แหล่งพลังงาน

ในความมืดสลัวของซากปรักหักพังภายในบ้านกระจกหกเหลี่ยม ฮานา ทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของจอมมารแห่งเงามืดยังคงดังก้องอยู่ในโสตประสาทของเธอราวกับเสียงสะท้อนจากห้วงนรก ร่างกายของเธออ่อนล้า จิตใจแตกสลาย ความหวังที่เคยมีมลายหายไปสิ้นเมื่อรู้ว่า โกฮัน เป็นเพียงภาพลวงตา และผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ผืนในมือกลับแปดเปื้อนไปด้วยพลังงานมืดมิด

“ไม่… ไม่จริง…” ฮานาพึมพำ น้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุด เธอพยายามจะสลัดผ้ายันต์สีดำสนิทเหล่านั้นทิ้งไป แต่พวกมันกลับติดหนึบอยู่ในมือของเธอ ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายไปแล้ว

“เจ้าจะหนีความจริงไปไหนไม่รอดหรอก… เด็กน้อย!” เสียงของจอมมารแห่งเงามืดดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันดังขึ้นจากทุกทิศทาง รอบตัวฮานา “เจ้าได้มอบทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้าต้องการแล้ว… และในไม่ช้า โลกของเจ้าก็จะตกอยู่ภายใต้เงาของข้าอย่างสมบูรณ์!”

ฮานาเงยหน้าขึ้นมองด้วยดวงตาที่แดงก่ำ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความสิ้นหวัง แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีความมุ่งมั่นบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของเธอ เธอจะยอมแพ้ไม่ได้! เธอต้องหาทางช่วยโกฮัน และหยุดยั้งจอมมารแห่งเงามืดให้ได้!

“แก… แกไม่มีทางชนะหรอก!” ฮานาตะโกนสุดเสียง เสียงของเธอแหบพร่าแต่เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว

ทันใดนั้นเอง! เสียงฝีเท้าเบาๆ ก็พลันดังขึ้นมาจากด้านหลังของฮานา เธอหันกลับไปมองด้วยความตกใจ และก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็น โกฮัน ยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนและเลือดไหลซึมจากบาดแผลเล็กๆ แต่ดวงตาของเขากลับฉายแววความมุ่งมั่นอย่างที่เคยเป็นมา

“โกฮัน! นาย… นายไม่ได้หายไปเหรอ!?” ฮานาอุทานด้วยความดีใจ เธอรีบคลานเข้าไปหาเขา

โกฮันยิ้มออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน “ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันฮานา… แต่ดูเหมือนว่าเจ้าปีศาจนั่นจะใช้พลังของมันสร้างภาพลวงตาขึ้นมาหลอกเราได้” เขายันตัวลุกขึ้นยืนได้อย่างทุลักทุเล มือของเขากำมีดอาคมไว้แน่น

“แต่นาย… นายบาดเจ็บนี่!” ฮานาพูดด้วยความเป็นห่วง

“แค่รอยข่วนเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นแหละ” โกฮันตอบ “ฉันฟื้นตัวเร็วกว่าที่คิดเยอะ… ดูเหมือนว่าคาถาฟื้นฟูของเธอจะยังคงมีผลอยู่” เขาเหลือบมองผ้ายันต์สีดำสนิทในมือของฮานา แล้วสีหน้าของเขาก็เคร่งเครียดขึ้น

“มัน… มันหลอกเรา! มันหลอกให้เราใช้ผ้ายันต์!” ฮานากล่าวด้วยความเจ็บใจ

“ใช่… และมันก็ทำได้สำเร็จด้วย” โกฮันกล่าว “แต่นี่ไม่ใช่เวลามาเสียใจแล้วฮานา! เราต้องหาทางจัดการมันให้ได้!”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!” เสียงหัวเราะของจอมมารแห่งเงามืดยังคงดังก้องไปทั่ว “เจ้าสองคนยังไม่ยอมแพ้อีกงั้นรึ? ช่างไร้เดียงสานัก! ตอนนี้เจ้าได้มอบพลังอันมหาศาลให้แก่ข้าแล้ว เจ้าไม่มีทางเอาชนะข้าได้หรอก!”

