Todos os capítulos de คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Capítulo 541 - Capítulo 550

“ผมเองก็จะไปแล้วเหมือนกัน” ฉินเยี่ยนเฉิงและทนายฟางแยกย้ายไปพร้อมกันจิ้นเชวี่ยมองไปที่ทนายของตัวเอง “คุณลงไปรอผมข้างล่างก่อน”ทนายพยักหน้า ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปจากห้องทำงานเสิ่นชิงซูเดินไปนั่งลงตรงหน้าโต๊ะทำงาน แล้วเปิดคอมพิวเตอร์ จ้องหน้าจอแล้วพูดขึ้นว่า “ถ้าไม่มีเรื่องอื่น คุณจิ้นเองก็เชิญกลับไปเถอะค่ะ ฉันยังมีงานอื่นต้องทำ”จิ้นเชวี่ยมองเสิ่นชิงซู สีหน้าซับซ้อน “อาซู ต่อไปเรายังเจอกันได้ไหม?”เสิ่นชิงซูเงยหน้า มองตาชายหนุ่มตรง ๆ“จิ้นเชวี่ย ฉันรู้สึกว่าเราไม่มีความจำเป็นต้องติดต่อกันอีก”นัยน์ตาของจิ้นเชวี่ยหดตัวลงเล็กน้อย “อาซู คุณก็ยังโทษผมใช่ไหม?”“ฉันไม่โทษคุณ” เสิ่นชิงซูมองเขา สีหน้าราบเรียบ “เป็นฉันที่ไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลฟู่และฟู่ซื่ออีก ทุกคนล้วนมีทางเลือกของตัวเอง ประธานฟู่ซื่อคือการเลือกของคุณ ไม่ไปมาหาสู่กับคุณอีก เป็นการเลือกของฉัน”ลมหายใจของจิ้นเชวี่ยติดขัดเขามองนัยน์ตาทั้งสองข้างของหญิงสาว ริมฝีปากบางเม้มแน่น พร้อมกำหมัดแน่นอย่างไร้สุ้มเสียง......หลังจากวันนั้น ชีวิตก็คล้ายกลับมาเรียบง่ายอีกครั้งจิ้นเชวี่ยนำสัญญาหุ้นฉบับนั้นไป ทิ้งเงินไว้ห้

เฉียวซิงเจียอึ้งไป“วันนั้นที่ฉันเพิ่งเจอเนี่ยนอัน เขาผอมแห้งตัวเล็ก ใบหน้าเล็ก ๆ ประณีตมาก แต่เพราะผิดปกติมาตั้งแต่เกิด สีหน้าเขาเย็นชาซีดเผือด ดวงตาดำขลับสองข้างจ้องมองคน แววตาเฉื่อยชานิดหน่อย ฉันเห็นตัวฉันในแววตาเขา ในวินาทีนั้น หัวใจของฉันเจ็บปวดมาก แม้ว่าตอนนั้นฉันจะไม่รู้ว่าเขาคือลูกของฉัน แต่ท่าทางของเขา จนถึงวันนี้นึกย้อนกลับไปแล้ว ฉันก็ยังจำได้ขึ้นใจ”เฉียวซิงเจียฟังไปหัวใจก็บีบรัดตามไปด้วย“ครั้งแรกที่เจอ เนี่ยนอันก็แสดงความใกล้ชิดตามสัญชาตญาณกับฉันและเสี่ยวอันหนิง” เสิ่นชิงซูชะงักไปแล้วพูดต่อว่า “ตอนแรกเขาไม่สนิทกับฟู่ซือเหยียน แต่หลังจากนั้นตอนที่ฉันกับเสี่ยวเวินไปรับเขาที่ประเทศเค เนี่ยนอันก็สนิทสนมและไว้ใจฟู่ซือเหยียนมาก กระทั่งมากกว่าฉันด้วยซ้ำ”“นี่อาจเป็นเพราะพลังของสายเลือดมั้ง?” เฉียวซิงเจียก้มหน้ามองเสี่ยวซิงเฉินที่อยู่ในอ้อมอก “ตอนช่วงเดือนแรกหลังคลอดเจ้าเด็กน้อยคนนี้ทรมานคนมาก ใครอุ้มก็ไม่ได้ จะให้ฉินเยี่ยนเฉิงอุ้ม เปลี่ยนเป็นคนอื่นก็โวยวาย เดือนนั้นโดยพื้นฐานตอนกลางคืนฉินเยี่ยนเฉิงต้องอุ้มเขานอน”เสี่ยวซิงเฉินกะพริบตาอยู่ในอ้อมอกแม่ อ้อแอ้ ๆ ราวกับกำลังพูดคล

