All Chapters of โสเภณี...ที่ไม่อยากเป็น: Chapter 41 - Chapter 50

“ต่อไปนี้ผมไม่อยากให้คุณต้องลำบากอีกแล้ว ตอนนี้คุณเป็นแฟนผมแล้ว ผมไม่ห้ามหากคุณจะยังทำงานหาเงิน แต่คุณรับปากผมได้ไหม หากเวลาที่คุณเดือดร้อนเรื่องเงินทองอย่าได้ตัดสินใจทำอะไรไม่ดีเด็ดขาด ผมพร้อมที่จะซัพพอตคุณเสมอ รับปากผมได้ไหมที่รัก”สตีเว่นเชยคางมนขึ้นมาเพื่อสบตากับเธอ แพทตี้น้ำตาคลอ ด้วยไม่คิดว่าจะมีใครสักคนมารักเธอและอยากได้เธอไปเป็นแฟนของเขา ยิ่งพอมารู้สถานะที่แท้จริงของฝรั่งหนุ่มก็ยิ่งทำให้เธออดที่จะหวาดหวั่นในหัวใจไม่ได้ เธอไม่เหมาะสมที่จะเป็นแฟนคนดีๆ แบบเขาเลยสักนิด“คิดอะไรอยู่ที่รัก อย่าบอกผมนะว่าคุณกำลังดูถูกตัวเองว่าคุณไม่คู่ควรกับผม” เขาเอ่ยถามอย่างรู้ทัน“ฮึก... ใช่ค่ะ เราสองคนเหมือนเส้นขนาน” เธอตอบทั้งสะอื้น“แต่คุณคือผู้หญิงที่ทำให้ผมมีความสุข เรามาลองกันดูสักครั้งกันได้ไหม ถ้าวันไหนคุณรู้สึกอึดอัดกับความสัมพันธ์ของเรา ผมจะยอมปล่อยคุณไป”สตีเว่นบอกเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนที่จะโน้มใบหน้าลงไปประกบริมฝีปากหนาลงบนริมฝีปากอิ่ม แพทตี้รับตาพริ้มรับจูบแสนหวานจากคนรักหมาดๆ วันนี้เธอรู้ดีว่าเธอนั้นไม่คู่ควรกับเขา แต่สักวันหนึ่งเธอจะทำตัวให้เหมาะสมและคู่ควรกับเขา“ขอบคุณนะคะ” แพ

เย็นนั้นสตีเว่นขอให้แพทตี้ถามบิดามารดาของเธอถึงยอดหนี้ที่ทั้งบ้านมีอยู่ เพราะเขาต้องการที่จะจัดการก่อนที่เขาจะบินกลับประเทศไปภายในสี่วันหลังจากนี้แพรวาหรือแพทตี้รู้สึกเกรงใจ แต่ในเมื่อเขาไม่ได้ยากจนแบบที่เธอเข้าใจและเขาก็ยินดีที่จะฉุดดึงให้เธอหลุดพ้นจากวงเวียนชีวิตแบบเดิมเธอก็เลือกที่จะไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือของเขา เพราะถ้าหากครอบครัวของเธอยังคงมีหนี้สินก้อนใหญ่อยู่ ชีวิตของเธอก็คงไม่พ้นได้ทำผิดต่อเขาและกลับไปใช้ชีวิตในทางเดินแบบเดิมอีกครอบครัวของแพรวา หรือแพทตี้รู้สึกดีใจอยู่ไม่น้อยที่รู้ว่าฝรั่งหนุ่มจริงใจกับบุตรสาว แถมยังอยากจะช่วยครอบครัวให้ปลดหนี้สินที่มีอยู่ทั้งหมด“หนูช่วยบอกเขาหน่อยนะลูก ว่าพ่อกับแม่ขอบใจเขามาก” บิดาของแพรวาเอ่ยขึ้นทั้งน้ำตา“สตีเว่นคะ พ่อบอกว่าขอบคุณมากๆ เลยค่ะที่ช่วยเหลือครอบครัวของเรา” แพทตี้แปลให้แฟนหนุ่มได้เข้าใจในสิ่งที่บิดาต้องการจะสื่อสารกับเขา ฝรั่งหนุ่มส่งยิ้มให้พร้อมทั้งส่งมือไปจับมือสากของคนทำงานหนักอย่างบิดาของแฟนสาวมาบีบเบาๆ“ขอบคุณที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูผู้หญิงดีๆ แบบแพทตี้ให้โตมาได้เจอกับผมนะครับ” สตีเว่นเอ่ยออกมาเป็นภาษาอังกฤษ ชายวัยกลางคนหั

