Lahat ng Kabanata ng ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Kabanata 531 - Kabanata 540

ในตำหนักอิงอู่แสงเทียนสะท้อนเงาร่างของคนสองคน เกิดเป็นเงาที่ทอดยาวเดิมทีฮ่องเต้ยังเปี่ยมด้วยรอยยิ้มยินดี แต่ยามนี้กลับเผยสีหน้าไม่ชอบใจนักพูดไปพูดมา ที่แท้ฉู่หนิงเจ้าเด็กคนนี้ก็พุ่งเป้ามาที่ตัวเราคราก่อนที่ฉู่หนิงตามจับตัวคนร้ายได้นั้น ยังมิทันจะได้พระราชทานรางวัลให้บัดนี้ก็ทำสำเร็จอีกสามเรื่องในคราเดียว หากจะพระราชทานรางวัลให้ ย่อมต้องเป็นรางวัลใหญ่โตทว่าแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่า ฉู่หนิงมุ่งเป้ามาที่ตน ฮ่องเต้กลับไร้หนทางจะจัดการกับฉู่หนิง นี่คือสิ่งที่ทำให้ฮ่องเต้ขัดเคืองพระทัยที่สุดอีกทั้งเรื่องเช่นนี้ก็ใช่ว่าจะปฏิเสธได้หากปฏิเสธไป เรื่องแพร่งพรายถึงข้างนอก วันหน้าใครยังจะเต็มใจรับใช้ราชวงศ์อีกเล่า?พระโอษฐ์ฮ่องเต้กระตุกเล็กน้อย เผยสีหน้าจำใจยิ่งนัก “รางวัลนั้น แน่นอนว่าต้องมีให้!”“แต่ว่า!” พระสุรเสียงพลันแปรเปลี่ยน ฮ่องเต้ตรัสด้วยเสียงเคร่งขรึม “สภาพการณ์ของราศวงศ์เรา ฉู่หนิงเจ้าก็รู้ดี เราไม่อาจพระราชทานรางวัลใหญ่โตนัก”บัดนี้ราชวงศ์ต้าฉู่ แม้แต่เบี้ยเลี้ยงทหารและเสบียงยังต้องให้ฉู่หนิงแบกรับเอง ยังจะมีสิ่งใดมาพระราชทานให้อีกเล่า?วาจานี้ก็เพื่อบอกฉู่หนิงไว้ล่วงหน้

“อย่าทะเลาะกันอีกเลย พวกท่านอย่าทะเลาะกันอีกเลยเจ้าค่ะ!”“หยุดมือเถิด พวกท่านหยุดเถิดเจ้าค่ะ!”ฉู่หนิงเพิ่งก้าวเข้าสู่จวนอ๋อง ยังไม่ทันเห็นชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นในลานเรือน ก็ได้ยินเสียงเสี่ยวชิง สาวใช้ของเสิ่นหว่านอิ๋งดังมายามนี้เสิ่นหว่านอิ๋งถูกเสี่ยวชิงดึงไปที่หน้าห้องโถง สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล มองดูสตรีสองนางที่กำลังต่อสู้กันในลานเรือนฝ่ายหนึ่งคือองค์หญิงแห่งต้าฉิน ถือทวนวงเดือน แต่ละท่วงท่าหนักหน่วงยิ่งอีกฝ่ายคือเซี่ยนจู่แห่งต้าฉู่ สองมือจับกระบี่หนัก รุกไล่เปิดกว้างเต็มกำลังไม่ยั้งแรง!อาวุธของทั้งสองปะทะกัน สะเก็ดไฟสว่างวาบ เสียงกังวานดังก้องต่อเนื่องระหว่างกระบวนท่ารุกรับ กลับสู้กันจนดอกไม้ในสวนพลอยบอบช้ำ ดินและดอกไม้ลอยคว้างกลางอากาศ ทำเอาองครักษ์จวนอ๋องรอบ ๆ ต่างหวาดกลัวจนไม่กล้าเข้าประชิดสตรีสองนางต่อสู้จนเอาจริงเอาจัง ความเร็วถึงขีดสุด จนฉู่หนิงแทบมองไม่ออกว่าพวกนางออกกระบวนท่าเช่นไรเบื้องหน้าเขา มีเพียงสะเก็ดไฟที่กระจายออกและเสียงกังวานดังสนั่นที่บอกเขาว่าพวกนางกำลังต่อสู้อย่างดุเดือดส่วนคำพูดของเสี่ยวชิง ทั้งสองนางทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่ใส่ใจแม้แต่น้อยมุมป

