Semua Bab ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี: Bab 21 - Bab 30

 บทที่ 21 : ยายแก่ใกล้ตายนั่นน่าโมโหจริง ๆ           “เจ้าค่ะท่านน้า” เมื่อท่านน้าของตนปรามมา นางเจียงก็ต้องยอมฟัง แม้ไม่เต็มใจก็ตามที           “ท่านแม่ไม่ใช่ว่าวันนี้พวกเราจะเข้าอำเภอกันหรือ เหตุใดยังไม่รีบอีกเล่า ประเดี๋ยวเกวียนจะไม่มีที่นั่งว่างแล้ว” คำพูดของหวงไป๋หลานทำให้คนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่ตรงนี้หันไปมองนาง           “จะเข้าอำเภออีกแล้วรึ” ท่านยายเจียงเลิกคิ้วมองดูหวงไป๋หลาน ที่แต่งเนื้อแต่งตัวงามผิดปกติกว่าทุกวัน           “เจ้าค่ะท่านยาย” หวงไป๋หลานก้มหน้าตอบเบา ๆ           “พี่ไป๋หลานมีธุระอันใดที่อำเภอหรือ” หม่าซูเหวินเห็นเครื่องประดับของตัวเอง ที่อีกฝ่ายมายืมไปเมื่อคืนวาน ก

บทที่ 23 : คนอย่างเจ้าสามไม่มีวันได้ลืมตาอ้าปากหรอก          หวงชางมองภรรยาคู่ชีวิต ที่กำลังนั่งปักผ้าเช็ดหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ ด้านข้างมีเด็ก ๆ นั่งเล่นอยู่ด้วย พลันรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่าขึ้นมา นอกจากตัดฟืน ตักน้ำใส่ถัง ขึ้นไปทำกับดักสัตว์ป่าก็ได้แต่ตัวเล็ก ๆ นำไปขายก็ไม่ได้          “อาอี้เหตุใดยังปักผ้าเช็ดหน้าอยู่อีกเล่า สายตาเจ้าจะเสียเอาได้”          ฉินซื่อเงยหน้าขึ้นมองสามี รอยยิ้มของนางหวานซึ้งไปถึงหัวใจของเขา ว่าไปแล้วคู่สามีภรรยาคู่นี้ก็มีอายุเพียงยี่สิบต้น ๆ เท่านั้น พวกเขายังอยู่ในช่วงหวานชื่นด้วยซ้ำ เพียงแต่ชีวิตต้องประสบพบเจอเรื่องยากลำบาก อีกทั้งยังแต่งงานกันมาตั้งแต่อายุสิบห้าสิบหกปี ความอ่อนเยาว์จึงเลือนหายไปจากใบหน้าของพวกเขา          “พี่ชางนี่เป็นผืนสุดท้ายแล้ว พรุ่งนี้ข้าจะเอาเข้าไปส่งที่ร้านเถ้าแก่เนี้ยหยู ท่านไปกับข้านะ

บทที่ 25 : ค่าเหมาเกวียนสามสิบอีแปะ          หวงชางมองสำรวจดีแล้วไม่มีคนอื่นอยู่บริเวณนี้ เขาก้มลงด้านล่างเห็นหลินลู่ฉีมองเขาตาปริบ ๆ คล้ายถามว่าเหตุใดถึงยังไม่ช่วยคน “ได้ ๆ ช่วยพวกเขากัน” เขาตรงไปแบกคนเจ็บขึ้นบนหลัง          หลินลู่ฉีหันไปดึงข้อมือเด็กสาวขึ้น พร้อมบอกนางว่า “ท่านลุงจะช่วยพี่ชายคนนั้น เจ้าตามข้ามาเร็วเข้า”          แม้ไม่อยากตามก็ต้องตาม เพราะแรงฉุดกระชากให้วิ่งตามไปของอีกฝ่าย          “พี่ชางเหตุใดนานนักเล่า” ฉินซื่อกำลังจะเดินเข้าไปตาม ครั้นเห็นสามีแบกคนเจ็บวิ่งหน้าตาตื่นออกมาก็ตกใจ “นี่ใครกัน”          “ไม่รู้ใครเหมือนกันแต่ดูแล้วเหมือนถูกคนทำร้ายอยู่ในป่า พวกเรารีบพากลับไปที่หมู่บ้านดีกว่า ขืนกลับไปที่อำเภอเกรงว่าจะไม่ทันการ”     

