Semua Bab ตำนานรักองค์ชายจอมโจร: Bab 41 - Bab 50

โรงเตี๋ยมหลันชิงชิง โรงเตี๋ยมหลันชิงชิง ขึ้นชื่อได้ว่าใหญ่ที่สุดในเมืองอันหยวน นอกจากห้องพักที่กว้างขวางมีความเป็นส่วนตัวสูงและสะอาดมากด้วยแล้ว ยังรวมอาหารรสเลิศเอาไว้มากมาย ที่สำคัญราคาย่อมเยาไม่แพงอย่างที่คิด หากแม้นผู้เดินทางมาจากต่างเมืองเข้าพักแล้วและไม่สามารถจ่ายเงินค่าที่พักได้ จะได้รับการผ่อนผันโดยชำระเงินเพียงครึ่งเดียวเพื่อช่วยเหลือและบรรเทาความเดือดร้อน แต่จะต้องมีเหตุผลอย่างสุจริตและเชื่อถือได้ ซึ่งเป็นที่ผิดคาดสำหรับคนต่างเมืองที่แวะเข้าพักอย่างยิ่งยวด ในขณะเดียวกันหากแม้นข้ออ้างดังกล่าวเป็นคำเท็จ บทลงโทษจะรุนแรงมากนั่นก็คือตัดลิ้น ไม่มียกเว้นว่าคนผู้นั้นจะเป็นเด็ก สตรีหรือคนชรา! และมีคนเคยพบจุดจบกับการลงโทษเช่นนี้มาแล้ว จนเป็นที่หวาดกลัวต่อคนที่มีนิสัยคดโกงและชอบโกหกปลิ้นปล้อนเป็นยิ่งนัก เมื่อแนวปฏิบัติที่แสนจะใจดีสุดโต่งเสียนี่กระไร หากแต่ในขณะเดียวกันบทลงโทษสำหรับผู้กระทำผิดกลับเหี้ยมเกรียมเช่นกัน ไม่ว่าผู้กระทำความผิดจะเป็นเด็ก สตรีและคนชรา ก็ไม่ได้รับการยกเว้นแต่อย่างใด อีกทั้งด้วยรูปลักษณ์ภายนอกโรงเตี๋ยมหลันชิงชิง ถูกสร้างขึ้นโดยลอกเ

บริเวณท่าเทียบเรือ ร่างสันทัดของอาหลงนั่งจิบน้ำชาอยู่บนตั่ง อันเป็นสถานที่สำหรับลูกค้าผู้มั่งคั่งซึ่งเดินทางมุ่งหน้าไปยังเมืองจิ้งโจวมานั่งชื่นชมและดื่มด่ำท้องทะเลกว้างยามเมื่อเรือได้แล่นออกจากท่า หากแต่ในยามนี้เลยเวลาที่เรือจะต้องแล่นออกจากเมืองอันหยวนมากว่าครึ่งชั่วยามแล้ว แต่ก็ยังไม่ปรากฏว่าจะแล่นจะออกท่าเรือแต่อย่างใด พรึ่บ!!! พัดคู่กายที่ถูกซื้อมาเมื่อช่วงเช้าก่อนขึ้นเรือ ถูกคลี่ออกพร้อมโบกสะบัดไปมาเพื่อให้มีแรงลมพาดผ่าน ดวงตาดำใหญ่ของอาหลงสำรวจไปทั่วบริเวณด้วยความแปลกใจระคนสงสัยที่จนป่านนี้แล้วเรือมิมีทีท่าว่าจะแล่นออกแต่อย่างใด “เกิดอะไรขึ้น! เลยเวลามากว่าครึ่งชั่วยามแล้ว เหตุไฉนเรือจึงมิแล่นออกเสียทีนะ..แปลกเสียจริงเชียว”อาหลงบ่นพึมพำ ก่อนจะเห็นร่างเล็กๆ ของเสี่ยวเอ้อที่คอยให้บริการลูกค้าผู้ร่ำรวยทั้งหลายที่เดินทางมาพร้อมกับเรือลำดังกล่าว เดินตรงมาทางอาหลงเข้าให้พอดี “เสี่ยวเอ้อมาหาข้า !”อาหลงตะโกนเรียกพร้อมกวักมือ ร่างเล็กวิ่งตรงเข้าไปทันใดครั้นเห็นเช่นนั้น “นายท่านต้องการสิ่งใดเพิ่มเติมอย่างนั้นหรือขอรับ หรือว่าจะรับสุราและกับแกล้มเพิ่ม”เสี่ยวเอ้อผู้นั้นถามกลั

