All Chapters of แม่สื่อเช่นข้าจะชนะใจองค์ชาย: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่ 42 ขอหมั้นหมาย ด้านหน้าจวนสกุลเฉิน หงฟางซินยืนคอยอยู่ด้านหน้าประตู ไม่นานพ่อบ้านก็รีบออกมาต้อนรับชายหนุ่มอย่างคุ้นชิน อันที่จริงในช่วงเวลาที่ผ่านมาก็นับได้ว่าหงฟางซินนั้น แทบจะเป็นแขกประจำของจวนสกุลเฉินไปเสียแล้ว เฉินเส้าหว่านที่ยืนรอชายหนุ่มที่อยู่สวนภายในจวน เมื่อเห็นเขาก้าวเดินมา รอยยิ้มกว้างก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าด้วยความดีใจ หงฟางซินเห็นหญิงสาวก็ก้าวมาหยุดอยู่ด้านหน้าพร้อมส่งยิ้มหวานให้ “เส้าหว่าน...ข้ามารบกวนเจ้าอีกแล้ว” เฉินเส้าหว่านกลั้นยิ้มออกมา นางพยายามเก็บสีหน้าและรักษาท่าทีเอาไว้ “แล้ววันนี้พี่เฟยมีธุระอันใดหรือ” “เอ่อ...ข้า...” หงฟางซินอ้ำอึ้งไปเมื่อได้ยินคำถามดังกล่าว แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่แสดงออกถึงการหยอกเย้าเขา นั่นก็ทำให้ชายหนุ่มถึงกับหัวเราะหึๆ ออกมา หงฟางซินก้าวเท้าไปประชิดด้านหน้าของหญิงสาวอย่างจงใจ สายตาหวานเยิ้มสบเข้ากับดวงตาของคนตรงหน้าอย่างยั่วเย้า “เหตุผลข้ากล่าวอ้างมาจนหมดแล้ว...ข้า...แค่คิดถึงเจ้า” คำหวานที่เอ่ยออกมาอย่างโจ่งแจ้งทำเอาเฉินเส้าหว่านถึงกับอ้าปากค้าง ความเขินอายทำให้นางเบือนหน้าห

บทที่ 44 ปรับทุกข์ หงฟางซินเดินคอตกออกจากตำหนักมารดาด้วยสติที่เลื่อนลอย สมองขาวโพลนเมื่อได้รับรู้เหตุผลและเรื่องราวที่เกิดขึ้น ความจริงที่ได้รับฟังทำให้ความหวังทั้งหมดที่ตั้งใจไว้พังทลายลงมาต่อหน้า หงเฟยหย่าเห็นท่าทางเศร้าสร้อยและผิดหวังของหงฟางซินเช่นนั้น ชายหนุ่มก็รู้สึกเห็นใจและสงสารยิ่งนัก เขาจึงเดินเข้ามาตบที่บ่าของน้องชายอีกครั้งอย่างแผ่วเบา “พวกเราไม่ได้เจอกันเสียนาน วันนี้เจ้าไปดื่มเป็นเพื่อนข้าที่ตำหนักสักหน่อยเถิด” หงฟางซินยิ้มเจื่อนและพยักหน้ารับแต่โดยดี ชายหนุ่มเดินตามพี่ชายไปยังตำหนักของเขา เวลานี้หงฟางซินรู้สึกกลัดกลุ้มจนแทบคุมสติตนเองเอาไว้ไม่อยู่ การได้ไปดื่มกินกับพี่ชายอาจช่วยบรรเทาความฟุ้งซ่านที่มีได้ ภายในเรือนนอนของหงเฟยหย่า บุรษสองคนต่างยกจอกขึ้นชนแก้วแล้วแก้วเล่า สุราถึงนำเข้ามาวางเรียงรายอย่างไม่ขาดสาย ในขณะที่บุรุษอีกคนหนึ่งกลับยังคงยืนนิ่งอยู่ด้านหน้าประตูราวกับมิมีสิ่งผิดปกติอันใดเกิดขึ้น “เสด็จพี่...เหตุใดท่านไม่แต่งงานไปเสียที...หากท่านแต่งแล้ว...เสด็จแม่จะได้ไม่มีข้ออ้างมิให้ข้าตบแต่งกับเส้าหว่าน” เสียงเมาอู้อี้

