บทที่ 5 หลบหน้า

เหลียนฮวารีบอาบน้ำในถังอาบน้ำใบใหญ่ที่น้ำในอ่างนั้นเย็นชืดแล้ว  คงจะมีบ่าวยกมันมาเทให้กับนางแต่มันก็คงจะนานแล้ว  เพราะกว่าที่นางจะกลับเข้าห้องมาน้ำในถังไม้ใบใหญ่ก็เริ่มเย็นแล้ว  

แต่ก็ช่างมันเถอะ อาบน้ำเย็น ๆ เช่นนี้ก็ดีแล้ว สติสัมปชัญญะจะได้ตื่นตัวเต็มที่  และก็จะได้รู้ฐานะของตัวเอง และหัดเจียมตัวบ้าง ไม่ใช่ใฝ่สูงจนทำให้ผู้อื่นหัวเราะเยาะหยันเอาเช่นนี้ได้อีก

นางพยายามขัดถูร่างกายที่มีร่องรอยแดงเป็นจ้ำๆ จนแทบจะทั่วร่างกาย เพราะถูกอ๋องผู้นั้นทั้งบีบเค้นและตบตีตามแต่อารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงของเขา  

ส่วนปลายยอดถันสีชมพูเข้มที่บัดนี้มันยังรู้สึกได้ถึงสัมผัสที่ร้อนผ่าวของริมฝีปากหนานั่นที่มันครอบครองผลอิงเถาที่เต่งตึงของนางไม่เว้นวาย  

รสสัมผัสยามที่ถูกเขาดูดดื่มมันยังติดตรึงอยู่  นางยังรู้สึกได้ถึงริมฝีปากที่ร้อนผ่าวที่ประทับลงมา และยังเหลือร่องรอยให้เห็นได้ชัดเจน  เหลียนฮวาพยายามใช้สบู่มันแพะชั้นดีที่มีกลิ่นหอมขัดถูไปจนทั่วร่างกายอวบอัดของนางเพื่อชำระล้างรสสัมผัสเหล่านั้นให้จางหายไปอยู่เกือบจะชั่วยาม  

เมื่อรู้สึกดีขึ้น  ถึงได้ยอมลุกขึ้นจากถังอาบน้ำเพื่อเช็ดร่างกายและสวมอาภรณ์เพื่อจะเตรียมตัวเข้านอน  แม้เกิดเรื่องร้ายแรงเช่นนี้ท้องของนางยังไม่วายอุทรเพราะต้องการอาหาร  

เมื่อหวีผมที่ยาวสยายดำขลับของตนเองจนขึ้นเงาแล้ว  นางจึงได้ออกไปจากห้อง แล้วไปนั่งกินอาหารที่โต๊ะด้านนอกเพียงลำพัง เพื่อจะได้ดื่มยาที่พี่ชุ่ยหลันคงจะให้คนนำมาวางไว้ให้กับนาง  

เหลียนฮวากินอาหารและยาเสียเพื่อคืนนี้จะได้นอนหลับ  ไม่ตื่นมาท้องร้องเพราะความหิวอีก  นางอยากจะนอนหลับให้เต็มตา

เผื่อพรุ่งนี้เช้าตื่นขึ้นมาแล้ว ก็คงจะคิดอะไรได้ปลอดโปร่งกว่านี้  ว่านางจะะทำอย่างไรต่อไปกับชีวิตของตนเอง จะยังอยู่ในจวนของชายผู้นั้น หรือจะหาทางขยับขยายออกไป นางกำลังครุ่นคิดหาทางท่ี่ดีที่สุด  เพื่อที่นางกับชายผู้นั้นก็จะได้ไม่ต้องพบหน้ากันอีก  

เมื่อกินอาหารตรงหน้าพอให้อยู่ท้องแล้ว  ร่างงามก็ลุกขึ้นแล้วรวบรวมถ้วยชามตรงหน้าใส่ลงในถาดไม้แล้วก็ยกออกไปด้านหลังเรือนที่มีอ่างที่เอาไว้ล้างจานชามเล็กๆน้อย และมีชั้นวางจานชามที่ล้างสะอาดดีแล้ววางอยู่ข้างๆ  

เหลียนฮวาลงมือล้างถ้วยชามเหล่านั้นจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็พยายามเดินช้าๆ เพราะยังเจ็บแสบที่กลางกายอย่างมากเวลาเคลื่อนไหว  นางคงจะต้องบอกว่านางไม่สบายเสียแล้ว  

รอจนอาการเจ็บเหล่านี้หายดี  จึงจะเดินเหินได้โดยไม่มีผู้ใดสงสัยนางเข้า  เพราะนางคงไม่อาจจะบอกผู้ใดทั้งสิ้นถึงเรื่องที่น่าอับอายในวันนี้  และต่อไปนางจะต้องพยายามไม่พบปะกับเจ้าของจวนอีก และเขาเองก็คงไม่อยากจะเห็นหน้านางเช่นกัน

เมื่อเหลียนฮวาเข้าห้องนอนไปแล้ว  นางตรงไปบ้วนปากที่อ่างเคลือบบนโต๊ะตัวเล็กริมผนัง แล้วจึงได้ขึ้นไปนอนบนเตียงของนาง  การอยู่ที่นี่นั้นสุขสบายไม่น้อย  หากไม่มีเรื่องน่าอับอายนั่นเกิดขึ้น  นางไม่โทษใครทั้งนั้น คงเป็นเพราะนางเองที่ทำให้ท่านอ๋องสงสัยนาง  

