opisina, walang makakapigil sa kanya dahil siya ang naghahari. Muli, kailangang tanggapin ni Lucas ang kanyang kapalaran na mag-o-overtime sa buong pagbubuntis ng kanyang mistress. Hindi sa nagbibilang siya, ngunit pakiramdam niya ay nakakapagod ang pagtatrabaho nang walang amo, ngayon niya lang nalaman kung gaano kabigat ang tungkulin ng kanyang amo.Ang pagharap araw-araw sa mga file na dapat basahin, pag-aralan at pagkatapos ay pirmahan ay hindi isang madaling bagay. Ang kumpanya ay nasa kamay ng kanyang amo, maraming kapalaran ng tao ang nakasalalay sa kanyang mga pirma, siyempre ang mataas na antas ng kaseryosohan ay dapat pangasiwaan ng kanyang amo. Kaya naman labis siyang humanga at masuwerte na nagtatrabaho sa ilalim ni Hevan.Pagkatapos kumain ng agahan, nakaupo ngayon si Hevan sa balkonahe kasama si Ruby, mas partikular sinusundan niya saan man magpunta ang kanyang asawa, hindi bale sa babae kung galit na gali

Tinitigan nang matalim ni Hevan ang lalaking walang iba kundi ang kanyang bunsong tiyuhin na nagngangalang Reinald Rockfeller, isang magandang lalaki ngunit walang utak. Binigyan lamang ng maliit na responsibilidad ay hindi nagawang isagawa ito nang maayos."Hindi mo kayang bantayan ang napakaliit na bodega, at ang mas nakakabaliw pa nang nangyari ang sunog na iyon ay wala ka roon. Kailangan na ba kitang puksain ngayon? Nakakadiri kang tawagin na tiyuhin."Ngumiti si Reinaldi nang may pagkahiya, "c'mon nak, hindi ko naman kailangang naroroon sa lahat ng oras kapag nagtatrabaho ang mga manggagawa. Bukod dito ang pabrika na iyon ay napakatanda na at lipas na sa panahon, kailangan nating magtayo ng mas moderno at sopistikado."Ngumiti nang may panghahamak si Hevan at nagpangyaring makaramdam si Reinaldi ng pagkaalipusta. Ang marangyang silid na tinirhan ni Hevan ay hindi siya pinahanga dahil sa pagtrato ng lalaking ito na itinuring siya na hindi hihigit sa isang bunton ng basura.Tingnan