“แกไม่มีทางชนะหรอกตราบใดที่พวกเรายังไม่ยอมแพ้!” โกฮันตะโกนตอบ เขามองไปยังทิศทางที่เสียงของจอมมารดังขึ้นมา

จอมมารแห่งเงามืดเงียบไปชั่วขณะ ก่อนที่เสียงของมันจะดังขึ้นอีกครั้ง “ดี! เช่นนั้นข้าก็จะเล่นสนุกกับพวกเจ้าอีกหน่อย! จงออกมา! เหล่าบริวารของข้า! จงขยี้พวกมันให้แหลกคามือ!”

ทันใดนั้นเอง! เงาดำนับร้อยนับพันตัว ก็พลันผุดขึ้นมาจากทุกซอกทุกมุมของอาคารกระจกหกเหลี่ยม! พวกมันไม่ใช่เพียงเงาสะท้อนธรรมดา แต่เป็น เงาปีศาจลูกสมุน ที่มีรูปร่างบิดเบี้ยวคล้ายสัตว์เลื้อยคลานบ้าง คล้ายมนุษย์ที่ผิดรูปบ้าง ดวงตาของพวกมันเรืองแสงสีแดงก่ำ พวกมันส่งเสียงขู่คำรามต่ำๆ แล้วพุ่งเข้าใส่ฮานาและโกฮันจากทุกทิศทาง!

ติ๊ดๆๆ

นาฬิกาอาคมของฮานาพลันส่งเสียงเตือนดังลั่น! สัญญาณสีแดงฉานบ่งบอกถึงอันตรายที่รุนแรงกว่าที่เคยเจอมา!

“ฮานา! ถอยไปด้านหลังฉัน!” โกฮันตะโกน เขาชูมีดอาคมขึ้นสูง เตรียมพร้อมรับมือกับคลื่นเงาปีศาจที่ถาโถมเข้ามา

ฮานาพยักหน้า เธอรู้ว่าเธอต้องใช้ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ที่เคยเป็นพลังของพวกมันให้เป็นประโยชน์ เธอรวบรวมสติทั้งหมด แล้วยกผ้ายันต์สีดำสนิทเหล่านั้นขึ้นมา

การต่อสู้ในบ้านกระจกหกเหลี่ยม

“ด้วยพลังแห่งผ้ายันต์ที่ถูกแปดเปื้อน… จงแสดงพลังที่แท้จริงของเจ้าออกมา!” ฮานาร่ายคาถาออกมาอย่างแผ่วเบา เสียงของเธอสั่นเครือเล็กน้อย แต่ก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

ทันใดนั้นเอง! ผ้ายันต์ทั้งสี่ผืนในมือของฮานาก็พลันเปล่งแสงสีดำสนิทออกมาอย่างรุนแรง! แสงนั้นไม่ได้ส่องสว่างแบบบริสุทธิ์ แต่เป็นแสงที่มืดมิดและเย็นยะเยือก แผ่กระจายออกไปปกคลุมร่างของฮานาและโกฮันไว้ ราวกับเป็นเกราะป้องกัน

เงาปีศาจลูกสมุนที่พุ่งเข้ามาชนกับแสงสีดำนั้นถึงกับส่งเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ร่างของพวกมันเริ่มสั่นสะท้านและแตกสลายไปในอากาศอย่างรวดเร็ว

“มันได้ผล! มันทำลายพวกมันได้!” ฮานาอุทานด้วยความประหลาดใจ

“ฮานา! อย่าหยุด! ใช้มันไปเรื่อยๆ!” โกฮันตะโกน เขาก็รู้สึกประหลาดใจไม่แพ้กันที่ผ้ายันต์ที่ถูกแปดเปื้อนกลับมีพลังในการทำลายล้างเงาปีศาจได้

ฮานาพยักหน้า เธอรวบรวมพลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ แล้วร่ายคาถาซ้ำๆ แสงสีดำจากผ้ายันต์แผ่กระจายออกไปเป็นวงกว้าง ทำให้เงาปีศาจที่พุ่งเข้ามาใกล้ถูกทำลายไปอย่างต่อเนื่อง

แต่เงาปีศาจเหล่านั้นก็มีจำนวนมากเกินไป พวกมันยังคงดาหน้าเข้ามาไม่หยุด บางตัวสามารถหลุดรอดจากแสงสีดำไปได้ และพุ่งเข้าใส่โกฮัน

