Semua Bab FROM OLD MAID TO BILLIONAIRE'S WIFE: Bab 161 - Bab 170

"DESIDIDO ka na ba talagang umalis dito sa apartment, Elorda? Puwede ka pa namang mag-stay pa ng ilang araw dito," paniniyak na tanong ni Tess. Nagpaalam si Elorda kay Tess dahil alam niya na pupuntahan sila ni Jav sa apartment ng kaibigan. Kung makakaalis na sila ay hindi na sila aabutan pa nito. Baka lumambot lang ang puso niya at makuhang muling bumalik sa bahay nila. Gusto niya munang makapag-isip-isip. Nag-uumapaw na ang sakit sa kanyang kalooban. Ayaw niyang dumating ang araw na mawawala ang pagmamahal niya para kay Jav. "Alam mo naman ang sitwasyo ko. Ayoko sanang umalis at dumito na lang. Kaya lang hindi talaga puwede. Ayoko munang magkrus ang landas namij ni Jav sa ngayon." "E, paano kayo ng mga bata? May pera ka ba? Mahirap naman umalis na wala ka man lang baon," ani Tess. Nag-aalala rin siya sa magiging kalagayan ng mag-iina kung lalayo muna ang mga ito. Hindi madali na mayroon siyang bitbit na dalawang bata. "Mayroon akong pera. May mga naipon ako, galing sa kita nati

PARANG may pinupunto ang mga salita niya sa nangyari kina Elorda at kapatid nito. Ang nakaraan na nabigo sa unang pag-ibig dahil sa mismong sariling kapatid. Pero parang wala naman iyon kay Elaine. Hindi niya makita at maramdaman dito ang pag‐aalala para sa kapatid. "Alam na alam ko ang nangyayari sa inyo sa loob ng bahay niya.. Saksi ako sa lahat, alam mo 'yan. Noong makilala mo siya hanggang ngayon na nagkaroon kayo ng mga anak, Jav. Masakit din sa akin na nakikita na nasasaktan si Elorda. Ang dami niyang naisakripisyo. Buong buhay niya, wala siyang ginawa kundi ang mahalin ang mga taong hindi siya man lang pinahalagahan. Parati na lamang niyang inuunawa lahat. Nakakalimutan na niya ang kanyang sarili dahil sa sobrang pagmamahal sa mga taong malapit sa kanya." Nangilid ang mga luha ni Tess. Hindi niya napigilan ang kanyang emosyon. Nakita niya kung paano ilang beses nasaktan si Elorda. At galing pa ang mga sakit na 'yon sa mga taong sobrang minahal ng kaibigan. Natahimik sagli

NAKAHANAP na ng matutuluyang bahay sina Elorda. Todo ang linis nila ni Mylene habang tulog pa sina Uno at Dos. Maliit lang pero tamang-tamang lamang ang apartment. Mura pa iyon na kayang-kaya nila para sa budget. "Hanggang kailan naman kaya tayo magtatago sa asawa mo, Elorda? Siguro hindi naman ito habang buhay. E, baka lumaki itong mga inaanak ko ay para tayong mga daga na kung saan-saan nagtatago para hindi mahanap ng pusa," ani Mylene, pinahid niya ang pawis na namuo sa kanyang noo. "Naisip ko na 'yan, Mylene. Pero, bahala na. Kung hanggang saan ito. Basta ang mahalaga muna sa akin ay ang ngayon. Gusto kong maging maayos kami ng mga bata. Kahit na malayo kay Jav." Positibo pa rin ang pananaw ni Elorda. Medyo nakaluwag na sa dibdib niya na malayo na sila sa asawa. Alam niya na hindi magiging madali ang tatahakin nila. Pero, malaki ang tiwala niya na sa huli maayos nilang mag-asawa ang problema. "Biruin mo, napadpad tayo rito sa Lucena. Kahit wala tayong kilala ay may mga tumulon

"JAV! Jav!" Malakas ang pagtawag ni Honeylet sa kanyang anak. Walang bantay sa labas ng gate kaya kahit na parang walang tao ay pumasok siya ng walang paalam. Napasugod siya sa bahay ni Jav nang mabalitaan na umalis si Elorda at iniwan ang asawa nito. Kaya pala hindi na rin pumapasok sa kompanya ang anak niya, mayroon na palang iniindang problema si Jav. Nalaman lamang niya ang balita mula kay Dindi. Nagmamadaling bumaba ng hagdan si Jav nang marinig ang tawag ng ina. Naalimpungatan pa siya at napabalikwas ng bangon. "Mom?" gulat niyang sambit nang makita ito. Paanong nalaman ng Mommy niya kung saan sila nakatira? Ni minsan ay hindi pa niya nababanggit sa kanila kung saang subdivision sila naninirahang mag-asawa. "Jav, nagkukulong ka ba rito sa bahay? Bakit hindi ka umuwi sa mansyon?" bungad na tanong ni Honeylet. "Mom, who told you to come here? And how did you even know where my house is?" Napatigil si Honeylet, mariing tinitigan ang anak. “Anak, does it matter? I’m your moth

PAGKATAPOS nilang mag-agahan ay nauna nang umalis si Jav. Naiwan silang tatlong babae sa kusina. "Neng, pumunta ka na sa itaas. Linisan mo ang mga kuwarto roon. Tutal, wala ka nang mga batang aalagaan," utos ni Honeylet sa dalaga. "Sige po, Madam," sagot ni Neng at mabilis na umalis. Sinundan siya ng tingin ni Elaine hanggang sa makalabas. Saka niya muling tiningnan ang ginang. Parang may kakaiba siyang naramdaman. Hindi pa tapos ang trabaho sa kusina, pero pinaalis na agad ni Honeylet si Neng. "Ikaw naman ang maghugas ng mga pinggan... ano nga ulit ang pangalan mo?" tanong ni Honeylet kay Elaine. "Elaine po," mahinang sagot niya, halos hindi makatingin sa ginang. Tumikhim si Honeylet at nag-ayos ng upo sa silya. "Elaine... hmm. Baguhan ka pa lang dito, ‘di ba? Kaya naman sana ay matuto ka agad. Ayokong may palpak sa bahay ko." Napayuko si Elaine at nagsimulang ayusin ang mga pinagkainan. Ramdam niya ang malamig na titig ni Honeylet na nakasunod sa bawat kilos niya. "Kung gust