"เย็นนี้คุณแม่ไม่ต้องรอทานข้าวนะคะ ภัคมีนัดคุยงานกับลูกค้า อาจจะกลับดึก" “แต่วันนี้เป็นวันหยุดไม่ใช่เหรอภัค?” “ใช่ค่ะ” ตอบเสียงเรียบ “แล้วภัคจะไม่อยู่บ้านกับแม่บ้างเลยเหรอลูก” คุณหญิงรุจิราเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความสงสัย พร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณแม่ก็มีป้าน้อยเป็นเพื่อนแล้วไงคะ” “มันไม่เหมือนกันหรอกนะภัค” “แต่ภัคติดงานจริง ๆ ค่ะคุณแม่ ไว้พรุ่งนี้ภัคจะอยู่กับคุณแม่ทั้งวันเลยนะคะ” “ก็พูดแบบนี้ตลอด แต่แม่ไม่เคยเห็นภัคทำได้สักครั้ง” “ก็ภัค...” “ทำอะไรอย่าคิดว่าแม่ไม่รู้” คุณหญิงรุจิราพูดออกมาอย่างรู้ทัน วางหนังสือพิมพ์ในมือลง ก่อนจะยื่นซองกระดาษสีน้ำตาลซองหนึ่งส่งให้กับปภาวี “อะไรคะ?” ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนยื่นมือรับซองกระดาษมาด้วยอาด้วยอาการงุนงง “เปิดดูสิ” “...” เงยหน้าขึ้นมองมารดาด้วยสีหน้าที่ยังสงสัย ก่อนจะค่อย ๆ ใช้ปลายนิ้วแตะลงบนขอบซองและแกะออกตามคำสั่ง ทันทีที่ดวงตาทั้งสองสบกับสิ่งที่อยู่ภายใน ความเคลือบแคลงใจที่มีในตอนแรกพลันสลายหายไปในพริบตา “คุณแม่ไปเอารูปพวกมาจากไหนกันคะ?” พ่นลมหายใจออกมาก่อนเอ่ยถาม ปลายนิ้วพลางพลิกดูรูปถ่ายเหล่านั้นสองสา
Terakhir Diperbarui : 2025-07-09
