All Chapters of ฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]: Chapter 21 - Chapter 30

ดึกแล้วแต่อาคมยังนอนไม่หลับ เพราะเฝ้าแต่คิดถึงเธอ ยิ่งได้ยินสิ่งที่ณรงค์เล่าให้ฟัง เขาก็ยิ่งเป็นห่วง กาญจนาคิดจะทำอะไรกันแน่ ถึงได้ให้หญิงสาวไปอยู่ที่ห้องพักคนงานหลังเก่า ที่ทั้งรกและสกปรกหลังจากที่เขาสร้างห้องพักใหม่ให้คนงาน ห้องแถวตรงนั้นก็ถูกปิดตาย ณรงค์เล่าว่าเธอไม่โวยวาย แถมยังฝากมาบอกเขาว่าเธอจะอยู่ที่นี่ เกิดอะไรขึ้น.... ทำไมม้าพยศของเขาถึงได้เปลี่ยนใจ แถมงานที่ทำก็แค่พนักงานทำความสะอาดเพราะความโมโหที่เธอทำให้เขาเจ็บตัว จึงสั่งออกไปอย่างนั้น ก็เขานึกอะไรไม่ออกนี่ แต่พอเอาเข้าจริง ๆ เขาก็ไม่กล้า บทจำเลยรักที่คิดจะทรมานเธอ มันก็แค่ความคิดชั่ววูบที่เขาอยากจะแกล้ง พอเห็นหน้าขาว ๆ ปากแดง ๆ ใจเขาก็อ่อนยวบ จะทำลงได้ยังไง สวยหวาน น่าถนอมไปทั้งตัวแบบนั้น ยิ่งนึกถึงสิ่งที่เธอทำเมื่อตอนเช้าก็ยิ่งใจหาย เขาเกือบทำให้เธอได้รับอันตราย ถ้าเข้มไม่ไปเจอ ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเตลิดไปถึงไหนเท้าหนาก้าวออกจากห้องพัก เมื่อคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย อยู่คนเดียวจะกลัวไหม ในห้องมีอะไรกินหรือเปล่า น้ำท่าได้ซื้อติดไว้บ้างไหม ถ้าเกิดหิวขึ้นมาจะทำยังไง กังวลไปสารพัด เมื่อคิดถึงหัวใจก็สั่งให้เท้าทำงาน ไปดูให

เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน ลันลดาเดินตามอาราแตกับกานดาเข้ามาในห้องอาหาร ที่นี่จะแบ่งเวลาให้พนักงานแผนกต่าง ๆ ลงมาพักเป็นช่วง ๆ พนักงานหลายร้อยถ้าลงมาพักพร้อมกัน ห้องอาหารคงคับแคบเกินไปอาหารของพนักงานจะเป็นข้าวราดแกงกับขนมหวานหนึ่งอย่าง ตามที่แม่ครัวจัดไว้ให้ จะมีกับข้าวสองสามอย่างไว้ให้พนักงานเลือก บางคนไม่ชอบกินเผ็ดก็เลือกกินต้มหรือไม่ก็ผัดผัก มีกระติกน้ำร้อนเสียบไฟไว้ตลอดเวลา ไว้ให้พนักงานชงแกฟาหรือต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตามต้องการ มีตู้น้ำดื่มให้กดน้ำฟรีกับตู้แช่น้ำอัดลมที่ต้องเสียเงินซื้อ ลันลดาเดินตามอาราแตไปหยิบถาดอาหาร ในขณะที่กานดาแยกไปนั่งกับเพื่อน ๆ ของเธอ จังหวะที่หญิงสาวเดินไปกดน้ำดื่ม ร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างคุ้นตาก็เดินเข้ามา เสียงพูดคุยที่ดังเซ็งแซ่เงียบกริบเมื่อผู้บริหารปรากฏตัว หญิงสาวตัวชา คนที่อยู่ในห้องอาหารก็รู้สึกไม่ต่างจากเธอ ทุกคนพากันตกใจจนทำอะไรไม่ถูก บางคนถึงกับอ้าปากค้าง บางคนก้มหน้างุด หลบตาเหมือนตัวเองทำความผิดมา ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าถึงการมา ของเขาอาคมเดินมาตรงที่เธอ มือแกร่งเอื้อมมาหยิบแก้วเปล่าไปกดน้ำ ใกล้จนได้กลิ่นหอมของกันและกัน ถึงจะจงใจเข

คำขอของลันลดาไม่เป็นผล เพราะสุดท้ายเธอก็ถูก รปภ.จับตัวส่งมาที่ห้องฝ่ายบุคคลพร้อมกับพนักงานสามคนนั่น กาญจนามองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อทราบจากสามสาวว่าลันลดารู้เรื่องงานพิเศษที่กาญจนาและพรรคพวกร่วมมือกันทำแล้ว “เก่งนี่ มาอยู่แค่วันเดียวรู้อะไรตั้งเยอะ”กาญจนาพูดเมื่อมายืนประจันหน้ากัน ลันลดาก็จ้องหน้ากาญจนาอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน“ทำเรื่องแบบนี้มานานหรือยัง แล้วมีใครร่วมมือกับเธออีก”ลันลดาถามด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกความไม่พอใจอย่างชัดเจน ริมฝีปากสีแดงสดบิดขึ้นจนเป็นเส้นโค้ง เมื่อลันลดาพูดจบ“คิดว่าตัวเองเป็นใคร! แหกตาดูเงาหัวตัวเองบ้างนะ รอให้มีอำนาจเท่าฉันแล้วค่อยมาถาม คนใหญ่คนโตที่นี่ยังไม่กล้ายุ่งกับฉัน แค่พนักงานชั้นต่ำ มีปัญญามาทำอะไรฉันหา!”กาญจนาตวาดแหว ก่อนจะผลักมือไปบนใบหน้าของหญิงสาว เพราะหมั่นไส้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว“หมายความว่าคุณคมรู้เรื่องนี้เหรอ” ลันลดาถามกลับ คำว่า คนใหญ่คนโตจะเป็นใครไปได้... ถ้าไม่ใช่เขา“นี่ถ้าไม่มีตำแหน่งเป็นพนักงานล้างส้วมเนี่ย ฉันนึกว่าเธอเป็นเจ้าของโรงแรมนะ”กาญจนาพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน มองหน้าลันลดาอีกครั้ง ความคิดบางอย่างผลุดขึ้นมาในหัว

