All Chapters of “เจ้าสาวของขุนศึกเงา”: Chapter 61 - Chapter 70

บทที่ 63: การเดินทางที่ไม่มีวันสิ้นสุดหลังจากเอาชนะผู้พิทักษ์แห่ง Void ได้สำเร็จ อากิระและเพื่อนๆ ก็ล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนแรงในความเงียบสงบที่กลับคืนมาอีกครั้ง การต่อสู้ครั้งนั้นทำให้พวกเขาได้ตระหนักว่าพลังของพวกเขาไม่ใช่แค่การทำลาย แต่เป็นการสร้างสรรค์สิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น“เราทำได้…” ริวพูดเสียงแผ่วเบา “เราเอาชนะมันได้”“เราไม่ได้เอาชนะมัน” คาเงะตอบด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ “เราแค่ผ่านมาได้”คำพูดของเขาทำให้ทุกคนเงียบลง พวกเขารู้ดีว่าการเดินทางของพวกเขายังไม่สิ้นสุด และการต่อสู้ที่แท้จริงยังรอพวกเขาอยู่ข้างหน้าเมื่อพวกเขาได้พักฟื้นกำลังจนเต็มที่ พวกเขาก็เริ่มต้นการเดินทางอีกครั้ง คราวนี้พวกเขาเดินลึกเข้าไปในมิติที่ถูกครอบงำด้วย Void มากขึ้นกว่าเดิม ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะไม่มีอยู่จริง อากาศเต็มไปด้วยความว่างเปล่าที่น่ากลัว และเงาของสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนจะถูกสร้างขึ้นจากความว่างเปล่าที่ไม่มีวันสิ้นสุด“ระวัง!” มิสึกิร้องทันใดนั้น เงาของอสูรที่ดูเหมือนจะเป็นปีศาจที่ถูกสร้างขึ้นจากความว่างเปล่าก็พุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาอย่างรวดเร็ว พวกมันไม่มีดวงตา ไม่มีใบหน้า และมีพลังที่น่าเกรงขามกว่า

บทที่ 65: ความเศร้าที่ถูกครอบงำอากิระและเพื่อนๆ ทรุดตัวลงไปกองกับพื้นด้วยความอ่อนแรง พวกเขาเพิ่งจะหลุดพ้นจากฝันร้ายอันยาวนาน แต่ความเจ็บปวดที่เกิดจากการจากไปของยามาโมโตะและคนในตระกูลไร้เงายังคงฝังแน่นอยู่ในหัวใจของพวกเขาพวกเขาอยู่ในวังที่ลอยอยู่กลางอากาศ มันไม่ได้ทำจากหินหรือไม้ แต่ทำจากเงาที่ดูเหมือนจะส่องประกายเรืองรอง เงาที่ดูงดงาม แต่กลับเย็นชาและไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ“ในที่สุด… พวกเจ้าก็มา” เสียงหนึ่งดังก้องในความคิดของพวกเขา เสียงที่นุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า “ข้ารอพวกเจ้าอยู่”อากิระและเพื่อนๆ มองไปที่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่บนบัลลังก์ที่ทำจากเงามืด เขาไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนผู้พิทักษ์ที่พวกเขาเคยเจอมา แต่เขากลับดูน่าเศร้าและเต็มไปด้วยความเจ็บปวด“ข้าคือ ผู้ครองความเศร้า” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “และข้าจะปลดปล่อยพวกเจ้าจากความเจ็บปวด”“เจ้าทำอะไรกับยามาโมโตะ?” อากิระถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ“เขาเป็นเพียงผู้ที่ถูกครอบงำด้วยความหวัง” ชายหนุ่มตอบ “และความหวังนั้นจะนำมาซึ่งความเจ็บปวด”คำพูดของเขาทำให้หัวใจของอากิระเจ็บปวด เธอนึกถึงภาพที่ยามาโมโตะและคนในตระกูลไร้เงาถูกก

บทที่ 67: การเดินทางสู่ความไม่ไว้ใจหลังจากเอาชนะผู้ครองความเศร้าได้สำเร็จ ทุกคนต่างล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนแรงในความเงียบสงบที่กลับคืนมาอีกครั้ง อากิระและเพื่อนๆ มองไปที่ชายหนุ่มที่เคยถูกครอบงำด้วยความเศร้า ตอนนี้เขามีใบหน้าที่สงบและดูผ่อนคลาย“ขอบคุณ… ที่ช่วยข้าให้หลุดพ้นจากความเศร้า” ชายหนุ่มพูดเสียงแผ่วเบา “ข้าไม่ต้องการให้ใครต้องทนทุกข์เหมือนข้าอีก”ชายหนุ่มได้บอกพวกเขาถึงเรื่องราวที่เขาได้เรียนรู้จาก Void รวมถึงความจริงที่ว่าผู้ส่งสารคนต่อไปไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็น “ผู้ทรยศ” ที่มีพลังแห่ง ความไม่ไว้ใจ และเขาอาศัยอยู่ใน “ดินแดนแห่งความหลงใหล” ที่ทุกสิ่งทุกอย่างดูงดงามแต่กลับเต็มไปด้วยอันตราย“เขาเป็นคนที่เจ้าไว้ใจที่สุด” ชายหนุ่มพูดเสียงสั่น “ระวังไว้… เขาจะใช้ความไม่ไว้ใจของเจ้าเพื่อทำลายเจ้าจากภายใน”อากิระและเพื่อนๆ มองหน้ากันด้วยความหวาดระแวง พวกเขารู้ดีว่าการเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่การต่อสู้ด้วยกำลัง แต่เป็นการต่อสู้กับจิตใจของพวกเขาเอง“เราต้องไปที่นั่น” คาเงะพูดเสียงต่ำ “เราต้องเอาชนะความไม่ไว้ใจของเราให้ได้”การเดินทางของพวกเขาเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้พวกเขาไม่ได้เดินทางด้

