บทที่ 9 ไม่เพคะ nc

“ หม่อมฉันไม่อยากเป็นสตรีของท่านเพคะ แล้วเหตุใดท่านอ๋องไม่ถามหม่อมฉันก่อน ว่าหม่อมฉันสมัครใจอยากจะเป็นสตรีของท่านหรือไม่  ” นางหันไปถามเขาอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เพิ่งจะได้ยินเข้า

“ เจ้าไม่มีสิทธิ์เลือกอีกแล้ว นับจากเจ้าวางยาปลุกกำหนัดเปิ่นหวาง  เจ้าก็เป็นเมียของเปิ่นหวางแล้ว  และภรรยาย่อมเป็นสิทธิ์ของสามี  เจ้าควรยอมรับมันแต่โดยดี  มาเถิด  ” แล้วเขาก็ยกร่างของเหลียนฮวาให้ยืนขึ้น เพื่อเผชิญหน้ากับเขา  นางไม่ยอมเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา

นางยังไม่ยินยอมและยังงุนงงไม่ทันได้ตั้งตัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น  ยกเรือนให้นางพำนักในตำแหน่งสตรีของเขา  มิน่าเล่าเรือนหลังนี้จึงดูเกินฐานะของผู้อาศัยเช่นนาง  แถมยังมีข้าวของใหม่ๆของสตรีอีกหลายอย่างอีกด้วย

“ ฮวาเอ๋อ สบตาข้า ข้าต้องการมองเห็นความรู้สึกของเจ้าว่าคิดเช่นไรกับข้ากันแน่ ” มือหนาที่ร้อนรุ่มของเขา เชยคางมนของเหลียนฮวาเพียงเบาๆ ทำให้นางนั้นจำต้องเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา  และยิ่งทำให้เหลียนฮวาเห็นดวงตาคมกริบที่จ้องมองนางด้วยดวงตาที่วาววามเหมือนมีเปลวไฟของความปรารถนาลุกโพลงอยู่ในนั้น

“ ฮวาเอ๋อ  ไม่ว่าเจ้าจะคิดเช่นไรกับเปิ่นหวาง แต่เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือกอีกแล้ว และอย่าคิดจะหว่านเสน่ห์บุรุษใดอีก  เพราะเจ้าคือของๆเปิ่นหวาง ” เขากระซิบบอกนางเบาๆ แล้วก้มลงมาประกบจูบทันที  โดยที่นางอ้าปากค้างอยู่เพราะยังตกใจกัับสิ่งที่เกิดขึ้น  และนั่นทำให้นางถูกลิ้นสากที่ร้อนรุ่มของเขา สอดเข้าไปในปากอวบอิ่มที่สั่นระริกของนางในทันที

และจูบที่โจนจ้วงอย่างรวดเร็ว และเข้าเกี่ยวพันลิ้นเล็กที่แสนจะนุ่มนิ่มทันที เหมือนเขาหิวโหยนางเหลือเกิน เมื่อได้จูบนางแล้วเขาก็จูบอย่างหิวกระหายเหลือเกิน  จูบจนนางแทบจะขาดอากาศหายใจ  จูบจนตัวของคนในอ้อมกอดอ่อนระทวยไปหมด

จนต้องเซไปพิงอกแกร่งของเขาเอาไว้เป็นหลักก่อนที่นางจะทรุดลงไปกับพื้นห้อง  แต่อ๋องหนุ่มไม่ปล่อยให้นางล้มลงไป เขาช้อนอุ้มร่างอ่อนระทวยของนางเดินตรงไปที่เตียงสี่เสาหลังใหม่ที่เขาสั่งให้ซื้อหามาใหม่พร้อมกับเครื่องเรือนหลายๆชิ้นในเรือนหลังนี้  เพื่อเหมาะสมกับตำแหน่งอนุของเขา หรืออีกนัยหนี่งก็คือเมียคนแรกของเขา  แม้จะไม่ใช่ชายาออกหน้าออกตา แต่นางก็เป็นสตรีคนแรกที่เขารับเข้าเรือนหลังของเขา  