อาคมเงยหน้าจากกองเอกสารเมื่อร่างอวบเดินนวยนาดเข้ามาในห้องทำงาน หลังจากที่เขาเอ่ยอนุญาต ตาคมเข้มมองไปที่ใบหน้า ของคนที่ก้าวเข้ามาหยุดที่หน้าโต๊ะทำงานด้วยสายตาที่กาญจนาเห็นแล้วต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ อาคมเป็นคนใจดี แต่ในความใจดีของเขาก็มีความเด็ดขาดอยู่ในนั้น“คุณคมเรียกฉันมาพบ มีอะไรให้ฉันรับใช้คะ”กาญจนาถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ พูดคุยกับเขาอย่างเป็นทางการ เพราะอาคมคือผู้บริหารระดับสูง“เชิญนั่งก่อนครับ”อาคมเชื้อเชิญให้หญิงสาวนั่ง น้ำเสียงทุ้มนุ่มหูที่เปล่งออกมาเหมือนมนต์สะกด กาญจนาดึงเก้าอี้ออกมา แล้วนั่งลงอย่างว่าง่าย ตาคู่เฉี่ยวมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาที่เธอเฝ้าฝันถึงทุกวัน“มีเรื่องอะไรคะ ถึงเรียกฉันขึ้นมาพบ” กาญจนายังคงถามคำถามเดิม รู้สึกเขินอายกับสายตาที่อาคมใช้มองเธอ“ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนั้นหรอกครับ ผมก็แค่อยากคุยกับคุณ” พูดพร้อมกับมองหน้าหญิงสาว ที่ตอนนี้เริ่มมีจุดสีแดงเกิดขึ้นบนแก้ม อาคมรู้ดีว่ากาญจนารู้สึกอย่างไรกับเขา“พักนี้คุณกาญได้กลับบ้านบ้างไหมครับ”อาคมเรียกชื่อเล่นของเธออย่างเป็นกันเอง เขากับกาญจนาเป็นคนบ้านเดียวกัน เขาย้ายไปอยู่ที่ไร่แสงตะวันตั้งแต่เด็ก ๆ แต่กาญจนาเพิ่

เผ่าเพชรกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อต้องเล่าเรื่องที่อาคมสร้างเอาไว้ให้ภรรยาฟัง เรื่องนี้เขาจะรอไม่ได้ ยิ่งลลนารู้ช้า ชีวิตของเขากับอาคมก็ยิ่งไม่ปลอดภัย ถึงแม้พี่น้องคู่นี้จะไม่ค่อยสนิทกันเหมือนพี่น้องคนอื่น ๆ แต่เขาก็รู้ว่าลลนารักน้องสาวมาก เพราะทุกครั้งที่เธอเจออะไรที่ลันลดาชอบก็มักจะพูดถึงน้องเสมอเรื่องนี้เขาไม่โทษใคร การกระทำที่ไม่คิดของคนเป็นแม่ มีผลกับความรู้สึกของลูกสาวตัวเองมากขนาดไหน คุณลัดดาจะรับรู้บ้าง หรือเปล่า พี่น้องเกือบจะกลายเป็นคนแปลกหน้า เพราะการกระทำที่เอาแต่ใจของนาง“ขึ้นดี ๆ นะปอ จะมาทำไมก็ไม่รู้”ร่างสูงบ่นงึมงำ แต่ท้ายประโยคพูดกับตัวเองซะมากกว่า เมื่อยืนลุ้นภรรยาตัวน้อยที่กำลังปีนบันไดลิงขึ้นไปบนบ้านต้นไม้ ก่อนจะหายใจโล่งอกเมื่อเห็นคนตัวเล็กขึ้นไปจนสุด แล้วเหยียบลงพื้นกระดานอย่างปลอดภัย“เดินระวัง ๆ นะปอ กระดานบางแผ่นมันเปียกฝน เผื่อมันผุ”ร้องบอกคนตัวเล็ก ก่อนจะหันมาขนเสบียงที่ลลนาขนมาด้วย ตกลงจะมาอยู่ยาวเลยหรือไง เพราะดูจากกล่องอาหาร และกระเป๋าที่ใส่ของมา น่าจะใช้ชีวิตที่นี่ได้เป็นเดือน“ขนอะไรมาวะ”เผ่าเพชรบ่นอุบ ก่อนจะเป่าลมออกปาก ภรรยาเขาซนจริง ๆ และที่เขาต้อง