All Chapters of ณ ที่ดาวเคียงฟ้า : Chapter 11 - Chapter 20

คำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวลองทำตาม เธอหมุนกายมายืนตรงหน้าเขา จ้องหน้าเขาเต็มสายตา มองสำรวจใบหน้าหล่อเหลานั้นอย่างพินิจ มองดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น มองจมูกเป็นสันโด่งงาม มองคิ้วดกหนาได้รูปนั้น มองเลยไปยังริมฝีปากหยักหนาสีแดงสด ลีเดียกวาดสายตามองส่วนประกอบบนใบหน้าคมสันนั้น หัวใจของเธอทำไมเต้นแรงอีกแล้วนะ มือบางยกขึ้นแตะหน้าอกตัวเองอย่างลืมตัว‘ไม่นะ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างที่เขาบอก’ ลีเดียพร่ำบอกตัวเอง“บอกผมสิ ว่าคุณรู้สึกยังไง” เสียงทุ้มนุ่มหู ทำให้คนฟังใจเต้นแรงกว่าเดิมนภวินท์ยิ้มอ่อนโยน ขณะแตะปลายนิ้วเชยคางของหญิงสาวให้มองจ้องเขา ปลายนิ้วโป้งไล้บนเรียวปากบางสีกุหลาบแผ่วๆ“กี้... กีรดารินทร์ ลีเดีย จะชื่อไหน คุณคือคนที่ผมรัก” เขาค่อยๆก้มใบหน้าลงมาหาเธอช้าๆ“ไม่ อย่านะ !” ลีเดียเบือนหน้าหนี ผลักอกเขาออกห่าง “อย่ามาแต่งเรื่องหลอกฉันเลยนะ ฉันไม่หลงกลคุณหรอก”หญิงสาวขยับตัวออกห่าง สติสัมปชัญญะคืนกลับมาเป็นตัวของตัวเองเมื่ออยู่ห่างจากร่างหนานั้น“โอเค ผมกับคุณเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เราคงต้องทำความรู้จักกันใหม่ใช่ไหม” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แค่นยิ้มเจ็บปวดกีรดารินทร์จำเขาไม่ได้

“เกิดอะไรขึ้น น้องเป็นอะไรหรือเปล่าลีเดีย” ราฟาเอล ตรงเข้ามากอดน้องสาวไว้แน่น“คุณหนูปลอดภัยดีนะครับ”นายแผนมองสำรวจคุณหนูของตนด้วยสายตาห่วงใย ส่วนนภวินท์นั้นถูกสิงหกัลยากระโดดเข้ากอดไว้แน่น หญิงสาวเนื้อตัวสั่นเหมือนลูกนกตกน้ำด้วยความขวัญเสีย“เฮียวินท์ หนูกลัว มันจะฆ่าหนูกับลีเดีย ฮือ...”น้ำตาไหลพรากออกมาจากดวงตากลมโตนั้น จนคนมองรู้สึกสงสาร โอบร่างบางไว้แนบอก“ไม่เป็นไรแล้วยายลิง แกปลอดภัยแล้ว”นภวินท์ปลอบรุ่นน้องไป สายตาก็มองร่างบางในอ้อมแขนของมาทาดอร์หนุ่มด้วยสายตาห่วงใย ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นรอยเลือดที่แขนข้างซ้ายของลีเดีย“ลีเดียคุณถูกยิง! ”นภวินท์ปล่อยมือจากสิงหกัลยา ปราดเข้าไปจับแขนข้างนั้นของหญิงสาวอย่างลืมตัว ทำให้ราฟาเอลก้มลงมองน้องสาว “ลีเดียไม่เป็นอะไร กระสุนมันแค่ถากๆ” คนเจ็บยังยิ้มไหว เอามือกุมแขนที่ไหลไว้แน่น “ผมว่าพาคุณหนูไปทำแผลก่อนเถอะครับ ตำรวจมานั่นแล้ว” นายแผนบอก เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่หลายนายเข้ามาเคลียร์พื้นที่ นภวินท์เข้าไปประคองคนเจ็บโดยไม่มีใครขอร้อง ปล่อยให้ราฟาเอลมองตามด้วยความไม่พอใจ แต่เพราะห่วงน้องสาว และไม

นายแผนรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นให้เฟอร์นันโดรู้ ทำให้ผู้เป็นนายร้อนใจมาก ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์ร้ายๆแบบนี้กับลูกสาว นักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลจึงส่งอังตวนลูกน้องคนสนิทพร้อมบอดี้การ์ดอีกห้าคน ตามมาอารักขาลีเดียเพิ่ม ตัวเขาสั่งให้คนของตัวเองตามข่าวที่เกิดขึ้น ราวหนึ่งชั่วโมงสายข่าวก็ส่งข้อมูลผ่านอังตวนมารายงานผู้เป็นนาย“มีการฆ่ากันตายใกล้กับสนามสู้วัว Plaza de Toros ในวันที่คุณราฟาเอลสู้วัว คนตายเป็นนักเคลื่อนไหวต่อต้านการสู้วัวกระทิงจากแคว้นคาทาโลเนีย เขาถูกคนร้ายแทงด้วยมีดที่หน้าอกจนตาย ทางตำรวจมุ่งประเด็นไปที่การชิงทรัพย์เพราะทรัพย์สินถูกคนร้ายชิงไป”การสรุปของเจ้าหน้าที่ตำรวจ ทำให้เฟอร์นันโดสงสัย คนตายถูกคนร้ายฆ่าชิงทรัพย์ แล้วทำไมฆาตกรถึงต้องตามล่าพยานด้วยเล่า เขารู้เรื่องของสิงหกัลยาที่ถูกคนร้ายตามฆ่าเพื่อปิดปาก ถึงได้ให้นายแผนกับราฟาเอลไปดูแลลีเดีย ไม่นึกว่าพวกนั้นจะไม่เกรงกลัวคนของตระกูลราโดรเปรเรส คนที่อยู่เบื้องหลังคดีนี้น่าจะมีอิทธิพลไม่น้อย คดีที่เกิดขึ้นน่าจะมีอะไรซ่อนอยู่“ส่งคนของเราไปสืบดูว่า คนตายเกี่ยวข้องกับใคร หรือไปมีเรื่องกับใครบ้าง” เขาออกคำสั่งเฟอร์นันโดนั่งคิดเรื่อง