ตอนแรกเขาไม่ได้คิดจะมองนางเลยสักนิด  แต่จะพูดให้ถูกต้องก็คือเขาก็ไม่ได้มองสตรีอื่นๆด้วยเช่นกัน  แต่เมื่อได้ตัวของนางในวันนั้นแล้ว กลับกลายเป็นว่าเขาเฝ้าแต่ฝันถึงนาง หลับลงในทุกค่ำคืนในฝันมันมีแต่นาง เหมือนกับร่างกายของเขามันโหยหานางเสียเหลือเกิน และยิ่งมาได้ยินว่าเสด็จแม่ของเขาจะให้นางเข้าถวายตัว เขายิ่งทนไม่ได้  

พอเขาทักท้วงเรื่องถวายตัว เสด็จแม่กลับจะให้นางเข้าพิธีคัดเลือกชายาขององค์ชายอื่นอีก  เหมือนเสด็จแม่ต้องการให้นางออกเรือนเสียเหลือเกิน และยิ่งทราบจากแม่นมว่านางออกไปทำงานข้างนอกและคุณชายเสิ่นผู้นั้นเทียวรับเทียวส่งนาง  

เขายิ่งไม่สบายใจ  และไม่คิดจะให้นางไปทำงานข้างนอกอีกแล้ว  เพราะนางคือเมียของเขา แม้จะไม่ได้ยกย่องออกหน้าออกตา แต่นางคือเมียที่เขาเลี้ยงดูนางได้สบาย โดยไม่จำเป็นต้องทำงานใดๆทั้งสิ้น 

จูบนั้นเรียกร้องและยาวนานจนเหลียนฮวาแทบจะขาดอากาศหายใจ  เขาจึงได้ยอมปล่อยปากจิ้มลิ้มของนาง แล้วเปลี่ยนไปไล้เลียซอกคอขาวผ่องนั้นแทน  

สตรีในอ้อมกอดที่ตัวอ่อนระทวยจากมนต์สะกดที่แสนจะช่ำชองของชายหนุ่มที่ผ่านสังเวียนรักมานับไม่ถ้วน  เพราะอ๋องหรู่หยางก็เช่นเดียวกับบุรุษสูงศักดิ์ทั่วไป  

ที่สามารถเรียกสตรีที่เขาพึงใจมาปรนนิบัติได้ตามต้องการ  แม้เขาไม่เชิงเป็นชายเจ้าชู้  แต่ก็มิได้ขาดแคลนสตรีงาม  และเขาใช้ประสบการณ์ที่ช่ำชองของเขากับนางจนฮวาเอ๋อเคลิบเคลิ้มยิ่งนัก 

ยอมให้เขาไล้เลียซอกคอขาวผ่องจนเลยมาถึงเนินอกอวบขาวของนาง  เขาจูบที่ร่องอกอวบนั้นฟอดใหญ่แล้วไล้เลียมันจนเปียกชุ่ม มือหนาเอื้อมไปดึงเชือกผ้าเส้นเล็กๆ ที่ผูกตูโต้วผืนบางเบาที่สตรีคนงามสวมเอาไว้เวลาเข้านอน  ที่ผูกเอาไว้ด้านหลังจนมันหลุดออกจากกัน  แล้วมือหนาก็ค่อยๆ ดึงทั้งชุดนอนผ้าบางเบานี้จนมันเลื่อนหลุดไปจากเรือนร่างอวบอิ่มของเหลียนฮวาช้าๆ  

จนในที่สุดอกอวบใหญ่ที่มีผลอิงเถาสั่นระริกเหมือนรอคอยก็ปรากฎแก่สายตาของเขา  อกอวบนั้นชิดกันมันใหญ่จนล้นมือหนาของเขาที่ลองกุมมันไว้และบีบเบาๆ เหลียนฮวาครางในคอเบาๆ นางหลับตาพริ้ม ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าหวานที่แหงนหงายไปทางด้านหลังหลับตาพริ้มเหมือนเคลิบเคลิ้มยิ่งนัก  

อ๋องหนุ่มจึงได้ช้อนอุ้มร่างอวบอัดของนางที่แทบจะเปลือยให้เขาเห็นหมดทั้งร่างแล้วนั้น เดินดุ่มไปที่เตียงนอนสี่เสาหลังใหญ่ที่อยู่กลางห้องในทันที 