โกฮันใช้มีดอาคมในมือฟันใส่เงาปีศาจเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว เขาเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว แม้ร่างกายจะอ่อนล้า แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ เสียงมีดฟันอากาศดัง ฟิ้ว! ฟิ้ว! เงาปีศาจหลายตัวสลายไปในพริบตา แต่ก็มีบางตัวที่พุ่งเข้าข่วนเขา ทำให้เกิดรอยแผลเล็กๆ เพิ่มขึ้นบนร่างกายของเขา

“พวกมันเยอะเกินไปฮานา! เราจะหมดแรงก่อนแน่!” โกฮันตะโกน

ฮานากัดฟันแน่น เธอรู้ดีว่าพวกเขาไม่สามารถสู้แบบนี้ไปได้ตลอด เธอต้องหาทางอื่น เธอเหลือบมองไปยังซากปรักหักพังของอาคารกระจกหกเหลี่ยม ดวงตาของเธอไปหยุดอยู่ที่เสากลางขนาดใหญ่ที่เพิ่งจะถล่มลงมาเมื่อจอมมารแห่งเงามืดปรากฏตัว

“โกฮัน! ไปทางนั้น!” ฮานาชี้ไปที่เสากลางที่ถล่มลงมา “ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่ที่นั่น!”

โกฮันไม่ลังเล เขาเชื่อใจฮานา เขารีบวิ่งตรงไปยังเสากลางที่ถล่มลงมา โดยมีฮานาวิ่งตามหลังมาติดๆ แสงสีดำจากผ้ายันต์ของฮานายังคงเป็นเกราะป้องกันพวกเขาจากเงาปีศาจลูกสมุนที่พุ่งเข้ามา

เมื่อมาถึงเสากลางที่ถล่มลงมา ฮานาและโกฮันก็ต้องเบิกตากว้าง

“นี่มัน… อะไรกันเนี่ย!?” ฮานาอุทาน

ใต้ซากเสาที่แตกหัก มี อัญมณีสีดำขนาดใหญ่ ฝังอยู่ มันเปล่งแสงสีแดงก่ำออกมาเป็นจังหวะ และมีเส้นใยสีดำคล้ายสายฟ้าแลบออกมาจากอัญมณีนั้น เชื่อมโยงกับเงาปีศาจลูกสมุนทุกตัวที่อยู่ในอาคารนี้

“นี่แหละฮานา! นี่คือ ‘แหล่งพลังงาน’ ที่ควบคุมพวกมัน!” โกฮันตะโกน

“มันเหมือนกับ ‘หัวใจ’ ของจอมมารที่ปลอมตัวมาเลยนะ!” ฮานากล่าว

“เราต้องทำลายมัน!” โกฮันตัดสินใจ เขากระโดดเข้าใส่ซากเสา พลางเงื้อมีดอาคมขึ้นสูง เตรียมจะฟันใส่อัญมณีสีดำนั้น

แต่ก่อนที่เขาจะฟันลงไป เงาปีศาจลูกสมุนนับร้อยนับพันตัวก็พลันกรูกันเข้ามาล้อมรอบพวกเขาไว้ พวกมันส่งเสียงขู่คำรามอย่างดุร้าย ราวกับไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้แหล่งพลังงานของพวกมันได้

“พวกมันกำลังปกป้องมัน!” ฮานาอุทาน เธอรวบรวมพลังทั้งหมดที่มี แล้วโปรยแสงสีดำจากผ้ายันต์ออกไปเป็นวงกว้างอีกครั้ง แสงนั้นทำลายเงาปีศาจลูกสมุนไปได้จำนวนหนึ่ง แต่พวกมันก็ยังคงมีอีกมากเกินกว่าที่เธอจะรับมือไหว

“ฮานา! ฉันจะเปิดทางให้! เธอต้องเข้าไปทำลายมัน!” โกฮันตะโกน เขารีบพุ่งเข้าใส่คลื่นเงาปีศาจด้วยมีดอาคม เขาฟันและแทงอย่างรวดเร็ว เสียงมีดกระทบกับเงาปีศาจดังสนั่นไปทั่วบริเวณ

