Semua Bab “เจ้าสาวของขุนศึกเงา”: Bab 51 - Bab 60

บทที่ 47: จดหมายจากหมู่บ้านที่ไม่มีผู้นำ“เมื่อไม่มีใครสั่ง การสั่งจึงกระจายไปยังทุกปาก”ฤดูใบไม้ผลิที่สองหลังพิธี “สลายตราเงา” เงาบนแผ่นดินมิได้กลับมา แต่ความระส่ำระสาย เริ่มผลิบานเหมือนต้นไม้ที่ไม่มีรากหมู่บ้านยากูระ — ชายแดนตะวันตกของอาโอบะ ไม่มีหัวหน้าหมู่บ้านมาหลายเดือน ผู้นำคนเก่าเสียชีวิตจากพิษตกค้าง ผู้คนใช้การโหวตเป็นทางออก แต่ผลลัพธ์มีเพียงความเงียบจนกระทั่ง...ฮากุโร่ ได้รับ จดหมายปริศนา ถูกเขียนด้วยลายมือที่ไม่แน่ชัด ไม่มีชื่อผู้ส่ง แต่มีกลิ่นควันไฟเจือปนบนซองกระดาษข้อความนั้นสั้น และเต็มไปด้วยน้ำเสียงระคนศรัทธาและความสิ้นหวัง“ขอเพียงท่านมองมาทางนี้… เราจะเชื่อว่ายังมีแสงที่แท้จริง”“แม้ไม่มีใครนำ แต่เรายังเฝ้ารอเงาของท่าน”ซาโยะ เห็นสีหน้าสามีเมื่ออ่านจดหมายจบ เธอรู้ว่าเขาไม่อยากเป็น “ผู้นำ” แต่สิ่งที่น่ากลัวกว่า คือ… เขาเริ่มคิดว่าจะไม่ไปดูด้วยซ้ำ“เจ้าจะไม่ไปเหรอ?” เธอถามเสียงเรียบ“ข้าไม่ใช่แสง ไม่ใช่เงา ไม่ใช่อะไรอีกต่อไปแล้ว”“แต่บางที—การ ไม่ไป อาจเป็นการเลือกข้างที่น่ากลัวที่สุด”ในคืนเดียวกัน มีเสียงระเบิดดังขึ้นจากชายป่าใกล้หมู่บ้านยากูระ ควันไฟลอย

บทที่ 49 — ลัทธิแห่งแสงอำพรางแสงที่แรงเกินไป ย่อมทำให้ผู้คนหยีตา... และในเงามืดนั้นเองที่ผู้บงการลอบยิ้มรุ่งเช้าหลังพิธี “แสงสว่างกลางคืน” หมู่บ้านยากูระเปลี่ยนไปอย่างประหลาดบ้านที่แขวนผ้า “光” ไว้ ถูกตีตราด้วยเชือกแดง — “ผ่านพิธี”บ้านที่ไม่แขวน...เงียบผิดปกติเสียงเด็ก ๆ สวดมนต์แปลก ๆ แทนการท่องบทเรียนพื้นฐาน“เราเชื่อในแสง แสงคือคำ คำคือผู้มอบ ผู้มอบไม่ต้องมีชื่อ เพราะแสงไม่ต้องมีเจ้าของ”ซาโยะ เดินทางมาสมทบกับฮากุโร่ เธอพบหญิงชราคนหนึ่งนั่งริมทางด้วยใบหน้าหม่นหมอง เธอกระซิบว่า:“ข้าสวดไปเพราะกลัว ไม่ใช่เพราะเชื่อ... แต่บางทีกลัวจนชิน มันก็กลายเป็นศรัทธาไปเสียแล้ว”ฮากุโร่ สอดแนมเข้าไปในหอประชุมเก่าที่ถูกดัดแปลงเป็น “ห้องกรรมการแสง” ภายใน เขาพบกับแผนผังชื่อผู้คนในหมู่บ้าน แบ่งสี: ขาว แดง เทา ดำขาว: ผ่านพิธี, สนับสนุนแสงแดง: ผู้นำพิธี, เผยแพร่คำเทา: ยังไม่ชัดเจนดำ: ผู้ตั้งคำถามและบนสุดของแผ่น — มีชื่อเดียวที่ถูกล้อมกรอบทอง เขียนเพียงว่า “แม่มดแห่งแสง”ฮากุโร่แอบเห็นร่างหนึ่งเดินเข้าไปหาหญิงสวมหน้ากากขาว ไม่เอ่ยนาม แต่เรียกเธอว่า “องค์อาสึกะ”“ทุกอย่างเริ่มซึมลงไ

