Semua Bab ฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]: Bab 31 - Bab 40

หลังจากเคลียร์เอกสารกองสุดท้ายเสร็จ อาคมก็เดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย มารู้ตัวอีกทีขาไม่รักดีก็พามาหยุดที่หน้าห้องพักคนงานหลังเก่า วันนี้เป็นอีกวันที่เขาไม่กลับไร่แสงตะวัน ป่านนี้ นายหญิงจะทราบเรื่องแล้วหรือยัง เผ่าเพชรจะเป็นอย่างไรบ้าง เขาก็ ไม่กล้าโทร. ไปถามเจ้านาย ได้แต่คิดเอาเองว่าเผ่าเพชรน่าจะเอาอยู่ ถึงเสือจะกลายร่างเป็นแมวไปแล้วก็เถอะก๊อก ๆ ๆ ๆมือแกร่งเคาะลงไปบนบานประตูเมื่อเห็นไฟในห้องของหญิงสาวยังเปิดอยู่ เธอจะรู้บ้างไหม สาเหตุที่ทำให้เขากลับไร่ไม่ได้ เพราะเขาเป็นห่วงเธอเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้หัวคิ้วเรียวขมวดมุ่น ร่างบางเดินมาหยุดที่หน้าต่างบานเกล็ด มองคนที่ยืนอยู่หน้าห้องด้วยสายตาที่ เต็มไปด้วยความสงสัย ทำไมเขายังอยู่ที่นี่ เมื่อตอนกลางวันเธอได้ยินเขาบอกกับอาราแตว่าจะกลับไร่แสงตะวัน“มีอะไรคะ”คำถามที่ดังมาจากคนที่ยืนอยู่ในห้อง ทำให้ชายหนุ่มต้องถอนหายใจ“เปิดประตูมาคุยกันหน่อย”อาคมร้องบอก ไหน ๆ ก็เดินมาถึงที่นี่แล้ว เขาเองก็มีเรื่องจะคุยกับเธอเหมือนกัน ลันลดายังยืนอยู่กับที่ ไม่ยอมเปิดประตูให้เขา“มีอะไรก็พูดมาเลยค่ะ” เธอเลือกที่จะถามเขาไปแบบนั้น เพราะตอนนี้

“เฮีย...”ลันลดาพูดได้แค่นั้น เมื่อเห็นแววตาที่เขามองมาที่เธอ มันมีความจริงใจและอะไรบางอย่างปนอยู่ในนั้น หัวใจดวงน้อยเต็มตื้นเมื่อสัมผัสได้ว่าเขาพูดความจริง เขาจะไม่ทิ้งเธอ“ตั้งสตินะครับ เฮียจะนับหนึ่งถึงสาม หนูรีบเปิดประตูแล้ววิ่ง เข้าป่าไปให้เร็วที่สุด ไม่ว่าจะได้ยินเสียงอะไร อย่าหันกลับมามอง ข้างหลัง เฮียจะตามหนูไปให้เร็วที่สุด วิ่งสุดแรงและคิดไว้เสมอว่า เฮียอยู่ข้างหลัง”อาคมสั่งพร้อมกับเรียกกำลังใจให้เธอ มีเวลาไม่มาก เขาจะถ่วงเวลาเอาไว้เพื่อให้เธอไปให้ไกลที่สุด ลูกน้องที่ตามมาฝีมือดีพอตัว ไม่มีอะไรน่าห่วง ที่เขาห่วงที่สุดคือเธอถูกตามล่าครั้งนี้ถ้าเป้าหมายไม่ใช่เขา ก็น่าจะเป็นเธอ เพราะเธอดันไปรู้เห็นเรื่องที่ไม่น่ารู้ นึกแล้วก็โมโหตัวเอง เขาประมาทเองที่ปล่อยเรื่องให้มันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ ถ้าเขาตัดไฟตั้งแต่ต้นลม เธอก็คงไม่ต้องมารับเคราะห์ อาคมมองหน้าลันลดาอีกครั้ง พยักหน้าเป็นการส่งสัญญาณ แล้วเริ่มนับ“หนึ่ง-สอง-สาม!”สิ้นคำว่าสาม ร่างบางก็เปิดประตูลงไปอย่างเร็ว วิ่งลงข้างทางตามคำสั่งของเขา อาคมเปิดประตูตามมา แล้ววิ่งตามเธอไปติด ๆปัง! ปัง! ปัง!ห่ากระสุนสาดตามหลังมาเป