ฮานาพยักหน้า เธอรู้ว่านี่คือโอกาสสุดท้ายของพวกเขา เธอรวบรวมพลังที่เหลือทั้งหมด แล้ววิ่งฝ่าคลื่นเงาปีศาจที่กำลังถาโถมเข้ามา ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่อัญมณีสีดำที่เปล่งแสงสีแดงก่ำ

แต่ในขณะที่ฮานากำลังจะเข้าถึงอัญมณีนั้น เงาปีศาจลูกสมุนตัวหนึ่งที่ใหญ่กว่าตัวอื่นๆ ก็พลันพุ่งออกมาจากด้านข้างของเธอ มันส่งเสียงขู่คำรามแล้วตวัดกรงเล็บแหลมคมเข้าใส่ฮานา

“ฮานาระวัง!” โกฮันตะโกน แต่เขาก็ถูกเงาปีศาจอีกหลายตัวรุมโจมตีจนไม่สามารถเข้ามาช่วยได้ทัน

ฮานาหลับตาลง เธอไม่สามารถหลบได้ทันแล้ว…

เปรี้ยง!!!

เสียงระเบิดดังสนั่นไปทั่วอาคาร! ฮานารู้สึกเหมือนมีบางอย่างกระแทกเข้ามาที่ตัวเธออย่างรุนแรง เธอถูกแรงกระแทกจนล้มลงไปกองกับพื้น แต่เมื่อลืมตาขึ้น เธอก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นภาพตรงหน้า

แสงสว่างจ้า พลันสาดส่องเข้ามาในอาคารกระจกหกเหลี่ยม! มันเป็นแสงสีขาวนวลที่มาจากด้านนอกอาคาร และแสงนั้นก็พุ่งตรงเข้าใส่เงาปีศาจลูกสมุนทุกตัวที่อยู่ในอาคาร ทำให้พวกมันส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนและสลายหายไปในพริบตา!

“อะไรกันเนี่ย!?” ฮานาอุทาน เธอเหลือบมองไปที่จุดที่แสงสว่างเข้ามา และก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นร่างของ โกฮัน ยืนอยู่ตรงนั้น! เขาไม่ได้อยู่ด้านหลังเธอเมื่อครู่หรือ?

“ฮานา! นี่แหละจังหวะ!” โกฮันตะโกน เขาวิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดกว่าเดิม แต่แววตาเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว ในมือของเขาไม่ได้มีแค่มีดอาคมเท่านั้น แต่ยังมี ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์อีกสามผืน ที่เปล่งแสงสีขาวบริสุทธิ์! ผ้ายันต์เหล่านั้นลอยวนเวียนอยู่รอบตัวเขา ราวกับเกราะป้องกัน

“นาย… นายไปเอามาจากไหน!?” ฮานาถามด้วยความงุนงง

“ฉันวิ่งไปเจอพวกมันซ่อนอยู่ในห้องลับด้านหลัง!” โกฮันตอบอย่างรวดเร็ว “ดูเหมือนว่าเจ้าจอมมารจะสร้างห้องลับไว้มากมายเพื่อปกปิดพลังที่แท้จริงของมัน!”

ฮานาเข้าใจทันที เธอหยิบผ้ายันต์สีดำสนิทในมือขึ้นมา “แต่ของฉันมัน… มันกลายเป็นแบบนี้แล้ว!”

“ไม่เป็นไร! ของฉันยังใช้ได้! ตอนนี้แหละ! จัดการมันเลย!” โกฮันตะโกน เขารวบรวมพลังจากผ้ายันต์บริสุทธิ์ทั้งสามผืน แล้วพุ่งเข้าไปโจมตีอัญมณีสีดำ!

เปรี้ยง! เป๊ง! เป๊ง!

โกฮันฟันมีดอาคมใส่ไปที่อัญมณีสีดำอย่างบ้าคลั่ง พลังจากผ้ายันต์บริสุทธิ์ถูกส่งผ่านมีดอาคม สร้างรอยร้าวบนอัญมณีอย่างรวดเร็ว เสียงระเบิดเล็กๆ ดังขึ้นทุกครั้งที่เขาฟันลงไป

ครืนนนน!!!

