All Chapters of ตื๊อรักวาณิช: Chapter 161 - Chapter 164

ที่ซีหนิง...ผู้เฒ่าซานออกมาเดินเล่นอยู่หน้าห้องพักของตนโดยมีตงเทียนช่วยกวาดลานบ้านอยู่ใกล้ๆ หลังจากสอบถามสาวใช้ในบ้านว่าเหตุใดบ้านใหญ่โตเช่นนี้จึงมีเพียงหญิงตั้งครรภ์สองคนอาศัยอยู่ จึงได้ทราบว่าเจ้าของบ้านเป็นพ่อค้าที่เมืองหลวง แต่ตอนนี้กิจการมีปัญหาจึงได้กลับไปสะสางสตรีสองคนซ้ำยังตั้งครรภ์นั้นหาความปลอดภัยได้ยากนัก ถ้าเกิดมีใครเข้ามาหาเรื่องหรือทำร้าย พวกนางคงรับมือได้ยาก"ท่านลุงเจ้าคะ" หมิงเสวี่ยนำหน้าสาวใช้ที่ถือสำรับอาหารมาด้วย "ข้านำมื้อเช้ามาเจ้าค่ะ""รบกวนฮูหยินแล้ว" ผู้เฒ่าเดินไปนั่งยังโต๊ะหินที่สาวใช้กำลังวางจานอาหาร"อาการเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?" หมิงเสวี่ยถามและนั่งด้วยคน"เมื่อวานแม่นางจิงฝังเข็ม และจัดยาให้ดื่ม ตอนนี้ทุเลาลงมาก""เช่นนั้นก็ดีเจ้าค่ะ ฝีมือการรักษาของหนี่เอ๋อร์ไม่เป็นรองใคร ท่านลุงโชคดีเหลือเกินที่เจอนางเข้าพอดีเจ้าค่ะ" นางหันไปหาตงเทียน "ตงเอ๋อร์ มาทานข้าวกันเถอะ"ใบหน้าใสนั้นงอง้ำเล็กน้อย ก่อนปรับสีหน้าเป็นปกติ "ขอรับ ฮูหยิน""ฮูหยิน ยาบำรุงเจ้าค่ะ" เสียงจื่อหนี่ตามมาสมทบอีกคนพร้อมสาวใช้ที่ถือชามยา"ขอบใจนะ" หมิงเสวี่ยรับมาดื่มอย่างว่าง่าย"ฮูหยินคงใกล้ค

"ฮูหยิน ทำไมถึงเงียบไปล่ะขอรับ?""ไม่มีอะไร ข้าแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้น" หมิงเสวี่ยยิ้มให้เด็กน้อยเมื่อใดถึงจะเลิกคิดไปเองเสียทีนะ!แต่น้ำตาของหมิงเสวี่ยกลับหยดเผาะไม่เหมือนดังปากว่า ตงเทียนเห็นเช่นนั้นจึงรีบคุกเข่าโขกศีรษะ "ฮูหยิน! ข้าปากเสีย พูดจาไม่เป็นมงคล ท่านลงโทษข้าเถอะขอรับ""ขอโทษนะ...ตงเอ๋อร์...ข้าแค่...คิดถึง...ฮึก..." นางสะอึกสะอื้นจนเด็กน้อยทำอะไรไม่ถูก "ฮือ...สามี...ข้า...""เขาเพียงไปทำธุระที่เมืองหลวงมิใช่หรือขอรับ ต้องกลับมาหาท่านกับน้องๆ แน่ขอรับ" ตงเทียนคลานเข้ามาพูดปลอบ"แต่เขาไปนานแล้ว...แถมส่งข่าวคราวมาน้อยเหลือเกิน..."นางไม่อยากรู้ว่าเขาแก้แค้นให้นางอย่างไร นางแค่อยากให้เขากลับมาทันเห็นหน้าลูกต่างหากเล่า"นายท่านอาจจะงานยุ่งมากก็เป็นได้นะขอรับ" ตงเทียนทำอะไรไม่ถูกแล้ว เกิดมาไม่เคยต้องปลอบใครมาก่อน ในใจนั้นนึกโมโหนายท่านผู้นี้เหลือเกิน ไปแค่เมืองหลวงเหตุใดไม่ส่งข่าวคราวให้มากกว่านี้ มิใช่ไปรบทัพจับศึกจนไม่มีเวลาเขียนจดหมายเสียหน่อยฮูหยินผู้นี้ก็กำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา กลับทิ้งไว้กับสตรีมีครรภ์อีกคน มันใช้ได้ที่ไหนกัน!อย่าให้เขาเจอหน้าเชียวนะ!"ดีเหลือเก