เมืองหลิวนิง ณ.เรือนรับรองหวังฮูหยิน ในยามนี้หวังฉิงชวนยังคงนอนหมดสติอยู่ภายในห้องนอนใหญ่ของหวังฮูหยินเข้าสู่วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว โดยมีหวังฮูหยินเฝ้าคอยดูแล ป้อนข้าวป้อนน้ำ เช็ดเนื้อเช็ดตัวตลอดจนดูแลทุกอย่างด้วยตัวเอง หวังฮูหยินมั่นใจอย่างยิ่งยวดว่าสตรีที่มีความงดงามลึกล้ำผู้นี้แท้จริงแล้วคือหยางเฉียนเฉียน ธิดาเพียงคนเดียวของนางที่ตายจากไปเมื่อหกปีก่อน ทว่าการปรากฏตัวของสตรีผู้นี้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและได้เห็นทำให้หวังฮูหยินปักใจเชื่อเป็นแม่นมั่นว่าจะต้องใช้สายเลือดของนางอย่างแน่นอน และกำลังเฝ้ารอคอยเจ้าเมืองหยางผิงซึ่งกำลังรีบเร่งเดินทางมาจากเมืองอูเจี๋ยนเป็นการด่วน ทันทีที่ได้รับจดหมายส่งข่าวจากเจ้าเมืองหย่งอันและหวังฮูหยินพร้อมกันเลยทีเดียว และเพื่อพิสูจน์ว่าสตรีผู้นี้เป็นผู้ใดกันแน่จึงมาสวมรอยแอบอ้างบุตรีผู้เป็นที่รัก ซึ่งตายจากไปนานแล้วถึงหกปีให้กลับมามีชีวิตได้อย่างน่าอัศจรรย์เยี่ยงไร เจ้าเมืองหยางผิงจึงต้องเดินทางมาด้วยตัวเองเพื่อให้เห็นด้วยตาตัวเอง จึงจะลงความเห็นได้ว่าสมควรจะตัดสินเช่นไร นางเป็นเพียงแค่คนหน้าเหมือนหรือแท้จริงแล้วคือเฉียนเฉียนธิด

เปลือกตาที่ปิดสนิทมาโดยตลอดบัดนี้เริ่มเปิดขึ้นอย่างช้าๆ ขนตางามงอนเริ่มกะพริบขึ้นลงติดต่อกัน พร้อมกับภาพเลือนรางของชายหญิงวัยสูงวัยปรากฏให้เห็นบนม่านตา แค่ก! แค่ก! แค่ก! เสียงไอดังออกมาเบาๆ นำร่องกล่องเสียงพร้อมเปลือกตาเปิดขึ้นอย่างเต็มที่และเริ่มเห็นภาพปรากฎแจ่มชัดขึ้น พร้อมเสียงของท่านชายหนุ่มดังขึ้นทันใดครั้นหันกลับมาเห็นเข้าให้พอดี “ต้องรีบเทน้ำให้นางดื่ม คนเพิ่งฟื้นจะหิวน้ำมาก”ท่านชายหย่งไฉบอกพร้อมก้าวเดินตรงไปยังโต๊ะที่วางชุดน้ำชาเทน้ำสีเหลืองอำพันอ่อนๆ ลงในถ้วยเดินกลับไปมอบให้กับหวังฮูหยินอย่างรวดเร็ว “ให้นางดื่มจนหมดถ้วยเลยนะขอรับท่านอา”ท่านชายกำชับอาหญิงของตน หวังฮูหยินพยักหน้าขึ้นลง มืออวบอิ่มรีบรับถ้วยชาเอาไว้ทันใดพร้อมหันกลับไปประคองศีรษะของบุตรสาวค่อยๆ ยกขึ้นสูงนำน้ำชาให้นางจิบจนหมดถ้วย เฮ้อ! เสียงผ่อนลมหายใจดังออกมาเบาๆ พร้อมร่างๆ ค่อยถูกวางลงบนหมอนตามเดิม ดวงตากลมโตเห็นใบหน้าของชายหญิงสูงวัยที่กำลังนั่งมองนางอยู่บนขอบเตียง โดยมีร่างสูงของผู้ชายที่ดูภูมิฐานในวัย 20 สิบต้นๆ ยืนมองอยู่ใกล้ๆ เคียงข้างกับบุรุษสูงวัยอีกผู้หนึ่งไว้เครายาวสีดำ “เฉียนเฉียน!เป็นอย่างไ

บริเวณด้านหน้าจวน รถม้าสำหรับบรรทุกสิ่งของถูกจอดเรียงรายไม่ต่ำกว่าห้าคัน และมีรถม้าขนาดใหญ่ของท่านเจ้าเมืองหย่งอัน กำลังจอดรอเพื่อรับครอบครัวของเจ้าเมืองจากอูเจี๋ยนเดินทางกลับอย่างเร่งด่วน ทั้งๆ ที่เพิ่งเดินทางมาถึง และการเดินทางครั้งนี้ท่านชายหย่งไฉเดินทางไปพร้อมกันด้วย เพราะจะต้องเข้าไปรายงานตัวในราชสำนักหมิ่นเยว่ เพื่อรับตำแหน่งหมอหลวงประจำราชสำนักและพำนักอยู่ที่จวนเจ้าเมืองหยางผิงเป็นการชั่วคราว จนกว่าจวนส่วนตัวที่ท่านเจ้าเมืองหย่งอันจัดสร้างขึ้นให้แก่บุตรชายจะสร้างเสร็จรวมไปถึงสะสางเรื่องราวส่วนตัวให้เสร็จสิ้น สืบเนื่องมาจากข่าวการยกเลิกพิธีแต่งงานระหว่างท่านชายหวังหย่งไฉและท่านหญิงหม่าเฟยเซียน แพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองหลิวนิง อีกทั้งท่านหญิงเอาแต่ใจกลับเมืองสุยอวี้ไปพล่ามพรรณนาฟ้องบิดา ว่าถูกยกเลิกการแต่งงานอย่างไม่ไว้หน้าเพราะท่านชายหนุ่มมีสตรีอื่น เป็นเหตุให้เจ้าเมืองหม่าซุยเจี๋ย โกรธสหายสนิทเป็นยิ่งนัก ต้องการคำอธิบายเพื่อให้หายข้อข้องใจและจะต้องรับผิดชอบกับการกระทำในครั้งนี้ ด้วยการจัดพิธีสมรสทันที ซึ่งท่านเจ้าเมืองหย่งอันล่วงรู้นิสัยสหายรักผู้นี้ดี จึงจัดการส่งบุตรชายให