บทที่ 46 สิ้นหวัง ภายในตำหนักของหงฟางซิน บรรยากาศอึมครึมไปทั่วทั้งตำหนัก บรรดาสาวใช้และบ่าวไพร่ต่างเข้าหน้าหงฟางซินไม่ติด พวกเขาพากันหลบหน้าหลบตาและพยายามหลีกเลี่ยงที่จะเข้าไปภายในเรือนพักของหงฟางซิน พ่อบ้านได้แต่ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ เขารู้สึกจนใจและเห็นใจคนเหล่านั้น จึงได้แต่เพียงพาตัวเองเข้าไปด้านในแทน ภายในห้องนอนของหงฟางซิน กลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปทั่ว ขวดสุรามากมายกองกระจัดกระจายไปทั่วพื้นห้อง “องค์ชาย...ทานข้าวหน่อยเถิดขอรับ” เสียงของพ่อบ้านสูงวัยดังขึ้นอย่างอ่อนแรง เขาแบกถาดอาหารเข้ามาวางไว้บนโต๊ะ ทอดมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง หงฟางซินนั่งพิงพนักเตียง ใบหน้าซูบซีด ดวงตาบวมช้ำ ริมฝีปากแตกแห้ง ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ในขณะที่มือหนึ่งยังกำขวดสุราแน่น “ออกไป...ออกไปให้หมด...” หงฟางซินตวาดออกมา พร้อมกับปาขวดสุราลงบนพื้นจนแตกกระจาย “เพล้ง...” เสียงกระเบื้องแตกดังสนั่นไปทั่วห้อง พ่อบ้านได้แต่ทำท่าทางลนลานรีบจัดแจงเก็บเศษกระเบื้องเหล่านั้นด้วยใบหน้าสลด แล้วรีบออกจากห้องไปในทันที นับตั้งแต่วันที่

ตอนที่ 48 ออกศึก เสียงกลองศึกดังขึ้นเป็นจังหวะสะท้อนก้องไปทั่วลานหน้าประตูเมืองหลวง ผสานกับเสียงฝีเท้าของม้าศึกที่กระทบพื้นดังกึกก้อง ธงทัพโบกสะบัดปลิวไหวไปตามแรงลม ขบวนทหารในชุดเกราะเต็มยศยืนเรียงรายกันเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย หงเฟยหย่าในชุดเกราะสีดำยืนตระหง่านอยู่ท่ามกลางเหล่าทหารนับหมื่น ใบหน้าของเขาเยือกเย็นและเด็ดเดี่ยว สายตาคมกริบทอดมองไปยังเหล่าทหารที่พร้อมจะออกศึกในทุกเมื่อ ด้านข้างของหงเฟยหย่ามีหลิวรั่วอันยืนอยู่ข้างกายไม่ห่าง เขาถูกแต่งตั้งให้เป็นรองแม่ทัพในการศึกครั้งนี้ ชายหนุ่มยังคงมีสีหน้าสงบนิ่ง ท่าทางสุขุมอย่างไม่กริ่งเกรงอันตรายใดๆ และพร้อมที่จะร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่เพื่อปกป้องแคว้นเจี้ยนให้ปลอดภัย เวลานี้ใกล้เวลาฤกษ์ดีในการออกทัพเดินทางไปยังเมืองเสียนหยาง ระหว่างนั้นทหารนายหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามารายงาน “เรียนท่านแม่ทัพ...มีคนมาขอพบอยู่ที่กระโจมขอรับ” หงเฟยหย่าหันมาสบตากับหลิวรั่วอันเล็กน้อย หัวคิ้วขมวดขึ้นด้วยความสงสัย พลางออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “นำทางไป” หงเฟยหย่าเดินไปยังกระโจมที่ตั้งชั่วคราวอย่างไม

ตอนที่ 50 เปิดเผย เวลาผ่านไปเนิ่นนานกว่าที่เม่งฉีเต๋อจะค่อยๆ ฟื้นตัว แม้ว่ายังมีความเศร้าโศกและทุกข์ทม แต่ทว่าบัดนี้นางเริ่มคิดถึงและกังวลถึงบุตรชายคนเล็กขึ้นมา ก่อนหน้านี้นางปฏิเสธการแต่งงานของบุตรชาย นั่นทำให้เขาเสียใจเป็นอันมาก และแม้ว่านางจะรู้ดี แต่ทว่าเพราะหัวใจอันมืดบอดทำให้นางเลือกจะปล่อยผ่านไป แต่เมื่อหัวใจของแม่แตกสลายไปแล้วครึ่งหนึ่ง นางก็เลือกจะรักษาหัวใจอีกครั้งหนึ่งเอาไว้ และนั่นก็คือ หงฟางซิน นับตั้งแต่หงเฟยหย่าเสียชีวิต หงฟางซินก็มักจะแวะเวียนมาเยี่ยมเม่งฉีเต๋ออยู่ไม่ขาด เขาต้องการทำหน้าที่แทนพี่ชายให้ดีตามที่เคยได้รับปากเอาไว้ “ซินเอ๋อร์...เรื่องคู่ครองของเจ้า ข้ากำลังคิดว่า...” เม่งฉีเต๋อเริ่มเกริ่นออกมาในขณะประคองถ้วยน้ำชาส่งให้บุตรชาย หงฟางซินรับถ้วยชามาก่อน และวางลงอย่างนุ่มนวล “เสด็จแม่...” น้ำเสียงเขาเยือกเย็น ต่างจากใบหน้าที่ยังคงแฝงความอ่อนโยนอยู่เช่นเคย “หากท่านจะพูดเรื่องนี้อีก ข้าคงต้องขอตัว” เม่งฉีเต๋อทำหน้าน้อยใจและกังวล “เจ้าจะบ่ายเบี่ยงไปถึงเมื่อใดกัน...หากว่าเจ้าต้องการตบแต่งกับเฉินเส้าหว่าน แม่ก็ยิ