อัญมณีสีดำส่งเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวด ร่างของจอมมารแห่งเงามืดที่ถูกสร้างขึ้นจากเส้นใยพลังงานรอบๆ อัญมณีก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ดวงตาสีแดงก่ำนับร้อยนับพันของมันกระพริบถี่รัว พลังงานมืดมิดที่แผ่ออกมาจากมันเริ่มอ่อนลง

“ฮานา! ตอนนี้แหละ!” โกฮันตะโกน “รวมพลังกัน!”

ฮานาพยักหน้า เธอรวบรวมพลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ เธอรู้ว่าผ้ายันต์ที่ถูกแปดเปื้อนในมือของเธอยังคงมีพลังงานมหาศาลอยู่ เธอจึงเปลี่ยนการร่ายคาถา จากการทำลายเป็นการรวมพลัง!

“โอ้ พลังแห่งความมืดมิด… จงหลอมรวมกับแสงสว่าง… จงกลายเป็นพลังเดียว… ที่จะทำลายทุกสิ่ง!” ฮานาร่ายคาถา ผ้ายันต์สีดำสนิทในมือของเธอเรืองแสงเข้มขึ้นอย่างรุนแรง แสงสีดำนั้นพุ่งตรงเข้าใส่โกฮัน และรวมเข้ากับแสงสีขาวบริสุทธิ์จากผ้ายันต์ในมือของเขา!

พลังงานทั้งสองสี แสงสีดำและแสงสีขาว พลันรวมตัวกันเป็น ลำแสงสีเทา ขนาดมหึมา! ลำแสงนั้นพุ่งตรงเข้าใส่อัญมณีสีดำอย่างจัง!

บึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!

เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งสวนสนุกร้าง! อาคารกระจกหกเหลี่ยมระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ เศษกระจกปลิวกระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง ร่างมหึมาของจอมมารแห่งเงามืดที่ถูกสร้างขึ้นจากเส้นใยพลังงานก็พลันส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนอย่างสุดเสียง! เสียงนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความโกรธแค้น ก่อนที่ร่างของมันจะระเบิดออกเป็นละอองเงามืดนับล้านๆ ชิ้น และสลายหายไปในอากาศ!

เมื่อร่างของจอมมารแห่งเงามืดสลายไป อัญมณีสีดำก็พลันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พร้อมกับที่แสงสีแดงก่ำก็พลันดับมืดลง

ฮานาและโกฮันทิ้งตัวลงบนพื้นอย่างอ่อนแรง ร่างกายของพวกเขาสั่นเทาไปทั้งตัว บาดแผลใหม่ๆ ปรากฏขึ้นทั่วร่างกายของพวกเขาจากการต่อสู้ที่ดุเดือดนี้ ผ้ายันต์ในมือของฮานาก็กลับคืนสู่สีขาวนวลอีกครั้ง ส่วนผ้ายันต์ในมือของโกฮันก็กลับเป็นสีขาวบริสุทธิ์เช่นเดิม

“เรา… เราทำได้แล้ว… โกฮัน…” ฮานาพึมพำ เธอรู้สึกถึงความโล่งใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ใช่… เราทำได้แล้ว… ฮานา…” โกฮันตอบ เสียงของเขาแหบพร่า แต่แววตาของเขากลับเป็นประกาย

แต่ในขณะที่ทั้งคู่กำลังจะเฉลิมฉลองชัยชนะ ทันใดนั้นเอง!

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!

เสียงหัวเราะที่ดังกังวานไปทั่วทั้งสวนสนุกร้างอีกครั้ง! คราวนี้มันเป็นเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยันและความสะใจอย่างแท้จริง!

ฮานาและโกฮันเบิกตากว้าง พวกเขารู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาดลงกลางกบาล! พวกเขาหันไปมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง

“ไม่… ไม่จริงน่า!” ฮานาอุทาน

“นั่นมัน… เสียงจอมมารนี่!” โกฮันกัดฟันแน่น

เสียงหัวเราะยังคงดังอย่างต่อเนื่อง คราวนี้มันดังขึ้นจากทุกทิศทุกทาง รอบตัวพวกเขา ไม่ได้มาจากภายในอาคารกระจกหกเหลี่ยมที่พังทลายอีกต่อไป แต่มาจากทั่วทั้งสวนสนุก!