เมื่อวางร่างอวบงามของนางลงไปบนฟูนนอนที่หนานุ่มแล้ว  อ๋องหนุ่มก็โน้มกายลงบนร่างงามของนาง  พลางอ้าปากไล้เลียผลอิงเถานั้นเบาๆ และดูดมันค่อยๆช้า ๆ และเพิ่มแรงดูดดื่มมันเช่นทารกดูดนมมารดากระนั้น

“ อ๊าย อ๊าย อ๊ะ ท่านอ๋องไม่นะเพคะ ไม่นะ อ๊าย อ๊ะ อ๊ายย ” เหลียนฮวารู้สึกเสียวซ่านยิ่งนัก เมื่อผลอิงเถาของนางสัมผัสกับลิ้นร้อนชื้นของเขาที่ดูดดื่มผลอิงเถาของนางอย่างเมามัน

นางแอ่นอกอวบไปมาด้วยความเสียวซ่านที่เพิ่มมากขึ้นทุกที ปากก็ร้องครวญครางเสียงกระเส่ายิ่งนัก นางมิเคยรู้มาก่อนว่าสัมผัสระหว่างชายหญิงมันจะเสียวซ่านจะเย้าย้วนใจ และสุขสมเช่นนี้ ยิ่งเขาดูดดื่มผลอิงเถานางเท่าไหร่  ฮวาเอ๋อยิ่งเสียวมากขึ้นเท่านั้น 

“ อ๊าย อ๊ะ อ๊า ท่านอ๋องไม่  ไม่นะ อย่านะ อ๊าย อ๊ายย” ปากก็ร้องห้ามเขาเสียงสั่นแต่ก็ครวญครางไม่หยุด มีหรือท่านอ๋องหนุ่มจะเชื่อฟังนาง  เขายิ่งดูดดื่มผลอิงเถาของนางทั้งสองข้างสลับกันไปมาอย่างเร่าร้อน ทั้งดูดดื่ม ทั้งไล้เลีย ทั้งฟอนเฟ้น จนเหลียนฮวาแทบจะขาดใจไปตรงหน้าของเขา

“ ท่านอ๋องเพคะ ไม่นะ อย่านะ อ๊าย อ๊ะ อ๊ายย อ๊ายยยย ” เหลียนฮวาทั้งรองห้ามทั้งครวญครางทั้งแอ่นร่างอวบส่ายไปมาอย่างร่านรักยิ่งนัก 

ท่านอ๋องหนุ่มยกยิ้มน้อย ๆ ที่ริมฝีปากหนา  เขารู้ว่านางร่านรักยามอยู่บนเตียงผิดกับภาพอ่อนหวานเรียบร้อยที่นางแสดงออกมาให้ผู้อื่นเห็น   ร้อนแรงจนเขาถูกใจยิ่งนัก  มือหนาลูบไล้นางไปจนทั่วร่างอวบ  

ปากก็ปรนเปรอนางไม่หยุด  เหลียนฮวาที่อ่อนระทวยจนหมดหนทางที่จะต่อต้านเขา ได้แต่ยอมให้เขากระทำกับนางตามแต่ใจของเขาต่อไป  

เมื่อหนาเลื่อนเข้าไปในกระโปรงบางเบาตัวนั้น  แล้วเมื่อพบเนินอวบที่เขาเฝ้าจินตนาการถึงมันมาหลายวันแล้ว มือหนาบีบขย้ำมันอย่างมันมือ แล้วก็สอดนิ้วแกร่งเข้าไปหยอกเย้ากับเมล็ดดอกไม้ของนางอย่างยั่วเย้า

เมื่อมันบวมเป่งขึ้นกว่าเดิม เขาก็สอดนิ้วแกร่งเข้าไปช้าๆ มันยังคับแน่นยิ่งนักสมใจของเขา นางยังมิเคยตกเป็นของผู้ใดนอกจากเขาเพียงเท่านั้น

และค่ำคืนนี้นางก็ต้องตกเป็นของเขาอีกครั้งอย่างเต็มใจยิ่ง  เสียงนางร้องครวญครางกระเส่า  ยิ่งพาให้อารมณ์หนุ่มของเขาเตลิดยิ่งนัก นิ้วแกร่งกระแทกร่องอวบของนางจนมิดลำ “ อ๊าย เจ็บ ฮวาเอ๋อเจ็บมากเลย  ท่านอ๋อง  ไม่เอาแล้วไม่นะ ” นางกรีดร้องทันที