บทที่ 27 : พี่สาวคนสวยมีน้ำเปล่าหรือไม่ ข้ายังเด็กดื่มน้ำชาไม่ดี          “ทุกท่านเชิญดื่มน้ำชา กินของว่างก่อนเจ้าค่ะ”          สาวใช้นางหนึ่งนำกาน้ำชากับจานของกินเล่น มาวางไว้บนโต๊ะรับแขก          “ขอบคุณมาก” ฉินซื่อหันไปกล่าวด้วยความเกรงใจ นางมองขนมหวานหลากสีบนจานด้วยความอึดอัดใจ          แต่แล้วมือน้อย ๆ ข้างหนึ่งก็หยิบขนมกุ้ยฮวาเข้าปาก พร้อมเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย          “ฉีฉี” ฉินซื่อกำลังจะห้ามนาง          “ให้นางกินเถอะเจ้าค่ะ นางยังเด็กตื่นแต่เช้าคงหิวแย่” หม่าซูเหวินรู้ว่าทุกคนยังไม่ได้กินข้าวเช้ามา “พี่หวงชางพี่สะใภ้สามก็กินด้วยกันเถอะ พวกเรายังไม่ได้กินข้าวเช้ามากันเลย” นางตั้งใจเอ่ยเพื่อให้สาวใช้ได้ยิน 

บทที่ 29 : ท่านน้าท่านตบข้า ! ทว่าความจริงนั้นตบหน้าหวงชางอย่างจัง นางเจียงมาพร้อมลูกสะใภ้ทั้งสอง พากันขนของที่อยู่ในห้องครัวไปจนหมด ไม่เพียงเท่านั้นยังเข้าไปค้นในห้องของลูกชาย ถามหาเงินค่าตอบแทนอีกด้วย ฉินซื่อรีบเข้าบอกว่าเงินที่ได้มาเอาไปจ่ายค่ารักษาให้หมอเท้าเปล่าไปแล้ว และจ่ายค่าเหมาเกวียนไปอีกสองวัน เหลือแค่นิดหน่อยเอาไว้ใช้ซื้อเสบียงในเดือนหน้า นางเจียงไม่เชื่ออยากจะค้นตัวลูกชายกับลูกสะใภ้ แต่ท่านยายหมี่เข้ามาขวางเอาไว้ ถึงกับด่าทอนางออกไป หาว่าเป็นแม่ใจร้าย ลูกชายลูกสะใภ้กับหลาน ๆ จะอดตายอยู่แล้ว ทำความดีมีคนตอบแทนเพียงเล็กน้อย ยังหน้าด้านมาแย่งชิงไปอีก “เจ้าเอาเสบียงไปแล้วพวกเขาจะกินอะไร อย่าลืมว่าหวงชางยังหางานทำไม่ได้ ฉินซื่อต้องปักผ้าเช็ดหน้ามาจ่ายค่าเช่าเรือนข้าอยู่ หากเจ้าหน้าหนาจะแย่งเงินพวกเขาอีก ข้านี่แหละจะไปตามผู้ใหญ่บ้านมาตัดสิน แยกบ้านกันแล้วไม่จบไม่สิ้น ต้องให้ตัดขาดกันไปเลยดีไหม” นางเจียงได้ยินคำขู่ก็ไม่สบายใจ จ้าวซื่อสะกิดแม่สามีพร้อมเอ่ย “ท่านแม่หลานเอ๋อร์กำลังมีเรื่องมงคล หากท่านแม่มีชื่อเสียงไม่ดี เกรงว่าจะกระ