แม้ครั้งนี้นางไม่ได้ทำ  เขาก็ยังปักใจเชื่อว่านางเป็นผู้วางยาเขา  ชีวิตของนางในจวนอ๋องแห่งนี้คงจะไม่น่ารื่นรมย์อีกต่อไปสำหรับเหลียนฮวา  ที่ตอนนี้ก็ยังคิดไม่ออกว่านางจะทำเช่นไรกับชีวิตของตนเองต่อไปดี

หลังจากนั้นวันนั้นหลานสาวแม่นมก็ไม่เคยย่างกรายเข้าไปในเรือนหลักของท่านอ๋องหรู่หยางอีกเลย  นางพยายามไม่ปรากฎตัวให้เขาเห็นไม่ว่าในที่ใดทั้งนั้นในจวนของเขา  

ในสัปดาห์แรกนางอ้างว่านางป่วยเป็นไข้  และพอดีกับนางตัวร้อนเข้าจริงๆเพราะอาการอักเสบเพราะเกิดจากการเริงรักที่รุนแรงกับอ๋องผู้มีลีลารักที่ดุดันผู้นั้น  

ท่านหมอจัดยาแก้ไข้ให้กับนางที่อ้างว่านางหกล้มแต่ไม่ยอมให้ใครได้ดูบาดแผลเพราะนางบอกว่ามันอยู่ในร่มผ้านางมิอาจจะให้ผู้ใดดูได้ ท่านหมอจึงจัดยาให้นางเอาไว้ทาแผลด้วยตนเอง  และยาต้มแก้ไข้แก้อักเสบให้กับนาง

ดังนั้นกว่าหนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น  นางจึงเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง  พอหายดีแล้ว  นางก็ออกไปเดินหางานทำที่ตลาด เผื่อว่าจะมีร้านค้าบางร้านต้องการคนงาน  

นางคิดว่านางจะหาอะไรทำไปก่อน  เพื่อเก็บเงินไว้ซื้อบ้านหลังเล็กๆของตนเองเพื่อจะได้เอาไว้อยู่อาศัย หรือไม่ก็ต้องเก็บเงินให้ได้สักก้อนหนึ่ง แล้วออกไปตระเวณหาบ้านเช่า  

นางเองก็ไม่รู้ว่าท่านป้าจะยินยอมให้นางย้ายออกไปหรือไม่  แต่นางไม่อยากจะอาศัยอยู่ในจวนนี้อีกแล้ว   เพราะไม่อยากจะพบหน้าเขา และไม่อยากจะรบกวนเขาอีกไม่ว่าเรื่องใดๆ  

และเรื่องการหางานทำของเหลียนฮวาก็ไปเข้าหูของพระสนมหยู เพราะแม่นมเหลียนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ก็ไปบอกเล่าให้พระสนมฟังเวลาเข้าไปเยี่ยมพระนางที่ในวังหลวง

ทำให้พระสนมหยูเกิดความคิดว่าจะส่งเสริมให้เหลียนฮวาได้เข้าถวายตัวกับฮ่องเต้ แม้พระองค์จะมีพระชนม์มากแล้ว แต่ก็ยังสง่าผ่าเผย รูปร่างองอาจเต็มไปด้วยมัดกล้ามเพราะการดูแลตัวเองอย่างสม่ำเสมอ และพระสนมก็คิดว่าเป็นทางออกที่ดี

เพราะสตรีที่งดงามปานจะล่มเมืองเช่นเหลียนฮวา หากได้เข้าถวายตัว  แม้ไม่เป็นที่โปรดปรานนางก็จะสุขสบายไปทั้งชีวิต ไม่ต้องดิ้นรนทำมาหากินเลี้ยงดูตนเอง  ได้อยู่อย่างสุขสบายใจวังหลัง  หากไม่ทำตัวให้โดดเด่นเกินไปก็จะอยู่ได้อย่างเป็นสุขตามอัตภาพ 

แม่นมเหลียนบอกเล่าว่านางไม่พึงใจชายใดสักคนที่ส่งแม่สื่อมาสู่ขอ  จึงทำให้แม่นมเหลียนร้อนใจมาก  และแม่นมก็เห็นด้วยกับพระสนมหยูที่ว่าควรจะส่งเสริมให้เหลียนฮวาถวายตัวเป็นสตรีของฮ่องเต้  

หลังจากนั้นก็แล้วแต่วาสนาของนางว่าจะสามารถทำให้เป็นที่พอพระทัยมากเพียงใด  แต่อย่างน้อยนางก็จะสุขสบายไปชั่วชีวิต  และฮองเฮงก็ไม่ใช่สตรีร้ายกาจ นางใจดีมาก และมีเมตตาต่อสตรีในเรือนหลังอย่างมาก  ในยุคนี้การแก่งแย่งชิงดีในวังหลังก็ยังน้อยกว่าในยุคอื่นๆที่ผ่านมา  

ดังนั้นวันต่อมาพระสนมหยูจึงได้มาเยือนที่จวนของบุตรชายเพื่อจะมาเยี่ยมเยียนบุตรชายด้วย มาดูความเป็นอยู่ของเขาว่าเป็นเช่นไร  มีคนดูแลเขาได้ดีหรือไม่  เพราะเขายังไม่มีชายาคอยดูแลเรื่องในจวนให้กับเขา  

อาศัยเพียงพ่อบ้านที่เป็นคนเก่าแก่คอยดูแลให้เพียงเท่านั้น  และจะได้มาพูดคุยกับเหลียนฮวาด้วยเรื่องให้นางเข้าถวายตัว หากนางตกลงจะได้ให้เข้าวังไปด้วยกันเพื่อเตรียมตัวเสียเลย