บทที่ 51 — เสียงกระซิบจากชายแดนที่ไม่ยอมสวดเมื่อการเงียบคือการขัดขืน และการไม่สวดคือการประกาศสงครามชายป่าทางทิศเหนือของยากูระ แนวพรมแดนธรรมชาติระหว่างเขตอาโอบะและอิชิโนะ มีหมู่บ้านเล็กชื่อ คิซุ — ดินแดนของผู้ลี้ภัยจากสงครามเงาในอดีต ผู้คนที่อยู่ที่นั่นไม่สวมผ้า “光” ไม่สวด ไม่มองฟ้า และไม่ต้อนรับใครแต่ในค่ำคืนหนึ่ง เด็กชายจากยากูระที่ถูกส่งมาในนาม “นักเผยแสง” เดินข้ามเขตเข้าไปพร้อมคัมภีร์เขากลับมาไม่ได้อีกเลยฮากุโร่ ได้รับข่าวจากชายชราผู้เร่ร่อน เล่าเพียงสั้น ๆ ว่า:“ข้าไม่ได้ฆ่าเด็กนั่น แต่เขาเป็นคนเงียบผิดปกติ…เพราะเขาไม่เคยคิดด้วยตัวเองมาก่อนเลย”ในหมู่บ้านคิซุ ชายคนหนึ่งชื่อ คุโรอิ เคยเป็นทหารของตระกูลคุเสะ เขาเป็นผู้นำกลุ่มที่เรียกตัวเองว่า “ผู้เฝ้าเงา” — ไม่ต่อต้านแสง — ไม่โจมตีพิธี — แต่ไม่ศรัทธาใด ๆ ที่ไม่ได้เกิดจากคำถามซาโยะ เดินทางไปคิซุพร้อมกับนักเดินทางเร่ขายเกลือ เมื่อเธอเปิดเผยตัว เธอได้รับการต้อนรับในนาม “บุตรสาวผู้เคยอยู่กลางกลยุทธ์”“ท่านมาเพื่อดับแสง? หรือมาเพื่อจุดแสงของท่านเอง?” คุโรอิถาม“ข้าแค่อยากรู้…ว่าคนที่ไม่สวด…มีความสุขหรือเปล่า”ชายผู้นั้

บทที่ 53 — ดอกไม้ในเงา: ผู้หญิงที่กลายเป็นเครื่องสังเวยบางครั้ง สิ่งที่คนเรียกว่า “ศรัทธา” ก็เป็นเพียง “ข้ออ้าง” สำหรับการลบตัวตนของผู้ที่ไม่ยอมก้มหน้ากลางหมู่บ้านยากูระ จัตุรัสถูกประดับด้วยผ้า “光” แขวนทุกมุม เวทีไม้ที่เคยใช้ในการแต่งตั้ง “นักสวด” บัดนี้ถูกดัดแปลงเป็น “เวทีประกาศการล้างวิญญาณ”และ "หญิงสาวจากคิซุ" คนหนึ่ง ถูกพาขึ้นไปยืนกลางเวทีในชุดขาว มือถูกมัดด้วยไหม ดวงตาเต็มไปด้วยคำถาม แต่ริมฝีปากยังไม่เปล่งเสียงใดชื่อของเธอคือ มิซึโฮะ อดีตคนขายสมุนไพร ผู้ไม่ยอมแขวนผ้า “แสง” หน้าร้าน และไม่ยอมเข้าร่วมพิธีเธอไม่ได้ต่อต้าน ไม่ได้ปฏิเสธ แค่... “เงียบ”และความเงียบของผู้หญิงคนหนึ่ง กลายเป็นภัยต่อพิธีที่ต้องการเสียงตอบรับแม่มดแห่งแสงยืนบนเวที เอ่ยคำพิพากษาด้วยเสียงสงบ“ผู้ที่เก็บความเงียบไว้นานเกินไป...จะสะสมเงาไว้ในใจ และเงาที่ไม่มีการควบคุม ย่อมกัดกินแสงของส่วนรวม”ซาโยะ ที่แฝงตัวอยู่ในกลุ่มผู้ชม กำหมัดแน่น เพราะเธอเคยเห็นมิซึโฮะมาก่อน— ในครั้งที่เธอบาดเจ็บระหว่างทาง มิซึโฮะคือคนที่เย็บแผลให้เธอโดยไม่ถามชื่อ“ความดีของผู้หญิงคนหนึ่ง…ถูกลบด้วยข้อหาเพียงเพราะเธอไม

บทที่ 55 — สมุดสวดปลอมถ้อยคำที่ผู้มีศรัทธาท่องทุกเช้า อาจเป็นอาวุธที่เงาใช้แทงกลับได้ในยามเงียบบนโต๊ะไม้เก่าภายในบ้านไร้ชื่อหลังหนึ่งในเขตคิซุ แสงตะเกียงส่องให้เห็นกระดาษญี่ปุ่นถูกกรีดบางเฉียบ แผ่นหมึกอ่อนที่คล้ายคำสวดถูกแปะทับ แต่หากจุ่มน้ำชาร้อนบางชนิด — ตัวอักษรจะเปลี่ยนเป็นข้อความอีกแบบนี่คือ “สมุดสวดปลอม” ผลงานของอดีตนักอาลักษณ์แห่งตระกูลโคะริว ที่แฝงตัวอยู่ภายใต้ชื่อปลอมว่า เซย์จิเซย์จิ ถ่ายทอดความลับให้ ฮากุโร่ และ คุโรอิ ฟัง:“หากเราจะรื้อศรัทธาที่ฝังลึกในใจคน เราต้องเข้าไปในหัวใจนั้นก่อน — ผ่านสิ่งที่พวกเขายึดมั่น”“ข้าไม่ได้ลบคำสวดของพวกเขา ข้าเพียง ‘แปล’ มัน…ให้พวกเขาเข้าใจมากกว่าที่เคยรู้”สมุดสวดปลอมบางเล่ม เมื่อถูกเปิดด้วยท่าทางที่ถูกกำหนดไว้ (เช่น กดมุมกระดาษก่อนเปิดหน้าที่ 3) จะเผยให้เห็นบทสนทนาลับ, แผนที่ซ่อนคนหาย, จุดรวมพลของผู้ไม่ศรัทธา แม้กระทั่ง…รหัสเรียกสำหรับ “คืนที่แสงดับ”ซาโยะ ได้รับหนึ่งในสมุดเหล่านั้น โดยไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งมา หน้าแรกเขียนด้วยลายมือคุ้นตาว่า:“หากเธอยังคิดว่าศรัทธาไม่ควรถูกบังคับ จงเปิดหน้าที่ 14 ขณะดื่มน้ำชาชนิด ‘ยูเก็น