ลลนาเดินไปเดินมาที่หน้าประตูบ้าน จนแตงที่นั่งเป็นเพื่อนรู้สึกกังวล เพราะตอนนี้นายหญิงไม่ใช่คนตัวเปล่า“มานั่งเถอะปอ คุณเผ่าต้องพาคุณคมกับน้อง กลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน” แตงปลอบใจ เธอไม่อยากให้ลลนากังวล เพราะกลัวจะกระทบไปถึงลูกในท้อง“ฉันเป็นห่วงน้องน่ะแตง”“มีคนของพ่อเลี้ยงสินธรกับสารวัตรไปด้วย ปอสบายใจเถอะ”“ฉันรู้ว่าทุกคนต้องช่วยน้องฉันอย่างเต็มที่ แต่ก็อดห่วงไม่ได้ ป่านน่าสงสารมากนะแตง จะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้”หญิงสาวถอนหายใจเมื่อคิดถึงลันลดา เธออ่อนแอและขี้โรค มาเจอเรื่องร้าย ๆ แบบนี้จะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้เสียงรถที่มาวิ่งเข้ามาในบ้าน ทำให้ว่าที่คุณแม่วิ่งลงมาจากบันไดเมื่อเห็นคนที่มาเยือน“พี่วิว!” ลลนาเรียกคนมาใหม่ด้วยความดีใจ ยามเดือดร้อนภัทรทิราก็ไม่ทิ้งเธอ“เป็นไงบ้างจ๊ะ”ภัทรทิราวิ่งไปหาหญิงสาวที่ลงมารับหน้า คนที่นั่งหมดแรงในรถกลอกตา เมื่อเห็นสองคนนั่นพูดคุยปรับทุกข์จนลืมเขาไปเลย“ไอ้ยะ พากูลงจากรถที”เปิดกระจกเรียกเด็กหนุ่มที่ตามมาจากไร่ให้มาช่วยพยุง เมื่อไม่มีแรงแม้แต่จะเปิดประตู ปิยะมองบนเมื่อต้องเข้ามาประคองเจ้านายที่แพ้ท้องแทนเมียจนหมดแรง ไม่น่ามาให้เป็นภาระ เด็กหนุ่มคิดในใ

ทันทีที่ได้ยินเสียงรถแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน ทุกคนที่อยู่บนบ้านก็ลุกขึ้นอย่างพร้อมเพรียง เพราะต่างก็รอคอยการกลับมาของเผ่าเพชร“นายหญิง นายใหญ่กลับมาแล้วครับ”หนึ่งในคนงานวิ่งขึ้นมาบอก ลลนาไม่รอช้า ร่างบางวิ่งลงบันไดไปอย่างเร็ว จนคนที่เดินตามมายังตกใจ“ระวังนะปอ กำลังท้องอยู่”ภัทรทิราที่ทำท่าจะเดินตามไปอีกคนร้องเตือน ว่าที่คุณแม่ ลูกสองหยุดเท้าที่กำลังก้าวเดิน เมื่อหันไปมองหน้าที่ซีดเซียวของสามี“ลุกไหวไหมหมอก”“วิวลงไปเถอะ หมอกรอบนนี้แหละ” สินธรตอบพร้อมกับส่งยิ้มแห้ง ๆ มาให้“สองคนพอนะคะ วิวสงสารหมอก”คำพูดของหญิงสาวหมายถึงลูกในท้อง ที่เป็นสาเหตุทำให้สินธรป่วยตลอดปี “ใครว่าหมอกจะพอ ครึ่งโหลเมื่อไรค่อยหยุด”“บ้า! มาค่ะ วิวช่วย” ร่างบางประคองสามี เพราะรู้ว่าสินธรก็ เป็นห่วงเพื่อนไม่น้อยทันทีที่เท้าถึงพื้น ลลนาก็วิ่งไปหาคนที่ยืนอยู่หลังอาคม จังหวะนั้นลันลดาก็เห็นพี่สาวพอดี “พี่ปอ! พี่ปอขา!” ร่างบางของคนเป็นน้องวิ่งมาหาพี่สาว ก่อนจะสวมกอดกันด้วยความดีใจ“ป่าน เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”ลลนากอดน้องสาวแนบอก มือบางลูบไปบนแผ่นหลังบอบบาง เพื่อปลุกปลอบและเรียกขวัญ ลันลดาร้องไห้โ

ทางด้านนอก การสนทนาของกลุ่มผู้ชายเป็นไปอย่างเข้มข้น เมื่อทุกคนทราบว่าการตามล่าอาคมในครั้งนี้ เป้าหมายของพวกมันคือลันลดา เพราะเธอดันไปล่วงรู้ความลับที่คนไม่หวังดีทำในโรงแรมแสงตะวันเผ่าเพชรถอนหายใจ เขาเพิกเฉยกับเรื่องนี้มากเกินไปจึงทำให้เกิดหายนะครั้งแล้วครั้งเล่า งานนี้ถ้าเข้มไม่ยื่นมือเข้ามาช่วย อาคมกับน้องเมียเขาน่าจะได้รับอันตรายถึงชีวิต“ตกลงมึงจะเอายังไง จะให้กูเข้าไปจัดการได้หรือยัง”ธาวินทร์ถามขึ้นเมื่อนั่งฟังมานาน เรื่องที่เกิดขึ้นในโรงแรม แสงตะวัน เผ่าเพชรจะเฉยไม่ได้ เพราะถ้ามีคำสั่งลงมาให้ตำรวจ เข้าไป ความเสียหายมันจะมากกว่านี้ เพราะทางโรงแรมจะถูกตั้งข้อหา อาจจะไม่ใช่แค่แหล่งค้าประเวณี แต่มันจะใหญ่โตจนลามไปถึงการค้ามนุษย์เลยด้วยซ้ำ“กูว่ามึงทำตามที่วินบอกเถอะ เราชิงลงมือก่อน หลอกให้มันตายใจ แล้วตลบหลังพวกมันอีกที” สินธรเห็นด้วยกับธาวินทร์ การสนทนาต้องหยุดลง เมื่อคุณแม่ลูกสองเดินมาหย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้ตัวเดียวกับสามี“ป่านเป็นไงบ้างวิว” เผ่าเพชรถามด้วยความห่วงใย“กินข้าวกินยาแล้ว ปอกำลังพาเข้านอน” ภัทรทิราพูดเหมือนกับลันลดาเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ“ไงล่ะไอ้คม บุญแล้วที่