แน่นอนว่าไม่สำเร็จ ถูกคนของทีมงานถ่ายทำขวางเอาไว้ขณะที่มีดทำครัวหลุดออกจากมือ จ้าวซินเจี๋ยนั่งร้องไห้โฮเสียงดังลั่นอยู่บนพื้น มือทั้งสองตบหน้าตัวเองอย่างบ้าคลั่ง!กล้องบันทึกทั้งหมดนี้เอาไว้คืนนั้น เด็กถูกส่งตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลในพื้นที่ แขนข้างหนึ่งหัก บนตัวยังมีรอยฟกช้ำที่เกิดจากการทุบตีมากมาย แต่โชคดีที่ตรวจไม่พบการบาดเจ็บของอวัยวะภายในนับว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายหลังมั่นใจว่าลูกไม่ได้มีความอันตรายถึงชีวิต จ้าวซินเจี๋ยก็พาลูกชายกลับเมืองเป่ยส่วนฟางเหว่ย เขาต้องสงสัยว่าทารุณกรรมเด็ก จึงถูกทางตำรวจจับกุมและควบคุมตัวไปในคืนนั้น เขาต้องชดใช้ให้กับพฤติกรรมสัตว์เดรัจฉานของเขาแม่ของฟางเหว่ยเคยพาญาติไปหาเรื่องที่เมืองเป่ยกลุ่มหนึ่ง จ้าวซินเจี๋ยจึงแจ้งตำรวจอีกครั้งเพราะก่อนหย่ากันฟางเหว่ยมีประวัติใช้ความรุนแรงในครอบครัว บวกกับซ่อนตัวโดยพลการและทารุณกรรมเด็กครั้งนี้ ทางตำรวจเองก็ให้ความสำคัญอย่างมากพวกแม่ของฟางเหว่ยไม่มีจุดจบที่ดี หนำซ้ำยังถูกลากไปปรับทัศนคติที่สถานีตำรวจ เขียนหนังสือรับรอง สุดท้ายกลับบ้านเดิมด้วยความเศร้าหมองตอนจบของสารคดี ฟางเหว่ยถูกพิพากษาจำคุกสองป

การย้ายทะเบียนบ้านไม่จำเป็นต้องให้เจ้าตัวไปดำเนินการด้วยตนเองก็ได้แต่ฟู่ซือเหยียนบอกว่าจะถือโอกาสทำบัตรประชาชนให้เด็กทั้งสองคนด้วย เสิ่นชิงซูจึงไม่ได้ว่าอะไรกว่าจะทำเรื่องย้ายทะเบียนบ้านและทำบัตรประชาชนเสร็จก็เป็นเวลาบ่ายสามโมงครึ่งแล้วเสี่ยวอันหนิงเสนอให้ทั้งครอบครัวไปกินเคเอฟซีด้วยกัน ฟู่ซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร แต่หันไปมองเสิ่นชิงซูเสิ่นชิงซูคิดจะปฏิเสธ แต่มือของเธอก็ถูกกุมไว้ เธอจึงก้มหน้าลงสบตากับดวงตาสีดำขลับของเสี่ยวเนี่ยนอัน“แม่ครับ ไปด้วยกันนะครับ?”“ใช่ค่ะแม่ ครั้งเดียวเอง นะคะ!” เสี่ยวอันหนิงเดินเข้ามาจับมืออีกข้างของเสิ่นชิงซู “พ่อบอกว่าอีกไม่นานเขาจะต้องไปหาเงินก้อนโตที่ต่างประเทศ อาจจะอีกนานมาก ๆ เลยกว่าจะได้กลับมาหาพวกเรา”เสิ่นชิงซูเงยหน้าขึ้นมองฟู่ซือเหยียนฟู่ซือเหยียนเองก็กำลังมองเธออยู่เช่นกันราวกับกลัวว่าเธอจะเข้าใจผิด ชายหนุ่มรีบอธิบาย “ผมแค่บอกพวกเขาว่าจะต้องไปประเทศที่ไกลมาก ๆ แต่เรื่องกินเคเอฟซี ผมไม่รู้เรื่องจริง ๆ”เสิ่นชิงซูเม้มริมฝีปาก“แม่” เสี่ยวอันหนิงเขย่ามือของเสิ่นชิงซู “นะคะ~”มือทั้งสองข้างของเสิ่นชิงซูถูกเด็ก ๆ กุมไว้ สุดท้ายเธอก็ใจ

เทียบกับโจวอวี๋ชูแล้ว ซ่งหลานอินทำให้เขาพึงพอใจมากกว่าจริง ๆเขายิ้มแล้วพูดว่า “ในบรรดาผู้หญิงมากมายของฟู่ซือเหยียน มีแค่คุณที่ทำให้ผมพอใจที่สุด ซ่งหลานอิน เธอต้องรู้จักกาลเทศะแบบนี้ตลอดไป จำไว้ล่ะ?”ซ่งหลานอินเปิดประตูฝั่งคนขับ เคลื่อนตัวเข้าไปจูบที่มุมปากของเขาเบา ๆ “จำไว้แล้วค่ะ ท่านโจว”นี่คือชื่อเรียกที่ซ่งหลานอินใช้เรียกโจวป๋อถิงอย่างสนิทสนมลูกกระเดือกของโจวป๋อถิงขยับขึ้นลง มือที่โอบเอวบางของเธอไว้กระชับแน่นขึ้น แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรต่อ รถคันข้างหลังก็บีบแตรขึ้นมาเสียก่อน...คนขับรถชะโงกหน้าออกมา “รถข้างหน้าไปกันหมดแล้ว พวกคุณจะเร็วหน่อยได้ไหม ฉันรีบไปรับลูกที่โรงเรียน!”ความคับข้องใจของผู้ปกครองยุคนี้หนักหนายิ่งกว่าวิญญาณเสียอีกซ่งหลานอินเปิดประตูหลังแล้วดันโจวป๋อถิงเข้าไปในรถ ปิดประตู ก่อนจะหันไปยิ้มขอโทษให้คนขับคนนั้น “ไปเดี๋ยวนี้แล้วค่ะ ขออภัยด้วยนะคะ!”เธอโค้งตัวเข้าไปนั่งในรถ แล้วค่อย ๆ เหยียบคันเร่งขับออกไปตอนที่ขับผ่านข้างกายเสิ่นชิงซู เธอก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าเวินจิ่งซีมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ซ่งหลานอินและเวินจิ่งซีสบตากันครู่หนึ่งผ่านกระจกรถเธอจับคว