เรือนหลังจวนอ๋อง ภายในห้องเฝิงมู่หลานเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ที่เสิ่นหว่านอิ๋งทำให้ สีหน้าไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดีชุดนี้ทำจากผ้าแพรชั้นดี สีฟ้าสลับขาว เมื่อแรกเห็นก็เด่นสะดุดตาทว่าชุดนี้กลับเป็นชุดสตรีแบบตามกฎเกณฑ์ ด้านล่างยังมีชายกระโปรงยาว เครื่องแต่งกายอันซับซ้อนทำให้เฝิงมู่หลานที่มักสวมชุดฝึกยุทธ์รู้สึกอึดอัดยิ่งนัก“หว่านอิ๋ง ชุดนี้ข้าใส่ออกไปไม่ได้หรอก!”เฝิงมู่หลานทำปากยื่น สีหน้าจนใจ “ใส่ชุดนี้แล้ว ข้าจับกระบี่ไม่ถนัด ชุดฝึกยุทธ์เหมาะกับข้ามากกว่า”เสิ่นหว่านอิ๋งยิ้มบาง ๆ ขณะช่วยจัดเสื้อผ้าให้ก็กล่าวว่า “สตรีทั้งหลายย่อมต้องมีวันออกเรือน หากเจ้าใส่ชุดนี้ออกไป เหล่าคุณชายตระกูลสูงศักดิ์จะต้องมองเจ้าใหม่อีกครั้งแน่นอน”พอได้ยินคำว่าแต่งงาน สีหน้าเฝิงมู่หลานก็ดูไม่สู้ดีนัก“ฮึ แม้แต่เจ้าก็พูดเช่นนี้!”เฝิงมู่หลานนั่งฮึดฮัดอยู่ข้าง ๆ “คืนนี้ข้ามาหาเจ้า ก็เพราะท่านพ่อเร่งเร้าให้ข้าแต่งงานอีกแล้ว ข้าทนไม่ได้ ถึงได้หนีออกมา”คำพูดนี้พอเอ่ยออกมา ฉู่หนิงที่เพิ่งมาถึงหน้าประตูก็ได้ยินเต็มสองหูประเสริฐนัก ที่แท้แล้วคืนนี้เฝิงมู่หลานออกมาเพราะโกรธนี่เองเมื่อรู้จุดประสงค์การม

“เขาจะทำนายอะไรก็ช่าง ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะทำนายได้จริง!”ภายในห้อง ฉู่หนิงสลัดความกังวลในใจออกไป โอบอุ้มเสิ่นหว่านอิ๋งวางลงบนเตียงมีภรรยางดงามปานนี้อยู่ทั้งคน กลับไม่คิดใกล้ชิดลึกซึ้ง มัวแต่ไปคิดถึงนักพรตเฒ่าทำไมกันว่าพลาง มือขวาของฉู่หนิงก็ยื่นออกไปแต่เสิ่นหว่านอิ๋งกลับยกมือกดเขาไว้ แก้มแดงระเรื่อ “ท่าน... ท่านรีบร้อนอะไรนัก ข้ายังพูดไม่จบเลย ราชครูหยวนเทียนเป็นคนมีความสามารถ ท่านอย่าได้ประมาทเขา”ฉู่หนิงหัวเราะ “ถ้าเช่นนั้นข้าก็รอดูว่าพรุ่งนี้เขาจะทำนายให้ข้าว่าอย่างไร!”พูดจบ ฉู่หนิงก็กระโจนเข้าหานางทันทีมีโฉมงามอยู่ในอ้อมแขน ใครจะอดกลั้นได้แม้กลางวันจะคลุ้มคลั่งมาหลายรอบแล้ว แต่กลางคืนก็ยังมีเรี่ยวแรงอยู่นี่แหละคือข้อดีของวัยหนุ่ม มีแรงต่อสู้ได้อย่างต่อเนื่อง หาใช่สิ่งที่ชายวัยกลางคนอายุสามสิบสี่สิบจะเทียบได้ตลอดราตรีฝนโปรยลมแรง พลิกผันหลายครากว่าศึกจะสงบลงได้รุ่งเช้าวันถัดมา ฉู่หนิงตื่นขึ้นด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขเมื่อทอดมองหญิงงามที่ยังหลับใหลอยู่ในอ้อมอก ใบหน้ายังคงแดงระเรื่อด้วยร่องรอยจากค่ำคืนที่ผ่านมา ทั้งเรือนอบอวลไปด้วยบรรยากาศแปลกพิศวงฉู่หนิงยิ้มกว้าง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ราชครูหยวนมาแล้วหรือ!”ภายในห้องโถงรับแขก จวนอ๋องเมื่อฉู่หนิงเห็นหยวนเทียนเดินเข้ามา ก็รีบเดินเข้าไปจับมืออีกฝ่ายพามายังที่นั่งประธานคราวนี้ถึงกับเบียดให้องค์รัชทายาทที่ยืนอยู่ตรงนั้นต้องถอยไปอีกด้านหนึ่งองค์รัชทายาทกระตุกมุมปาก แม้ในใจไม่พอใจ แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยคัดค้านในเวลานี้เพราะวันนี้ตัวเอกคือฉู่หนิงกับหยวนเทียน เขาไม่อาจไปแย่งความเด่นได้ เพราะเขายังอยากดูหยวนเทียนทำนายชะตาให้ฉู่หนิงหยวนเทียนในตอนนี้มีท่าทีประหลาดใจปนดีใจ ไม่คิดว่าฉู่หนิงจะกระตือรือร้นเช่นนี้หรือว่าฉู่หนิงไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของคนผู้นี้มาก่อน?หรือว่าฉู่หนิงไม่กลัวว่าตนจะทำนายว่าเขามีลักษณะจักรพรรดิ?ขณะกำลังครุ่นคิด ฉู่หนิงก็เอ่ยยิ้ม ๆ “ท่านราชครูหยวน ไม่ทราบว่าท่านจะทำนายให้ข้าเช่นไรหรือ?”หยวนเทียนที่ได้สติกลับมาก็ยิ้มบาง ๆ แล้วลูบเคราสีขาวแล้วอธิบายว่า “การทำนายของข้าจำเป็นต้องมีวันเดือนปีเกิดของฉู่อ๋อง”ฉู่หนิงยิ้มกว้างออกมากำลังกลุ้มใจอยู่ว่าจะทำให้ฮ่องเต้ทรงล่วงรู้เรื่องนี้อย่างไร หรือว่าเจ้ายัดเยียดโอกาสให้ข้านำข่าวนี้ไปกราบทูลฮ่องเต้เอง!ฉู่หนิงแสร้งทำเป็นลำบากใจ “ราชครูหยวน น