“แพทตี้... อย่ากลับไปทำงานแบบเดิมเลย” เขาบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนลง“ฉันก็ไม่คิดจะกลับไปทำแบบเดิมแล้วค่ะ ก็คุณปลดหนี้ให้ฉันและก็ครอบครัวแล้วนี่คะ ไม่มีเหตุจำเป็นอะไรที่จะทำให้ฉันต้องกลับไปเดินบนเส้นทางเดินแบบเดิมอีกแล้วค่ะ” แพทตี้ตอบเขาด้วยรอยยิ้ม“คุณเรียนจบอะไรมาหรอแพทตี้” เขาเอ่ยถาม“ฉันเรียนจบแค่ชั้นมัธยมต้นเองค่ะ” เธอตอบเขาเสียงแผ่วเบา“คุณอยากเรียนต่อไหม ตอนนี้คุณอายุแค่ยี่สิบ ผมว่าน่าจะยังทันนะ” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“อยากสิคะ อย่างน้อยถ้าเรียนจบสูงกว่านี้การหางานดีๆ ทำก็คงจะไม่ใช่เรื่องยาก” เธอตอบเขาด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกว่าเธออยากเรียนจริงๆ“ถ้าอย่างนั้นก็เรียนเลยที่รัก ผมพร้อมสนับสนุนคุณเต็มที่ จะเรียนที่นี่หรือเรียนที่ไหนก็ได้”เขาบอกเธอด้วยรอยยิ้ม แพทตี้มองเขาด้วยแววตาซาบซึ้งก่อนที่จะโผเข้าไปหาอ้อมกอดของฝรั่งหนุ่ม สตีเว่นรับร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด พร้อมทั้งกระชับอ้อมกอดแน่น อีกสองวันเขาก็ต้องกลับประเทศแล้ว เขาอยากจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเสียก่อน“ขอบคุณนะคะสตีเว่น ทำไมคุณถึงดีกับฉันถึงขนาดนี้ล่ะคะ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม”ตั้งแต่ที่เขามาถึงที่บ้านของเธอ เขาก็เปรียบเสมือ

“แล้วตกลงพรุ่งนี้คุณไปส่งผมที่สนามบินแล้วก็จะกลับพัทยาใช่ไหม” สตีเว่นเปลี่ยนเรื่องคุย“ค่ะ... ฉันว่าจะเรียนต่อศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนของที่นั่นให้จบมัธยมศึกษาตอนปลาย แล้วจะลงเรียนระดับปริญญาตรีในคณะการท่องเที่ยว ดิฉันจะทำงานเป็นไกด์ค่ะหรือไม่ก็เกี่ยวกับการติดต่อธุรกิจกับชาวต่างชาติ คุณว่ายังไงคะสตีเว่น” แพทตี้บอกให้แฟนหนุ่มได้ฟังถึงแผนการหลังจากนี้“ผมสนับสนุนคุณนะที่รัก ไม่ว่าคุณจะทำสิ่งไหน ผมจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอ”คำพูดของสตีเว่นทำเอาแพทตี้ฉีกยิ้มออกมาแล้วโน้มใบหน้าไปถูลงบนแขนล่ำของเขาอย่างออดอ้อน สตีเว่นอดที่จะเอ็นดูแฟนสาวไม่ได้ ก็เพราะเธอน่ารักและขี้อ้อนแบบนี้เขาถึงยอมเธอไปเสียทุกอย่าง แต่เธอก็ทำเอาเขาไม่อยากจะกลับเยอรมนีเสียแล้วหลังจากร่ำลาบิดามารดาเสร็จ สาวไทยและหนุ่มต่างชาติก็พากันกลับไปยังโรงแรมที่เปิดเอาไว้เมื่อวาน ก่อนที่จะออกเดินทางในวันรุ่งขึ้น สตีเว่นบินกลับประเทศเยอรมนีเวลาห้าทุ่มสี่สิบห้า เมื่อถึงโรงแรมสองหนุ่มสาวจึงตักตวงความหวานของกันและกันทั้งคู่พยายามซึมซับความรู้สึกและถ่ายทอดความรู้สึกที่มีต่อกันก่อนจะจากกันไกล แพทตี้รู้สึกใจหายอยู่ไม่น้อย การจากกันในครั้งนั้นเ

“คิดดีแล้วหรือวะสตีเว่น เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่คู่ควรกับนายเลยนะ” โอเว่นเอ่ยถามออกมาด้วยความเป็นห่วง“ความรักมันไม่มีคำว่าคู่ควรหรือไม่คู่ควรหรอกนะโอเว่น มันขึ้นอยู่กับว่าเราสองคนหัวใจตรงกันไหม และเราสองคนจะรักกันไปได้นานแค่ไหนก็เท่านั้น ฉันไม่ต้องการอะไรในชีวิตนี้อีกแล้ว นอกจากเธอคนเดียวเท่านั้น”พอฟังคนที่เพิ่งเคยมีความรักครั้งแรกและดูจะออกอาการคลั่งรักบอกเหตุผลออกมาแบบนั้น โอเว่นก็ถึงกับส่ายใบหน้าหล่อเหลาไปมา ในเมื่อเพื่อนเลือกแล้วเขาก็ต้องยอมรับและเปิดใจให้กับหญิงสาวที่จะมาเป็นภรรยาของเพื่อนในอนาคตโอเว่นไม่ขัดคอเพื่อนสนิทอีก สตีเว่นจึงกดพิมพ์ข้อความส่งไปให้แฟนสาวด้วยความคิดถึง เขาไม่เคยมีรักทางไกลมาก่อน หรือถ้านับจริงๆ เขาไม่เคยมีคนรักมาก่อนน่าจะถูก เธอจะเป็นรักแรกและรักทางไกลครั้งแรกของเขาที่ต้องพิสูจน์ความรักครั้งนี้ไปพร้อมๆ กันถึงแม้จะเคยได้ยินมาบ้างว่าผู้หญิงที่อยู่พัทยามักจะกลับไปทำอาชีพแบบเดิม แม้ว่าฝรั่งจะส่งเสียให้มากมายขนาดไหนก็ตาม บางคนเอาเงินที่ฝรั่งส่งเสียเลี้ยงดูไปเลี้ยงผู้ชายไทยต่อก็มี เรื่องราวของผู้หญิงไทยเขารับรู้และรับฟังมาไม่น้อย แต่เขาเชื่อใจและไว้ใจว่าแพทตี้จะไม