คำว่าว่าที่สะใภ้ทำให้พี่ชายนิ่งงันทำหน้าไม่ถูก ขณะที่อังตวนกับเฟอร์นันโดต่างอมยิ้ม ผู้เป็นนายใหญ่ส่งผ่านรอยยิ้มนั้นมาจากจอภาพ เขามองลูกชายคนเดียวด้วยความขบขัน ราฟาเอลเป็นมาทาดอร์ที่ยิ่งใหญ่ เขากล้าจะสู้กับวัวกระทิงตัวใหญ่ โดยขอผู้เป็นพ่อส่งไปเรียนการเป็นมาทาดอร์ตั้งแต่อายุสิบสอง สิ่งเดียวที่ดึงความสนใจจากเขาได้ คือกีฬาชนิดนี้ หลังจากมารดาได้ตายจากไป ราฟาเอลไม่เคยให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนอีก นอกจากลีเดียน้องสาวต่างสายเลือด“ นายนิโคไลน์ มีธุรกิจหลายอย่างอยู่ที่อิตาลี และยังเกี่ยวข้องกับมาเฟียของอิตาลี ที่ชื่อ คาลอส มันชินี่ด้วยครับ”อังตวนให้รายละเอียดเพิ่มเติม“คาลอส มันชินี่... ทำไมลีเดียรู้สึกคุ้นๆ ชื่อนี้จังคะ” ลูกสาวบุญธรรมของเฟอร์นันโด ขมวดคิ้วเรียวสวยของตน“ไอ้ คาลอส มันชินี่ เป็นศัตรูคนสำคัญของป๋า” ผู้เป็นพี่ชายตอบข้อข้องใจ ราฟาเอลมองแผลเป็นบนนิ้วก้อยข้างขวาของตนเอง รอยนั้นเกิดจากการถูกหมอเย็บนิ้วที่ขาดให้ติดกัน “มันส่งคนมาลอบทำร้ายป๋า และส่งคนมาจับตัวพี่ไปตอนเด็ก”“ไอ้ คาลอสมันร้ายกาจมาก ป๋าถึงต้องส่งอังตวนมาดูแลลูกๆ” เฟอร์นันโดมองท่าทางลูกชายที่เริ่มเครียด

ลีเดียเบือนหน้าหนี “ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันชื่อลีเดีย ฉันไม่เคยรู้จักคุณ ไม่เคยรักคุณมาก่อน ไม่ว่าอดีตหรือตอนนี้ ฉันก็ไม่ได้รักคุณเลยนภวินท์” เธอกระแทกเสียงใส่เขาอย่างเหลืออด ขยับกายลุกขึ้นผลักไสเขาออกห่างแววตาเย็นชาของเธอ ทำให้หัวใจของคนถูกมองหล่นวูบ“กี้ ลีเดีย ขอโทษที่ทำให้คุณตกใจ”นภวินท์พยายามข่มใจของตัวเองให้นิ่ง เขาไม่อยากให้เธอรู้สึกไม่พอใจเขาอีก“ฉันเกลียดคุณได้ยินไหม ไปให้พ้นๆหน้าฉัน ไปไกลๆเลยยิ่งดี” เธอเอ่ยปากไล่เขานภวินท์รวบร่างบางไว้แนบอก กอดกระชับแนบชิด หัวใจเจ็บร้าวกับคำว่าเกลียดของเธอ นอกจากเธอจำไม่ได้ว่าเคยรักเขาแล้ว กีรดารินทร์กำลังเกลียดเขาด้วย ทำไมสวรรค์ถึงได้แกล้งเขาแบบนี้นะ แกล้งให้เขารู้ตัวว่ารักเธอ แต่กลับทำให้เธอลืมเขา ลืมความรักที่เคยมีต่อเขาจนหมดสิ้น นี่คงเป็นบทลงโทษที่เขาควรได้รับ จากการไม่เห็นคุณค่าความรักของเธอสินะ“ปล่อยฉันนะ ไอ้วินท์บ้า”ประโยคด่านี้ ทำให้หัวใจของคนถูกด่า อุ่นวาบด้วยความหวัง นภวินท์อยากหัวเราะพอๆกับอยากร้องไห้ เธอลืมเขาแต่ไม่ลืมคำที่เคยด่าว่าเขา กีรดารินทร์เคยปากไวยังไงก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ นิสัยของเธอไม่เคยเปลี่ยน“กินยานะกี้ ผมจะปล่อยคุณ