“เจ้าช่างโง่เขลานัก… เด็กน้อย!” เสียงนั้นดังขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่ง ราวกับว่ามันอยู่รอบตัวพวกเขาในทุกทิศทาง “เจ้าคิดว่าเจ้าชนะแล้วงั้นรึ? เจ้าคิดว่าเจ้าได้กำจัดข้าแล้วงั้นรึ?”

ฮานาตัวแข็งทื่อราวกับถูกสาป เธอมองไปที่ซากปรักหักพังของอัญมณีสีดำที่แตกสลายไปแล้ว แต่ก็ไม่มีร่องรอยของวิญญาณ หรือพลังงานใดๆ เหลืออยู่เลย!

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!” เสียงหัวเราะยังคงดังก้องอย่างต่อเนื่อง “สิ่งที่พวกเจ้าทำลายไปนั้น… เป็นเพียงแค่ ‘ร่างจำลอง’ ของข้า! เป็นเพียงพลังงานด้านลบที่ข้าได้ปลดปล่อยออกมาเพื่อ ‘ทดสอบ’ พวกเจ้า! และดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะผ่านบททดสอบมาได้ด้วยดี… ได้มอบพลังอันมหาศาลให้แก่ข้า โดยที่พวกเจ้าไม่รู้ตัวเลย ฮ่าๆๆๆ!”

โกฮันกัดฟันแน่น เขาพยายามจะลุกขึ้น แต่ร่างกายของเขากลับอ่อนแรงเกินไป เขาเหลือบมองฮานา ใบหน้าของเธอซีดเผือด ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความสิ้นหวัง

“ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริงทั้งเจ็ดผืนนั้น… มันอยู่กับข้าแล้ว… เด็กน้อย!” เสียงของจอมมารแห่งเงามืดประกาศก้อง “พวกเจ้าได้นำพาพวกมันมามอบให้ข้าด้วยน้ำมือของพวกเจ้าเอง! ฮ่าๆๆๆ!”

ฮานาเหลือบมองผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ในมือของเธอ ตอนนี้พวกมันกลับเปล่งแสงสีดำสนิทอีกครั้ง! และผ้ายันต์ในมือของโกฮันก็เช่นกัน! ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ที่พวกเขาคิดว่าได้มาอย่างยากลำบาก บัดนี้กลับกลายเป็นของจอมมารแห่งเงามืดไปแล้ว!

“ไม่… ไม่จริง! นี่มันเป็นไปไม่ได้!” ฮานาร้องลั่น เธอรู้สึกเหมือนถูกหลอกใช้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความพยายามทั้งหมดของเธอเป็นเพียงแค่การเล่นตลกของจอมมารแห่งเงามืดเท่านั้น!

“และตอนนี้… ด้วยพลังของผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งเจ็ดผืน… ข้าจะเปิดประตูสู่มิติของข้า… และนำโลกของพวกเจ้าไปสู่ความมืดมิดอันนิรันดร์! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!”

เสียงหัวเราะยังคงดังก้องไปทั่วสวนสนุกราวกับเป็นเสียงเพลงแห่งชัยชนะของจอมมารแห่งเงามืด

ฮานาและโกฮันนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น ท่ามกลางซากปรักหักพังของอาคารกระจกหกเหลี่ยม ร่างกายของพวกเขาอ่อนแรง บาดเจ็บสาหัส จิตใจของพวกเขาแตกสลาย ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ที่เคยเป็นความหวังของพวกเขา บัดนี้ได้กลายเป็นเครื่องมือของจอมมารแห่งเงามืดไปแล้ว

พวกเขาได้ต่อสู้กับร่างจำลองของจอมมารแห่งเงามืดจนสำเร็จ แต่ชัยชนะนั้นกลับเป็นเพียงภาพลวงตาที่ทำให้พวกเขาต้องสูญเสียพลังงานไปอย่างมหาศาล และได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก ทั้งกายและใจ พวกเขารู้แล้วว่าภารกิจนี้ยากกว่าที่คิดไว้มากนัก และศัตรูที่แท้จริงนั้น… น่ากลัวกว่าที่พวกเขาจินตนาการไว้หลายเท่า!