บทที่ 69: การโจมตีของความจริงการต่อสู้กับ ผู้ทรยศ ดำเนินไปอย่างดุเดือด แต่ในครั้งนี้พวกเขาไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง พวกเขาต่อสู้กันอย่างเป็นทีม ใช้ความเชื่อใจที่พวกเขามีต่อกันเป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุด เปลวไฟของเคนจิถูกนำทางด้วยสายลมของมิสึกิ สายฟ้าของราชาไหลผ่านกระแสน้ำของริว และผืนดินของยูมิโกะก็ปกป้องพวกเขาจากเงาที่น่าเกรงขาม“เจ้าไม่มีทางชนะข้าได้!” ผู้ทรยศ ตะโกน “ข้าสามารถทำลายพวกเจ้าจากภายในได้!”แต่เมื่อเขาพยายามจะสร้างภาพลวงตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็ต้องตกใจเมื่อภาพลวงตาที่เขาสร้างขึ้นมานั้นสลายไปในอากาศราวกับควัน“เป็นไปไม่ได้!” ผู้ทรยศ ตะโกน “พวกเจ้าเอาชนะพลังของข้าได้อย่างไร!”“เราไม่ได้เอาชนะมันด้วยกำลัง” อากิระตอบด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ “แต่ด้วยความจริง”ผู้ทรยศ โกรธจัด เขาไม่เข้าใจว่าความจริงนั้นแข็งแกร่งกว่าการโกหกได้อย่างไร เขาจึงตัดสินใจใช้กลยุทธ์ที่อันตรายกว่านั้น เขาไม่ได้พยายามจะทำลายความเชื่อใจของพวกเขาอีกต่อไป แต่เขาใช้ความจริงที่น่ากลัวเพื่อทำลายพวกเขา“ถ้าพวกเจ้าอยากจะชนะ… จงเลือกหนึ่งคนที่จะต้องสละชีพ!” ผู้ทรยศ ตะโกนทันใดนั้น ภาพของเพื่อนคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในความคิดของ

บทที่ 65 — เสียงที่สะท้อนจากกำแพงเก่าเมื่อเงาในอดีตยังพูด แม้ไม่มีผู้ฟังและการลืม…คือการปล่อยศัตรูมีชีวิตต่อไปสถานที่: เมืองชายแดน ชิโรคุรุะ — ป้อมร้างที่เคยเป็นศูนย์บัญชาการของฝ่ายต่อต้านแสงในสงครามยุคก่อนเสียงฝีเท้าของ ซาโยะ ก้องสะท้อนในอุโมงค์ใต้ดิน รอบข้างคือกำแพงที่เคยถูกสลักถ้อยคำต้องห้าม มีข้อความซีดจาง…แต่ยังมองเห็น“อย่าเชื่อทุกแสงที่ส่องมาใกล้ เพราะบางดวง…เผาเจ้าก่อนอุ่น”คุโรอิ เดินตามหลังนาง พร้อมกล่องเหล็กเล็ก ในนั้นคือเศษสมุดบันทึกเก่าที่ค้นพบ — เศษความคิดของขุนศึกกลุ่มแรกผู้ “เงียบหายไป” หลังพ่ายศรัทธา“นี่ไม่ใช่เอกสารทหาร…แต่มันคือเสียงคร่ำครวญของคนที่ไม่ถูกยินดีให้รอดชีวิต” — คุโรอิพวกเขาค้นพบ ห้องบันทึกเก่า — ผนังหินเต็มไปด้วยรอยขูด เขียนด้วยเล็บ ราวกับเสียงสุดท้ายก่อนตายถูกฝังไว้ตรงนี้“ศรัทธาคือสิ่งที่ฆ่าเรา ไม่ใช่ดาบของพวกเขา แต่คือความเงียบของพวกเราเอง”ซาโยะ ยืนนิ่ง หน้ากำแพง เธอไม่เคยได้ยินเสียงของพวกนี้ ไม่เคยเรียนชื่อพวกนี้ในตำราของแคว้น“เราถูกสอนให้เชื่อว่าไม่มีฝ่ายนี้ แต่กำแพงนี้มันยังพูดอยู่…”ในเมืองหลวง, แม่มดแห่งแสง เริ่มเผาห้องบัน